ΙΣΤΟΡΙΑ

Τό ἔτος 1452 μ.Χ. τό Ἔθνος ὑπέστη μία μεγάλη δοκιμασία· τήν «ψευδοένωση» τῶν ἐκκλησιῶν. Στήν Κωνσταντινούπολη, στίς 12 Δεκεμβρίου 1452, μέ πρωτοβουλία τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (εἶχε τήν ἀπατηλή ἐντύπωση ὅτι ἔτσι ἐξυπηρετοῦσε τό ἔθνος, ξεχνώντας ὅτι ὁ μόνος φίλος καί ἀνίκητος σύμμαχος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Σωτῆρας Χριστός) γίνεται «ἑνωτική λειτουργία», παρόντος τοῦ καρδιναλίου Ἰσιδώρου (ἀπεσταλμένου τοῦ πάπα).

Η σημαντικότερη ήττα του Τουρκικού στόλου στον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο. Η πρώτη από τις δύο κορυφαίες μάχες μεταξύ του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και του Οθωμανικού Στόλου κατά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο, η οποία πραγματοποιήθηκε στην έξοδο των στενών των Δαρδανελλίων (ή Ελλησπόντου).

«Η πόλις ηγρύπνησε στολιζομένη. Εορτάζει δε ο ουρανός, αποκατασταθείσης από της νυκτός της γαλήνης και ανατείλαντος εαρινού ηλίου. Οι δρόμοι παρουσιάζουν όψιν λειμώνων ευωδιαζόντων από τας μυρσίνας. Παντού είναι ανηρτημέναι Βυζαντιναί σημαίαι μεταξύ των κυανολεύκων.

Ἀπό χείλη πανεπιστημια­κῆς ἱστορικοῦ, τήν ἐπετειακή χρονιά τῆς ἐθνι­κῆς μας παλιγγενεσίας, πού διανύ­ουμε, ἀκούσαμε: «Αὐτό πού ὁδήγησε τήν Ἐ­πανάσταση σέ δυό κύκλους ἐμφυλίων (1824) ἦταν ἡ ἐπιδίωξη τοῦ Θ. Κολοκοτρώνη νά τήν ἐλέγξει πολιτικά…

Ο Σταμάτιος (Στάμος) Κάψας ή καπετάν Χάψας (Κρυοπηγή Χαλκιδικής ; – Βασιλικά Θεσσαλονίκης 1821) ήταν οπλαρχηγός της Ελληνικής επανάστασης του 1821 από τη Χαλκιδική

Ὁ παπισμὸς εἶναι αἵρεση γι’ αὐτὸ οὔτε χάρη ἔχει οὔτε μυστήρια. Γι’ αὐτὸ ἡ Δύση δὲν εἶναι χριστιανικὴ ἀλλὰ αἱρετική. Ἀπὸ τὸ 1054 μέχρι σήμερα ἡ ἀλαζονεία τοῦ πάπα χρησιμοποιεῖ ὅλα τὰ ἀθέμιτα μέσα γιὰ νὰ δημιουργήσει μία παγκόσμια θρησκευτικὴ ἡγεμονία.

Ο στρατιωτικός ηγέτης που διακρίθηκε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον κατά το μεγάλο ξεσηκωμό για τα τακτικά και στρατηγικά χαρίσματά του, έδωσε νέα πνοή στον εθνικό αγώνα με τις νίκες του ήταν αναμφίβολα ο Γεώργιος Καραϊσκάκης.

Ο ίδιος αντικατέστησε τα εμβλήματα της περικεφαλαίας με έναν ασημένιο σταυρό. Η περικεφαλαία φέρει επίσης επίχρυσες μπρούτζινες διακοσμήσεις – με μέδουσες και με φύλλα βελανιδιάς – και λοφίο με τρίχες αλόγου.
Την φορούσε σπάνια, μόνο για λόγους γοήτρου

Απόσπασμα ομιλίας Αρχιμανδρίτου και παιδοψυχίατρου π. Αντωνίου Στυλιανάκη από εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού LIVE 84 που μεταδόθηκε στις 31/10/2021

Μετά τη λήξη της πρώτης περιόδου του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (13 Νοεμβρίου 1940) και την επιτυχή απόκρουση της ιταλικής εισβολής άρχισε η συνεχώς εντεινόμενη ελληνική αντεπίθεση για την απελευθέρωση των πόλεων της Βόρειας Ηπείρου.

Το ντοκιμαντέρ διερευνά στη λεπτομέρεια τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης μεταξύ 1913 και 1923, την πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα, σύμφωνα με μελετητές και πανεπιστημιακούς απ’ όλο τον κόσμο.

