ΚΥΡΗΓΜΑΤΑ

Σοφία Μπεκρή: Θεάρεστοι και όχι Ανθρωπάρεσκοι

Σοφία Μπεκρῆ: Στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Ζ’ Κυριακῆς Ματθαίου (Ῥωμ., ιε’ 1-7), ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ὀφείλομε «οὐχ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν» ἀλλὰ «ἕκαστος ὑμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω» πρὸς πνευματικὴ ὠφέλεια καὶ ἐνίσχυσή του, «εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν»

Γέροντoς Δωρoθέου: Να μεταμορφώσουμε την ψυχή μας

…Αὐτό μποροῦμε νά τό κάνουμε καί σήμερα…Γίνεται! Καί ὅλοι ἔχουμε αὐτή τήν πρόσκληση, σέ αὐτό τό δρόμο νά πᾶμε καί νά μή βάζουμε νερό στό κρασί μας. Νά μιλήσουμε στό Θεό μέσα ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας καί νά κάνουμε μία ἀληθινή προσπάθεια νά πᾶμε κοντά Τοῦ.
Ἐάν κάνουμε αὐτή τήν προσπάθεια, τότε…Και σέ ἐμᾶς συμβαίνει μία μεταμόρφωση, ὄχι μόνο στό Χριστό.

Γέροντος Δωροθέου:«Θάρσει τέκνον∙ ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι»Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα

Ὅλα ὅσα κάνουμε πρέπει νά γίνονται πρός δόξαν Θεοῦ: ἡ οἰκογένειά μας, ἡ ἐργασία μας, ἡ κάθε ἀναστροφή μας. Ἀκόμη καί ἡ μεταξύ μας ἀγάπη γιά νά εἶναι ἀληθινή πρέπει νά εἶναι ἐν Χριστῶ ἀγάπη. Δέν ἀνήκουμε κἄν στόν ἑαυτό μας, εἴμαστε τοῦ Θεοῦ: «οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν, ἠγοράσθητε τιμῆς» (Α΄Κορ. 6,20).

Δαιμονοπληξία καὶ δαιμονολαγνεία – Ευαγγέλιο της Κυριακής Ε’ Ματθαίου

Καὶ ἐπειδὴ ὁ δαιμονισμένος γενικῶς, ὅπως καὶ οἱ συγκεκριμένοι, δὲν ὁρίζουν πλέον τὸν ἑαυτό των, διότι τοὺς ἔχει καταλάβει «ξένο σῶμα» -ὁ διάβολος-, γι’ αὐτὸ ἔρχεται ὁ Σωτήρας Χριστὸς νὰ «καθαρίσῃ» ὁ Ἴδιος γιὰ λογαριασμό των!

π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου: Ὁ Σατανᾶς καί ἡ μέθοδός του

Ὁμιλία του Μακαριστού Γέροντος (1927 – 2006) πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.Ε΄ Ματθαίου (Ματθ. 8,28 – 9,1)– ημερομηνία πού διεξήχθη ἡ ὁμιλία 11-07-82

Μελέτη στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: «ἰδόντες αὐτόν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῆ ἀπό τῶν ὁρίων αὐτῶν»

Οἱ κάτοικοι τῶν Γεργεσηνῶν παρέβαιναν τήν ἐντολή τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου νά μήν τρώγουν χοίρειο κρέας. Ἡ ὕπαρξη τοῦ δαιμονισμένου καί τό σημεῖο τοῦ Κυρίου μέ τόν πνιγμό τῆς ἀγέλης τῶν χοίρων δέν τους συνέτισαν.  Ἀντίθετα, ἀντί νά μετανοήσουν, ἔδιωξαν τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ ἀπό τόν τόπο τους, παραμένοντας ὑποχείρια τοῦ σατανᾶ, ἐξ αἰτίας τῆς ἀγάπης  τους γιά τό χρῆμα.

