ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ

Ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Δωδεκανήσου με πανελλήνια και πανορθόδοξη ακτινοβολία είναι η Μονή του Ταξιάρχη Μιχαήλ του Πανορμίτη στη Σύμη. Η ονομασία του όρμου Πάνορμος, στην οποία οφείλει το όνομά του το μοναστήρι, έχει αρχαία προέλευση. Για την ετυμολογία είναι πιθανές δύο εκδοχές…

Μέ ἔκπληξιν, ἀλλά καί βαθύτατη θλίψιν, ἀκούσαμε τόν π. Βασίλειον Βουλουδάκην νά ἀναμασᾶ ὅσα πεπλανημένα, ἀλλά καί ψευδῆ καί ἀνυπόστατα, ἤδη ἀπό τοῦ 1986 καί κατά διαστήματα ἔχει γράψει, μέ διάφορες παραλλαγές καί ἀντιφάσεις, σχετικῶς μέ τό 666, τίς ταυτότητες, τό χάραγμα, τόν Ἅγιο Παΐσιο, τήν θέσιν τῆς Ἐκκλησίας, κ.λπ., καί διά τά ὁποῖα ἔχει δεχθεῖ πληθώρα ἀναιρέσεων

Ἀλλά ἀπόψε, στήν κατ᾿ ἰδίαν ἀγρυπνία, ὁ Πατέρας μου καί Θεός ἦλθε· μοῦ ἔδειξε πόσο μέ προνοεῖ ἀπό μικρό παιδάκι (Γιαννάκη), ἀπό πόσα μέ γλύτωσε. Ἔνοιωσα ὅλη Του τήν πατρότητα (ὅσον γίνεται) μέ αἴσθησι ψυχῆς· αἰσθάνθηκα παιδάκι κοντά Του! Αὐτή ἡ αἴσθησις μέ ἔφερε ἄφθονα γλυκά δάκρυα καί ἀνακουφίστηκα ψυχικά ἀπό τήν ψυχική κούρασι τῶν πειρασμῶν τοῦ θορυβώδους καιροῦ καί ἀπό τήν στέρησι τῆς Χάριτος.

Προεῖπε ἀκόμη ἀκριβῶς καί τόν τρόπο τοῦ θανάτου Του, ὅτι δηλαδή θά σταυρωθῆ, ἐνῶ οἱ Ἰουδαῖοι τιμωροῦσαν τούς καταδίκους μέ λιθοβολισμό. «Ἐπε­θύ­μη­σε ὑ­περ­βο­λι­κά νά φά­γη μα­ζί μέ τούς Μα­θη­τές Του τό Πά­σχα αὐ­τό, ἐπει­δή με­τά ἀ­πό αὐ­τό ἀ­κο­λου­θοῦ­σε ὁ Σταυ­ρός. Καί σέ πολ­λές ἄλ­λες πε­ρι­πτώ­σεις προ­λέγει τό πά­θος καί ἐ­πι­θυ­μεῖ νά συμ­βῆ αὐ­τό, καί ἀ­κρι­βῶς γι᾽ αὐ­τό ἔρ­χε­ται»

«Αν δεν ακούνε τον Μωυσή και τους προφήτες, δεν θα πεισθούν, ακόμα και αν κάποιος από τους νεκρούς αναστηθεί». Με τα λόγια αυτά του Αβραάμ κλείνει ο Χριστός την πολυσήμαντη παραβολή του πλουσίου και του φτωχού (Λαζάρου), απορρίπτοντας το αίτημα-πρόκληση του πλουσίου να αναστήσει ο Θεός και να ξαναστείλει στον κόσμο τον Λάζαρο, ώστε να αποτελέσει αναντίρρητη και αξιόπιστη μαρτυρία για τη μέλλουσα ζωή

Η «προσευχή», ο «ασκητισμός» ή «μοναχισμός»  που έχουν αυτοί που αναφέρετε, οι Ινδουισταί π.χ., είναι πλάνη. Πλανούν πολύ κόσμο όλοι αυτοί. Πολλοί άνθρωποι δυστυχώς δεν βιώνουν την Ορθοδοξία, δεν αρέσκονται στην ακριβή εφαρμογή της Ορθοδοξίας κι έτσι καταφεύγουν σε άλλες δοξασίες, άλλες «θρησκείες» οι οποίες τούς ηλεκτρίζουν, τούς μαγεύουν…

Διηγήθηκε η Μεσολογγίτισσα Γεωργία Μωραΐτου: «Το έτος 1918 έπεσε θανατηφόρα γρίππη στο Μεσολόγγι. Παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των γιατρών, ο ένας μετά τον άλλον κολλούσαν γρίππη και μετά από λίγες μέρες πέθαιναν εξαντλημένοι.

