Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου : Ποτέ ουδεμία απόφαση για το Εθνικό θέμα της Κύπρου δεν πρέπει να λάβουν οι υπεύθυνοι για την τύχη του Ελληνισμού πριν επισκεφθούν τα «φυλακισμένα μνήματα» στη Λευκωσία. Εκεί οφείλουν να προσκυνήσουν τους τάφους των ηρώων, να μάθουν την ιστορία τους και τη θυσία τους και κυρίως να πληροφορηθούν για ποιο ιδανικό αυτοί οι νέοι Έλληνες έδωσαν τη ζωή τους.
Ένα μικρό ντοκιμαντέρ που φτιάχτηκε σε ελεύθερο χρόνο για τη μάχη στην Αράχοβα και την πολιορκία της Ακρόπολης το 1826-1827.
Η οικογένειά του γνώρισε έτσι το δράμα του πρώτου διωγμού από τα χρόνια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Ο πατέρας του και μια αδελφή του έγιναν όμηροι των Τούρκων, αυτός η μητέρα του και τα άλλα παιδιά φυγάδες στη Μυτιλήνη. Εκεί ο Βενέζης θα τελειώσει το Γυμνάσιο. Η οικογένεια θα μαζευτεί ξανά στο Αϊβαλί το 1919 και θα μείνει εκεί ως το 1922, οπότε ο Βενέζης θα γνωρίσει και ο ίδιος την ομηρία, μετά την οποία καταφεύγει στη Μυτιλήνη, τόπο καταγωγής της μητέρας του…
Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια απο τήν τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και την κατοχή του βορείου τμήματος της
Ἡ σφαγή τῆς Χίου καί ἡ ἐπακόλουθη ἀνατίναξη τῆς τουρκικῆς ναυαρχίδος ἀπό τόν Κανάρη,εἶχαν μεγάλη ἐπίδραση στήν κοινή γνώμη τῆς Εὐρώπης καί στήν ἀνάπτυξη τοῦ φιλελληνικοῦ κινήματος.
Στὸ Πικέρμι ὁ Λούης σταμάτησε σὲ ἕνα καφενεῖο καὶ ζήτησε νὰ πιεῖ ἕνα ποτήρι κρασί, λέγοντας ὅτι θὰ τοὺς φτάσει καὶ θὰ τοὺς προσπεράσει ὅλους πρὶν ἀπὸ τὸ τέλος …
«Ελευθερία ή θάνατος» – π. Γεώργιος Σχοινάς. Κήρυγμα στον Άγιο Νικόλαο Φιλοπάππου, Δευτέρα 25 Μαρτίου 2024.
Η αυτοθυσία, ο άφθαστος ηρωϊσμός, η παλληκαριά που επέδειξαν νέοι, άντρες γυναίκες και παιδιά και ο πνευματικός ‘’οπλισμός’’ τους ως προϋπόθεση των ηρωϊκών πράξεων τους. Η Πίστη των αγωνιζομένων στην Παναγία μας. Οι παραδόσεις κράτησαν ζωντανή την ψυχή του λαού μας.
Προσεύχου, ηρωικέ Στρατηγέ, να μας λυτρώση ο Θεός από τα δεινά, που μας περιμένουν. Είναι αληθινή τραγωδία να ανταλλάσση κανείς τον Χριστόν, την αιώνια ζωή, τη θέωσή του, με τους δαίμονες και την αιώνια κόλαση, στην οποία οδηγεί η αθεΐα, αφού «αν δεν υπάρχη Θεός, όλα επιτρέπονται»…
Η Yπεραγία Θεοτόκος, κατά τους υμνογράφους και τoυς Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας, βρίσκεται υπεράνω των Αγγέλων και πάντων των Αγίων: είναι η βασίλισσα των Αγγέλων και Κυρία και Δέσποινα όλου του κόσμου
Πώς έφτασαν, οι πρόγονοί μας αυτοί, στον ξεσηκωμό για την Εθνική Παλιγγενεσία; Ποιες ήταν οι αφετηρίες τους; Για ποια πράγματα αγωνίστηκαν; και τί κέρδισαν; Είχαν εθνική συνείδηση; Ή μήπως την απέκτησαν εκ των υστέρων, κατασκευασμένη σε «εργαστήρια Ιστορίας»;
25η Μαρτίου 1821! Οἱ σκλαβωμένοι Ἕλληνες, μήν ἀντέχοντας ἄλλο τόν, ἐπί τετρα-κόσια χρόνια, σκληρό καί αἱμοσταγῆ ζυγό τοῦ Τούρκου κατακτητῆ, ὕψωσαν τό λάβαρο τῆς Ἐπανάστασης. Ἦταν ἡ μέρα πού γιόρταζαν τόν «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ», ἐπειδή ὁ Ἀγώνας τους γινόταν «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερία».
