Συντηρούσε το σχολείο του χωριού και γιάτρευε τους ψυχικά ασθενείς με το περίφημο κούτσουρο της Παναγιάς. Το μοναστήρι ήταν κέντρο όλων των πολιτισμικών και κοινωνικών εκδηλώσεων της Λάκκας Σουλίου, γιαυτό και το πανηγύρι του 15αύγουστου είχε και έχει μεγάλη σημασία για τους κατοίκους της περιοχής αλλά και για τους ξενιτεμένους.
Η Ενωμένη Ρωμηοσύνη θα πραγματοποιήσει στην Κομοτηνή ομιλία με θέμα: “Η Οικογένεια ως Εργαστήρι Αγιότητας” και ομιλητή τον π. Γεώργιο Σχοινά.
Διαβαίνοντας την οδό του Φθινοπώρου πλέον και εφόσον έκλεισε η καλοκαιρινή περίοδος, σας παρουσιάζουμε τις δραστηριότητες της ΕΡΩ Καλύμνου, που με πρωταγωνιστή τον Αγροτικό Τομέα κατάφερε συν Θεώ να μας δώσει όμορφες και εποικοδομητικές εμπειρίες, μέσα από έναν πατροπαράδοτο τρόπο ζωής και γνώσης
Το κωφάλαλο παιδί όχι μόνο άκουσε τα όσα είπε η άγνωστη γυναίκα, αλλά μόλις έτρεξε έντρομο στον Άγιο και στους τεχνίτες, λύθηκε η γλώσσα του και διηγήθηκε τα συμβάντα. Έσπευσαν τότε ο Άγιος και οι τεχνίτες και αντίκρυσαν με ιερό δέος την εικόνα, η οποία είχε αποτυπωθεί αχειροποίητα στη σανίδα και άστραπτε ολόκληρη, σκορπώντας γύρω της κοκκινωπο φώς.
Ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη σας προσκαλεῖ στὴν ἐκδήλωση μὲ θέμα” Ὅσιος Πορφύριος ὅπως τὸν ἔζησα” ἡ ὁποία θὰ πραγματοποιηθεῖ τὴν Κυριακὴ 20 Σεπτεμβρίου 2020 ὥρα 19:00 στὸν αὔλειο χῶρο τοῦ Ιεροῦ Ναοῦ Τιμίου Προδρόμου Καβάλας( Βενιζέλου 49) μέ ὁμιλητὴ τόν πρωτοπρεσβύτερο Χριστόδουλο Χατζηθανάση ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε πνευματικὸ τέκνο τοῦ Οσίου Πορφυρίου.
Εκείνο όμως που έκανε ξακουστό το μοναστήρι του Σέλτσου δεν είναι τόση η αισθητική και καλλιτεχνική του αξία όσο η ιστορία του. Εκεί παίχτηκε η τελευταία πράξη του δράματος των διωγμένων από τις πατρογονικές τους εστίες Σουλιωτών. Στο μοναστήρι κλείστηκαν το 1804 πάνω από χίλιοι Σουλιώτες (αγωνιστές και γυναικόπαιδα) με αρχηγό τον Κίτσο Μπότσαρη….
Ἐγκώμια τῆς Παναγίας και ο Επιτάφιος απο τους Αγίους Δημήτριο, Ταξιάρχη και Μηνά στο Βολάκι Μυκόνου στις 14-8-2020
Όμως η Παναγία του έδειξε στο κελί του οφθαλμοφανώς, σαν σε «πνευματική τηλεόραση», τη Μονή Στομίου Κονίτσης και του είπε ολοζώντανα: «δεν θα πας στα Κατουνάκια. Θα πας στη Μονή Στομίου»! Ο γέροντας άλλωστε ήξερε τα μέρη, αφού είχε μεγαλώσει στην Κόνιτσα!
Στο σημείο που κτίστηκε η μονή, σύμφωνα με τη παράδοση υπήρχε παλιότερα ένα ασκηταριό καλογέρων. Λέγεται πως κάποτε μια εικόνα της Παναγίας από το χωριό Κωστάνιανη κάθε βράδυ έφευγε από την εκκλησία του χωριού. Το πρωί οι καλόγεροι του ακηταριού την έβρισκαν στη περιοχή τους. Οι ίδιοι την επέστρεφαν στο χωριό αλλά αυτή την επομένη βρισκόταν και πάλι στο ασκηταριό. Το γεγονός επαναλήφθηκε αρκετές φορές, ώσπου αποφασίστηκε το κτίσιμο της Μονής στο σημείο όπου βρισκόταν η εικόνα.
