ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Τό δύ­σκο­λο ἔ­τος 1986, πού ἔ­κα­νε βα­ρύ χει­μῶ­να καί με­γά­λες πα­γω­νι­ές, δέν ἐ­ξη­γεῖ­ται ἀν­θρω­πί­νως  πῶς μπό­ρε­σε καί ἄν­τε­ξε. Μά­λι­στα κυ­κλο­φο­ροῦ­σε ξυ­πό­λυ­τος μέ­σα στό Κελ­λί του. Δέν εἶ­χε κρεβ­βά­τι καί ποτέ του δέν ξάπλωνε∙ πάν­τα στε­κό­ταν ὄρ­θιος ἤ ἀ­κουμ­ποῦ­σε λί­γο στήν ἄ­κρη ἑ­νός πάγ­κου πού ἦ­ταν γε­μᾶ­τος πράγ­μα­τα πα­λαι­ά γιά τά σκου­πί­δια

Όταν έφθασα στο Μοναστήρι και είδα τον Γέροντά μου στο φέρετρο, έτρεχαν ασταμάτητα τα δάκρυά μου! Είχε ένα γλυκύτατο πρόσωπο. Σου έδινε την εντύπωση ότι κοιμόταν. Το σώμα του ήταν εύκαμπτο, μαλακό και τρυφερό! Η θερμοκρασία του σώματός του ήταν η φυσιολογική. Είχε σημάδια αγιότητος!

Κά­πο­τε πού με­τέ­φε­ρε χόρ­τα μέ τό τρα­κτέρ τόν πῆ­ρε ὁ ὕ­πνος πά­νω στό τι­μό­νι καί  ἔπε­σε μέ τό τρα­κτέρ στό πο­τά­μι. Τότε, τοῦ ξα­ναεμ­φα­νί­σθη­κε ἡ Πα­να­γί­α. Τόν ἔ­σω­σε, χω­ρίς νά πά­θη τί­πο­τε, καί τοῦ εἶ­πε: «Δέν  πρέ­πει νά κά­νης ὑ­περ­βο­λές. Ἄν δέν εἶ­χα ἔρ­θει, τί θά πά­θαι­νες!».

Μία νο­σο­κό­μα σέ με­γά­λο Νο­σο­κο­μεῖ­ο τῶν Ἀ­θη­νῶν, ἡ Ἀ., δι­η­γή­θη­κε στόν π. Συ­με­ών τόν Ἁ­γιο­­ρεί­τη πού ἐγκα­τα­βιώ­νει στήν Καλ­λιά­γρα: «Εἶ­χα σκλή­ρυν­ση κα­τά πλά­κας καί ἤ­μουν στά πρό­θυ­ρα τῆς πα­ρα­λύ­σε­ως. Οἱ για­τροί μοῦ ἔ­δω­σαν ἕ­να μῆ­να ἄ­δεια. Ἐ­νῶ ἤ­μουν ξα­πλω­μέ­νη στό κρεβ­βά­τι ἀλλά ξύ­πνια, βλέ­πω τήν Πα­να­γί­α νά μοῦ λέ­γη: «Ἀ., σή­κω ἐ­πά­νω, εἶ­σαι κα­λά πλέ­ον.

Είδε το σχολείο, δεν εγκατέλειψε και οδήγησε το Mirage εκτός Ωρωπού, όπου και συνετρίβη μαζί του. Του απενεμήθη μετά θάνατον το Μετάλλιο Εξόχου Πράξεως με Προεδρικό Διάταγμα της 23ης Ιουλίου 1999. 

Μία μητέρα τριών παιδιών, χήρα, από το Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, πήγε να προσκυνήσει με πόθο τον τάφο του οσίου Γεωργίου, ύστερα από μελέτη του βίου του, που την έκανε να τον έχει μεγάλη ευλάβεια. Μαζί της είχε και την κόρη της Δόμνα, που προσκύνησε κι εκείνη και πήρε μαζί της λίγο λάδι από το καντήλι του τάφου του.

Ο οδηγός παραξενεμένος σταυροκοπήθηκε και είπε: «Μα καλά, τόση ώρα εσάς περιμέναμε και ήταν αδύνατον να ξεκινήσουμε;». «Ναι, γιατί είναι ανάγκη να πάω τον άρρωστο άνδρα μου στον Γέροντα, να μας βοηθήσει», απάντησε η καλή σύζυγος.