Κατ’ ἀνάγκην ἡ ἡμέρα τῆς ἐπισήμου ἐπετείου θὰ ἦτο περιεκτικὴ διαφόρων χρονολογιῶν καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ ὁρισθῇ μία τῶν ἡμερῶν τοῦ τελευταίου δεκαημέρου τοῦ Μαρτίου, προεκρίθη δὲ ἡ 25η, διότι ἡ κατ’ αὐτὴν συμπίπτουσα μεγίστη ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου προσφέρει τὸ μέγα της σύμβολον, σύμβολον νέας ζωῆς εἰς τὴν ἀνάμνησιν τοῦ μεγάλου γεγονότος, εἰς τὸ ὁποῖον τὸ Ἔθνος ὀφείλει τὴν ἀνεξαρτησίαν του.
Όπως λέμε «μνήμη Αγίου μίμηση Αγίου», το ίδιο ισχύει και για τους ήρωες, που έδωσαν τη ζωή τους για την Ελλάδα. Το να θυμόμαστε έναν ήρωα και να μην εκτιμάμε στην πράξη τις αρετές του είναι κάτι το στείρο, κάτι το τυπικό. Γι’ αυτό και οι Έλληνες που θυμόμαστε τον Μπότσαρη οφείλουμε να του δείχνουμε έμπρακτα την προς αυτόν ευγνωμοσύνη μας.
Ο Δημ. Τερτίπης, στη θέα της ανέλπιστης αυτής βοήθειας διατάσσει αντεπίθεση. Και τότε μια φωνή, ανασπάσαντες τας ξίφολόγχας, ακράτητοι αντεπιτίθενται της Πετρομαγούλας οι ανδρείοι, κατά των προ μικρού επιτεθέντων αυτοίς εχθρών, οίτινες μη δυνάμενοι ν’ αντιοτώσι, ήρξαντο υποχωρούντες» (Μιλτιάδης Σεϊζάνης).
Τὸ σημαντικότερο γεγονὸς τῆς μακρόχρονης ἱστορίας τῆς πόλης καὶ ποὺ συνδέτεαι μὲ τὸ ἱστορικὸ αὐτὸ ἐκκλησάκι, εἶναι ἡ ἀπελευθέρωσή της ἀπὸ τοὺς Τούρκους στις 23 Μαρτίου του 1821.
Τουλουμτσής Βασίλειος: Εικονομαχία – Ζ΄Οικουμενική Σύνοδος
Είμαστε οι μόνοι σε όλη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό ”ουρανό” και τη θάλασσα ”θάλασσα”, όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν 2.500 χρόνια.
Η συμβολή των Βορειοηπειρωτών στον αγώνα του 1821
To Puckle gun θα μπορούσε να είναι το πρώτο λειτουργικό πολυβόλο όπλο της ιστορίας. Σχεδιάστηκε το 1717 από τον Βρετανό εφευρέτη, νομικό και συγγραφέα Τζέιμς Πακλ. Το πολυβόλο του Πακλ, όπως επίσημα ονομάστηκε, ήταν ένα όπλο μεταξύ περιστρόφου και ελαφρού πυροβόλου.
“Αιτία όλων αυτών ήταν η φιλαρχία που έχει ρίζα την πλεονεξία και την φιλοδοξία που έσπρωχναν τις φατρίες ν᾽ αγωνίζονται με λύσσα. Οι αρχηγοί των κομμάτων, στις διάφορες πολιτείες, πρόβαλλαν ωραία συνθήματα. Ισότητα των πολιτών από την μια μεριά, σωφροσύνη της αριστοκρατικής διοίκησης από την άλλη. Προσποιούνταν έτσι ότι υπηρετούν την πολιτεία, ενώ πραγματικά ήθελαν να ικανοποιήσουν προσωπικά συμφέροντα…”
Την Δευτέρα, 11 Μαρτίου 2024, η ομάδα της “Ενωμένης Ρωμηοσύνης” Αθήνας πραγματοποίησε εκδήλωση-ομιλία με θέμα: “Κατσαντώνης, το Καμάρι Της Κλεφτουριάς” ενόψει και της Εθνικής Εορτής του Ευαγγελισμού και της ενάρξεως της Επαναστάσεως-Παλιγγενεσίας του 1821. Η ομιλία έλαβε χώρα στα κατάμεστα, από μέλη και φίλους, γραφεία της “Ενωμένης Ρωμηοσύνης” στην Αθήνα…
Οι πρόκριτοι της Μάνης, η οποία τελούσε υπό προνομιακό καθεστώς κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, ζήτησαν από τον ηγέτη τους Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη να ξεκινήσει πρώτη η Μάνη τον αγώνα της απελευθέρωσης της Ελλάδας, κάτι που ήταν σύμφωνο και με τους σχεδιασμούς της Φιλικής Εταιρείας.
