ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Όμως, ο Θεός έκαμε το θαύμα Του. Μόλις αρχίσαμε να μπαίνουμε στην χαράδρα είδαμε να σκάνε τα εχθρικά βλήματα μισό περίπου μίλι, πιο μπροστά από μας. Μέσα στη χαράδρα δεν έπεφτε ούτε ένα! Παράξενο, είπαμε, η φάλαγγά μας, στρατιώτες και ζώα φορτωμένα τα κανόνια μας, υπερέβαινε τα δύο μίλια.

Ἀμέσως τῆς ἔκανα ἐπάλειψη μὲ τὸ λαδάκι καὶ ἔβαλα μερικοὺς κόκκους ἀπὸ τὸ χῶμα τοῦ Μάρτυρα. Μέσα στοὺς πόνους της ἡ κορούλα μου ζητοῦσε τὴν βοήθεια τῶν Ἁγίων μέχρι ποὺ μᾶς πῆρε καὶ τὶς δύο ὁ ὕπνος. Τὸ πρωὶ ξύπνησα μὲ τὶς χαρούμενες φωνὲς τοῦ παιδιοῦ μου: “Μαμά, βλέπω! Μαμά, εἶμαι καλά!”.

Γιόμισε ο μαχαλάς απ’ τις φωνές του. Ο παπάς, τον ακολούθησε φοβισμένος. «Τρελός θα’ ναι» σκέφτηκε κι από μέσα του έλεγε όσες ευχές του ερχόντουσαν στο μυαλό. Μπροστά στην αυλόπορτα του σπιτιού φώναξε ένα όνομα. Ύστερα και με μία κλωτσιά την άνοιξε διάπλατα.

Πριν από λίγα χρόνια ο αστυνομικός συντάκτης υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση. Όπως εξομολογήθηκε, την παραμονή του χειρουργείου μαζί με τη σύζυγό του επισκέφθηκαν το Μοναστήρι του Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη.

Αν υπήρχαν κάποιοι εκατοντάδες ακόμη άνθρωποι σαν την Χουστουλάκη Πελαγία είμαστε σίγουροι πως οι μεγάλες αλυσίδες των σουπερ μαρκετ στην Ελλάδα θα κινδύνευαν με κλείσιμο. Η γλυκύτατη 84χρονη γιαγιά καταφέρνει μόνη της να παράγει τα πάντα φτάνοντας σε σημείο να μην χρειάζεται να πηγαίνει ούτε σούπερ μαρκετ ούτε λαϊκή.

Ο φτωχός άνθρωπος όμως δεν άντεξε. Η ψυχή του συντρίφτηκε από την αδικία. Πέθανε, προτού προλάβει να εκτίσει εξ ολοκλήρου την άδικη ποινή. Ο νεαρός έφηβος βίωσε βαθιά στην ψυχή του τον πόνο της απώλειας και της αδικίας. Η μάνα του με τη σειρά της δεν άντεξε κι αυτή για πολύ. Ο πόνος την αρρώστησε, την έστειλε κι αυτήν να συναντήσει γρήγορα τον άντρα της. Δυο τρομερά αστροπελέκια στην πιο ευαίσθητη ηλικία, δεν ήταν πράγμα διαχειρίσιμο απ’ το καημένο παιδί. Αν και καλός μαθητής..

Ἔ­βλε­πε συ­χνά τόν δι­ά­βο­λο ὀ­φθαλ­μο­φα­νῶς. Τό κελ­λί του γέ­μι­ζε δα­ί­μο­νες. Ἕ­νας πά­νω στό ρά­φι, ἕ­νας κά­τω ἀ­πό τό κρεβ­βά­τι… καί ἦ­ταν ὅ­λοι γυ­μνοί. Τό ἀ­νέ­φε­ρε στόν Γέροντα: «Τί ᾿ναι αὐ­τοί, Γέροντα; Ἔ­ξω χι­ο­νί­ζει, αὐ­τοί ὁ­λό­γυ­μνοι. Δέν κρυ­ώ­νουν; Δέν μέ ἀ­φή­νουν σέ ἡ­συ­χί­α».

Εκεί, στο μνήμα του Ιερέα, έγινε και το εξής θαύμα ας μου επιτραπεί η λέξη. Η Σύζυγος είδε το μνήμα του Ιερέα που ήταν γεμάτο χορτάρια και θέλησε να το καθαρίσει. Πήρε λοιπόν κάποια πανάκια…..