Οποιοσδήποτε κι αν θελήσει να είναι αληθινός με τον Κύριο και να σταθεί ενώπιόν του αληθινά και χωρίς υποκρισία και ψέμα και χωρίς φοβία και δειλία και τέτοια, όποιος κι αν είναι, ο Θεός τον αναλαμβάνει. Γι’ αυτό έχουμε στην Εκκλησία αγίους που προέρχονται από κάθε τάξη και από κάθε κατάσταση.

…Εἶναι σάν ἕνα φάρμακο· ἀνακουφίζει καί γιατρεύει τά τραύματα καί τίς ἐνδεχόμενες ὀδυνηρές ἀναμνήσεις τοῦ παρελθόντος, ἀνατάσσει τά ἐσωτερικά κατάγματα. Εἶναι ἄκρως ταπεινή, δέν ἐπιβάλλεται.  Ταὐτόχρονα ὅμως εἶναι ἐπίσημη, εὐπρεπής, ὅμοια μέ ἕνα ἀπέραντο πέλαγος…Αὐτή ἡ ἐλπιδοφόρα σιωπή εἶναι ἡ γλῶσσα τῶν Ὁσίων μία ἐμπειρική ἔκφραση τῆς Χάριτος.

π. Ανανίας Κουστένης: Άγιος Δημήτριος Μεγαλομάρτυρας και Μυροβλύτης

Η ευθύνη ιερέων και επισκόπων έναντι του παπισμού

π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης. το παραμύθι και η πλάνη των συμπροσευχών

Ἕνα τέτοιο ἀπολωλὸς εἶναι καὶ ὁ δαιμονισμένος Γαδαρηνὸς τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ ὁποῖος εἶχε πιαστῆ στὰ δίχτυα τοῦ πονηροῦ «ἐκ χρόνων ἱκανῶν» καὶ ἔκτοτε «ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ’ ἐν τοῖς μνήμασιν.» (Λουκ., η’ 27) Ἔτσι, γυμνὸ καὶ ἄοικο καταντάει τὸν ἄνθρωπο τὸ δαιμόνιο…

Ὁ Κύριος ζήτησε ἀπό τόν δαιμονισμένο τῆς χώρας τῶν Γαδαρηνῶν νά τοῦ πεῖ τό ὄνομά του. Ἀντί γι αὐτό τοῦ ἀπάντησαν οἱ δαίμονες. Ὁ δυστυχισμένος αὐτός  εἶχε χάσει ἀκόμη καί τό ὄνομα-ταυτότητά του, ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτωλότητας αὐτοῦ καί τῶν συντοπιτῶν του. 

Ο ναρκισσιστής ηγέτης είναι ο αταπείνωτος, εγωκεντριστής άνθρωπος -και πολλές φορές μετριότητα-, ο οποίος λόγω της ανωριμότητος του υπερφίαλου χαρακτήρος του και των συμπλεγμάτων κατωτερότητος που τον κατατρύχουν, γίνεται επιθετικός[2]  και ανάλγητος.

Ἡ ἀποκρυφιστική περί φυλακτῶν ἀντίληψη σέ συνδυασμό μέ τίς δεισιδαιμονίες καί τίς προκαταλήψεις ἀνήκουν σʼ αὐτά πού, σύν τοῖς ἄλλοις, ὁ πιστός ἀποτάχθηκε ὡς ἔργα καί λατρεία τοῦ διαβόλου τήν ἱερή στιγμή τοῦ ἁγίου βαπτίσματός του. Ὁ χριστιανός γεύεται τόν πλοῦτο καί τήν εὐλογία τῆς ἐλευθερίας, πού τοῦ δώρησε ὁ Χριστός…

