Κάθε 19 Μαΐου, ἡμέρα μνήμης τῆς γενοκτονίας τῶν Ποντίων, θά ξανάρθει ἡ μάνα τρελή στούς ἔρημούς τους δρόμους καί μέ τόν ἀλαφροήσκιωτο τρόπο της θά μέ ξαναρωτήσει: “γιατί κλαῖν τά ματοπήγαδα;” καί ἀκόμα δέν ἔχω βρεῖ ἀπάντηση.
Εἶναι ὡραῖο νά βλέπης νέα παιδιά νά τιμοῦν τά Θεῖα καί νά ’ρχωνται γιά προσκύνημα στήν Παναγία, νά τήν ἔχουν στήριγμα καί βοήθειά τους, νά τήν παρακαλᾶνε γιά τήν προκοπή τους
31-12-2007 μ.χ. – Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος – “Σταθήτε Όλοι Όρθιοι στις Επάλξεις”
Όταν λοιπόν έκανα κάτι καλό για κάποιον άνθρωπο, με την σκέψη της ανταπόδοσης, με μάλωνε. “Μην ξεγελάς τον εαυτό σου, ό,τι κάνεις το κάνεις πρώτα για σένα, για να νιώθεις εσύ καλά. Να θυμάσαι ότι το κάνεις για το εγώ σου”
Ο κ. Κουτσάφτης έχει κάνει μια βαθιά μελέτη (συστηματικά εδώ και καιρό) για το θέμα, εξετάζοντας όλες τις πηγές και αναλύοντας τα Πάθη και τον θάνατο του Ιησού με επιστημονικό τρόπο. Αναλύει τα αίτια θανάτου του Ιησού, την επίπτωση κάθε βασανιστηρίου αλλά και την ψυχοσωματική κατάσταση του Χριστού.
Ἔτσι βλέπουμε ὄχι μόνο στίς πόλεις καί στά χωριά, ἄλλους νά τρέχουν στά νταούλια, στά μπουζούκια κ.λπ., νά ζοῦν ἀδιάφορα καί ἄλλους νά τρέχουν στίς ἀγρυπνίες, στίς Παρακλήσεις, στίς πνευματικές συγκεντρώσεις καί οἱ ἄνθρωποι αὐτοί νά εἶναι δεμένοι μεταξύ τους.
Ὁ δικός μας Ἅϊ Βασίλης, ὁ Ἅγιος Βασίλειος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καί διδάσκαλος τῆς Οἰκουμένης, τί σχέση μπορεῖ νά ἔχει μέ αὐτόν τῆς παγκοσμιοποίησης καί τῆς νέας ἐποχῆς ;
Ανακάλυψα την πίστη στην πορεία, δεν προέρχομαι απο μια οικογένεια που η θρησκεία έπαιζε σημαντικό ρόλο. Πιστεύω στο Θεό, είμαι σε αυτήν την συχνότητα. Πώς να στο εξηγήσω; Έχεις εσύ έναν φίλο, ας πούμε καινούριο. Δεν πάτε για καφέ; Δεν τον παίρνεις τηλέφωνο; Έτσι κάνω κι εγώ. Πάω στην εκκλησία, ανάβω κεράκι, τα λέμε, μπαίνω στο τελετουργικό, παρακολουθώ όρθρο-εσπερινό. Είναι πολυβιταμίνη, το ιπποφαές μου.
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ΟΤΑΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΟΥ ΑΝΟΙΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
Και όμως, τη νηστεία πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, όχι με βαρυγγώμια ή φόβο.
Γιατί δεν είναι σ’ εμάς φοβερή, αλλά στους δαίμονες. Φέρτε την μπροστά σ’ έναν δαιμονισμένο, και θα παγώσει από το φόβο, θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα, θα δεθεί με δεσμά αόρατα, όταν μάλιστα δει να τη συνοδεύει η αδελφή της και αχώριστη συντρόφισσά της, η προσευχή.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΠΑΛΙ. Ὁ 10χρονος Σαντιάγκο πού ζεῖ στήν Ἀργεντινή, ζήτησε ἀπό τούς φτωχούς γονεῖς του νά τοῦ δωρίσουν ἕνα τάμπλετ, ἄν καί ἤξερε ὅτι κάτι τέτοιο δέν πρόκειται νά συμβεῖ, καθώς δέν εἶχαν τά χρήματα.
Παντελὴς Πάπιστας Μαρτυρολογίου Βορείου Ἠπείρου συνέχεια…. Τὸ μαρτυρολόγιο τῆς Βορείου Ἠπείρου εἶναι μακρὺ καὶ δὲν φαίνεται νὰ ἔχει […]