Μαρτυρία θαύματος Δημήτρης Βακαλόπουλος – Ι.Μ. Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης

Ο αδελφός μας Αβραάμ το απόγευμα ήρθε στο άδειο σπίτι μας να κάνει Παράκληση στον άγιο Γεώργιο για την υγεία του Μιχάλη. Κάποια στιγμή έλαμψε το δωμάτιο, τόσο που τρόμαξε. Από που ήρθε τόσο φως; Ίσως η Χάρη του Αγίου.

Ἐγώ, ποὺ στὴ ζωή μου δὲν εἶχα κλάψει ποτέ, ἔπεσα στὴν ἁγία Λάρνακα καὶ ἔκλαιγα σὰν μωρὸ παιδί: “Δὲν εἶμαι ἕτοιμος γιὰ νὰ πεθάνω! Ἅγιοί μου, σᾶς παρακαλῶ, βοηθεῖστε με, σῶστε με, χαρίστε μου χρόνο γιὰ νὰ ζήσω κι ἐγὼ σᾶς ὑπόσχομαι θὰ ἀλλάξω πορεία, θὰ μετανοιώσω, θὰ κάνω νέα ἀρχή!”

Σταύρωσε τὸ παιδὶ μὲ τὸ λάδι τῶν Ἁγίων καὶ ἐπειδὴ εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ καθαρὴ προσευχὴ τῶν μικρῶν παιδιῶν μὲ τὶς ἄδολες καὶ ἀθῶες ψυχές τους κάνει θαύματα βρίσκοντας ἀνταπόκριση ἀπὸ τὸν φιλεύσπλαχνο Θεὸ καὶ τοὺς Ἁγίους Του, τὸν παρότρυνε νὰ ζητήσει κι ὁ ἴδιος τὴ βοήθειά Τους, πρὶν μπεῖ στὸ χειρουργεῖο.

O Γιάννης μου φώναξε να ακολουθήσω. Έπιασε κλειστό σχηματισμό τον ένα κι εγώ τον άλλο και φτάσαμε μέχρι την τελική φάση προσγείωσης. Κάναμε «touch and go» (άγγιγμα και απογείωση) στο τουρκικό αεροδρόμιο! Αμέσως φύγαμε, περάσαμε χαμηλά από τον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου και σηκώθηκε όλη η αεροπορία τους να μας κυνηγήσει.

Οι παλαιότεροι θα ενθυμούνται ασφαλώς το παιδικό ανάγνωσμα «Μικρός Ήρωας», όπου μια ομάδα ελληνόπουλων πολεμά με θάρρος τους κατακτητές.

“Αυτή η προσευχή είναι ατομική βόμβα κατά του διαβόλου και γι αυτό και έχει τόση δυσκολία στην προσπάθεια να την κρατήσουμε στην αναπνοή μας, στην καρδία μας… ” – Η Ευχή του Ιησού, Συμβουλές – Γράμμα Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα σε Πνευματικό του Παιδί (1 απο 5) – 11-8-2011

Καί αφού έκαψαν τούς ανθενωτικούς μοναχούς στόν Πύργο τής Μονής Ζωγράφου προχώρησαν καί  στην Μονή  τού Βατοπαιδίου, και επειδή εκεί τους έλεγξαν ως Αιρετικούς, διά τούτο τον μέν Ηγούμενον αφού τον έδεσαν με αλυσίδες τον κατεπόντισαν εις την θάλασσα, τους δε άλλους δώδεκα Μοναχούς, τους απηγχόνησαν είς τόπον λεγόμενον σήμερα Φουρκόβουνον.

Μετά το χειρουργείο της αυριανής μέρας και το καταλάγιασμα από το τρέξιμο κάθισα σε μια καρέκλα απέναντι από το κρεβάτι του Γιώργου και τον κοίταξα…ένοιωθα το φευγαλέο βλέμμα του γεμάτο ενδιαφέρον για τη δική μου υπόθεση. Έτσι πήρα το θάρρος και αυτοσυστήθηκα και αρχίσαμε δειλά δειλά να μιλάμε κάτι που δεν έκανε με ευκολία ο Γιώργος. Αμέσως τη κουβέντα την έφερε με ενδιαφέρον στο θέμα το δικό μου θέλοντας να μάθει λεπτομέρειες…

