Νηστεύουν και ασκούνται οι αισθήσεις όχι γιατί τα αγαθά του Θεού είναι κακά αλλά διότι η ύπαρξή μας αυτή την περίοδο είναι παραδομένη στον Νυμφίο της Εκκλησίας. Χριστουγεννιάτικες μέρες που σου βάζει ο πνευματικός το πετραχήλι στην εξομολόγηση και γίνεσαι φάτνη ώστε να γεννηθεί το Θείο βρέφος σε κάθε ανθρώπινη καρδιά…

Ὁ ἐλεήμων ἄνθρωπος εἶναι ἀποδεδειγμένο ὅτι, ὅταν σταθεῖ εἰς προσευχή, ἡ προσευχή του κινεῖται πρός τόν Θεό, ὁ ὁποῖος τήν δέχεται. Λέει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ: «ἀσκητής ἀνελεήμων, δένδρον ἄκαρπον». Ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος δέν ἔχει ἐλεήμονα διάθεση, εἶναι σάν δέντρο ἄκαρπο.

“Γράμματα στους Αδελφούς – Τόμος Β’ Ημερολὀγιο” – Πατήρ Δωρόθεος Τζεβελέκας

Συχνά έννοιες πού υπάρχουν ή σχετίζονται με την Βίβλο, έχουν παρερμηνευθεί, σχεδόν «κακοποιηθεί» και η ζημία δεν είναι μικρή. Αφού, μια παρερμηνεία μίας λέξης μόνο, μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένα νοήματα και συμπεράσματα, ακόμα δε και σε μια άστοχη στάσης ζωής. Τέτοια περίπτωση είναι η έκφραση «οργή Θεού».

Όταν σου έλθη λογισμός πως δεν σε αγαπούν και δεν σου συμπαραστέκονται, τότε να θυμάσαι πως, όταν όλοι σ’ εγκαταλείψουν, όμως έχεις τον Θεό για βοηθό. «Ο πατήρ μου», λέγει ο Δαβίδ, «και η μήτηρ μου εγκατέλιπόν με, ο δε Κύριος προσελάβετό με» (Ψαλμ. 26, 10).

Οποι­ος κα­τορ­θώ­νει νά ὑ­πο­φέ­ρη τήν ἀ­δι­κί­α με­τά χα­ρᾶς, ἄν καί εἶ­ναι στό χέ­ρι του νά τήν ἀ­πο­κρού­­ση, αὐ­τός ἐ­δέ­χθη ἀ­πό τόν Θεό τήν πα­ρη­γο­ρί­α (χα­ράν, ἐλ­πί­δα) διά τῆς εἰς Αὐ­τόν πί­στε­ως. (Ε΄,20).

Ατέλειωτα είναι τα βάσανα του κόσμου. 
Μία γενική αποσύνθεση, οικογένειες, μικροί‐μεγάλοι. Κάθε μέρα η καρδιά μου γίνεται κιμάς. Τα περισσότερα σπίτια είναι γεμάτα από στενοχώριες, από αγωνία, από άγχος. 

Όπως είναι γνωστό στους αιώνες της τουρκοκρατίας η χερσόνησος της Χαλκιδικής, με τον ορεινό και δασώδη όγκο του Χολομώντα, αποτέλεσε, όπως και άλλες παρόμοιες ελληνικές περιοχές, ένα καταφύγιο και άσυλο των καταδιωγμένων πληθυσμών των πεδιάδων.

Ὁ 4ος μ.Χ. αἰῶνας χαρακτηρίζεται ὡς ὁ «χρυσὸς αἰῶνας τῆς Θεολογίας», χάρις στοὺς μεγάλους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν καὶ ἔδρασαν τὴν συγκεκριμένη ἐκείνη χρονικὴ περίοδο. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος συγκαταλέγεται στοὺς κορυφαίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ στοὺς μεγάλους ἄνδρες τῆς ἱστορίας.