Μελέτη στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: «οὐκ εἰμί ἱκανός ἵνα μου ὑπό τήν στέγην εἰσέλθεις»

Τό θαῦμα εἶναι φανέρωση τῆς θείας δόξας. Τό θαῦμα δέν γίνεται γιά νά πιστεύσουν οἱ ἄνθρωποι. Ἐπειδή ὑπάρχει ἡ πίστη γίνεται τό θαῦμα. Ἐπί πλέον τό θαῦμα εἶναι ἱστορικό γεγονός καί ἐντάσεται στήν ὅλη πορεία τῆς ἱστορίας τῆς θείας οἰκονομίας. Τό θαῦμα, ὅπως στήν περίπτωση τοῦ ἑκατοντάρχου,  φανερώνοντας τήν θεία δόξα στόν κόσμο δέν ἀφορᾶ μόνο ἕνα πρόσωπο ἀλλά ἀνήκει στήν κοινότητα καί τήν ἱστορία. 

«Ὁ Κύριος μου καί ὁ Θεός μου» Μελέτη στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα (Κυριακή του Θωμά)

Μακαριστού Γέροντος Δωροθέου
Κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀναφωνήσει τά λόγια τοῦ Θωμᾶ: «ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου». Ὁ Χριστός ἐκτός ἀπό ἄσαρκος καί ἔνσαρκος Λόγος, εἶναι ὁ «πνευματικῶς ὀρώμενος» μέσα στήν Ἐκκλησία καί μετά τήν Ἀνάληψή του. Σοῦ ἐπιτρέπει νά τόν ψηλαφήσεις ἐάν εἶσαι καλοπροαίρετος. Ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ παράταση τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ μέσα στόν κόσμο.

π. Μεταλληνός: «Ὑπάρχουν πάντα καὶ οἱ Ἰοῦδες. Χριστιανοὶ κατ’ ὄνομα, ποὺ δὲν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἀναζητῶνται μόνο στὴν τάξη τῶν λαϊκῶν!»

ὑπάρχουν πάντα καὶ οἱ Ἰοῦδες. Χριστιανοὶ κατ’ ὄνομα, ποὺ δὲν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἀναζητῶνται μόνο στὴν τάξη τῶν λαϊκῶν! Μὲ στενότερο δεσμὸ μὲ τὸν κόσμο καὶ ὄχι μὲ τὸν Χριστό. Καλυπτόμενοι μὲ διάφορα προσωπεῖα καὶ αὐτοῦ ἀκόμη τοῦ μαθητῆ καὶ συνεργάτη τοῦ Χριστοῦ, σὰν τὸν Ἰούδα…

Μεγάλη Πέμπτη- Ο Ιερός Χρυσόστομος για την απόφαση θανατώσεως του Ιησού και το φοβερό τέλος του Ιούδα

Ενώ λοιπόν ο Ιησούς έλεγε τόσα στον Ιούδα για να τον κάνει εγκαίρως να μετανοήσει προτού προχωρήσει στην προδοσία που σκεφτόταν να κάνει, εκείνος δεν λύγισε˙ όταν όμως ολοκληρώθηκε το παράπτωμα, τότε του ήρθε στον νου η μετάνοια, όμως τότε χωρίς καμία ωφέλεια…

π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου: «Ἀμεριμνησία, Ἐπιείκεια, Εἰρήνη, Χαρά, Ὁ Κύριος ἐγγύς» (β΄ ἔκδοσις)

Ὁμιλία του Μακαριστού Γέροντος (1927 – 2006) πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου. Τῶν Βαΐων (Φιλιπ. 4, 4-9) – ημερομηνία πού διεξήχθη ἡ ὁμιλία: 08-04-01

Κυριακή των Βαΐων: «ὁ Κύριος ἐγγύς, μηδέν μεριμνᾶτε» Μελέτη στο Αποστολικό Ανάγνωσμα

Ἡ θριαμβευτική εἴσοδος στήν ἱερουσαλήμ δέν κράτησε πολύ. Τό ἴδιο πλῆθος πού ἔψαλλε «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος», ἔκραζε λίγες μέρες ἀργότερα «σταύρωσον, σταύρωσον αὐτόν». Ἡ σταθερότητα στήν πίστη ἀπαιτεῖ ἄσκηση καί χρόνο.

