Τα τελευταία χρόνια πολύς λόγος γίνεται για την καύση των νεκρών. Οι θιασώτες της καύσης των νεκρών αγωνίζονται για την καθιέρωσή της, επικαλούμενοι λόγους έλλειψης χώρου, λόγους υγιεινής και λόγους συναισθηματικούς. Συχνά τους συναντούμε στα Μέσα μαζικής ενημέρωσης να προσπαθούν να μας πείσουν για τα πλεονεκτήματα της καύσης, έναντι της ταφής
Οἱ ἀποφάσεις ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν Συνόδων ὑπόκεινται στήν ἁγιοπνευματική κρίση τῆς δογματικῆς συνειδήσεως τοῦ πληρώματος τῆς ἀνά τόν κόσμο Ἐκκλησίας. Ὡς πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας νοοῦνται ὅλοι οἱ πιστοί –κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί- οἱ ὁποῖοι, δυνάμει τοῦ Ἁγίου Χρίσματός τους, ἐπικυρώνουν ἤ καί ἀπορρίπτουν τίς δογματικές ἀποφάσεις τῶν Συνοδικῶν Ἐπισκόπων…
Ο Σέρβος πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσιτς είπε ότι δεν πιστεύει ότι η κυβέρνηση της Σερβίας πρέπει να καταργήσει τη θρησκευτική εκπαίδευση στα δημόσια σχολεία, κάτι που ζήτησαν νωρίτερα σήμερα αρκετές μη κυβερνητικές οργανώσεις και δημόσια πρόσωπα.
Μια κατηγορία αγίων της Εκκλησίας μας είναι αυτή των στρατιωτικών. Μάλιστα η αγιασμένη αυτή τάξη ανάδειξε πλήθος Μαρτύρων στα πρωτοχριστιανικά χρόνια. Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Μεγαλομάρτυρας Ευστάθιος. Έζησε στα χρόνια του Τραϊανού (98-117) και του Αδριανού (117-138).
Η Αγία Ελένη βρίσκει τον Σταυρό του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο οποίος παρέμενε εκεί θαμμένος είτε από τους πρώτους Χριστιανούς για να προστατευτεί απ’ τους ειδωλολάτρες, είτε από τους Ιουδαίους ώστε να ξεχαστεί το όνομα του Ιησού.
Μια εκπομπή αφιέρωμα στην Θεολογία του Σταυρού, με αφορμή την παγκόσμια Ύψωσή Του που εορτάζουμε κάθε Σεπτέμβριο, ως την πρώτη Δεσποτική εορτή του εκκλησιαστικού μας έτους: Χωρίς Σταυρό υπάρχει Ανάσταση; Πάνω σε ποιές αρχές στηρίζεται η θεολογία του Σταυρού και η σπουδαία σημασία του για τη ζωή της Εκκλησίας; Μια συνέντευξη με τον πρωτοπρεσβύτερο Γεώργιο Σχοινά..
Τὸ θέαμα μοναδικὸ καθὼς φαίνεται ἡ εἴσοδος τοῦ Μεσσηνιακοῦ κόλπου, ὁ ὄρμος τῆς Κορώνης μὲ τὴν ἀμμουδιά της, πλαισιωμένα στὰ δυτικὰ ἀπὸ τὸν Ἀκρίτα καὶ τὴν νησίδα Βενετικὸ καὶ στὰ ἀνατολικὰ ἀπὸ τὸν Ταύγετο.