Η παράδοση θέλει τους κατοίκους του Ελληνικού (παλιά ονομασία Λοζέτσι) να βρίσκουν την εικόνα της Παναγίας κοντά στο χωριό στο βράχο “Τσούκα” και να χτίζουν ένα εξωκλήσι προς τιμήν της. Όμως η εικόνα κάθε βράδυ έφευγε απο το εξωκλήσι και πήγαινε στην σημερινή θέση, όπου τελικά χτίστηκε και το μοναστήρι.
Από τα βυζαντινά χρόνια υπήρχε στον τόπο τούτο ανδρικό Μοναστήρι, απομεινάρι του οποίου είναι το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής, του 14ου αιώνα, στο οποίο κατά την παράδοση βρέθηκε η Θαυματουργός εικόνα του Ευαγγελισμού, μικρή σε μέγεθος και λαϊκής τέχνης. Το Μοναστήρι αυτό καταστράφηκε από τους Τούρκους και οι μοναχοί έγιναν ομολογητές και μάρτυρες της πίστεως.
Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ τίς πρεσβεῖες τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου καί τήν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ.Στεφάνου τῆς Ι.Μ.Φ.Ν & ΘΑΣΟΥ ἡ ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ στήν ΚΑΒΑΛΑ πραγματοποίησε ἐκδήλωση γιά τόν ΟΣΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ τήν Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2020 στόν αὔλειο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Τιμίου Προδρόμου Καβάλας, μέ ὁμιλητή τόν πρωτοπρεσβύτερο -Ἰατρό Χριστόδουλο Χατζηθανάση μέ θέμα : “Ὁ ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΕΖΗΣΑ” ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε πνευματικό τέκνο τοῦ Ὁσίου.
Λίγο πιο κάτω υπάρχει κι άλλο πλίνθινο συμπίλημα Μ-Χ/Δ-Κ που κι αυτό διαβάζεται σταυρωτά: Μιχαήλ Δούκας. Απόδειξη ότι το μοναστήρι κτίστηκε από τον Δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β’ Δούκα Κομνηνό ως έργο μετανοίας για την έκλυτη ζωή του απέναντι στη σύζυγό του Αγία Θεοδώρα την Κομνηνή, τη βασίλισσα της Άρτας.
Είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου και πανηγυρίζει το Δεκαπεντεύγουστο. Με κάθε τιμή όμως εορτάζεται στις 6 Αυγούστου και η Μεταμόρφωση του Σωτήρος στην οποία ήταν αφιερωμένη η μονή αρχικά. Ο επισκέπτης και μελετητής θα συναντήσει ολοζώντανη μπροστά του την ιστορία του τόπου από τα αρχαία χρόνια μέχρι και το Βυζάντιο
Μεγάλως τιμώμενος στήν Θεσσαλία, Ἤπειρο, Μακεδονία καί στίς παραδουνάβιες χῶρες, γιά τήν πλούσια πνευματική, φιλάνθρωπη καί ἔθνικη δράση του, ἀπό τήν Ἐκκλησία ὑμνεῖται σάν «Λαρίσης ὑπέρμαχος καί Θεσσαλίας ἁπάσης φρουρός καί ὄντως πρόστάτης, Ἑλλάδος τε καύχημα καί τῆς Ἠπείρου ἄκουσμα καί τό τῆς Τρίκκης τείχισμα».
Ὑπῆρξε κάτοχος μεγάλης κτηματικῆς περιουσίας ἐδῶ καὶ στὴ Ρουμανία, ὅπου κατεῖχε εὐπρόσοδο μετόχι καλούμενο Μπαμπιένι, τιμώμενο στὸ ὄνομα τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Τὸ 1817 ὁ Ἀλῆ Πασᾶς ἄρπαξε τὴν περιουσία τῆς Μονῆς.
