Το ένα στο ύψος της Κηφισιάς δίπλα στο σημερινό Γηροκομείο και το άλλο επί της Κηφισιάς στο ύψος της Αγίας Βαρβάρας του Χαλανδρίου. Η προσφορά αυτή της Φιλοθέης θεωρήθηκε, ότι έγινε ως ψυχικό στους διψασμένους ταξιδιώτες, αλλά και για να επιβιώσουν οι οικογένειες χωρικών που ήταν κοντά σε αυτά.
Κάποια ἡμέρα ὁ ὅσιος Δαμιανός δέχθηκε πληροφορία ἀπό τόν Θεό. Ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ τόν καλοῦσε νά ἐνισχύσει τούς ὑπόδουλους Ἕλληνες καί νά τούς στηρίξει πνευματικά. Ἔτσι καί ἔγινε.
Ἡ κληρονομιά τῆς πόλης στή πίστη, τά γράμματα, τίς ἐπιστῆμες καί τίς τέχνες εἶναι βαριά. Μάλιστα, εἶχε τήν εὐλογία μέσα στό ἴδιο ἔτος, τό 1818, στά δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας, νά μαρτυρήσουν σ’ αὐτήν ὑπέρ Χριστοῦ δύο Νεομάρτυρες.
Κατά το δίμηνο Μαρτίου – Απριλίου του 1827, οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις πολιόρκησαν τη μονή και μετά από ανηλεή βομβαρδισμό αναγκάζουν τους πολιορκημένους Τουρκαλβανούς να παραδοθούν.
Ηταν τόσο γερό το μοναστήρι ώστε άντεξε καταπληκτικά το 1827, στο βομβαρδισμό που έκανε επί δύο ημέρες κατά την Επανάσταση ο ναύαρχος Αστιγξ με τα πολεμικά «Καρτερία» και «Ελλάς».
Η μοναχή φιλόθεη πράττοντας χριστιανικό και ανθρωπιστικό έργο προκάλεσε την οργή των Τούρκων. Κατά τη νύκτα της 2ας Οκτωβρίου1588 στο Μετόχι του Αγίου Ανδρέα της οδού Λευκωσίας, κοντά στην Πλατεία Αμερικής, όπου οι μοναχές τελούσαν ολονυκτία στη μνήμη του Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, πολιούχου των Αθηνών οι τούρκοι συνέλαβαν την μοναχή Φιλοθέη ,την βασάνισαν και από τα πολλά τραύματά της πέθανε στις 19 Φεβρουαρίου1589.
Ο πρώην Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ.Αγαθόνικος, εν τη εγνωσμένη αγάπη του προς τον Μοναχισμό και τις Ιερές Μονές, απεφάσισε την ανασύσταση και αναδημιουργία της Ιεράς Μονής, της οποίας και πτέρυγα με τους κυριώτερους λειτουργικούς χώρους εθεμελίωσε την 27-9-1987, η οποία αποπερατώθηκε το 1991, οπότε και εγκατεστάθη γυναικεία αδελφότης υπό την Ηγουμένην Ειρήνην Ζορμπάν.
Το παρεκκλήσιο του Αγίου Ελευθερίου βρίσκεται στη πλατεία Μητροπόλεως, στη νότια πλευρά του Καθεδρικού Ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (η γνωστή Μητρόπολη των Αθηνών – διάρκεια αποπερατώσεως 1842 έως 1862, που τώρα επισκευάζεται από τις ζημιές που υπέστη στο σεισμό του 1999 και εν συνεχεία από τις εργασίες του μετρό).
Η κύρια πανήγυρις του ναού είναι κατά την εορτή της μνήμης του Αγίου Νικολάου, προστάτου των ναυτικών (6 Δεκεμβρίου), κατά την οποία μάλιστα τελείται Δοξολογία για το Πολεμικό μας Ναυτικό και τις νικηφόρες ναυμαχίες του 1912-1913, παρουσία αξιωματικών, τιμητικών αγημάτων, και πλήθος κόσμου.
Ο βίος του Οσίου Δαμιανού εν Κισσάβω απο την Ενωμένη Ρωμηοσύνη της Λάρισας
Παράπλευρα σ΄αὐτὸν τὸν ναὸ καὶ σὲ κελὶ ποὺ εἶχε φτιάξει ὁ ἴδιος, μόνασε ὁ ἱερομόναχος Ἐμμανουήλ Λουλουδάκης καὶ μὲ τὸν θάνατό του τάφηκε στὸν λόφο. Ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ σήμερα, ὑπάρχει ἐπιγραφή, ἡ ὁποία ἀναφέρει, ὅτι τὸν ναὸ τὸν ἔχτισε ὁ ἐν λόγῳ κρητικὸς μοναχός. Στὰ χρόνια τῆς δεκαετίας τοῦ 1880,ὁ ναὸς ἀνακαινίστηκε καὶ ἐπεξετάθη.
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αποστόλου Φιλίππου βρίσκεται στην περιοχή της παλιάς Αθηναϊκής συνοικίας της Βλασσαρούς, όπου κατοικούσε ο νεομάρτυρας Μιχαήλ ο Πακνανάς (+ 9 Ιουλίου 1771), που μνεία του μαρτυρίου γίνεται σε στύλο του ναού του Ολυμπίου Διός.
Το κωφάλαλο παιδί όχι μόνο άκουσε τα όσα είπε η άγνωστη γυναίκα, αλλά μόλις έτρεξε έντρομο στον Άγιο και στους τεχνίτες, λύθηκε η γλώσσα του και διηγήθηκε τα συμβάντα. Έσπευσαν τότε ο Άγιος και οι τεχνίτες και αντίκρυσαν με ιερό δέος την εικόνα, η οποία είχε αποτυπωθεί αχειροποίητα στη σανίδα και άστραπτε ολόκληρη, σκορπώντας γύρω της κοκκινωπο φώς.