Το σκήνωμα του Αγίου Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου βρέθηκε προχθές το πρωί της16-10-2023 από τους πατέρες της Μονής να έχει μετακινημένο στο ένα του χέρι το Ιερό Ευαγγέλιο και τα παπούτσια του να είναι λασπωμένα! Η παρουσία του – ίσως στις πλημμυρισμένες ακόμα περιοχές της Θεσσαλίας; – δίνει ελπίδα και βοήθεια στο Γένος μας!

Σ’ ἕνα ὀρεινὸ χωριὸ τῆς πατρίδος μας ζοῦσαν δύο ἀδέλφια. Ζοῦσαν ἀγαπημένα καὶ ὁμονιασμένα. Μαζὶ ὄργωναν τὰ χωράφια, μαζὶ τὰ ἔσπερναν, μαζὶ τὰ θέριζαν, μαζὶ τὰ ἁλώνιζαν καὶ στὸ τέλος χώριζαν τὸ σιτάρι σὲ δύο ἴσια μέρη.  Κάποτε ὁ μεγαλύτερος παντρεύτηκε καὶ ἔκαμε οἰκογένεια. Ὅμως συμφώνησαν νὰ ζοῦν ὁμονιασμένοι καὶ ἀγαπημένοι ὅπως πρῶτα. 

Video με Θαύμα της Οσίας Παρασκευής της Επιβατηνής στη Θεσσαλονίκη το 2013.

Καὶ βάζει τὶς φωνὲς ὁ ἄνθρωπος. -Τώρα τί θέλετε νὰ πεῖτε, ὅτι κουβάλησα ἀπὸ τὸ ἀεροδρόμιο μέχρι ἐδῶ μιὰ πεθαμένη; Γιατί, τί νομίζετε δηλαδή, ὅτι μὲ κλειστὸ τὸ στόμα μας ἤρθαμε στὸ σπίτι σας; Τί θὰ πεῖ κόλλυβα καὶ πεθαμένη; Ἐὰν αὐτὴ ποὺ ἔφερα, λέει στὴ γυναίκα, δὲν ἦταν ἡ κόρη σου, πῶς θὰ ἤξερα ἐγώ, ὅτι τώρα ἐσὺ τακτοποιεῖς κληρονομικά σου στὴν Πάτμο γιὰ τὰ τάδε καὶ τὰ τάδε οἰκόπεδα;

Την Ιστορία και τις αξίες του Ποντιακού Ελληνισμού στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, μεταλαμπαδεύει στις νεότερες γενιές των αποδήμων ο Πήτερ Στεφανίδης, ο οποίος το 2008, δημιούργησε ταινία μικρού μήκους δέκα λεπτών με τίτλο «Πόντος», αναδεικνύοντας το δράμα της γενοκτονίας των Ποντίων (1922) και προβλήθηκε, ανήμερα της 19ης Μαΐου, στο Φεστιβάλ των Καννών στη Γαλλία.

Σύσσωμο και άφθορο ανακαλύφθηκε το λείψανο του Μητροπολίτη Ζαχουμίου – Ερζεγοβίνης Λεόντιου. Η εκκλησία στο Μόσταρ, δυστυχώς, καταστράφηκε, εκεί όπου είχε εναποτεθεί το λείψανο όταν όμως ανακαλύφθηκε ο τάφος του το εύρημα ήταν συνταρακτικό. Ο επίσκοπος άφθορος με τα άμφια και την Παναγία του και ευωδίαζε.

ΡαδιοΧρηστότητα : Του Πόντου Προσφυγόπουλο – Η Φυγή – Ορφανά στους δρόμους

Ἀπὸ τὴ χαμηλὴ μακρόστενη τράπεζα τῆς μονῆς ἔφτανε ὣς ἔξω σὰν μουρμουρητὸ ἡ ἀργόσυρτη ἀνάγνωση τοῦ μοναχοῦ, ἐνῶ ἡ μικρὴ συνοδεία ἔτρωγε σιωπηλά.