Ὁ ἁγιασμός τους καὶ ἡ τελείωσή τους πέρασε μέσα ἀπὸ τὴν ἄσκηση τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης, ἡ ὁποία θεωρεῖται ὡς ἡ κορωνίδα ὅλων τῶν ἀρετῶν. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ὑπῆρξε καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων, Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλη σου θα ματώσουν από τις φωνές μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε!

Ἡ εκδήλωση ὀργανώθηκε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Πατρῶν, τὸν Σύλλογο Προστασίας Ἀγέννητου Παιδιοῦ Πατρῶν καὶ τὸ πανελλήνιο Κίνημα «Ἀφῆστε με νὰ Ζήσω», ἦταν δὲ ἐνταγμένη στὰ «Πρωτοκλήτεια», ἐκδηλώσεις γενόμενες πρὸς τιμὴν τοῦ πολιούχου τῶν Πατρῶν, Ἁγίου Ἀνδρέου.

Πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή 29.9.2019 στό ἀρχονταρίκι τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου Διονύσου ἡ ἐκδήλωση τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης γιά τήν Μακεδονία μας μέ θέμα: ‘’Μακεδονικό Ζήτημα: παρελθόν, παρόν, μέλλον’’

Ὁ ἴ­διος, πή­γαι­νε πά­λι ἀ­γόγ­γυ­στα καί τό γέ­μι­ζε. Καί ὅ­ταν ἔρ­χον­ταν ἐ­πι­σκέ­πτες, οἱ ἄλ­λοι πα­τέ­ρες το­ύς ἔ­στελ­ναν στόν π. Χε­ρου­βε­ίμ, καί για­τί τόν θε­ω­ροῦ­σαν ἐ­νά­ρε­το…

Εἶναι ἀπόλυτα ξεκαθαρισμένο πώς, ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων, ὑλοποιεῖ στὶς τραγικὲς ἡμέρες μας,μὲ κάθε λεπτομέρεια, τὸ κοσμοκρατορικό της σχέδιο ποὺ εἶναι, ἡ προώθηση ἐφιαλτικῆς παγκοσμιοποίησης καὶ ἡ ἐγκαθίδρυση τῆς παγκόσμιας κυβέρνησης, ποὺ θὰ στρώσει τὸ χαλὶ γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου.

Ἡ Νεότητα τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης στὴν Ἀθήνα διογανώνει τὸ Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019 ἡμερήσια προσκυνηματικὴ ἐξόρμηση στὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στὸ Μήλεσι Ὠρωποὺ τὸ ὁποῖο ἵδρυσε ὁ Ὅσιο Πορφύριος.

Κατά την περίοδο της νηστείας των Χριστουγέννων (από 15/11) θα τελείται Σαρανταλείτουργο σε όλους τους ενοριακούς ναούς της Έδεσσας.

Ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη καί ὁ ἱερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου στό Μάτι, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου και Ὠρωποῦ συνδιοργάνωσαν ἐκδήλωση- ὁμιλία μέ τόν φιλόλογο- ἱστορικό Κώστα Γανωτή καί θέμα: “Σχέσεις συζύγων ὡς προϋπόθεση ὑγιοῦς πνευματικῆς ἀνατροφῆς τῶν τέκνων”.

Θά ἤθελα νά μοιραστῶ μαζί σας ἕνα γεγονός, τό ὁποῖο ἔγινε στήν οἰκογένειά μας τό ἔτος 1999, μέ σκοπό τήν δόξαν τοῦ ἁγίου Θεοῦ μας καί τήν ψυχική ὠφέλεια ὅλων μας.

Ανάμεσα σε όλες τις πτυχές μορφώσεως και παιδείας των Ελλήνων, που το κράτος αναλαμβάνει, ως βασική του αποστολή, κατά το άρθρο 16 του Συντάγματος, είναι η ηθική και πνευματική αγωγή των Ελλήνων, η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και η διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.