Ένα περιστατικό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό, διαδραματίστηκε λίγες μέρες μετά την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Ενώ οι μάχες στις οροσειρές της Πίνδου βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου του 1940 μία μικρή ομάδα «κομάντος» έκανε απόβαση στο νησάκι Αγαθονήσι, που βρισκόταν όπως και όλα τα Δωδεκάνησα, υπό ιταλική κατοχή από το 1912.

Στις 2 Νοεμβρίου και από τις 09:00 σμήνη ιταλικών αεροσκαφών σε διαδοχικά κύματα άρχισαν να βομβαρδίζουν τον Τομέα Νεγράδων και ιδιαίτερα τη Γκραμπάλα, το Καλπάκι, τη Μονή Βελάς, το αεροδρόμιο Ιωαννίνων και τη γέφυρα Μαζαράκη, χωρίς όμως σοβαρά αποτελέσματα.

Η μακροχρόνια σκλαβιά των Ελλήνων σε ένα βάρβαρο δυνάστη, απολίτιστο και αιμοχαρή συγκίνησαν την παγκόσμια κοινή γνώμη.

Όπως είναι γνωστό στους αιώνες της τουρκοκρατίας η χερσόνησος της Χαλκιδικής, με τον ορεινό και δασώδη όγκο του Χολομώντα, αποτέλεσε, όπως και άλλες παρόμοιες ελληνικές περιοχές, ένα καταφύγιο και άσυλο των καταδιωγμένων πληθυσμών των πεδιάδων.

Κανείς δεν φανταζόταν τη μεγαλύτερη τραγωδία του νεότερου Ελληνισμού, όταν τα ελληνικά στρατεύματα αποβιβάζονταν, το 1919, στη Σμύρνη. Χιλιάδες Ορθόδοξοι Έλληνες εξοντώθηκαν με διάφορους τρόπους. Σκοτώθηκαν ή σφάχτηκαν ή μετακινήθηκαν βίαια ή συμμετείχαν σε πορείες θανάτου ή σε καταναγκαστικά έργα ή αφέθηκαν να πεθάνουν από την πείνα και τις αρρώστιες Πολλοί, που επέζησαν των σφαγών, διώχθηκαν από τα σπίτια τους το 1923 κατά την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών.

Μια γραφιστική αναπαράσταση της Αγια-Σοφιάς στην Πόλη!

Η επάνδρωση του Φαρμακονησίου άρχισε αμέσως μετά την κρίση των Ιμίων. Οι πρώτοι που πήγαν στο νησί ήταν καταδρομείς της 2ης Μοίρας Αλεξιπτωτιστών με διοικητή τον δίδυμο αδερφό του Κωνσταντίνου Κολοκούρη, Σάββα, τότε Λοχαγό, νυν Αντιστράτηγο ε. α. Ακολούθως η επάνδρωση ανατέθηκε στην 32η Ταξιαρχία Πεζοναυτών, τα τρία τάγματα της οποίας έστελναν εκ περιτροπής έναν μεικτό λόχο στο Φαρμακονήσι που παρέμενε εκεί για 40 ημέρες.

H Καστοριά απελευθερώθηκε απο τον ελληνικό στρατό την 11η Νοεμβρίου 1912. Η ημερομηνία αυτή έμελλε να θέσει τέλος στα 527 χρόνια του τουρκικού ζυγού (1385-1912) και να την κατατάξει οριστικά ανάμεσα στις πόλεις του Νεοελληνικού Κράτους. Ήταν ημέρα εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Μηνά, ενός όχι και τόσο δημοφιλούς Αγίου στην λατρευτική ζωή των καστοριανών εως τότε.

Ο Νικόλαος Σπηλιάδης (1785-1867), άγνωστος στους περισσότερους Έλληνες ήταν ο αυθεντικότερος σύγχρονος της Επανάστασης του 1821 ιστορικός. Πολύγλωσσος και με σπάνια μόρφωση για την εποχή του

Την άνοιξη του 1866 οι Κρήτες επαναστάτησαν για μια ακόμη φορά. Μετά από μάχες σε πολλές περιοχές, ο Διοικητής του Τουρκικού Στρατού Μουσταφάς Πασάς με 15.000 άνδρες και 30 τηλεβόλα κίνησε κατά της Μονής Αρκαδίου.

Η απελευθέρωση του Αμύνταιου επιτεύχθηκε τελικά από τον ελληνικό στρατό στις 7 Νοεμβρίου 1912 στο πλαίσιο των επιχειρήσεων εκκαθάρισης της περιοχής Φλωρίνης από τουρκικές δυνάμεις.

