Στα βουνά του Βάλτου, στον τελευταίο της επίγειο παράδεισο, συναντήσαμε τη 85χρονη γιαγιά-Σταθούλα, στον τόπο που μεγάλωσε και αρνείται να εγκαταλείψει και μας δείχνει όπως παλιά, πώς μπορούμε εναλλακτικά να τρώμε βιολογικά, υγιεινά και με ασφάλεια, από το αγρόκτημα στο πιάτο μας
Σχινιάτικος – Ξύπνησε πετροπέρδικα
Aλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Προς την μητέρα του (1873)
Από το γλέντι την Δευτέρα του Πάσχα στο αλώνι του μοναστηριού.
Ποίημα Κωστή Παλαμά για την άνοιξη
«Μια Πασχαλιά και μια Λαμπρή»
Πασχαλιάτικο τραγούδι της Θράκης.
Ο Ανδρέας Χατζηδήμος διαβάζει το υπέροχο ποίημα “Αναστάσιμος” του Γεωργίου Βερίτη: “…Πλάκες που στέκατε βαριές, στα μνήματα και στις καρδιές, σας έσπασε ο Χριστός μου.”
Στον Εμπεσό του ορεινού Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, μας υποδέχεται ο Παύλος, λάτρης του καλού φαγητού, και μας περιγράφει πώς φτιάχνει εκείνος για την οικογένειά του και τους φίλους του, το κλασικό κοκορέτσι της Λαμπρής.
…στο χωριό Καλύβια Αιτωλοακαρνανίας μας υποδέχονται οι γυναίκες του χωριού και μας θυμίζουν τα έθιμα του Πάσχα, όπως διατηρούνται ακόμη και σήμερα στο χωριό τους.
Το μοιρολόι της Παναγίας: Ένα μικρασιάτικο έθιμο στον Άγιο Χαράλαμπο Χίου
Σήμερα μαύρος ουρανός.
Γεώργιος Ντόβολος και σχολή ” Εν Ωδαίς “
Κατασκευή παραδοσιακού καλύμνικου φούρνου από τον Καλύμνιο μάστορα Μάκη Χονδρόγιαννο.
Ο Γιαννιάς, ”ο γιος που παπανδρέα”, ο Θρυλικός καπετάνιος της Ηλείας και της Αχαΐας που σκορπούσε τον τρόμο στους Αγαρηνούς. Τόσο τρόμο που από την μανία τους, όταν τον έπιασαν ζωντανό, τον κρέμασαν από μια μελικουκιά στ’ αλώνι του Άη Θανάση και τον άφησαν να κρέμεται για τρεις μέρες μέχρι να σπάσει το δέρμα του και τα κόκκαλά του (1804)…
Θα ακούσουμε ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας και δημοτικά τραγούδια που αναφέρονται στην Παναγία.
Η Σταμνά Αιτωλοακαρνανίας υπήρξε παραδοσιακά ως ένα από τα φιλόξενα χωριά και οι κάτοικοί του φημίζονται για την αγάπη τους στις ελληνικές παραδόσεις τα ήθη και τα έθιμα του τόπου τους.
Αναματερού: Κάσος, Κύθηρα, Κρήτη (Αφούσης Μεσσαρίτικος Πεντοζάλης)
Τα Κλεφτόπουλα
Στα Τρίκορφα
Το εκκλησάκι που φτιάχτηκε για να εκπληρώσει ένα τάμα του Γέρου του Μοριά σήμερα βρίσκεται περίκλειστο για λόγους προστασίας του εντός νεώτερου κτίσματος γνωστό ως το Μοναστήρι του Κολοκοτρώνη.
Στη Σαργιάδα Αιτωλοακαρνανίας η 85χρονη γιαγιά Δήμητρα, μας υποδέχεται με χαρά στο όμορφο χωριό της, μας μαγειρεύει με τα χεράκια της μια πεντανόστιμη νηστίσιμη λαχανόπιτα, μας διηγείται με νοσταλγία μύθους και ιστορίες του πολέμου…
«Τη Υπερμάχω»: Παιδικός χορός Σχολείου Ψαλτικής
Χωρίς Θεό και Πίστη – Ποίημα
οἱ Κυριακές τῆς Τεσσαρακοστῆς εἶναι ὀάσεις μέσα σ’ αὐτήν. Κατ’ οὐσίαν βρίσκονται ἔξω ἀπὸ αὐτήν. Τὴ γοητεία τῆς ἀληθινῆς Τεσσαρακοστῆς θὰ τὴν αἰσθανθεῖ κανεὶς μέσα στὸ «πέλαγος» ἢ στὴν «αὐχμηρὰ ἔρημο», ὅπως τὴν ὀνομάζουν οἱ Πατέρες, αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς Τεσσαρακοστῆς, δηλαδὴ τῶν καθημερινῶν, ἀπὸ τὴ Δευτέρα ὡς τὴν Παρασκευὴ τῶν ἔξι ἑβδομάδων ποὺ τὴν ἀποτελοῦν.
