ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ἀπὸ τὴ χαμηλὴ μακρόστενη τράπεζα τῆς μονῆς ἔφτανε ὣς ἔξω σὰν μουρμουρητὸ ἡ ἀργόσυρτη ἀνάγνωση τοῦ μοναχοῦ, ἐνῶ ἡ μικρὴ συνοδεία ἔτρωγε σιωπηλά.

Πρέπει νὰ ἦταν, ἂν θυμᾶμαι καλὰ, τὸ 2007. Μέχρι τότε  ζοῦσα στὴν Πρὸ Χριστοῦ ἐποχή, ὅπως λέει καὶ ἕνας φίλος, ἐννοώντας ὅτι βρισκόμουνα μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστό μας καὶ τὴν ἐκκλησία του.

Τὴν Τρίτη, κατὰ ἡ ὥρα 10 τὸ πρωί, ἤμουν μέσα στὸ Κελί μου καὶ ἔκανα τὶς Ὧρες. Ἀκούω χτύπημα στὴν πόρτα καὶ μιὰ γυναικεία φωνὴ νὰ λέει: «Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἠμῶν…». Σκέφθηκα: «Πῶς βρέθηκε γυναίκα μέσα στὸ Ὅρος;». Ἐν τούτοις ἔνιωσα μιὰ θεία γλυκύτητα μέσα μου καὶ ρώτησα: – Ποιὸς εἶναι; -Ἡ Εὐφημία! (ἀπαντᾶ). -Σκεφτόμουν, «ποιὰ Εὐφημία; Μήπως καμιὰ γυναίκα ἔκανε καμιὰ τρέλα καὶ ἦρθε μὲ ἀνδρικὰ στὸ Ὅρος;

Μαρτυρία της Γερόντισσας Μάρθας, Ηγουμένης της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου (Φυρρά) Σαντορίνης από το βιβλίο «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες), εκδ. Ενωμένης Ρωμηοσύνης

Το πιο άρρωστο είναι ότι αυτά τα ανεβάζουν σε βίντεο και καμαρώνουν για αυτά που κάνουν. Όλα αυτά τα παιδιά φορούσαν σταυρό και ήταν Χριστιανοί. Πριν τον Φίλιππο έγιναν ξανά τέτοιες επιθέσεις, τρομοκρατικές τις λέμε εδώ στη Γερμανία. Πριν τον Φίλιππο είχαν σκοτώσει έναν 26χρονο, επίσης όπως και έναν αστυνομικό», είπε η τραγική μάνα.

Ο Κωνσταντίνος Καράλης, ο άνθρωπος που έκανε την κεφαλογραβιέρα παγκόσμιο brand, ανοίγει την καρδιά του και μας μιλάει για τη ζωή του. Από τα παιδικά του χρόνια στο Βαθύπεδο Ιωαννίνων, μέσα στο οικογενειακό τυροκομείο, μέχρι την κορυφή της επιχειρηματικής επιτυχίας, ο κ. Καράλης μοιράζεται μαζί μας τις αναμνήσεις του, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, αλλά και τη βαθιά του αγάπη για την παράδοση και την τυροκομία.

Σε μια συγκλονιστική κίνηση ανθρωπιάς προχώρησε ακτινολόγος στην Ογκολογική Μονάδα Παίδων Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη-Ελπίδα, η οποία μπήκε στον αξονικό τομογράφο μαζί με ένα εγκαταλελειμμένο βρέφος, καθώς δεν υπήρχε συνοδός να το ακινητοποιήσει.

Στα μισά του καλοκαιριού -δεν θυμάμαι με ποιο τρόπο- ο Κύριος με προειδοποίησε ότι η εξορία μου θα τελείωνε σύντομα.

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

Ήταν 2 Ιουνίου 1979 απόγευμα. Ο Γέροντας είχε μόλις μεταφέρει τα πράγματά του στο κελλί της Παναγούδας χωρίς να προλάβει να τα τακτοποιήσει. Ετοιμαζόταν για τον εσπερινό και ρώτησε τον μοναχό που τον βοηθούσε ποιος άγιος εόρταζε την επόμενη ,αλλά εκείνος δεν θυμόταν. Του είπε ότι αύριο που θα έρθει θα του πει και έφυγε βιαστικός, γιατί σουρούπωνε.

O νεομάρτυς Ευγένιος Ροντιόνωφ ήταν στρατιώτης στον πρώτο πόλεμο της Τσετσενίας,επί Γέλτσιν. Συνελήφθη από τσετσένους αντάρτες, βασανίστηκε, σφάχτηκε σαν αρνί και αποκεφαλίστηκε όταν αρνήθηκε να γίνει μουσουλμάνος και να πολεμήσει εναντίον της Ρωσίας, όπως είπε ο ίδιος ο δήμιος στη μητέρα του.

Δεκαέξι χρόνια από την ημέρα που «πάγωσε» το πανελλήνιο στο άκουσμα της είδησης ότι οι Τούρκοι σκότωσαν Έλληνα πιλότο. Δεκαέξι χρόνια από την ημέρα που Ελλάδα και Τουρκία έφτασαν μια ανάσα από την εμπόλεμη σύρραξη. Δεκαέξι χρόνια από την μπαμπεσιά του Τούρκου πιλότου Ιμπραήμ Χάλι. Δεκαέξι χρόνια από το θάνατο του ήρωα Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη.

