Στο δημοτικό τραγούδι, που είναι η γνήσια, ειλικρινής και ανόθευτη έκφραση της λαϊκής ψυχής, μας παρουσιάζεται ένας λαός λιτός στη διάθεση, στη ζωή και κλασσικός στην έκφραση του συναισθηματικού κόσμου. Τα δημοτικά τραγούδια έχουν τη ρίζα τους στα αρχαία λαϊκά τραγούδια.
«Τον γνώρισα όταν ήμουν 16 ετών· τον επισκέφθηκα για πρώτη φορά στα Πατήσια. […] Θέλω να δω από κοντά τον άνθρωπο που έχει εικονογραφήσει τα παραμύθια του Μέγα και που έγραψε αυτά τα συνταρακτικά ταξίδια στην Ελλάδα», σημείωνε ο Γιάννης Τσαρούχης εξηγώντας γιατί προσέγγισε τον κατοπινό δάσκαλό του.
Στις λογοτεχνικές μου αναζητήσεις, τον τελευταίο καιρό, συνεχώς εμφανίζεται μπροστά μου και μ’ απασχολεί γόνιμα το ζήτημα της σχέσης που έχει η μορφή (η τεχνική) με την ουσία (το νόημα) στη λογοτεχνία, αλλά και στην τέχνη γενικότερα. Αφορμή στάθηκε η εμπειρία που αποκόμισα από την προσπάθειά μου να αποδώσω ποιητικά τους ύμνους του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού.
Το παρακάτω ποίημα αποτελεί μια (ελεύθερη) ποιητική προσέγγιση των πεπραγμένων της ελίτ που νομίζουν ότι κυβερνούν τον κόσμο. Λέω νομίζουν, γιατί στην πραγματικότητα, ο Θεός είναι αυτός που ελέγχει τα πάντα και όποιος προσπαθεί να Τον πολεμήσει, συντρίβεται. Αναφέρεται δε, σε κάθε «άρχοντα» με πολιτική, ιατρική, κοινωνική ή άλλη θέση που καταχράζεται..
Ἀκούων περί μετανοίας ὁ ἄγνωστος διεστράφη, συναγριώθη, παρεμορφώθη καί ἔγινεν ἄφαντος, ἀφήνων ὀπίσω του δυσωδίαν δαιμονικήν, ἡ ὁποία διήρκεσε τρεῖς ἡμέρες. Εἶναι ποτέ δυνατόν νά βάλη μετάνοιαν ὁ διάβολος, ὁ ἀντάρτης, ἀλλά καί κάθε ἀμετανόητος ἀποστάτης;
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε… δεν γίνεται να ξεχνάμε… Επέτειος σήμερα…Μια δύσκολη επέτειος που ακόμα “πονάει”, 26 χρόνια μετά… 11 και 14 Αυγούστου 1996, στην πράσινη γραμμή της Κύπρου δολοφονούνται από Τούρκους, εν ψυχρώ, οι Τάσος Ισαάκ και Σολωμός Σολωμού…
Το ταξίδι με το τρένο από τη Σμύρνη στη Μαγνησία, την παρά το Σίπυλο όρος, διαρκεί περίπου μία ώρα. Επιθυμία του π. Κυρίλλου ήταν να επισκεφθούμε την πατρίδα της μητέρας μου για να επιχειρήσουμε να βρούμε στοιχεία από την εποχή της αρχαιότητας και του Αυτοκράτορα της Νικαίας Ιωάννη Βατάτζη.
Ο Μάνος Ελευθερίου πρόεδρος του Πολιτιστικού & Αθλητικού Οργανισμού Δήμου Γαλατσίου αλλά και γνώστης της Αρχαίας Ελληνικής κουζίνας και όχι μόνο δίνει την δική του τεκμηριωμένη απάντηση στα λεγόμενα των Τούρκων »περί διεκδίκησης των φαγητών τους»..
Συγκλονιστικό τραγούδι της αγάπης από το χωριό Δολό Πωγωνίου. Πρόκειται για τραγούδι γνωστό και στη γειτονική Πωγωνιανή.
Με την κήρυξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, όντας ταγματάρχης ο Ιωάννης Βελισσαρίου, ως διοικητής του 3ου Τάγματος του 4ου Συντάγματος Πεζικού συμμετείχε στη Μάχη του Σαρανταπόρου (9 Οκτωβρίου 1912). Λόγω του µεγαλόπρεπου µαύρου αλόγου που καβαλούσε, ονοµάστηκε από τους ευζώνους του «Μαύρος Καβαλάρης».
ο καμάρι της νοικοκυράς και το στολίδι του κάθε νοικοκυριού, ήταν ο Γοίκος/γίκος ή γιούκος. Σ’ αυτόν πρωτοέπεφταν οι ματιές των προξενητάδων που έμπαιναν στο σπίτι για να διαλέξουν το κορίτσι, αλλά τραβούσε και τα αδιάκριτα βλέμματα των γειτόνων, για να χαρακτηρίσουν την νοικοκυρά του σπιτιού.