η Θ. Κοινωνία στην Προηγιασμένη προσδιορίστηκε χρονικά βάσει της νηστείας της «ενάτης» και δεν μπορεί παρά να είναι το επιστέγασμα της ολοημέρου ασιτίας η οποία καταλύεται με την ξηροφαγία. Αυτό υπονοεί ο ιερός Χρυσόστομος λέγοντας «Ἰδοὺ, τὴν ἡμέραν ἄσιτοι διετελέσαμεν σήμερον ἅπασαν, καὶ τράπεζαν ἐν ἑσπέρᾳ παραστησόμεθα οὐχ ὁμοίαν τῇ χθεσινῇ τραπέζῃ, ἀλλ’ ἐνηλλαγμένην καὶ σεμνοτέραν»[
Λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Μεγαλόπολη Αρκαδίας και κοντά στο γραφικό και πανέμορφο χωριό του Ίσαρη βρίσκεται το πιο περίεργο εκκλησάκι του κόσμου. Ένα εκκλησάκι μικροσκοπικό που η φήμη του όμως συναντάται στα πέρατα του κόσμου μιας και κυριολεκτικά αψηφά και καταργεί τους νόμους της φυσικής.
Η Ρωμηοσύνη διαφέρει των άλλων πολιτισμών, διότι έχει το ίδιον θεμέλιον δια τον ηρωϊσμόν της ως και δια την αγιωσύνην της, δηλαδή το ρωμαίϊκον φιλότιμον το οποίον δεν υπάρχει εις τον ευρωπαϊκόν πολιτισμόν. Παρά ταύτα οι Γραικύλοι από το 1821 μέχρι σήμερον προπαγανδίζουν ότι οφείλομεν να εγκαταλείψωμεν την Ρωμηοσύνην και να γίνωμεν Ευρωπαίοι,..
Το βράδυ της Κυριακής της Τυρινής – που λέγεται και «Σήκωση»- σήκωναν, δηλαδή γιόρταζαν με συγγενείς και φίλους τις Σήκωσες. Έτσι, συγκεντρώνονταν όλοι με τα φαγητά τους σε συγγενικά σπίτια για να φάνε και να διασκεδάσουν μαζί. Κατανάλωναν κυρίως διάφορα εδέσματα από γαλακτοκομικά πριν από την έναρξη της νηστείας, καθώς και μακαρόνια, κολοκάσιν ή πατάτες κα(β)ουρτιστές (τηγανιτές).
Η Κύπρος από τα αρχαία χρόνια είναι Ελλάδα και στην Ελλάδα ανήκει. Εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες έχουμε ξεχάσει την αξία αυτού του αγιασμένου νησιού για την Ελλάδα μας. Την προδώσαμε! Την προδίδουμε μέχρι και σήμερα! Ας σταματήσουμε πιά να την προδίδουμε.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης γράφει πώς οἱ σοφοὶ θαυμάζουν τὸν βασιλιὰ τῶν Μακεδόνων πρωτίστως γιὰ τὸ ἀπόφθεγμά του: «Ὁ θησαυρός μου εἶναι οἱ φίλοι μου» («τὸν θησαυρὸν ἐν τοῖς φίλοις ἔχειν»
Ήτανε πέντε έξι νταήδες (Ζωναράδικο Ανατολικής Ρωμυλίας)
Φιλοξενούμε στην ενότητα των συνεντεύξεων του Παρατηρητή της Παράδοσης έναν νεαρό μουσικό, δεξιοτέχνη στο βιολί και με ιδιαίτερη αγάπη για την παραδοσιακή μουσική. Σας καλωσορίζουμε στο νέο κεφάλαιο μας «Ποιος είναι ο Κωνσταντίνος Κίκιλης».
Ο Ευγένιος Βούλγαρης μετά τη Λειψία φιλοξενήθηκε κάποιους μήνες στο Βερολίνο από τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Β΄. Αυτός θεωρείτο εκφραστής της πεφωτισμένης δεσποτείας, ήταν φίλος και χορηγός του Βολταίρου και του άρεσε να φιλοξενεί και να συζητεί με διανοούμενους της εποχής του.
Στην Δυτική πλευρά των Αγράφων Ευρυτανίας στο χωριό Φραγκίστα, η κυρά-Αλεξάνδρα μας φτιάχνει μια ζεστή παραδοσιακή φασολάδα μαγειρεμένη με μεράκι στο τζάκι. Η φασολάδα συναντάται από την αρχαιότητα και είναι από τα δημοφιλέστερα παραδοσιακά πιάτα της ελληνικής κουζίνας. Με απλά, φτηνά και ταπεινά υλικά, έτρεφε κάποτε τον κόσμο που ζούσε στη φτώχεια.