Με αποφασιστικότητα και γενναιότητα ο ελληνικός στρατός κατάφερε στις 16 Μαρτίου 1921 να καταλάβει το Αφιόν Καραχισάρ, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Ο ελληνικός στρατός πήγε στη μάχη με 16.000 άνδρες. Οι Τούρκοι στρατιώτες ήταν 23.000.
Πριν ανακοινωθεί το αποτέλεσμα της δίκης, πρέπει να σημειωθεί ότι η υπεράσπιση επιχείρησε να παρουσιάσει ως μάρτυρα (ο οποίος απερρίφθη από το δικαστήριο) τον Conteradmiral Karl Schmidt, διοικητή του αντιτορπιλικού Erich Giese το οποίο βυθίστηκε στις 13 Απριλίου 1940 και οι 200 Γερμανοί επιζώντες βλήθηκαν από βρετανικά αντιτορπιλικά ενώ βρίσκονταν στο νερό και στις σχεδίες. Οι Βρετανοί ισχυρίστηκαν ότι η δολοφονία τους ήταν «επιχειρησιακή αναγκαιότητα»….
Ὁ ἔφηβος ἥρωας τῆς μαρτυρικῆς Κύπρου, ὁ βάρδος τῆς Λευτεριᾶς, ὁ μελωδός τῆς ἀγά-πης, ὁ λαμπρός ποιητής Εὐαγόρας Παλληκαρίδης γεννήθηκε στίς 26 Φεβρουαρίου 1938, στήν Τσάδα Πάφου καί ἀπαγχονίσθηκε ἀπό τούς Ἄγγλους, τούς στυγνούς κατακτητές τοῦ νησιοῦ, στή Λευκωσία, στίς 14 Μαρτίου 1957.
Εποφειλομένη ευχαριστία, απότιση χρέους ιερού και της αληθείας αποκατάσταση αποτελούν οι πενιχρές γραμμές που ακολουθούν. Τιμή και μνήμη σε όλους αυτούς που επειγόντως χρειάστηκε να πάρουν αποφάσεις δύσκολες και επικίνδυνες, σε αυτούς που έπεσαν στα πεδία της μάχης
Οι παλαιότεροι θα ενθυμούνται ασφαλώς το παιδικό ανάγνωσμα «Μικρός Ήρωας», όπου μια ομάδα ελληνόπουλων πολεμά με θάρρος τους κατακτητές.
Καθώς ήταν γονατισμένοι, τα βλέμματα της Χαρίτας – και ασφαλώς πολλών άλλων – ικετευτικά στράφηκαν προς το παραπλήσιο ξωκκλήσι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ αναζητώντας την εξ ύψους βοήθεια που ήλθε, όπως ακράδαντα πιστεύει η βαθιά θρησκευόμενη ευσεβής Χαρίτα, στο πρόσωπο ενός Τούρκου , ο οποίος, κρυμμένος στην κουφάλα ενός δέντρου, με νοήματα προσπαθούσε να τους προστατεύσει…
Σε μια πρωτοφανή ενέργεια βανδαλισμού προχώρησαν άγνωστοι το απόγευμα της Δευτέρας, 4 Μαρτίου 2024, στη Θεσσαλονίκη, γράφοντας βρισιές με μαύρο σπρέι στις προτομές Μακεδονομάχων! Η απαράδεκτη πράξη, που σημειώθηκε στην πλατεία Μακεδονομάχων, δημοσιοποιήθηκε στο facebook από το σωματείο «Φίλοι του Ιστορικού Κέντρου Θεσσαλονίκης»…
Ὁ λόγος γιά τό ἀπαράδεκτο μονόπρακτο θεατρικό ἔργο σχετικά μέ τήν ἐρωτική ζωή τῆς Δέσποινας Ἀχλαδιώτου.
Ὁ Μουσολίνι ζηλεύοντας τίς ἀρχικές νίκες τῶν Γερμανῶν στήν Εὐρώπη, θέλησε καί αὐτός νά δείξει τό μέγεθος τῶν Ἰταλικῶν Ἐνόπλων δυνάμεων, ρίχνοντάς τους ἐναντίον ἑνός μικροῦ καί εὔκολου ἀντιπάλου ὅπως ὑπολόγιζε.
Η 7η Μαρτίου του 1948 αποτελεί ιστορικό ορόσημο για τα νησιά της Δωδεκανήσου. Είναι η μέρα που τα νησιά μας, τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα της εθνικής ολοκλήρωσης, γίνονται πλέον αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού κράτους. Για να φτάσουμε στην Ενσωμάτωση και στην 7η Μαρτίου 1948, χρειάστηκαν αγώνες και θυσίες από τον, επί πολλά χρόνια, σκλαβωμένο δωδεκανησιακό λαό.