Είδε το σχολείο, δεν εγκατέλειψε και οδήγησε το Mirage εκτός Ωρωπού, όπου και συνετρίβη μαζί του. Του απενεμήθη μετά θάνατον το Μετάλλιο Εξόχου Πράξεως με Προεδρικό Διάταγμα της 23ης Ιουλίου 1999. 

Οργή Θεού οι επιδημίες στα 1642 στην περιοχή. Ναι, οργή Θεού. Οι θάνατοι ο ένας πίσω από τον άλλον. Πέρασε φθινόπωρο, χειμώνας, καλοκαίρι… κι η φοβερή επιδημία δεν άφησε σπίτι χωρίς τη θανατερή παρουσία της. Κανένας Σερραίος από τους πιο γέρους δεν θυμάται τέτοια καταστροφή. Τούρκοι, Χριστιανοί, Εβραίοι, Γύφτοι, πέθαιναν χιλιάδες από τη φοβερή επιδημία, την πανούκλα!

Οἱ Παπικοὶ τῆς Ἑλλάδος οὐδέποτε ἔλαβαν μέρος εἰς τοὺς ἀγῶνας ὑπὲρ τῆς Πατρίδος! Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ πατρὸς Γεωργίου Μεταλληνοῦ.

Ήδη ἀπὸ τὸ 1222 ὁ διάδοχος τοῦ Θεοδώρου Λάσκαρη ἄρχισε νὰ ἐπιτίθεται καὶ νὰ κατανικᾶ τοὺς Φράγκους, ὥσπου μὲ τὴν εἰρήνη τοῦ 1225 κατόρθωσε νὰ τοὺς διώξει σχεδὸν τελείως ἀπὸ τὴ Μικρασία …

O Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός του ελληνοϊταλικού πολέμου που έπεσε ηρωικά μαχόμενος την 1η Νοεμβρίου 1940, όταν επιτέθηκε με ορμή εναντίον των επίλεκτων μονάδων της Μεραρχίας Αλπινιστών Τζούλια σε επιχείρηση για την…

“Σύρε πές του, ὅποιος εἶναι αὐτός ὁπού θά βάλει τά χρήματα, ὄχι ἀρχηγόν τόν κάνω καμπούλι (=δέχομαι νά γίνει), διά τήν ἀγάπη τῆς πατρίδος μου, ἀλλά ὅπου κατουράγει νά μοῦ δίνει νά πίνω ἐγώ τό κάτουρο. Τό κάνω αὐτό καί τοῦ τό δίνω ἐγγράφως”. (Ἀπομνημονεύματα, ἔκδ. Ζαχαρόπουλος, σελ. 483). Ἔχουμε, οἱ τωρινοί Ἕλληνες, τέτοια ἀγάπη γιά τήν πατρίδα;

Στις 2 Νοεμβρίου 1940, ενεργώντας με παραδειγματική αυταπάρνηση και προβαίνοντας σε μια πράξη αυτοθυσίας, ο υποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης, μετά την εξάντληση των πυρομαχικών του, προέβη σε εμβολισμό του αντιπάλου, κρούοντας με την έλικα του αεροσκάφους του το ουραίο πηδάλιο ενός ιταλικού βομβαρδιστικού.

Η Ενωμένη Ρωμηοσύνη τίμησε τους Ήρωες του έπους του 1940 καταθέτοντας στεφάνι την 28η Οκτωβρίου 2021 στο μνημείο των πεσόντων στην Βέροια!

Με αυτή την δημοσίευση υπονοούν έμμεσα ότι αφού και ο Άγιος των Γραμμάτων ο Παπαδιαμάντης το έζησε, το υπέμεινε ας το εφαρμόσουμε και εμείς. Είναι όμως έτσι ή το εντελώς αντίθετο; Τους πληροφορώ ότι έπεσαν θύματα κάποιου νοσηρού νοός, ο οποίος εν γνώσει του όχι μόνο παραποίησε τα γραφόμενα του Παπαδιαμάντη, αλλά έκανε και μια πονηρή συρραφή λέξεων.

Γιορτάσαμε και φέτος με καμάρι την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940. Μπορεί να είμαστε λίγοι μαθητές σ’ ετούτο το μικρό νησάκι, όμως δεν είμαστε μόνοι. Κουβαλάμε μέσα μας σαν παρακαταθήκη ιερή την ιστορία και τη μνήμη των ηρώων του λαού μας. Ζήτω το γένος των Ρωμιών! Ζήτω η Ελλάδα μας!

Τον Οκτώβριο του 1940, όταν ξέσπασε ο πόλεμος, και ιδιαίτερα τον Νοέμβριο, μετά τις πρώτες πολεμικές επιτυχίες, η Ελλάδα ολόκληρη μέθυσε, ο αγώνας έλαβε μια διάσταση επική, χάρη στον ενθουσιασμό στρατού και λαού.