Κυριακή Ε΄Νηστειών, Μελέτη στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: «ὁ υἱος τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλά διακονῆσαι»

Ἡ Ἐκκλησία, σάν παράταση τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ στή γῆ, τό αὐτό πράττει. Εἶναι ἱατρεῖο ὅπου θεραπεύονται οἱ πληγωμένες ἀπό τήν ἁμαρτία ψυχές τῶν ἀνθρώπων (ἱερά ἐξομολόγηση), παρέχει τροφή (τήν θεία Κοινωνία) στόν πεινασμένο, προστασία μέ τήν πανοπλία τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, ἐλπίδα μέ τήν πρόγευση τῶν μελλόντων ἀγαθῶν.

Αποστολικά Κηρύγματα – Κυριακή Ε΄, Νηστειών – «Τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ,…..καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπό νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῶ ζῶντι»

Ὁ Ἅ­γιος Νι­κό­λα­ος ὁ Κα­βά­σι­λας πα­ρα­τη­ρεῖ ὅ­τι ἡ Θεί­α Κοι­νω­νί­α ἄν καὶ δί­δε­ται διὰ τοῦ σώ­μα­τος, ὅ­μως «εἰς τὴν οὐ­σί­αν πρῶ­τον χω­ρεῖ τῆς ψυ­χῆς καὶ διὰ τῆς ψυ­χῆς εὶς τὸ σῶ­μα δι­α­βαί­νει῾ Καὶ Ὁ Ἅ­γιος Ἰ­ω­άν­νης ὁ Δα­μα­σκη­νὸς ὑ­πο­γραμ­μί­ζει ὅ­τι κοι­νω­νόν­τας ἀ­πὸ τὸ ἅ­γιο πο­τή­ριο «κοι­νω­νοῦ­με μὲ τὸ Χρι­στὸ καὶ με­τέ­χου­με στὴ σάρ­κα του καὶ τὴν θε­ό­τη­τὰ του». Με­τέ­χου­με δηλαδὴ στὴ θεοποιὸ ἐνέργεια τῆς Θεϊκῆς Του οὐ­σί­ας.

Γέροντος Δωροθέου: «Ἐάν γάρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις…ἀφήσει καί ἡμῖν ὁ Πατήρ ἡμῖν ὁ οὐράνιος»

Στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα προσθέτει «ἐάν δέ μή ἀφῆτε…οὐδέ ὁ πατήρ ἡμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν» (Ματθ. 6,15). Ἐάν δέν συγχωρήσουμε νά μήν περιμένουμε νά συγχωρηθοῦμε ἀπό τόν Θεό. Ἐάν δέν ἀγαπήσουμε τόν ἐχθρό μας, ὄχι ἁπλῶς νἀ τόν ἀνεχθοῦμε, δέν γνωρίσαμε τόν Χριστό.

Να επιστρέψουμε όπως ο άσωτος

Όταν ο καθένας από μας σκεφτεί και πει: «Θεέ μου, εγώ έπρεπε να είμαι άγιος, αφού μου έδωσες τη χάρη σου, αφού ενώθηκες μαζί μου, αφού μου δίνεις το Σώμα σου και το Αίμα σου και τρέφομαι. Έπρεπε να είναι αγία η ζωή μου, και δεν είναι, Θεέ μου, δεν είναι», πόσο θα ταπεινωθεί και θα ελεεινολογήσει τον εαυτό του!

Αφιέρωμα στο Άγιο Τριώδιο

Αντίθετα ο όντως αμαρτωλός τελώνης συναισθάνεται τη δεινή του κατάσταση και με συντριβή και ταπείνωση ζητεί το έλεος του Θεού. Αυτή η μετάνοιά του τον δικαιώνει μπροστά στο Θεό. Γίνεται δεκτή η προσευχή του, σε αντίθεση με τον υποκριτή Φαρισαίο, ο οποίος όχι μόνο δεν έγινε δεκτή η προσευχή του, αλλά σώρευσε στον εαυτό του περισσότερο κρίμα, εξαιτίας της εγωπάθειάς του.

