Ἡ εὐαγγελική διήγηση περί τῶν δέκα λέπρῶν ἀναδεικνύει τήν δύναμη τῆς προσευχῆς ἐν ταπεινώσει ἀλλά καί τήν ἀχαριστία πρός τόν Θεό. Οἱ δέκα λεπροί ἐκαθαρίστησαν ἀπό τήν ἀσθένειά τους κατόπιν τῆς ἱκεσίας τους ἀλλά μόνο ὁ ἕνας ἐπέστρεψε νά δοξάσει τόν Θεό.
Ο Ίδιος ο Χριστός είναι Αυτός, ο Οποίος, δια της Θείας Κοινωνίας εισέρχεται εντός σου, και θα υπάρξει περίπτωση να επιζήση ο κορωνοϊός ή άλλος ιός; Είναι δυνατόν το «Ποτήριον της ζωής» να κεράση τον θάνατο;
Ιδίως δε με το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, που μεταδίδει θεία ζωή, υγεία και σωτηρία. Αν ήταν μεταδοτική των όποιων ιώσεων και ασθενειών, δεν θα είχε μείνει κανένας ιερέας ζωντανός. Θα είχαν ξεκληριστεί όλοι, αφού μετά την μετάδοση στους πιστούς της Θείας Κοινωνίας, προβαίνουν στην κατάλυση του περιεχομένου του Αγίου Ποτηρίου.
Λεμεσού Αθανάσιος: Κρίση, Αιωνιότητα και Άγιον Πνεύμα
Εφάνη πολύ καθαρά η Αγία Τριάς, δηλαδή τα τρία Πρόσωπα, τόσο καθαρά όσο άλλοτε δεν είχε φανή, και άρα εγνώρισαν όσοι ήσαν εκεί και όσοι υπουργούσαν -κυρίως ο Τίμιος Πρόδρομος- το Τριαδικόν του Θεού. Και δι’ αυτών και εμείς όλοι…
Κάθε φορά που κοινωνάτε κατά τον πατροπαράδοτο τρόπο που θέλει η Μητέρα Εκκλησία αιώνες τώρα να κοινωνούμε είναι μία ομολογία πίστεως… Ο νόμος να κάνει τα του νόμου και οι άνθρωποι της πίστεως τα της πίστεώς τους
Και από τον διάλογο που ακολουθεί μεταξύ του Μεγάλου Βασιλείου και του πανίσχυρου μετά τον αυτοκράτορα άρχοντα Μοδέστου, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί η Εκκλησία ονόμασε τον Άγιο Βασίλειο, «ΜΕΓΑ»!
«Οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θείοι Πατέρες» ἀπαντοῦν στὰ περὶ κλεισίματος τῶν Ἱερῶν Ναῶν!
Ἅγιοι ἱεράρχες, γνωρίζετε καλῶς πώς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἐνεργοῦσα ἐν τῷ αὐτῷ Ἁγίῳ Πνεύματι «ἔκλεισε καλῶς καί ἀπολύτως» ὅλες τίς ὀπές διαρροῆς καί ὑπεκφυγῆς ἀπό τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως, στήν ὁποία περιέχεται καί ἡ κοινή Θεία Λατρεία. Ἕνα εἶναι τό Ἅγιον Πνεῦμα, πού φωτίζει τούς Ἁγίους καί μᾶς ἀποκαλύπτουν ἅπασαν τήν Ἀλήθειαν. Συνεπῶς δέν ὑπάρχει περίπτωση ὑπεκφυγῆς ἀπό αὐτήν, διότι εἶναι καί βεβιωμένη καί καταγεγραμμένη. Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, μέ τό κλείσιμο τῶν ναῶν, καταφεύγουμε καί σήμερα στήν ἀσφαλή πηγή, γιά νά φανεῖ ἡ παρανομία ἡ ὁποία ἐπιτελεῖται, καί ἐσεῖς… ὡς σῶμα ἱεραρχικό τήν ἀποδέχεσθε!
Καὶ ὅμως ὅλοι αὐτοί τότε, ὅπως καὶ ὅλοι ἐμεῖς σήμερα, ὁ καθ΄ενας μὲ τὴ σειρά του καὶ τὴν ὥρα του, στρεφόμαστε κατὰ τοῦ Παιδίου τῆς Βηθλεέμ. Ἡ δήλωση τοῦ Ἀγγέλου στὴ σημερινή περικοπή πῶς: «τεθνήκασι οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν τοῦ Παιδίου» εἶναι σαφῶς μία ἀποκάλυψη γιὰ τὴν τύχη ὅλων ἐκείνων ποὺ μὲ κάθε τρόπο πολέμησαν τὸν Ἰησοῦ Χριστό, καὶ ἡ ὁποία ἔχει ἀπό αἰῶνες προαγγελθεῖ.
1. Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
2. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι’ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
Τόσο η ιστορία όσο η Εκκλησία υπήρξαν φειδωλές στον χαρακτηρισμό του «Μεγάλου». Ελάχιστοι έλαβαν τον τίτλο «Μέγας». Ένας από αυτούς υπήρξε ο κορυφαίος άγιος της Εκκλησίας μας Μέγας Βασίλειος, ο οποίος έλαβε επάξια αυτόν τον τίτλο, διότι σφράγισε με την προσωπικότητά του την ιστορία σε μια από τις κρισιμότερες ιστορικές φάσεις της ανθρωπότητας.
