Τελικά ενίκησε η Ελλάδα, χάρη στην γεναιοδωρία του πλούσιου ομογενούς εξ Αιγύπτου Γεωργίου ΑΒΕΡΩΦ, που πρόσφερε ένα μεγάλο μέρος της ολικής αξίας του, που ανερχότανε στο ποσό του ενός εκατομμυρίου λιρών Αγγλίας
Για τον λόγο ακριβώς αυτόν, οι απανταχού της γης Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, αλλά και ολόκληρος ο Ελληνισμός, δεν θα ξεχάσουν ποτέ το φονικό πογκρόμ που εξαπέλυσαν, την νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, οργανωμένες ομάδες του Τουρκικού παρακράτους, με την αρμονική συνεργασία της Τουρκικής κυβέρνησης και την ένοχη σιωπή των μεγάλων συμμάχων μας, εναντίον του χριστιανικού πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης
Οι Παμμακεδονικές Ενώσεις ανά την Υφήλιο, έχοντας υπ’ όψιν τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα της ονομασίας της γειτονικής χώρας των Σκοπίων και εν όψει των επερχόμενων εκλογών, ομόφωνα αποφασίζουν τα ακόλουθα :
Οἱ διωγμοί σέ βάρος τῶν Ἑλλήνων εἶναι Γενοκτονία, ἀφοῦ ὑπῆρξαν «ὁμαδικοί φόνοι και συστηματική ἐξάλειψη τῶν ἰδίων και τῶν χαρακτηριστικῶν τους ἀπό τίς πατρογονικές τους ἑστίες». Τή Γενοκτονία πρίν ἀπό εἴκοσι τέσσερα χρόνια ἀναγνώρισε ὁμόφωνα ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων, στίς 24 Φεβρουαρίου 1994.
Το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις και αποτελεί πλέον ένα πανίσχυρο όπλο στα χέρια της Τουρκίας, μετά την εγκληματική από κάθε άποψη –ανθρωπιστική και εθνική– απόφαση των Τσίπρα-Χριστοδουλοπούλου να ανοίξουν τα σύνορα και να καταστήσουν την Ελλάδα την πλέον ελκυστική χώρα του κόσμου…
Ἔφθασε ὅμως ἡ νηστεία τῆς Παναγίας, τὸν δεκαπενταύγουστο. Ὁ Τοῦρκος, μόλις κατάλαβε ὅτι ὁ Ἰωάννης δὲν ἤθελε νὰ χαλάσει τὴν νηστεία καὶ νὰ ἀρτυθεῖ, ἀποφάσισε νὰ τὸν κλείσει σ’ ἕνα στάβλο. Ἐκεῖ τὸν κλειδαμπάρωσε γιὰ ὅλο τὸ διάστημα τῶν 15 ἡμερῶν καὶ πότε τὸν κρεμοῦσε καὶ τὸν κάπνιζε μὲ ἄχυρα καὶ πότε τὸν χτυποῦσε μὲ τὸ σπαθὶ τοῦ προσπαθώντας νὰ τὸν κάνει νὰ φάει καὶ νὰ χαλάσει τὴν νηστεία
Σέ κλίμα πικρίας ἐξαιτίας τῆς ταπεινωτικῆς καί ἐπικίνδυνης Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν ὁ ἀπανταχοῦ γῆς Ἑλληνισμός γιορτάζει τήν ἐπέτειο κήρυξης τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821, ἡ ὁποία ὁδήγησε στήν ἀπελευθέρωση ἀπό τόν τουρκικό ζυγό. Στήν ἀναγέννηση καί ἀνασύσταση τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους. Στήν Ἐθνική μας παλιγγενεσία.
Ἡ σύγχρονη ἱστοριογραφία διακρίνει τήν προσπάθεια καί τήν διαδικασία συγκροτήσεως τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους μεθοδολογικά σέ τέσσερις περιόδους: τήν προεπαναστατική περίοδο 1770 – 1820, τήν περίοδο τοῦ ἀγῶνα γιά ἀνεξαρτησία 1821 – 1828, τήν καπποδιστριακή 1828 – 1831 καί τήν ἀπολυταρχία τοῦ Ὄθωνα 1833 – 1843
«Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ» (Ψαλμ. 117,24). «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο
καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6,14)·
Άνοιξε για άλλη μια φορά σε δημόσια συζήτηση το ζήτημα του τάφου του Μωάμεθ του Πορθητή και όλων των πιθανών μυστηρίων που κρύβονται εκεί και τα οποία για πολλούς αποτελούν μεγάλο ταμπού για την ίδια την ύπαρξη της Τουρκίας.
Μετὰ τὸν ἀπαγχονισμὸν τοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε’ τὸ 1821, ἐστάλη ἐκ μέρους τῆς συντεχνίας τῶν Χαλκέων ὁ τότε γραμματεὺς αὐτῶν Γεώργιος Τρανταπούρης ἐκ Χορτοκοπίου εἰς τὴν Ἐπαρχίαν Βαζελῶνος, διὰ νὰ εἰδοποιήση τοὺς ἡγουμένους τῶν τριῶν Μονῶν, ὅτι ἐξερράγη ἑλληνικὴ Ἐπανάστασις εἰς τὴν Κάτω Ἑλλάδα.
Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Ἑλληνισμὸς τῆς Κωνσταντινούπολης, τῆς Ἴμβρου καὶ Τενέδου, ἔζησε καὶ ὑπέστη τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφή, ὄχι τὸ 1922, ἀλλὰ σὲ ὅλο τὸ ἑπόμενο διάστημα τοῦ 20οῦ αἰώνα, μὲ κορύφωση τὰ Σεπτεμβριανὰ τοῦ 1955.