Η Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησίας μας, η οποία διασώζει, μόνη Αυτή, ανόθευτη την βιβλική και πατερική διδασκαλία, αποδίδει την προσήκουσα τιμή στο Σταυρό του Χριστού, ως το κατ’ εξοχήν όργανο και σύμβολο της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Σε αντίθεση με την ποικίλη ετεροδοξία, η οποία, είτε αδιαφορεί να αποδώσει τιμή στο Σταυρό (Προτεσταντισμός), είτε πολεμά ευθέως Αυτόν, ως ειδωλολατρικό σύμβολο (Μάρτυρες του Ιεχωβά),…
Ὁ Κύριος ὁμιλεῖ στήν σημερινή περικοπή στόν Νικόδημο, τόν νυκτερινό μαθητή καί διδάσκαλο τοῦ Ἰσραήλ. Τοῦ ἀποκαλύπτει τήν σωτηριολογική ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Ὁ Σταυρός εἶναι αὐτή ἡ ἴδια ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.
Ανάμεσα στη χορεία των αγίων της Εκκλησίας μας υπάρχουν και πολλοί βασιλείς, αυτοκράτορες και μέλη των ανακτόρων, οι οποίοι δεν αλλοτριώθηκαν από την εξουσία. Ενέταξαν την εγκόσμια δόξα στη δόξα του Θεού και στη διακονία της Εκκλησίας. Γι’ αυτό και ανακηρύχτηκαν άγιοι για την προσφορά τους στο εκκλησιαστικό σώμα. Μια από αυτούς υπήρξε και η αγία Πουλχερία, η ευσεβής Αυγούστα του Βυζαντίου.
Δεν ορίστηκε τυχαία ο εορτασμός της αυτή την περίοδο, ως πρώτη από όλες τις μεγάλες εορτές του έτους, διότι η υπερφυσική και θαυματουργική γέννηση της Παναγίας μας αποτελεί την απαρχή της υλοποιήσεως του θείου σχεδίου για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.
Οι άγιοι Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα έλαβαν από τον Θεό το μεγάλο δώρο να γεννήσουν την Θεοτόκο, γεγονός το οποίο εορτάζουμε σήμερα (8 Σεπ.).
Γέροντα, πώς θα βρώ παρηγοριά στη στενοχώρια;
Μοῦ γράφεις, παιδί μου, διά κάποιον πού σέ ἐπίκρανε καί τόν κατηράσθης κλπ. Ὄχι, παιδί μου, μή καταρᾶσαι κανένα ἄνθρωπον, ὅσον κακόν καί ἄν σοῦ ἔκανε. Ὁ Χριστός μας μᾶς λέγει, νά ἀγαπῶμεν τούς ἐχθρούς μας· πῶς ἡμεῖς νά εἴπωμεν λόγον κακόν; Ζήτησε νά σέ συγχωρήσῃ ὁ Θεός καί εἰς τό ἑξῆς νά τόν ἀγαπᾷς σάν ἀδελφόν σου, ἄσχετα ἐάν δέν συμφωνῇς μαζί του
Παιδί μου, τούς λογισμούς τούς κακούς, πού σοῦ φέρνει ὁ διάβολος σπρώχνοντάς σε εἰς συγκατάθεσιν, πρόσεχε νά τούς διώκῃς· ἰδίως τῆς μισαδελφίας, καθόλου νά μή τούς προσέχῃς, διότι ἔχουν ὡς σκοπόν νά σοῦ ἀφαιρέσουν τήν μεγαλυτέραν ἀρετήν, τήν ἀγάπην· καί ὅταν τοῦτο τό κατορθώσουν ἐκέρδισαν ἐξ ὁλοκλήρου τήν ψυχήν σου.
Ἡ γνησία ἀγάπη δέν φθονεῖ τά καλά χαρίσματα τοῦ ἀδελφοῦ· δέν χαίρει, ὅταν ἀκούῃ ταπεινωτικά λόγια, κατηγορίας διά τόν ἀδελφόν· δέν ἐγκρατεύεται εἰς τό νά ἐπαινῇ πάντοτε τήν προκοπήν τοῦ ἀδελφοῦ. Ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, οὐ περπερεύεται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τό ἰδικόν της συμφέρον, ἀλλά τοῦ ἀδελφοῦ· δέν θυμώνει, δέν σκέπτεται τό κακόν…
Είναι σαφείς οι προθέσεις της ως άνω Αρχής να μετατραπεί το Μάθημα των Θρησκευτικών από υποχρεωτικό σε προαιρετικό, απαξιώνοντάς το ως αντικείμενο και περιεχόμενο τόσο στα μάτια των μαθητών όσο και στη συνείδηση ολόκληρου του Ελληνικού λαού.
Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ανήκει στη χωρία των μεγάλων προφητών και ομολογητών της πίστεώς μας. Ο Ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός τον χαρακτήρισε ως το μέγιστο άνθρωπο που φάνηκε στον κόσμο: «αμήν λέγω υμίν, ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του βαπτιστού» (Ματθ.11,11). Η αγία μας Εκκλησία τον έθεσε σε τιμή μετά τη Θεοτόκο, μάλιστα στην εικονογραφία παριστάνεται μαζί με την Παναγία μας να ικετεύει για τη σωτηρία του κόσμου.
Ὅσο ὁ ἄνθρωπος αὐξάνει ἐν Κυρίω τόσο λιγότερο ἐπηρεάζεται ἀπό τίς ἀστοχίες τῶν ἀδελφῶν. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε ἕνα γένος, μέ συνδετικό ὑλικό τήν ἀγάπη μας πρός τόν Θεό καί μεταξύ μας.
Δεν υπάρχει άλλο ανθρώπινο πρόσωπο από αυτό της Υπεραγίας Θεοτόκου, στο οποίο να έχουν ανασταλεί και να νικηθεί στο έπακρο οι φυσικοί νόμο. Κι αυτό, διότι, κατέστη το αγιότερο σκήνωμα, στο οποίο καταδέχτηκε να σκηνώσει ο άπειρος Θεός.
Ποιός πιστός Ορθόδοξος, δεν ωφελήθηκε από την Θεοτόκο; Ποιός Χριστιανός στα βάσανά του, δεν έτρεξε σ’ αυτήν και δεν βοηθήθηκε θαυματουργικώς; Σ’ αυτήν δεν καταφεύγουμε περισσότερο από τη μητέρα μας;
Η Παναγία είναι η ελπίδα των απελπισμένων, η χαρά των πικραμένων, το ραβδί των τυφλών, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων, η μάνα των ορφανεμένων. Η θρησκεία του Χριστού είναι πονεμένη θρησκεία, ο ίδιος ο Χριστός καρφώθηκε απάνω στο ξύλο κ’ η μητέρα του η Παναγία πέρασε κάθε λύπη σε τούτον τον κόσμο.
Σήμερα είναι μεγάλη εορτή της χριστιανοσύνης. Για τους πιστούς εορτάζει η ουράνια μητέρα τους. Αισθανόμεθα μπροστά της παιδιά της, αφού ο Χριστός, κατά τον Απόστολο Παύλο, μας ονόμασε αδέλφια του. Ανεξάρτητα από την ηθική ποιότητα, τη μορφωτική κατάσταση και την κοινωνική καταξίωση του καθενός υπάρχει χώρος στην καρδιά του για την Παναγία.
Η μεγάλη θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι (θα πρέπει να είναι) ευκαιρία για μας τους πιστούς, να αναλογισθούμε την άβυσσο του μυστηρίου, που καλύπτει το πάνσεπτο πρόσωπο της Παναγίας μας, αλλά και την υπέρτατη ευεργεσία της προς το ανθρώπινο γένος.
Ανηφορίζοντας το μονοπάτι συνέβη το απροσδόκητο: Τα δένδρα και οι θάμνοι του δρόμου έγερναν και την προσκυνούσαν! Η άψυχη και άλογη κτίση, όπως είχε εναντιωθεί την ώρα του σταυρικού πάθους του Κυρίου και Υιού Της, τώρα αποκτά ξανά κρίση και συναίσθημα και προσκυνά την Βασίλισσα του κόσμου! Κατευθύνθηκε στο σημείο εκείνο του κήπου που είχε προσευχηθεί και ο Κύριος.