Νά πῆς στόν γυιό σου ὅτι μίλησες μαζί μου (μ᾿ ἕνα μελαχρινό ἀγόρι) καί θά τοῦ πῆς νά μετανοήση, γιατί ἀπό σήμερα σέ 7 χρόνια θά ἔρθη ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ καί θά καρφώση τήν πύρινη ρομφαία του ἐκεῖ πέρα (ἔδειχνε πρός Ἡγουμενίτσα κέντρο) καί τότε θά τελειώση ὅλο αὐτό πού θά ζήσετε αὐτά τά 7 χρόνια. Μετά θά ζήσετε γιά πολλά–πολλά χρόνια ἐν Χριστῷ…

Πάντα μὲ δυσκόλευε νὰ γράφω ἐκθέσεις. Ἐπειδὴ ὅμως τὸ γεγονὸς ποὺ ἔζησα ἦταν ἀληθινό, μοῦ εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ γράψω γι’ αὐτό. Μετὰ ἀπὸ μιὰ ἐπίσκεψη στὸν γυναικολόγο μου, ἐκεῖνος μοῦ εἶπε πὼς ἔχω μία κύστη στὴν ὠοθήκη καὶ πὼς ἔπρεπε νὰ ἀφαιρεθεῖ χειρουργικά.

Τό δύ­σκο­λο ἔ­τος 1986, πού ἔ­κα­νε βα­ρύ χει­μῶ­να καί με­γά­λες πα­γω­νι­ές, δέν ἐ­ξη­γεῖ­ται ἀν­θρω­πί­νως  πῶς μπό­ρε­σε καί ἄν­τε­ξε. Μά­λι­στα κυ­κλο­φο­ροῦ­σε ξυ­πό­λυ­τος μέ­σα στό Κελ­λί του. Δέν εἶ­χε κρεβ­βά­τι καί ποτέ του δέν ξάπλωνε∙ πάν­τα στε­κό­ταν ὄρ­θιος ἤ ἀ­κουμ­ποῦ­σε λί­γο στήν ἄ­κρη ἑ­νός πάγ­κου πού ἦ­ταν γε­μᾶ­τος πράγ­μα­τα πα­λαι­ά γιά τά σκου­πί­δια

Όταν έφθασα στο Μοναστήρι και είδα τον Γέροντά μου στο φέρετρο, έτρεχαν ασταμάτητα τα δάκρυά μου! Είχε ένα γλυκύτατο πρόσωπο. Σου έδινε την εντύπωση ότι κοιμόταν. Το σώμα του ήταν εύκαμπτο, μαλακό και τρυφερό! Η θερμοκρασία του σώματός του ήταν η φυσιολογική. Είχε σημάδια αγιότητος!

Κά­πο­τε πού με­τέ­φε­ρε χόρ­τα μέ τό τρα­κτέρ τόν πῆ­ρε ὁ ὕ­πνος πά­νω στό τι­μό­νι καί  ἔπε­σε μέ τό τρα­κτέρ στό πο­τά­μι. Τότε, τοῦ ξα­ναεμ­φα­νί­σθη­κε ἡ Πα­να­γί­α. Τόν ἔ­σω­σε, χω­ρίς νά πά­θη τί­πο­τε, καί τοῦ εἶ­πε: «Δέν  πρέ­πει νά κά­νης ὑ­περ­βο­λές. Ἄν δέν εἶ­χα ἔρ­θει, τί θά πά­θαι­νες!».

Μία νο­σο­κό­μα σέ με­γά­λο Νο­σο­κο­μεῖ­ο τῶν Ἀ­θη­νῶν, ἡ Ἀ., δι­η­γή­θη­κε στόν π. Συ­με­ών τόν Ἁ­γιο­­ρεί­τη πού ἐγκα­τα­βιώ­νει στήν Καλ­λιά­γρα: «Εἶ­χα σκλή­ρυν­ση κα­τά πλά­κας καί ἤ­μουν στά πρό­θυ­ρα τῆς πα­ρα­λύ­σε­ως. Οἱ για­τροί μοῦ ἔ­δω­σαν ἕ­να μῆ­να ἄ­δεια. Ἐ­νῶ ἤ­μουν ξα­πλω­μέ­νη στό κρεβ­βά­τι ἀλλά ξύ­πνια, βλέ­πω τήν Πα­να­γί­α νά μοῦ λέ­γη: «Ἀ., σή­κω ἐ­πά­νω, εἶ­σαι κα­λά πλέ­ον.

Είδε το σχολείο, δεν εγκατέλειψε και οδήγησε το Mirage εκτός Ωρωπού, όπου και συνετρίβη μαζί του. Του απενεμήθη μετά θάνατον το Μετάλλιο Εξόχου Πράξεως με Προεδρικό Διάταγμα της 23ης Ιουλίου 1999. 