Ἐγώ, ποὺ στὴ ζωή μου δὲν εἶχα κλάψει ποτέ, ἔπεσα στὴν ἁγία Λάρνακα καὶ ἔκλαιγα σὰν μωρὸ παιδί: “Δὲν εἶμαι ἕτοιμος γιὰ νὰ πεθάνω! Ἅγιοί μου, σᾶς παρακαλῶ, βοηθεῖστε με, σῶστε με, χαρίστε μου χρόνο γιὰ νὰ ζήσω κι ἐγὼ σᾶς ὑπόσχομαι θὰ ἀλλάξω πορεία, θὰ μετανοιώσω, θὰ κάνω νέα ἀρχή!”

Όμως, ο Θεός έκαμε το θαύμα Του. Μόλις αρχίσαμε να μπαίνουμε στην χαράδρα είδαμε να σκάνε τα εχθρικά βλήματα μισό περίπου μίλι, πιο μπροστά από μας. Μέσα στη χαράδρα δεν έπεφτε ούτε ένα! Παράξενο, είπαμε, η φάλαγγά μας, στρατιώτες και ζώα φορτωμένα τα κανόνια μας, υπερέβαινε τα δύο μίλια.

Ἀμέσως τῆς ἔκανα ἐπάλειψη μὲ τὸ λαδάκι καὶ ἔβαλα μερικοὺς κόκκους ἀπὸ τὸ χῶμα τοῦ Μάρτυρα. Μέσα στοὺς πόνους της ἡ κορούλα μου ζητοῦσε τὴν βοήθεια τῶν Ἁγίων μέχρι ποὺ μᾶς πῆρε καὶ τὶς δύο ὁ ὕπνος. Τὸ πρωὶ ξύπνησα μὲ τὶς χαρούμενες φωνὲς τοῦ παιδιοῦ μου: “Μαμά, βλέπω! Μαμά, εἶμαι καλά!”.

Εκεί, στο μνήμα του Ιερέα, έγινε και το εξής θαύμα ας μου επιτραπεί η λέξη. Η Σύζυγος είδε το μνήμα του Ιερέα που ήταν γεμάτο χορτάρια και θέλησε να το καθαρίσει. Πήρε λοιπόν κάποια πανάκια…..

Σταύρωσε τὸ παιδὶ μὲ τὸ λάδι τῶν Ἁγίων καὶ ἐπειδὴ εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ καθαρὴ προσευχὴ τῶν μικρῶν παιδιῶν μὲ τὶς ἄδολες καὶ ἀθῶες ψυχές τους κάνει θαύματα βρίσκοντας ἀνταπόκριση ἀπὸ τὸν φιλεύσπλαχνο Θεὸ καὶ τοὺς Ἁγίους Του, τὸν παρότρυνε νὰ ζητήσει κι ὁ ἴδιος τὴ βοήθειά Τους, πρὶν μπεῖ στὸ χειρουργεῖο.

Ο αδελφός μας Αβραάμ το απόγευμα ήρθε στο άδειο σπίτι μας να κάνει Παράκληση στον άγιο Γεώργιο για την υγεία του Μιχάλη. Κάποια στιγμή έλαμψε το δωμάτιο, τόσο που τρόμαξε. Από που ήρθε τόσο φως; Ίσως η Χάρη του Αγίου.

Μαρτυρία θαύματος Δημήτρης Βακαλόπουλος – Ι.Μ. Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης

Πριν από λίγα χρόνια ο αστυνομικός συντάκτης υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση. Όπως εξομολογήθηκε, την παραμονή του χειρουργείου μαζί με τη σύζυγό του επισκέφθηκαν το Μοναστήρι του Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη.

Ἔ­βλε­πε συ­χνά τόν δι­ά­βο­λο ὀ­φθαλ­μο­φα­νῶς. Τό κελ­λί του γέ­μι­ζε δα­ί­μο­νες. Ἕ­νας πά­νω στό ρά­φι, ἕ­νας κά­τω ἀ­πό τό κρεβ­βά­τι… καί ἦ­ταν ὅ­λοι γυ­μνοί. Τό ἀ­νέ­φε­ρε στόν Γέροντα: «Τί ᾿ναι αὐ­τοί, Γέροντα; Ἔ­ξω χι­ο­νί­ζει, αὐ­τοί ὁ­λό­γυ­μνοι. Δέν κρυ­ώ­νουν; Δέν μέ ἀ­φή­νουν σέ ἡ­συ­χί­α».

Ο Ιερός Ναός της Παναγίας Γιατρίσσης της Κοκκινόρραχης Σπάρτης έχει ένα θαυμαστό ιστορικό, στο οποίο θα περιηγηθούμε μέσα από τα γλαφυρά λόγια του π.Σεβαστιανού Κονιδάρη, ο οποίος μέσα σε ένα μικρό πόνημα που είχε εκδώσει το 1978, ιστορεί τα όσα διεπράχθησαν από το κτίσιμο του ναού μέχρι σήμερα.