«Πώ πώ τί μοῦ λές ρέ παιδί μου τώρα, τί εἶναι αὐτά πού μοῦ λές; φόβος; ὄχι. Νά λές στούς ἀνθρώπους νά ἐργάζονται πνευματικά. Γιατί τώρα εἶναι ἰδιαίτερα ἀνάγκη ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή νά ἐργαστοῦμε ὅλοι μας πνευματικά, ὥστε νἀ ἔρθει ὁ Χριστός μέσα μας. Νά ἐξομολογοῦνται οἱ ἄνθρωποι, νά προσεύχονται, νά ἐκκλησιάζονται, νά κοινωνοῦν καί ὅταν τά κάνουν ὅλα αὐτά, τότε θά ἔρθει ὁ Χριστός μέσα μας….

Ο Αγιογράφος, μας απεκάλυψε κατά την παραλαβή της Εικόνος, ότι στο πρόσωπο δεν τράβηξε καμία λάθος γραμμή, αλλά ένιωθε την παρουσία κάποιου να είναι δίπλα του κατά την στιγμή της ιστορήσεως του προσώπου της Παναγίας μας. Η Ιερά Εικόνα της Παναγίας μας, μετά την ενθρόνισή της, έχει επιτελέσει πολλά θαύματα σε ανθρώπους που ήλθαν στην χάρη της και ζήτησαν την βοήθειά της

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: «Κλάψε για την αμαρτία του αδελφού σου»

Σπάνια να βρεις χριστιανό που να πει για όλα αυτά που μας έρχονται: «Να ‘ναι ευλογημένο. Όσα κι αν παθαίνουμε, λίγα είναι. Και άλλα περισσότερα μας αξίζουν, αλλά ο Θεός μάς λυπάται και δεν αφήνει να έρθουν περισσότερα». Πιο πολύ ακούς να λένε οι χριστιανοί….

Πρώτο είναι το τελώνιο των αμαρτημάτων της γλώσσας – ματαιολογίας, φλυαρίας, χυδαιολογίας, σκανδαλολογίας, βλασφημίας, κοροϊδίας, άσεμνων τραγουδιών, άκαιρου και υπέρμετρου γέλιου. Και το δεύτερο τελώνιο σχετίζεται με τη γλώσσα. Είναι το τελώνιο του ψεύδους σε κάθε μορφή του…

Η διδασκαλία του αββά Δωρόθεου: Περί αποταγής – Κείμενα από το βιβλίο “Αββά Δωρόθεου Έργα Ασκητικά” των εκδόσεων “Ετοιμασία”. Επιμέλεια- Παρουσίαση εκπομπής: Αναστασία Πουλοπούλου

Στήν νε­α­ρή Ἑλ­λη­νί­δα πού χά­ρη στήν ἁ­γνή καί ἀ­σκη­τι­κή ζω­ή της συ­νέ­βα­λε γιά 1000 πε­ρί­που χρό­νια στήν φα­νέ­ρω­ση τῆς δύ­να­μης τοῦ Θε­οῦ πού ἀ­νυ­ψώ­νει τόν πέ­νη­τα, δί­νον­τάς του τό δῶ­ρο τῆς ἀ­φθαρ­σί­ας, τῆς θαυ­μα­τουρ­γί­ας καί τῆς πα­ρα­κλή­σε­ως. Ἔ­τσι ἐ­ξη­γοῦν­ται τά ἀ­να­ρίθ­μη­τα θαύ­μα­τα πού ἔ­χουν γί­νει καί συ­νε­χί­ζουν νά γί­νον­ται κον­τά στά ἄ­φθαρ­τα Λεί­ψα­νά της.

«Μή φοβᾶστε. Οἱ διαθέσεις τοῦ Πάπα ἀνέκαθεν ἦταν νά ὑποτάξη τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί θά ἔλθη ἡμέρα, πού ὁ διάλογος θά ματαιωθῆ· τίποτε δέν πρόκειται νά γίνη…»

Όταν σας επισκέπτονται κακοί λογισμοί για οποιονδήποτε, παλέψτε με την κακή αυτή σκέψη για τον αδελφό μας ή την αδελφή μας! Τότε θα διαφυλάξετε την ενότητα της ζωής, την ενότητα της αγάπης στο Πνεύμα του Θεού μας. 

