Τὸ σημαντικότερο γεγονὸς τῆς μακρόχρονης ἱστορίας τῆς πόλης καὶ ποὺ συνδέτεαι μὲ τὸ ἱστορικὸ αὐτὸ ἐκκλησάκι, εἶναι ἡ ἀπελευθέρωσή της ἀπὸ τοὺς Τούρκους στις 23 Μαρτίου του 1821.

Τὴν Κυριακὴ 3 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε μονοήμερη προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ στὸ Ἱερὸ Ἠσυχαστήριο του Ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκη στὴ Χαλκιδική, ὅπου καὶ πραγματοποιήθηκε ὁμιλία – συζήτηση μὲ τὸν μοναχὸ π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη καθὼς καὶ μὲ ἄλλους μοναχούς της Μονῆς. 

Τὸ ἀποτέλεσμα τῆς σφοδρότατης σύγκρουσης μεταξύ τῆς ἀρχαιοελληνικῆς θρησκείας καὶ τῆς ἐπιστήμης ὑπῆρξε τραγικό. Περισσότεροι ἀπὸ πεντακόσιοι σοφοὶ καὶ ἐπιστήμονες, μόνο στὴν Ἀθήνα, θὰ διωχθοῦν, θὰ ἐξορισθοῦν, θὰ καοῦν τὰ συγγράμματά τους καὶ θὰ βροῦν φρικτὸ θάνατο.

Ἀναρτοῦμε ἕνα ὑπόδειγμα ἐπιστολῆς γονέα πρός τό Ὑπουργεῖο Παιδείας γιά τήν ἐπιστροφή τῶν βιβλίων τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν το ὁποῖο καταρτίστηκε ἀπό νομικούς πού ἀσχολοῦνται μέ τό ζήτημα.

Τὸ παιδὶ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πολλὴ ἀγάπη καὶ στοργὴ καὶ καθοδήγηση. Θέλει νὰ καθήσεις κοντά του, νὰ σοῦ πεῖ τὰ προβλήματά του, νὰ τὸ χαϊδέψεις, νὰ τὸ φιλήσεις. Νὰ χορτάσει ἀγάπη, νὰ ἠρεμήσει, νὰ γαληνέψει.

Ἐπειδὴ πολὺς λόγος γίνεται στὸν σύγχρονο κόσμο μᾶς περὶ ἰσότητας τῶν δυὸ φίλων καὶ ἐπειδὴ ὑπάρχει θεσμοθετημένη ἰδεολογική, θρησκευτικὴ καὶ κοινωνικοπολιτικὴ διαστροφὴ περὶ τούτου, ἐπιτρέψτε μου μερικὲς ταπεινὲς σκέψεις …