Η Jessica Hanna, σύζυγος και μητέρα τεσσάρων παιδιών, έφυγε προ ημερών από τη ζωή, αφού πολέμησε γενναία με τον καρκίνο που διαγνώσθηκε ενώ ήταν έγκυος. Αρνήθηκε την έκτρωση, και πριν «φύγει» δήλωσε: «Η ζωή είναι ένα σχολείο για τη ψυχή. Και ο θάνατος είναι η μέρα αποφοίτησης της ψυχής »

Πως γίνεται να ανεχόμαστε τον κάθε καλλιτέχνη και τον κάθε αλλοτριωμένο δημιουργό “Avant – Drag”, να βλασφημεί τα όσια και ιερά της πίστης μας και να προτρέπει ευθέως: «καταστρέψτε την Ελλάδα»; Ως πότε θα γινόμαστε συνένοχοί σ’ όλα αυτά τα βλάσφημα, αντικοινωνικά και αντεθνικά «καλλιτεχνικά» εξαμβλώματα;

Στήν ἐξομολόγηση σέ ἄφηνε νά ἀναπνεύσεις τόν ἀέρα τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας. Σεβόταν τό ἀνθρώπινο πρόσωπο πού εἶχε μπροστά του καί μέ προσεκτικά καί φωτισμένα λόγια προσπαθοῦσε νά κάνει τίς πιό λεπτές καί διακριτικές παρεμβάσεις στήν προσωπικότητα τοῦ ἄλλου. Ποτέ δέν μιλοῦσε ὡς αὐθεντία. Ἡ χαρακτηριστική φράση πού πάντα χρησιμοποιοῦσε πρός τόν ἐξομολογούμενο ἦταν: «Νομίζω πώς πρέπει νά κάνουμε αὐτό ἤ ἐκεῖνο».

Θαυμαστή Μεταστροφή απο την Πλάνη των Παλαιοημερολογιτών

O Γιάννης μου φώναξε να ακολουθήσω. Έπιασε κλειστό σχηματισμό τον ένα κι εγώ τον άλλο και φτάσαμε μέχρι την τελική φάση προσγείωσης. Κάναμε «touch and go» (άγγιγμα και απογείωση) στο τουρκικό αεροδρόμιο! Αμέσως φύγαμε, περάσαμε χαμηλά από τον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου και σηκώθηκε όλη η αεροπορία τους να μας κυνηγήσει.

Οι ιατροί είχαν γνωματεύσει πως πάσχει από καρκίνο κι έπρεπε να χειρουργηθεί. Επισκέφθηκε το μοναστήρι ως ταπεινή προσκυνήτρια. Με πολύ πόνο στάθηκε στην άκρη του τάφου του οσίου και τον θερμοπαρακαλούσε να τη συνδράμει. Κάποια στιγμή αισθάνθηκε από τη μέση και κάτω ένα μούδιασμα, σαν να την τίναξε ηλεκτρικό ρεύμα

Ο άνθρωπος αυτός, αγράμματος αλλά γνώστης του Ευαγγελίου, μου περιέγραψε τα χαρακτηριστικά τους. Ο ένας απ’ αυτούς μου θύμισε τον αρχάγγελο Γαβριήλ, όπως τον βλέπουμε στις εικόνες.
– Οι άνδρες αυτοί, συνέχισε ο ιθαγενής, μου εμφανίστηκαν λίγο μετά την βάπτισή μου.

Η νεολαία της Αύρας σήκωσε την 18τ.μ. Σημαία για την εορτή της 25 Μαρτίου. Είναι η μεγαλύτερη σταθερή στον Νομό,  5.25μ. έί  3.50 μ. σε ιστό 12.5 μετρων.

Οι παλαιότεροι θα ενθυμούνται ασφαλώς το παιδικό ανάγνωσμα «Μικρός Ήρωας», όπου μια ομάδα ελληνόπουλων πολεμά με θάρρος τους κατακτητές.

“Αυτή η προσευχή είναι ατομική βόμβα κατά του διαβόλου και γι αυτό και έχει τόση δυσκολία στην προσπάθεια να την κρατήσουμε στην αναπνοή μας, στην καρδία μας… ” – Η Ευχή του Ιησού, Συμβουλές – Γράμμα Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα σε Πνευματικό του Παιδί (1 απο 5) – 11-8-2011

Πάντα μὲ δυσκόλευε νὰ γράφω ἐκθέσεις. Ἐπειδὴ ὅμως τὸ γεγονὸς ποὺ ἔζησα ἦταν ἀληθινό, μοῦ εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ γράψω γι’ αὐτό. Μετὰ ἀπὸ μιὰ ἐπίσκεψη στὸν γυναικολόγο μου, ἐκεῖνος μοῦ εἶπε πὼς ἔχω μία κύστη στὴν ὠοθήκη καὶ πὼς ἔπρεπε νὰ ἀφαιρεθεῖ χειρουργικά.