Το βλέμμα του Χριστού

π. Δημήτριος Μπόκος: Πόσο τυχερὸς ὁ Ζακχαῖος! Ὁ Χριστὸς ἔβλεπε ὅλο τὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὸν περικύκλωναν, ἀλλὰ τὸ βλέμμα του στάθηκε μόνο στὸν Ζακχαῖο. Γιατὶ διέκρινε στὴν καρδιά του κάτι καλό. Ὁ Ζακχαῖος τὴν ὥρα ἐκείνη βρισκόταν σὲ ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ. Γιὰ τὸ βλέμμα τοῦ Θεοῦ δὲν ὑπάρχει τίποτε κρυφό…

Ποία εἶναι ἡ μεγαλυτέρα Ἐντολή

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Ευαγγελικό κήρυγμα πάνω στο ΙΕ΄ Ματθαίου (Ματθ. 22, 35- 46), που έγινε στις 3 Μαρτίου 2002

«Ἐγενετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῆ ἐρήμω καί κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν»

μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗ   
Γέροντος Δωροθέου

Στήν σημερινή Κυριακή πρό τῶν Φώτων, ἡ Ἐκκλησία μᾶς προετοιμάζει γιά τήν βίωση τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Φώτων. Στήν εὐαγγελική περικοπή κυριαρχεῖ τό πρόσωπο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καί τό κήρυγμά του πού εἶναι κήρυγμα τῆς μετανοίας. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης μαζύ μέ τήν Θεοτόκο εἶναι τά πρόσωπα πού, πλήν τοῦ Μεσσία Χριστοῦ, προφητεύονται στήν Παλαιά Διαθήκη…..

«Ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα…»

Θά ἐξετάσουμε τήν σημερινή εὐαγγελικη διήγηση σάν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ στό δεῖπνο τῆς ἐρχομένης Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός «πάντας θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν», δέν εἶναι πρωσοπολήπτης, οὔτε ὑπόκειται ὁ ἴδιος σέ κάποια ἀναγκαιότητα. Ὅλη ἡ Δημιουργία ἔγινε ἐξ ἀγάπης καί ὄχι ἐξ ἀνάγκης, ἀπό τό περίσσευμα τῆς θείας ἀγάπης.

Γέροντος Δωροθέου: «’Αγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου…»

Στήν ζωή ἤλθαμε προκειμένου νά μάθουμε νά ἀγαποῦμε. Ὄχι γιά νά κάνουμε περιουσίες καί νά συνάξουμε ἀγαθά μόνο. Οὔτε γιά νά γνωρίσουμε λίγο τόν Θεό καί νά τοῦ ζητοῦμε νά μᾶς βοηθᾶ στούς στόχους μας. Ἤλθαμε γιά νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό καί τόν κάθε ἄνθρωπο.

Κυριακή Ἐ΄λουκά, Τό Σενάριο τοῦ Κόσμου

Κήρυγμα τοῦ Ἀγαπημένου μας Μακαριστοῦ Πατρός Δωροθέου στό Ἀρχονταρίκι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Αὔρας.
Ὁ Γέροντας μᾶς μιλᾶ γιά τήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου.

Κυριακή ΣΤ΄ Λουκά: «Τί σοί ἐστίν ὄνομα;»

Ὁ Κύριος ζήτησε ἀπό τόν δαιμονισμένο τῆς χώρας τῶν Γαδαρηνῶν νά τοῦ πεῖ τό ὄνομά του. Ἀντί γι αὐτό τοῦ ἀπάντησαν οἱ δαίμονες. Ὁ δυστυχισμένος αὐτός  εἶχε χάσει ἀκόμη καί τό ὄνομα-ταυτότητά του, ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτωλότητας αὐτοῦ καί τῶν συντοπιτῶν του. 

Ἐμεῖς θὰ ἀκούσωμε τὴν φωνή Του;

Ὁ Κύριός μας, ἔχοντας πλέον ξεκινήσει τὴν ἐπίγεια δράση Του, πορεύεται μὲ τοὺς μαθητές Του, διέρχεται ἀπὸ πόλεις καὶ χωριὰ καὶ στὸν δρόμο Του νόσους ἀποδιώκει, λεπροὺς καθαρίζει, χωλοὺς καὶ κωφοὺς θεραπεύει, σὲ τυφλοὺς δίνει τὸ φῶς Του, ἀκόμη καὶ νεκροὺς ἀνεγείρει. Ἕνα τέτοιο θαῦμα, μιὰ νεκρανάσταση, παρουσιάζει τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Γ’ Κυριακῆς τοῦ Λουκᾶ (ζ’ 11-16).

Σελίδες