Μία μητέρα τριών παιδιών, χήρα, από το Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, πήγε να προσκυνήσει με πόθο τον τάφο του οσίου Γεωργίου, ύστερα από μελέτη του βίου του, που την έκανε να τον έχει μεγάλη ευλάβεια. Μαζί της είχε και την κόρη της Δόμνα, που προσκύνησε κι εκείνη και πήρε μαζί της λίγο λάδι από το καντήλι του τάφου του.

Ο οδηγός παραξενεμένος σταυροκοπήθηκε και είπε: «Μα καλά, τόση ώρα εσάς περιμέναμε και ήταν αδύνατον να ξεκινήσουμε;». «Ναι, γιατί είναι ανάγκη να πάω τον άρρωστο άνδρα μου στον Γέροντα, να μας βοηθήσει», απάντησε η καλή σύζυγος.

Το σκήνωμα του Αγίου Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου βρέθηκε προχθές το πρωί της16-10-2023 από τους πατέρες της Μονής να έχει μετακινημένο στο ένα του χέρι το Ιερό Ευαγγέλιο και τα παπούτσια του να είναι λασπωμένα! Η παρουσία του – ίσως στις πλημμυρισμένες ακόμα περιοχές της Θεσσαλίας; – δίνει ελπίδα και βοήθεια στο Γένος μας!

Σ’ ἕνα ὀρεινὸ χωριὸ τῆς πατρίδος μας ζοῦσαν δύο ἀδέλφια. Ζοῦσαν ἀγαπημένα καὶ ὁμονιασμένα. Μαζὶ ὄργωναν τὰ χωράφια, μαζὶ τὰ ἔσπερναν, μαζὶ τὰ θέριζαν, μαζὶ τὰ ἁλώνιζαν καὶ στὸ τέλος χώριζαν τὸ σιτάρι σὲ δύο ἴσια μέρη.  Κάποτε ὁ μεγαλύτερος παντρεύτηκε καὶ ἔκαμε οἰκογένεια. Ὅμως συμφώνησαν νὰ ζοῦν ὁμονιασμένοι καὶ ἀγαπημένοι ὅπως πρῶτα. 

Video με Θαύμα της Οσίας Παρασκευής της Επιβατηνής στη Θεσσαλονίκη το 2013.

Καὶ βάζει τὶς φωνὲς ὁ ἄνθρωπος. -Τώρα τί θέλετε νὰ πεῖτε, ὅτι κουβάλησα ἀπὸ τὸ ἀεροδρόμιο μέχρι ἐδῶ μιὰ πεθαμένη; Γιατί, τί νομίζετε δηλαδή, ὅτι μὲ κλειστὸ τὸ στόμα μας ἤρθαμε στὸ σπίτι σας; Τί θὰ πεῖ κόλλυβα καὶ πεθαμένη; Ἐὰν αὐτὴ ποὺ ἔφερα, λέει στὴ γυναίκα, δὲν ἦταν ἡ κόρη σου, πῶς θὰ ἤξερα ἐγώ, ὅτι τώρα ἐσὺ τακτοποιεῖς κληρονομικά σου στὴν Πάτμο γιὰ τὰ τάδε καὶ τὰ τάδε οἰκόπεδα;

Την Ιστορία και τις αξίες του Ποντιακού Ελληνισμού στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, μεταλαμπαδεύει στις νεότερες γενιές των αποδήμων ο Πήτερ Στεφανίδης, ο οποίος το 2008, δημιούργησε ταινία μικρού μήκους δέκα λεπτών με τίτλο «Πόντος», αναδεικνύοντας το δράμα της γενοκτονίας των Ποντίων (1922) και προβλήθηκε, ανήμερα της 19ης Μαΐου, στο Φεστιβάλ των Καννών στη Γαλλία.

Σύσσωμο και άφθορο ανακαλύφθηκε το λείψανο του Μητροπολίτη Ζαχουμίου – Ερζεγοβίνης Λεόντιου. Η εκκλησία στο Μόσταρ, δυστυχώς, καταστράφηκε, εκεί όπου είχε εναποτεθεί το λείψανο όταν όμως ανακαλύφθηκε ο τάφος του το εύρημα ήταν συνταρακτικό. Ο επίσκοπος άφθορος με τα άμφια και την Παναγία του και ευωδίαζε.

ΡαδιοΧρηστότητα : Του Πόντου Προσφυγόπουλο – Η Φυγή – Ορφανά στους δρόμους