Διαδικτυακή νεανική συνάντηση πραγματοποιήθηκε, μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας «zoom», του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά με τα στελέχη της Ιεράς Μητροπόλεως που διακονούν αφιλοκερδώς στις παιδικές και νεανικές Κατασκηνώσεις, στη Ρίζα Αντιρρίου.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Βλέπεις σε όλα τα κράτη φουρτούνα, ζάλη μεγάλη! Ο καημένος ο κόσμος – ο Θεός να βάλει το χέρι Του! – βράζει σαν την χύτρα ταχύτητος. Και οι μεγάλοι πως τα φέρνουν! Μαγειρεύουν – μαγειρεύουν, τα ρίχνουν όλα στην χύτρα ταχύτητος και σφυρίζει τώρα η χύτρα!
Ἀδελφοί μου. Τὰ χαρίσματα εἶναι σὰν τὴν βρύση. Πηγάζει τὸ νερό ἀπό κάποια δεξαμενή. Τὸ νερό τρέχει ἀνάλογα μὲ τὸ πόσο ἀνοίγεις τὴν βρύση. Μπορεῖ νὰ τρέχει ἄφθονα, νὰ τρέχει λίγο, στάλα-στάλα ἤ νὰ κλείσει ἐντελῶς. Ἐδῶ βρίσκεται ἡ συνεργία τοῦ ἀνθρώπου στὴν αὔξηση ἤ μείωση τοῦ δικοῦ του χαρίσματος στὴ σχέση μὲ τὴν ψυχική σωτηρία ἤ μὲ τὴν κόλαση ἐκεῖνου ποὺ ἔχει τὸ χάρισμα. Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογιτής λέει ὅτι..
«Γέροντα, κουράζομαι εύκολα, όταν δουλεύω. Δεν καταλαβαίνω τι φταίει…»
Τα Θεοφάνεια, η Εορτή των Φώτων, είναι μια από τις κορυφαίες δεσποτικές εορτές της Εκκλησίας μας, η οποία ενέχει τεράστια σωτηριολογική σημασία. Ο Κύριός μας και Λυτρωτής μας Χριστός, ο «αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον» καταδέχεται να κατέβη στα ρείθρα του Ιορδάνου να λάβει το βάπτισμα του Ιωάννου, να χριστεί επίσημα και δημόσια ο Μεσσίας και…
π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος: «ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει»
Προτροπή για επίσκεψη των πιστών στο Ναό για Θεία Κοινωνία και Αγιασμό των Φώτων.
Στήν σημερινή Κυριακή πρό τῶν Φώτων, ἡ Ἐκκλησία μᾶς προετοιμάζει γιά τήν βίωση τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Φώτων. Στήν εὐαγγελική περικοπή κυριαρχεῖ τό πρόσωπο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καί τό κήρυγμά του πού εἶναι κήρυγμα τῆς μετανοίας. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης μαζύ μέ τήν Θεοτόκο εἶναι τά πρόσωπα πού…
Στην ομιλία του διασαφηνίζει τη σχέση μεταξύ αληθινής Πίστεως και της Υπακοής – υποταγής εις τον Γέροντα. Εμβαθύνοντες στις ομιλίες του, διαπιστώνουμε μια ευρύτερη φανέρωση των αληθειών της Εκκλησίας, ως θεμέλιο εκκλησιολογικής – βιωματικής σύνδεσης με την Πατερική στάση εναντίον των αιρέσεων, έναντι των βλάσφημων φλυαριών των Οικουμενιστών επισκόπων και έναντι των κακοδοξιών «σύγχρονων» μοναχών και Γερόντων στο όνομα της υπακοής.
«Ιδού οι λόγοι που οι Παπιστές πνέουν μένεα κατά του Φωτίου. Έχουν δίκαιο. Διότι, εάν δεν υπήρχε ο Φώτιος, αληθώς δεν θα υπήρχε σχίσμα, αλλά δεν θα υπήρχε και Ελληνισμός και Ορθοδοξία, αλλά θα υπήρχε πνευματική δουλεία και πεπλανημένο θρησκευτικό και εθνικό φρόνημα. Ο Φώτιος περιέσωσε αμφότερα, καθώς καταπολεμούσε τη Δυτική επιδρομή»
Η ενανθρώπηση του Θεού Λόγου δεν είναι κάποιο αφηρημένο θεωρητικό σχήμα, ούτε κάποια μυθοπλασία κάποιου ευφάνταστου μυθογράφου, αλλά πραγματικό γεγονός, το οποίο έλαβε χώρα σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο (Γαλ.4,4). Η μεγάλη δεσποτική εορτή της Περιτομής του Κυρίου μας υπενθυμίζει αυτή την μεγάλη αλήθεια και τονίζει ιδιαίτερα την πραγματική ανθρώπινη φύση, την οποία εκών ενδύθηκε, για χάρη της δικής μας σωτηρίας.