Η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων (ΠΕΘ), διοργανώνει Διεθνές Θεολογικό Συνέδριο, υπὸ την Αιγίδα της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, που θα διεξαχθεί την Παρασκευή και το Σάββατο 15 – 16 Νοεμβρίου 2019, στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ (Πανεπιστημίου 52 Αθήνα), με θέμα: «Ορθόδοξη Θεολογία και Παιδεία: Η συμβολή του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς και του π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ».

Κάποτε, ὁ μεγάλος ἀσκητὴς καὶ καθηγητὴς τῆς ἐρήμου Ἅγιος Ἀντώνιος εἶδε σὲ ὅραμα τὸν δρόμο τῆς ἀρετῆς ποὺ ὁδηγοῦσε στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι στρωμένος μὲ παγίδες τοῦ διαβόλου καὶ ἔφριξε. Θεέ μου εἶπε, ποιὸς εἶναι δυνατὸν νὰ περάσει ἀβλαβῶς ὅλες τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου; Καὶ ἄκουσε τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ τοῦ εἶπε: «Ὁ ταπεινός».

H Καστοριά απελευθερώθηκε απο τον ελληνικό στρατό την 11η Νοεμβρίου 1912. Η ημερομηνία αυτή έμελλε να θέσει τέλος στα 527 χρόνια του τουρκικού ζυγού (1385-1912) και να την κατατάξει οριστικά ανάμεσα στις πόλεις του Νεοελληνικού Κράτους. Ήταν ημέρα εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Μηνά, ενός όχι και τόσο δημοφιλούς Αγίου στην λατρευτική ζωή των καστοριανών εως τότε.

Ἐπικράτησε νὰ ὀνομάζωνται οἱ χῶροι ποὺ διαμένουν προσωρινὰ οἱ πρόσφυγες χότ σπότ (hot spot). Εὔστοχη ἀπόδοση στὰ ἑλληνικὰ εἶναι προαναχωρησιακὰ κέντρα.

Αφιέρωμα στον Άγιο Πορφύριο, τον «Άγιο της Αγάπης» διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία τοσωματείο “Ενωμένη Ρωμηοσύνη”, σε συνεργασία με τον Δήμο Λαμιέων, το βράδυ του Σαββάτου, στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ρούμελης.

Πόσο ἀπροκάλυπτα πιά, δυστυχῶς ὅλες ἀνεξαιρέτως οἱ κυβερνήσεις μας καὶ τὰ ὑπάκουα παρακλάδια καὶ παπαγαλάκιά τους, μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἑορτῆς τῶν 200 χρόνων, προσπαθοῦν καὶ ἐκ’ δεξιῶν πιὰ τώρα, νὰ πληγώσουν καὶ νὰ γκρεμίσουν, ὅλα ὅσα εἴμαστε, πιστεύουμε καὶ ἀγαπᾶμε.

Ὁ γά­μος καὶ ἡ ἐξ αὐ­τοῦ παι­δο­ποι­ΐα, ἀ­πο­τε­λοῦν, με­τὰ τὴν παι­δεί­α, τὴν πρώ­τη καὶ βα­σι­κὴ μορ­φὴ κοι­νω­νι­κοῦ βί­ου. Ἡ παρ­θε­νί­α ἀ­πο­τε­λεῖ ἐ­ξαί­ρε­ση καὶ ὑ­πέρ­βα­ση τοῦ γά­μου. Ὁ γά­μος, στὸ πλαί­σιο τῆς δη­μι­ουρ­γί­ας καὶ τῆς θεί­ας οἰ­κο­νο­μί­ας, εἶ­ναι δευ­τε­ρο­γε­νὲς γε­γο­νός. Δὲν δη­μι­ουρ­γή­θη­κε συγ­χρό­νως μὲ τοὺς πρω­το­πλά­στους, ἀλ­λὰ αὐ­τοὶ ἕ­νε­κα τῆς προ­γνώ­σε­ως τοῦ Θε­οῦ, πλά­στη­καν ἔ­τσι ὥ­στε νὰ εἶ­ναι βι­ο­λο­γι­κὰ κα­τάλ­λη­λοι «γιὰ γά­μου κοι­νω­νί­α».