Μὲ τὴν νηστεία ὁ ἄνθρωπος δείχνει τὴν προαίρεσή του. Κάνει ἀπὸ φιλότιμο μιὰ ἄσκηση καὶ ὁ Θεὸς βοηθάει. Ἄν ὅμως ζορίζη τὸν ἑαυτό του καὶ πῆ «τί νὰ κάνω; εἶναι Παρασκευή, πρέπει νὰ νηστέψω», θὰ βασανίζεται.
Ὁ ἐλεήμων ἄνθρωπος εἶναι ἀποδεδειγμένο ὅτι, ὅταν σταθεῖ εἰς προσευχή, ἡ προσευχή του κινεῖται πρός τόν Θεό, ὁ ὁποῖος τήν δέχεται. Λέει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ: «ἀσκητής ἀνελεήμων, δένδρον ἄκαρπον». Ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος δέν ἔχει ἐλεήμονα διάθεση, εἶναι σάν δέντρο ἄκαρπο.
Ἡ ἑλληνικὴ φιλοσοφία ἐδίδαξε τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα, καὶ μὲ τὶς ὀρθὲς ἀπὸ τὶς θεωρίες της χειραγώγησε ὡς παιδαγωγὸς τὴν ἀνθρωπότητα πρὸς τὸν Χριστό.
Πέφτουμε συνεχώς. Χιλιάδες φορές. Χίλιες φορές Του ορκιζόμαστε πως εμείς δεν θα τον προδώσουμε και εμείς σε μια νύχτα τον αρνιόμαστε τρεις. Και ξανά πάλι.
Δὲν θέλω νὰ θλίβεστε καὶ νὰ συγχύζεστε γιὰ ὅσα συμβαίνουν ἀντίθετα στὴν θέλησή σας, ὅσο δίκαιη καὶ ἄν εἶναι αὐτή. Μία τέτοια θλίψη μαρτυρεῖ τὴν ὕπαρξη ἐγωισμοῦ.
Συχνὰ ἔννοιες ποὺ ὑπάρχουν ἤ σχετίζονται μὲ τὴν Βίβλο, ἔχουν παρερμηνευθεῖ, σχεδὸν «κακοποιηθεῖ» καὶ ἡ ζημία δὲν εἶναι μικρή. Ἀφοῦ, μία παρερμηνεία μιᾶς λέξεως μόνο, μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει σὲ λανθασμένα νοήματα καὶ συμπεράσματα, ἀκόμα δὲ καὶ σὲ μιὰ ἄστοχη στάσης ζωῆς. Τέτοια περίπτωση εἶναι ἡ ἔκφραση «Ὀργὴ Θεοῦ».
Ἡ δασκάλα ἔσκυψε προβληματισμένη καί ἐντυπωσιασμένη τό κεφάλι, ἐνῶ ἕνα γάργαρο γέλιο σκόρπισε στήν αἴθουσα ξεπλένοντάς την ἀπό τά νέφη τῆς Αἱρέσεως καί τήν ἀνεντιμότητα τοῦ Ὀρθολογισμοῦ.
Επειδή δε τα τελευταία χρόνια καλλιεργείται σκόπιμα από νεοεποχίτικους κύκλους, η άποψη ότι ο Μοναχισμός και η ασκητικότητα των ανατολικών θρησκευμάτων σε τίποτα δεν διαφέρει από τον Ορθόδοξο Μοναχισμό, μέχρι σημείου μάλιστα να πιστεύεται ότι οι δύο Μοναχισμοί ταυτίζονται μεταξύ τους και ότι δήθεν είναι το ίδιο επωφελές….
Ο άνθρωπος αποστρέφεται τον αδελφόν αυτού, τον συνάνθρωπον αυτού, τον πτωχόν ή ακάθαρτον. Ο Κύριος όμως, ως η φιλόστοργος μήτηρ συγχωρεί τα τέκνα αυτής, συγχωρεί και εις ημάς τα πάντα και ουδένα αμαρτωλόν αποστρέφεται, μάλλον δε και δίδει εις αυτόν την δωρέαν του Αγίου Πνεύματος.
Κάποτε, ὁ μεγάλος ἀσκητὴς καὶ καθηγητὴς τῆς ἐρήμου Ἅγιος Ἀντώνιος εἶδε σὲ ὅραμα τὸν δρόμο τῆς ἀρετῆς ποὺ ὁδηγοῦσε στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι στρωμένος μὲ παγίδες τοῦ διαβόλου καὶ ἔφριξε. Θεέ μου εἶπε, ποιὸς εἶναι δυνατὸν νὰ περάσει ἀβλαβῶς ὅλες τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου; Καὶ ἄκουσε τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ τοῦ εἶπε: «Ὁ ταπεινός».
Κάθε νίκη του Χριστού, είναι νίκη για όλους. Και δεν μπορεί να μην είναι νίκη του Χριστού το γεγονός ότι 12 παιδάκια βαφτίστηκαν ορθόδοξα την ίδια ημέρα στο χωριό Τσιφλίκι του Βερατίου.
Αλλά και άνθρωποι που είχαν δυσκολίες προσωπικές, ο Γέροντας ο Παΐσιος τους έλεγε: «βλέπεις τα παιδιά σου και είναι νευρικά και φωνάζουν, κάνουν, θα σταυρώνεις τα παιδιά σου ή το βράδυ που κοιμούνται πήγαινε και σταύρωσε τα παιδιά σου, ή του φέρνεις ένα ποτήρι νερό, σταύρωσέ το