Ένας στίχος που έπεται του Κοντακίου των Χριστουγέννων, αναφέρει για τον Χριστό: «Θεός το Τεχθέν, η δε Μήτηρ Παρθένος. Τι μείζον άλλο καινόν είδεν η κτίσις;».
Γιατί ο Χριστός, όμως, είναι το πλέον καινό της κτίσεως και της Ιστορίας;
Κάθε παρέκκλιση ἀπὸ αὐτὰ τὰ κριτήρια θὰ πρέπει νὰ μᾶς προβληματίζει, γιατὶ ἐνέχει τὸν κίνδυνο νὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ αἰρέσεις. Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησία μας εἶναι γεμάτη ἀπὸ τέτοια παραδείγματα. Πολλοὶ ἀξιωματοῦχοι μέσα στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας προβάλλουν τὴν πεποίθησή των ὅτι ἐκπροσωποῦν ἤ ἀντιπροσωπεύουν τὸν Θεὸν ἀπὶ τῆς γῆς καὶ ὅτι ἡ ἄποψή τους ἤ ἡ ἀντιληψή τους εἶναι αὐτὴ καὶ μόνο ποὺ ἐκφράζει τὶς βουλὲς τοῦ Θεοῦ στὶς πνευματικὲς σχέσεις τῶν πιστῶν μαζί Του.
Χωρὶς τὴν ἕνωσή μας μὲ τὸ Χριστό, εἴμαστε ἀκόμη ντυμένοι μὲ τοὺς δερμάτινους χιτῶνες μας. Πῶς μποροῦμε λοιπὸν νὰ ἔχουμε ὀρθὴ κρίση; Θυμόμαστε ἐδῶ τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, «εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ, σκότος ἐστίν, τὸ σκότος πόσον;»
Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ανήκει στη χωρία των μεγάλων προφητών και ομολογητών της πίστεώς μας. Ο Ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός τον χαρακτήρισε ως το μέγιστο άνθρωπο που φάνηκε στον κόσμο: «αμήν λέγω υμίν, ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του βαπτιστού» (Ματθ.11,11). Η αγία μας Εκκλησία τον έθεσε σε τιμή μετά τη Θεοτόκο, μάλιστα στην εικονογραφία παριστάνεται μαζί με την Παναγία μας….
Γέρων Δωρόθεος: «Θεάνθρωπος καί μετά ἄνθρωπος»
Λεμεσού Αθανάσιος: Θεοφάνεια
Ν. Μοτοβίλωφ: «Πάτερ μου, τοῦ εἶπα, δὲν μπορῶ νὰ σὲ κοιτάξω. Τὰ μάτια σου βγάζουνε ἀστραπές. Τὸ πρόσωπό σου ἔχει γίνει πιὸ ἀστραφτερὸ ἀπὸ τὸν ἥλιο, καὶ τὰ μάτια μου θαμπώσανε ἀπὸ τὸ φῶς»
Η έννοια του χρόνου είναι μια παμπάλαια μυστηριώδης υπόθεση για τον άνθρωπο. Κανένα άλλο ον δεν έχει την αίσθηση της ροής του χρόνου, πολλώ δε μάλλον δεν έχει την ικανότητα της μέτρησής του, εκτός από τον άνθρωπο, ο οποίος μόνος αυτός προικίσθηκε από το Θεό Δημιουργό με λογική, χάρις στην οποία υπερβαίνει την ενστικτώδη κατάσταση, κοινή σε όλα τα έμβια πλάσματα, και ανάγεται έτσι στη σφαίρα του φιλοσοφικού στοχασμού.
Για τη συντριπτική όμως πλειοψηφία των ανθρώπων όμως είναι ευκαιρία για εφήμερες κοσμικές και φτηνές ενασχολήσεις. Υπό την επίδραση της δυτικοευρωπαϊκής κοσμικής και υλιστικής κουλτούρας παραμερίστηκε το πνευματικό νόημα των αγίων αυτών εορτών και δόθηκε προτεραιότητα σε κάθε είδους καταναλωτισμού και υλικών απολαύσεων.
Στίς μέρες μας καί νά μήν θέλουν νά δεθοῦν οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι, θά τούς ἀναγκάση ὁ διάβολος νά δεθοῦν. Ὁ διάβολος μέ τήν πολλή του κακία κάνει τό μεγαλύτερο καλό σήμερα στόν κόσμο. .. Γι᾿ αὐτό κοιτᾶξτε νά ἀδελφωθῆτε πιό πολύ. Ἔτσι θά συμβαδίσουμε ὅλοι μαζί στόν δρόμο πού χαράξαμε, στό ἀπότομο μονοπάτι τῆς ἀνηφόρας γιά τόν γλυκύ Γολγοθᾶ»
Ψυχωφελῆ ἑρμηνευτικὰ σχόλια ἐπὶ τῶν εὐαγγελικῶν στίχων σχετικὰ μὲ τὸν χρόνο, πρὸς ὠφέλεια τῶν ἀγωνιζομένων ἀδελφῶν, κατὰ τοὺς χαλεποὺς τούτους καιρούς