Είπε στη Λαμπρινή : « Να πας, χριστιανή , στο χωριό σου και να πεις στον παπα-Μιχαήλ και στους δυο γέροντες του χωριού να έρθουν εδώ και να οικοδομήσουν το σπίτι μου (να κτίσουν ναό ) και εδώ γύρω από το σπίτι μου να κτίσουν το χωριό τους και θα έχουν έτσι την παντοτινή μου προστασία ».
Ἐκεῖ μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ θεράπευσε τήν Ἀϊνέ, κόρη τοῦ μεγάλου Σουλτάνου, τοῦ Μεγαλοπρεποῦς. Σέ εὐχαριστία ὁ Σουλτάνος ἔστειλε ἐργάτες καί ὑλικά στό Φλαμοῦρι, ὅπου ἔκτισαν τήν Ἱερά Μονή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, ἡ ὁποία σώζεται καί ἀνθεῖ μέχρι σήμερα.
Μεγάλη ευλογία κομίζει ο ευλαβής προσκυνητής όταν φθάσει στο Θεομητορικό ιερό καθίδρυμα της Παναγίας της Κριτσιλαριώτισσας, στα Μύρα της Λάρισας και προσκυνήσει στον θρόνο της την ιερά και χαριτόβρυτη εικόνα της Παναγίας μας, ως Ζωοδόχου Πηγής.
Το 1204, έτος κατά το οποίο καταλήφθηκε η Πάτρα από τους Φράγκους, βρισκόταν σε μεγάλη ακμή, γι’ αυτό και τα διάφορα ιεροπολεμικά τάγματα της Δύσεως διαπληκτίσθηκαν για την κατάληψή της. Οι Πατέρες της Ι. Μονής εξηναγκάσθησαν υπό των κατακτητών Φράγκων να επιλέξουν μεταξύ της υπακοής στον Πάπα της Ρώμης και της εξορίας. Προτίμησαν αξιεπαίνως το δεύτερο.
Η Μονή Κηπίνας βρίσκεται κοντά στο χωριό Χριστοί Πραμάντων . Το όνομα της πρέπει να το πήρε ο συνοικισμός απο […]
Τη Δευτέρα 20 Ιουλίου 2020 (εορτή του Προφήτη Ηλία) και ώρα 7:30 μ.μ. με μεγάλη συμμετοχή της τοπικης κοινωνίας δημιουργήθηκε στην Αμφιλοχία,η Ομάδα της ΕΡΩ Αμφιλοχίας και περιχώρων. Ο π. Οδυσσέας Κυρόσιμος,προϊστάμενος του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου, αφού μετέφερε τις ευχές και τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. ΚΟΣΜΑ, αναφέρθηκε με θερμά λόγια στο έργο και τον ρόλο της Ενωμένης Ρωμηοσύνης.
Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ τίς πρεσβεῖες τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου καί τήν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ.Στεφάνου τῆς Ι.Μ.Φ.Ν & ΘΑΣΟΥ ἡ ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ στήν ΚΑΒΑΛΑ πραγματοποίησε ἐκδήλωση γιά τόν ΟΣΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ τήν Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2020 στόν αὔλειο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Τιμίου Προδρόμου Καβάλας, μέ ὁμιλητή τόν πρωτοπρεσβύτερο -Ἰατρό Χριστόδουλο Χατζηθανάση
Στην Τοπική Κοινότητα Παλιουρής του Δήμου Ζίστας και προς τη βόρεια πλευρά του λόφου βρίσκεται το μοναστήρι της Παλιουρής, αφιερωμένο στο Γενέσιο της Θεοτόκου. Η Μονή βρίσκετε στο 30ο χλμ. της εθνικής οδού Ιωαννίνων – Ηγουμενίτσας. Η πρόσβαση στο μοναστήρι είναι εύκολη, αφού ο δρόμος που οδηγεί σε αυτό είναι ασφαλτοστρωμένος σε όλο το μήκος του (400 μ).
Ο Γεράσιμος καταγόταν από το χωριό Λεοντάρι της Πελοποννήσου. Από την ηλικία των οκτώ ετών οι γονείς του τον έβαλαν σε Σχολείο για να μάθει τα ιερά γράμματα. Επειδή μάλιστα έδωσε ολόκληρο τον εαυτό του στην ανάγνωση των βίων των Αγίων και ιδιαίτερα των Οσίων Πατέρων, θέλησε να τους μιμηθεί.