Ἡ Κοίμηση τῆς Παναγίας εἶναι γεγονὸς ποὺ ἀντιπαρατίθεται ὀξύτατα πρὸς τὴν ἀντίληψη ποὺ εἶχαν μέχρι τότε οἱ ἄνθρωποι γιὰ τὸν θάνατο. Πρὸ Χριστοῦ, ἀκόμα καὶ οἱ δίκαιοι, ἐν ὄψει τῆς προοπτικῆς τοῦ θανάτου, ἐκφράζονται πολύ ἀπαισιόδοξα…
Επειδή αξιώθηκε να γίνει η στοργική Μητέρα του Θεανθρώπου, έχει μεγάλη παρρησία ενώπιον Του. Είναι το πιο κοντινό Του πρόσωπο. Οι δεήσεις Της εισακούονται. Ως εκ τούτου είναι η καταφυγή και προστασία κάθε πιστού, η κραταιά του δύναμη. Ποιος δεν την καλεί σε βοήθεια του κάθε φορά που παλεύει μέσα στο πέλαγος των πόνων , των βασάνων και των θλίψεων της ζωής;
“Η Παναγία σ΄ όλα στάθηκε τύπος και υπογραμμός για τις καλές γυναίκες, στη φρονιμάδα, στην ταπείνωση, στην υπομονή, στην αγιότητα, στην αφοσίωση και στη νοικοκυροσύνη….” Πόσο συγκινητικό είναι να βλέπει κανένας την Παναγία να ετοιμάζει με τα άχραντα χέρια της το σπίτι της, το κλινάρι της, τις λαμπάδες, το θυμιατήρι με το λιβάνι, και ότι άλλο χρειαζότανε για την κηδεία της.
Η πλειοψηφία των χριστιανών Μαρτύρων της αρχαίας Εκκλησίας ήταν Ρωμαίοι, διότι ως πολίτες της πρωτεύουσας του απέραντου ρωμαϊκού κράτους, βρισκόταν κοντά στην εξουσία και ως εκ τούτου ήταν πιο εύκολο να συλληφθούν και να μαρτυρήσουν για την χριστιανική τους πίστη, η οποία θεωρούνταν έγκλημα. Ένας από αυτούς ήταν και ο άγιος Μάρτυρας Λαυρέντιος ο Αρχιδιάκονος της Εκκλησίας της Ρώμης.
Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, μια από τις από τις μεγαλύτερες εορτές της Χριστιανοσύνης, αποτελεί το μέγιστο μάθημα μυστικής θεολογίας, όπου και η ελάχιστη λεπτομέρεια είναι διδακτική: -τί ήθελε να αποκαλύψει ο Ιησούς με τη Μεταμόρφωση,
-γιατί πήρε μόνο τρεις μαθητές του, -γιατί….
π Δωρόθεος Τζεβελέκας- Ομιλία στην κατασκήνωση της Ελαφίνας Ημαθίας κατά τη διάρκεια της παράκλησης απόγευμα της Μεταμορφώσεως.
Πῶς θά μπορέσουμε νά καταλάβουμε τήν κλήση τοῦ Θεοῦ γιά τό δρόμο πού θά ἀκολουθήσουμε ὄχι μόνον στό θέμα τοῦ γάμου, ἀλλά καί γιά ὅλα τά σοβαρά ζητήματα τῆς ζωῆς μας;
Κάποιος Χριστιανός βρέθηκε κάποτε σε έναν κύκλο προτεσταντών, οι οποίοι κατηγορούσαν την Παναγία και έλεγαν, ότι δεν είναι Αγία. Ο Ορθόδοξος αισθάνθηκε πολύ άσχημα, αλλά δεν ήταν τόσο πνευματικά καταρτισμένος, ώστε να τους απαντήσει καταλλήλως. Προσευχήθηκε λοιπόν στο Θεό να τον βοηθήσει…