Πρέπει νὰ ἦταν, ἂν θυμᾶμαι καλὰ, τὸ 2007. Μέχρι τότε  ζοῦσα στὴν Πρὸ Χριστοῦ ἐποχή, ὅπως λέει καὶ ἕνας φίλος, ἐννοώντας ὅτι βρισκόμουνα μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστό μας καὶ τὴν ἐκκλησία του.

Τὴν Τρίτη, κατὰ ἡ ὥρα 10 τὸ πρωί, ἤμουν μέσα στὸ Κελί μου καὶ ἔκανα τὶς Ὧρες. Ἀκούω χτύπημα στὴν πόρτα καὶ μιὰ γυναικεία φωνὴ νὰ λέει: «Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἠμῶν…». Σκέφθηκα: «Πῶς βρέθηκε γυναίκα μέσα στὸ Ὅρος;». Ἐν τούτοις ἔνιωσα μιὰ θεία γλυκύτητα μέσα μου καὶ ρώτησα: – Ποιὸς εἶναι; -Ἡ Εὐφημία! (ἀπαντᾶ). -Σκεφτόμουν, «ποιὰ Εὐφημία; Μήπως καμιὰ γυναίκα ἔκανε καμιὰ τρέλα καὶ ἦρθε μὲ ἀνδρικὰ στὸ Ὅρος;

Μαρτυρία της Γερόντισσας Μάρθας, Ηγουμένης της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου (Φυρρά) Σαντορίνης από το βιβλίο «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες), εκδ. Ενωμένης Ρωμηοσύνης

Το πιο άρρωστο είναι ότι αυτά τα ανεβάζουν σε βίντεο και καμαρώνουν για αυτά που κάνουν. Όλα αυτά τα παιδιά φορούσαν σταυρό και ήταν Χριστιανοί. Πριν τον Φίλιππο έγιναν ξανά τέτοιες επιθέσεις, τρομοκρατικές τις λέμε εδώ στη Γερμανία. Πριν τον Φίλιππο είχαν σκοτώσει έναν 26χρονο, επίσης όπως και έναν αστυνομικό», είπε η τραγική μάνα.

Ο Κωνσταντίνος Καράλης, ο άνθρωπος που έκανε την κεφαλογραβιέρα παγκόσμιο brand, ανοίγει την καρδιά του και μας μιλάει για τη ζωή του. Από τα παιδικά του χρόνια στο Βαθύπεδο Ιωαννίνων, μέσα στο οικογενειακό τυροκομείο, μέχρι την κορυφή της επιχειρηματικής επιτυχίας, ο κ. Καράλης μοιράζεται μαζί μας τις αναμνήσεις του, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, αλλά και τη βαθιά του αγάπη για την παράδοση και την τυροκομία.

Σε μια συγκλονιστική κίνηση ανθρωπιάς προχώρησε ακτινολόγος στην Ογκολογική Μονάδα Παίδων Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη-Ελπίδα, η οποία μπήκε στον αξονικό τομογράφο μαζί με ένα εγκαταλελειμμένο βρέφος, καθώς δεν υπήρχε συνοδός να το ακινητοποιήσει.

Στα μισά του καλοκαιριού -δεν θυμάμαι με ποιο τρόπο- ο Κύριος με προειδοποίησε ότι η εξορία μου θα τελείωνε σύντομα.

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

Ήταν 2 Ιουνίου 1979 απόγευμα. Ο Γέροντας είχε μόλις μεταφέρει τα πράγματά του στο κελλί της Παναγούδας χωρίς να προλάβει να τα τακτοποιήσει. Ετοιμαζόταν για τον εσπερινό και ρώτησε τον μοναχό που τον βοηθούσε ποιος άγιος εόρταζε την επόμενη ,αλλά εκείνος δεν θυμόταν. Του είπε ότι αύριο που θα έρθει θα του πει και έφυγε βιαστικός, γιατί σουρούπωνε.

O νεομάρτυς Ευγένιος Ροντιόνωφ ήταν στρατιώτης στον πρώτο πόλεμο της Τσετσενίας,επί Γέλτσιν. Συνελήφθη από τσετσένους αντάρτες, βασανίστηκε, σφάχτηκε σαν αρνί και αποκεφαλίστηκε όταν αρνήθηκε να γίνει μουσουλμάνος και να πολεμήσει εναντίον της Ρωσίας, όπως είπε ο ίδιος ο δήμιος στη μητέρα του.