Όλες αυτές οι εμπειρίες είτε σε μορφή αφηγήσεων από τους ανιόντες συγγενείς της και κυρίως από τη γιαγιά της είτε ως δικά της βιώματα, υφαίνονται περίτεχνα στις δημιουργίες της και αποτυπώνουν το εντυπωσιακό υφαντό της ζωής της οικογένειάς της και κατ’ επέκταση όλων των ποντιακών οικογενειών.
Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης τραγούδησε το εν λόγω τραγούδι με τον ταμπουρά του τον Σεπτέμβριο του 1827 σε μια στιγμή ανάπαυλας των μαχών κατά την πολιορκία της Ακρόπολης. Με τόσο ελληνικό τρόπο, αφού ο Ήλιος είναι ο «πρωταγωνιστής» των στίχων του.
Ο κ. Γιώργος Κωβαίος, 89 ετών χορεύει με την εγγονή του Ποθητή στην 9η γιορτή Φάβας στη Σχοινούσα. Τον συναντήσαμε την επόμενη ημέρα γεμάτο χαρά να μας λέει για το πόσο τον γεμίζει το νησί του. Απλός καθαρός φιλόξενος νησιώτης. Πρότυπο και έμπνευση για όλους μας. Μόνο σεβασμός
Το πουλί τ’ αηδόνι (δημοτικό τραγούδι Αμοργού). Μουσική: Νίκος Οικονομίδης
στην Ορεινή Λευκάδα στο μικρό και φιλόξενο χωριό Πηγαδησάνοι…η φίλη μας η Όλγα, μας μαγειρεύει με υλικά του τόπου της, την παραδοσιακή Λευκαδίτικη ρυζόπιτα
«Στ’ Αγιαννιού τη ράχη»
Γλυκό κουταλιού κεράσι, μια γλυκιά ελληνική παράδοση
Πριγκίπισσα του Βόσπορου τη λένε, την έκαναν τραγούδι οι λαοί.
Την έχουν φυλαχτό όποτε κλαίνε, εικόνα κι ευλογία οι Ρωμιοί…
Ο Ανδρέας από το Νυδρί Λευκάδας, μας υποδέχεται στο εργαστήρι του και μας δείχνει την διαδικασία χειροποίητης κατασκευής έργων τέχνης (πορσάνικων μαχαιριών) με τη δύσκολη μέθοδο της ανακύκλωσης του σιδήρου.
Τραγούδια για τον Ποντιακό Ελληνισμό από την ενορία του Αγίου Δημητρίου Αγρινίου
Στα βουνά του Βάλτου, στον τελευταίο της επίγειο παράδεισο, συναντήσαμε τη 85χρονη γιαγιά-Σταθούλα, στον τόπο που μεγάλωσε και αρνείται να εγκαταλείψει και μας δείχνει όπως παλιά, πώς μπορούμε εναλλακτικά να τρώμε βιολογικά, υγιεινά και με ασφάλεια, από το αγρόκτημα στο πιάτο μας
Σχινιάτικος – Ξύπνησε πετροπέρδικα
Aλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Προς την μητέρα του (1873)
Από το γλέντι την Δευτέρα του Πάσχα στο αλώνι του μοναστηριού.
Ποίημα Κωστή Παλαμά για την άνοιξη
«Μια Πασχαλιά και μια Λαμπρή»
Πασχαλιάτικο τραγούδι της Θράκης.
Ο Ανδρέας Χατζηδήμος διαβάζει το υπέροχο ποίημα “Αναστάσιμος” του Γεωργίου Βερίτη: “…Πλάκες που στέκατε βαριές, στα μνήματα και στις καρδιές, σας έσπασε ο Χριστός μου.”
Στον Εμπεσό του ορεινού Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, μας υποδέχεται ο Παύλος, λάτρης του καλού φαγητού, και μας περιγράφει πώς φτιάχνει εκείνος για την οικογένειά του και τους φίλους του, το κλασικό κοκορέτσι της Λαμπρής.
…στο χωριό Καλύβια Αιτωλοακαρνανίας μας υποδέχονται οι γυναίκες του χωριού και μας θυμίζουν τα έθιμα του Πάσχα, όπως διατηρούνται ακόμη και σήμερα στο χωριό τους.
Το μοιρολόι της Παναγίας: Ένα μικρασιάτικο έθιμο στον Άγιο Χαράλαμπο Χίου
Σήμερα μαύρος ουρανός.
Γεώργιος Ντόβολος και σχολή ” Εν Ωδαίς “
Κατασκευή παραδοσιακού καλύμνικου φούρνου από τον Καλύμνιο μάστορα Μάκη Χονδρόγιαννο.