Σε ένα από τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας, στο δρόμο που οδηγεί από το πανέμορφο Καρπενήσι προς τον Προυσο, υπάρχει χαμηλά στο βουνο ενα προσκυνητάρι γύρω από το οποίο υπάρχουν αμέτρητα κομποσχοινια και τάματα προσκυνητών αλλά κ ταξιδιωτων. Ολα αφιερωμένα στα βήματα της Παναγιας.
Μετά την νικηφόρα έκβαση της επιχείρησης ο Ντουραχάν που πληροφορηθεί τον κίνδυνο που διέτρεξε ο ίδιος αλλά και το στράτευμά του, απέδωσε τη σωτηρία του σε κάποιο θαύμα της Παναγίας καθώς στο σημείο απ’ όπου διαπεραιώθηκε – στον Δρίσκο- βρισκόταν ένα εικονοστάσι της Παναγίας. Ετσι διέταξε να χτιστεί Μοναστήρι αφιερωμένο στην Παναγία. Ο Ντουραχάν πασάς αλλαξοπίστησε και για να δείξει την ευγνωμοσύνη του στην Παναγία ίδρυσε στη θέση εκείνη την ομώνυμη Μονή, την Παναγία Ντουραχάνη.
Όμως γι’ αυτή τους την ασέβεια τιμωρήθηκαν, διότι καθώς προσπαθούσαν να τις αποσπάσουν, έσπασαν οι πρόβολοι και γκρεμίστηκε η μια από τις 2 κολώνες καταπλακώνοντάς τους, οπότε ο πασάς δεν τόλμησε να επαναλάβει την ιεροσυλία του. Έκτοτε παραμένει το ΝΔ σύστημα με μια κολώνα, για να θυμίζει τον τουρκικό βανδαλισμό. Ωστόσο η Παρηγορήτισσα ουδέποτε μετατράπηκε σε τζαμί.
Πολλοί σταματούν σ’ εκείνη την όαση. Άλλοι από ευσέβεια κι άλλοι από περιέργεια. Μπαίνουν στο ναΐσκο, σκύβουν μπροστά στις ασκητικές μορφές που είναι στα εικονίσματα κι ύστερα βγαίνουν έξω, κάθονται στα γύρω πεζούλια, αγναντεύοντας τη θάλασσα που απλώνεται λίγο πιο κάτω.
Άλλο ένα λαμπρό δείγμα της δόξας και της θρησκευτικότητας των φίλεργων χριστιανών της Βυζαντινής Άρτας και των Κομνηνοδουκάδων δεσποτών τους. Είναι κτισμένο αντικριστά στο ερειπωμένο παλάτι των Κομνηνών στο κάστρο, κλείνοντας στους κόλπους του δυο βασιλικές σαρκοφάγους.
Το 1821 πυρπολήθηκε ο ναός και “έμεινεν ερείπιον σωζόμενου μόνον του μέρους του ιερού Βήματος και του τρούλλου ετοιμόρροπου” καθώς μας πληροφορεί ο Σεραφείμ. Στα χρόνια 1867-1871 έγινε ριζική ανακαίνιση του ναού με εκτεταμένες επισκευές, συμπληρώσεις και ανακατασκευές, οπότε το μνημείο πήρε τη σημερινή του μορφή.
Η ζωή της ήταν γεμάτη υπομονή στους κόπους, τις θλίψεις και τις κακουχίες που υπέμενε για την αγάπη του Χριστού. Εκείνος, ευλογούσε τον αγώνα της. Ενδυνάμωνε το ταλαιπωρημένο από την άσκηση σώμα της και χαρίτωνε την αγνή ψυχή της.
Από τη σημερινή επιμνημόσυνη δέηση, υπέρ των πεσόντων της Τουρκικής εισβολής, στις 20 Ιουλίου 1974, στον Ι.Ν. Αγίου Ιωακείμ, από την Ένωση Κυπρίων. Λίγοι παρόντες, αλλά ελπίζουμε πολλοί να θυμηθούμε και να αφυπνιστουμε. Γιατί ο Αττίλας είναι πάντα εδώ, κοιτάζοντας με λαιμαργία, ποτέ στην Κύπρο, ποτέ στη Θράκη, ποτέ στο Αιγαίο κλπ