…Όταν στο Γέροντα αναφέρθηκε ότι, κατόπιν αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου, στα άτομα αυτά (καθολικούς) είναι αρκετό το μυστήριο του Χρίσματος, χωρίς το Βάπτισμα, ο Γέροντας είπε: – Δεν γνωρίζω τι αποφάσισε η Ιερά Σύνοδος. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι το Ευαγγέλιο λέει: «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται». Γι’ αυτό πρέπει να γίνεται κανονικά το μυστήριο του Βαπτίσματος και του Χρίσματος.

Όλοι, σε κάποιο βαθμό, είμαστε υποδουλωμένοι στο ψεύδος κι έχουμε ανάγκη να ελευθερωθούμε. Ποιος θα μας ελευθερώσει; Η αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός.

“…τίποτε δέν κερδίζουμε, ἄν τά ἔχουμε καλά μέ ὅλους καί ἐρχόμαστε σέ ἀντίθεση μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ… Διότι, ἡ πραγματική χαρά, ἡ πραγματική εἰρήνη εἶναι αὐτή πού μᾶς χαρίζει ὁ Θεός”

Πρέπει νὰ ἐκτιμήσουμε κάποτε αὐτὸ ποὺ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ νὰ ἀποφεύγουμε τὴ νόθευση τῆς παράδοσής της ἀπὸ τὸ λαϊκὸ πολιτισμό, γιὰ τὸν ὁποῖο πολὺς λόγος γίνεται στὴν ἐποχή μας. Χρειάζεται ἐγρήγορση γιὰ τὴν προστασία της καὶ προσπάθεια ἀπὸ τοὺς κληρικοὺς γιὰ τὴν ἀνάδειξή της.

Ταξιδεύοντας με έναν Άγγελο στη Θεία Λειτουργία

Εἶναι ἀναρίθμητοι οἱ πρόδρομοι, οἱ ὁμολογητὲς καὶ οἱ πιστοὶ τοῦ Ἀντιχρίστου στὸν ἀνθρώπινο κόσμο ἀνὰ τοὺς αἰῶνες. «Πᾶν πνεῦμα»· καὶ πνεῦμα μπορεῖ νὰ εἶναι εἴτε προσωπικότητα, εἴτε διδασκαλία, εἴτε ἰδέα, εἴτε σκέψη, εἴτε ἄνθρωπος. Καὶ κάθε προσωπικότητα, διδασκαλία, ἰδέα, σκέψη, ἄνθρωπος, ποὺ δὲν ἀναγνωρίζει ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι Θεὸς καὶ Σωτήρας, ἐνσαρκωθεὶς Θεὸς καὶ Θεάνθρωπος, προέρχεται ἀπὸ τὸν Ἀντίχριστο, εἶναι τοῦ Ἀντιχρίστου

Τοῦτες τὶς μέρες ποὺ ἀπειλεῖται ἡ ἐλευθερία μας ἀπὸ τὴν ἠλεκτρονικὴ τυραννία, εἶναι σημαντικὸ νὰ προσέξουμε τὰ ἁπλά, ἀλλὰ θεοφώτιστα λόγια τοῦ ὁδηγητικοῦ κειμένου τοῦ ἁγίου Παϊσίου «Σημεῖα τῶν καιρῶν. 666».  

Ὁ Κύριός μας, ἔχοντας πλέον ξεκινήσει τὴν ἐπίγεια δράση Του, πορεύεται μὲ τοὺς μαθητές Του, διέρχεται ἀπὸ πόλεις καὶ χωριὰ καὶ στὸν δρόμο Του νόσους ἀποδιώκει, λεπροὺς καθαρίζει, χωλοὺς καὶ κωφοὺς θεραπεύει, σὲ τυφλοὺς δίνει τὸ φῶς Του, ἀκόμη καὶ νεκροὺς ἀνεγείρει. Ἕνα τέτοιο θαῦμα, μιὰ νεκρανάσταση, παρουσιάζει τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Γ’ Κυριακῆς τοῦ Λουκᾶ (ζ’ 11-16).