Δεκαέξι χρόνια από την ημέρα που «πάγωσε» το πανελλήνιο στο άκουσμα της είδησης ότι οι Τούρκοι σκότωσαν Έλληνα πιλότο. Δεκαέξι χρόνια από την ημέρα που Ελλάδα και Τουρκία έφτασαν μια ανάσα από την εμπόλεμη σύρραξη. Δεκαέξι χρόνια από την μπαμπεσιά του Τούρκου πιλότου Ιμπραήμ Χάλι. Δεκαέξι χρόνια από το θάνατο του ήρωα Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη.

Ἐγώ, ποὺ στὴ ζωή μου δὲν εἶχα κλάψει ποτέ, ἔπεσα στὴν ἁγία Λάρνακα καὶ ἔκλαιγα σὰν μωρὸ παιδί: “Δὲν εἶμαι ἕτοιμος γιὰ νὰ πεθάνω! Ἅγιοί μου, σᾶς παρακαλῶ, βοηθεῖστε με, σῶστε με, χαρίστε μου χρόνο γιὰ νὰ ζήσω κι ἐγὼ σᾶς ὑπόσχομαι θὰ ἀλλάξω πορεία, θὰ μετανοιώσω, θὰ κάνω νέα ἀρχή!”

Όμως, ο Θεός έκαμε το θαύμα Του. Μόλις αρχίσαμε να μπαίνουμε στην χαράδρα είδαμε να σκάνε τα εχθρικά βλήματα μισό περίπου μίλι, πιο μπροστά από μας. Μέσα στη χαράδρα δεν έπεφτε ούτε ένα! Παράξενο, είπαμε, η φάλαγγά μας, στρατιώτες και ζώα φορτωμένα τα κανόνια μας, υπερέβαινε τα δύο μίλια.

Ἀμέσως τῆς ἔκανα ἐπάλειψη μὲ τὸ λαδάκι καὶ ἔβαλα μερικοὺς κόκκους ἀπὸ τὸ χῶμα τοῦ Μάρτυρα. Μέσα στοὺς πόνους της ἡ κορούλα μου ζητοῦσε τὴν βοήθεια τῶν Ἁγίων μέχρι ποὺ μᾶς πῆρε καὶ τὶς δύο ὁ ὕπνος. Τὸ πρωὶ ξύπνησα μὲ τὶς χαρούμενες φωνὲς τοῦ παιδιοῦ μου: “Μαμά, βλέπω! Μαμά, εἶμαι καλά!”.

Εκεί, στο μνήμα του Ιερέα, έγινε και το εξής θαύμα ας μου επιτραπεί η λέξη. Η Σύζυγος είδε το μνήμα του Ιερέα που ήταν γεμάτο χορτάρια και θέλησε να το καθαρίσει. Πήρε λοιπόν κάποια πανάκια…..

Σταύρωσε τὸ παιδὶ μὲ τὸ λάδι τῶν Ἁγίων καὶ ἐπειδὴ εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ καθαρὴ προσευχὴ τῶν μικρῶν παιδιῶν μὲ τὶς ἄδολες καὶ ἀθῶες ψυχές τους κάνει θαύματα βρίσκοντας ἀνταπόκριση ἀπὸ τὸν φιλεύσπλαχνο Θεὸ καὶ τοὺς Ἁγίους Του, τὸν παρότρυνε νὰ ζητήσει κι ὁ ἴδιος τὴ βοήθειά Τους, πρὶν μπεῖ στὸ χειρουργεῖο.

Ο αδελφός μας Αβραάμ το απόγευμα ήρθε στο άδειο σπίτι μας να κάνει Παράκληση στον άγιο Γεώργιο για την υγεία του Μιχάλη. Κάποια στιγμή έλαμψε το δωμάτιο, τόσο που τρόμαξε. Από που ήρθε τόσο φως; Ίσως η Χάρη του Αγίου.

Μαρτυρία θαύματος Δημήτρης Βακαλόπουλος – Ι.Μ. Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης