ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μετά από αρκετές ώρες και αφού κατάφερα μέσω του γραφείου Τύπου του αεροδρομίου να βρω όντως το γραφείο Τύπου της Aegean και να με ακούσουν, διότι πλέον δεν ήμουν μια απλή πολίτης που δεν επιβιβάστηκε, αλλά μια δημοσιογράφος ενός διεθνούς μέσου, η συμπεριφορά άλλαξε άρδην. Η ευγένεια και οι καλές προθέσεις περίσσεψαν.

Λόγια δειλίας και ολιγοπιστίας ήταν τα λόγια των δέκα κατασκόπων. Λησμονούσαν ότι ο δικός τους λαός μπορούσε να παρατάξη 600.000 πολεμιστές, ένα πολυάριθμο στράτευμα, που θα μπορούσε πολύ εύκολα να νικήση τους λαούς της Χαναάν, καθώς μάλιστα θα τους εύρισκε χωρισμένους. Αλλά πολύ περισσότερο λησμονούσαν ότι είχαν μαζί τους την ακατανίκητη δύναμη του Θεού.

Τη μεγάλη Τρίτη έψελνε με κατάνυξη το τροπάρι της Κασσιανής «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή». Την τελευταία φορά που το ’ψαλε, άμα απόλυσε η εκκλησιά και βγήκανε έξω, ο μπάρμπα Κατακουζνός τράβηξε στο σπίτι του μαζί μ’ έναν φίλο του γέρο θεοφοβούμενο, και κείνος του ’πε «Κυρ Στέλιο, εύγε! Φέτος το ’ψαλες εξαίσια». Ο μπάρμπα Κατακουζνός δάκρυσε και του απάντησε…

Πρώτα προσκύνησε το τυφλό παιδί με την μητέρα του την εικόνα του Αγίου και μετά εμείς και έπειτα καθίσαμε, για να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία. Μετά από 10 λεπτά το παιδί άρχισε ξαφνικά να κάνει κάτι απότομες και περίεργες κινήσεις με τα χέρια και να φωνάζει: «Μαμά, μαμά, μαμά, μαμά, βλέπω»! Το Θαύμα είχε γίνει!

Άρης Σερβετάλης – Αναζητούσα την ηδονή και έπιασα πάτο – Με έσωσε ένας μοναχός”22-10-21 Από την εκπομπή Στα άκρα της ΕΡΤ

“Σύρε πές του, ὅποιος εἶναι αὐτός ὁπού θά βάλει τά χρήματα, ὄχι ἀρχηγόν τόν κάνω καμπούλι (=δέχομαι νά γίνει), διά τήν ἀγάπη τῆς πατρίδος μου, ἀλλά ὅπου κατουράγει νά μοῦ δίνει νά πίνω ἐγώ τό κάτουρο. Τό κάνω αὐτό καί τοῦ τό δίνω ἐγγράφως”. (Ἀπομνημονεύματα, ἔκδ. Ζαχαρόπουλος, σελ. 483). Ἔχουμε, οἱ τωρινοί Ἕλληνες, τέτοια ἀγάπη γιά τήν πατρίδα;

Μί­α εὐ­λα­βέ­στα­τη γυ­ναῖ­κα εἶ­χε ἄν­δρα ἄ­σω­το, βλά­σφη­μο καί αὐ­ταρ­χι­κό. Ἡ ἴ­δια δυ­σκο­λευ­ό­ταν ὡς σύ­ζυ­γος ἀλ­λά ἔ­κα­νε πολ­λή ὑ­πο­μο­νή. Δέν ζή­τη­σε σάν δι­έ­ξο­δο τόν χω­ρι­σμό οὔ­τε ἀντα­πέ­δι­δε ὅ­σα τῆς ἔ­κα­νε ὁ δύ­στρο­πος σύ­ζυ­γός της. Ἔ­κα­νε τά­μα στήν Πα­να­γί­α νά φο­ρέ­ση σ᾿ ὅ­λη της τήν ζω­ή μαῦ­ρα, ἀρ­κεῖ νά φω­τί­ση τόν ἄν­δρα της νά ἔρ­θη στόν δρό­μο τοῦ Θε­οῦ. Προ­σευ­χό­ταν συ­νε­χῶς καί νή­στευ­ε γι­ά τήν με­τά­νοι­α τοῦ συ­ζύ­γου της.

Μόλις εκείνος την είδε τη ρώτησε: «Πού είναι τα άλλα παιδιά σου; Το ένα το παιδί σου το βλέπω με την κορώνα, μεγάλο αμάρτημα έκανες. Άξιο παιδί, αγιασμένο θα γινόταν, είχε χάρη πολλή, εσύ όμως του στέρησες τη ζωή…»

‘Η Παναγία έδιωξε την θανατηφόρο γρίππη” . Από το βιβλίο: ”ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ” Τόμος Α΄ | Άγιον Όρος 2019
Κεφάλαιο: ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ. Σελίδες(σε αφήγηση): 334 & 335

O Όσιος Πορφύριος ανοίγει κλειδωμένη πόρτα χωρίς κλειδί

Ένα συγκλονιστικό διαρκές θαύμα συντελείται εδώ και σχεδόν 12 μήνες στην Ελλάδα, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στον Βύρωνα, όπου δακρύζει η εικόνα της Παναγίας της Παρηγορήτριας. Είναι ένα υπερθαύμαστο φαινόμενο που πρωτοξεκίνησε στις 8 Σεπτεμβρίου του 2020, ανήμερα του Γενεθλίου της Θεοτόκου…

Έκανα και προσευ­χή να διαφυλάσσεται το δάσος, κυρίως από τις πυρκαγιές, οι οποίες έχουν ως αιτία και τον φθόνο του διαβόλου, πού βάζει τα όργανα του να καταστρέφουν τα δάση

Δεύτερο μεγάλο θαύμα στην Βόρεια Εύβοια. Αφού πρώτα σώθηκε η Ιερά Μονή του Οσίου Δαυίδ, την δεύτερη ημέρα της μεγάλης φωτιάς, που είχε περικυκλώσει το σημείο ένα νέο δεύτερο μεγάλο θαύμα σημειώθηκε εχθές αργά το βράδυ…

Συγκλονιστική συνέντευξη του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. Παντελεήμωνος (Rise TV) , στην οποία περιγράφει εμπειρίες που έζησε κατά την ιεραποστολή του στην Αφρική, τους ανθρώπους και τις δυσκολίες τους, τις συνθήκες διαβίωσής τους, τις ανάγκες τους, την δίψα για αγάπη που έχουν αλλά και το μαθήματα ζωής που απεκόμισε κοντά τους.

Γέροντας Παΐσιος: «Μὴν χάνεις τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἠρεμία σου, παιδί μου, νὰ ἔχεις θάρρος, νἆσαι χαρούμενος γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ μὴν ἀπογοητεύεσαι ποτέ. Πάνω στὴ γῆ, δίνουμε καθημερινὰ ἐξετάσεις γιὰ τὴν ἄλλη ζωή. Νὰ μὴν βγάλεις ποτὲ ἀπὸ τὸ μυαλό σου πὼς ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν πλησίον καὶ ἡ ταπείνωση, εἶναι οἱ μεγαλύτερες ἀρετές».

Και λοιπόν, πηγαίνοντας και αυτός να προσκυνήσει τον Άγιο, αφού βρέθηκε στην πατρίδα του, τον συναντά μία δαιμονισμένη στον δρόμο και του λέγει: – Ξέρεις τι κρατάς στο χέρι σου; Αχ, να ήξερες, ταλαίπωρε, τι κρατάς στο χέρι σου! Να ήξερες πόσο με καίει εμένα αυτό το κομποσχοίνι σου· και συ το κρατάς έτσι από συνήθεια, για τον τύπο!

– Αδελφέ μου, ξέρεις γιατί υποδουλώθηκες στο πιοτό; Τι έκανες, όταν ήσουνα μικρός; Έκλεβες χρήματα από τον παππού σου, που ήταν επίτροπος της εκκλησίας, και αγόραζες κρασί. Από ‘κει ξεκίνησε το κακό. Μη φοβάσαι, όμως!

Παναγία μου, Χριστέ μου, σε τι μέρες ζούμε; (Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας) – Φοβερό Όραμα του Γέροντα

– Για να το λέη, είπα μέσα μου, θα πάρω. Και αφού έφαγα το λουκούμι, αμέσως σταμάτησε ο πόνος.
Ναι, ήταν πραγματικά λουκούμια, που σταμάτησαν τον πόνο. Είναι η Χάρη του Θεού που ανατρέπει τα πιο λογικά, εδώ βρισκόμαστε σε άλλη σφαίρα “λογικής”, που μόνο όποιος την έζησε μπορεί να καταλάβη.

Από την πρώτη μέρα της αιχμαλωσίας του Ευγένιου, που διήρκησε 100 ημέρες, οι αντάρτες, επειδή είδαν ότι φοράει Σταυρό, προσπάθησαν να τον κάμψουν, ώστε να καταφέρουν, ει δυνατόν, να τον αναγκάσουν να αρνηθεί την πίστη του και να γίνει μουσουλμάνος και δήμιος άλλων Ρώσων αιχμαλώτων.

Έρχομαι στην Αθήνα, πρώτη ερώτηση της πρεσβυτέρας, «τι σου είπε ο Γέροντας για την Νεκταρία;». Εγώ όπως πάντοτε “εξυπνάκιας”, απάντησα με απρεπή τρόπο. – Ο Γέροντας σήμερα δεν είχε φόρμα. – Θα δούμε, λέει η πρεσβυτέρα, ποιος θα δικαιωθή τελικά. Ο Γέροντας, απ’ ό,τι μου είπες, είναι ήδη αντίθετος.

Ο Πα­να­γι­ώ­της Βα­σι­λειά­δης γεν­νή­θη­κε στήν Τρα­πε­ζοῦντα τό 1880. Ἦ­ταν ἔμ­πο­ρος χαλ­κοῦ, ἀρ­κε­τά εὐ­κα­τά­στα­τος. Ἡ γυ­ναῖ­κα του Δέ­σποι­να ἦ­ταν ἀ­πό φτω­χή οἰ­κο­γέ­νεια ἀλ­λά πλού­σια σέ ψυ­χι­κές ἀ­ρε­τές. Ἀ­πέ­κτη­σαν ἑ­πτά παι­διά. Ἦ­ταν ἀ­γα­πη­μέ­νο ἀν­δρό­γυ­νο καί ὅ­λες τίς ἀ­πο­φά­σεις τίς ἔ­παιρ­ναν ἀ­πό κοι­νοῦ. Συμ­φώ­νη­σαν ἀ­κό­μη νά προ­στε­θοῦν στήν οἰ­κο­γέ­νειά τους ἐ­κτός ἀ­πό τούς γο­νεῖς τους καί ἄλ­λοι κοντι­νοί συγ­γε­νεῖς μέ οἰ­κο­νο­μι­κά προ­βλή­μα­τα, χῆ­ρες, ὀρ­φα­νά κ.ἄ.

Συκοφαντία -Από μπροστά τον παίνευε και από πίσω τον συκοφαντούσε.

Από τη συζήτηση που ακολούθησε μάθαμε ότι κάθε μέρα ερχόταν στο σταθμό για να δει εάν θα υπάρξει κάποιος φτωχός ταξιδιώτης που να χρειάζεται ψωμί και κλίνη. Και όταν τύχει κάποιος τέτοιος τον δεχόταν με χαρά σαν από τον Κύριο σταλμένο. Και τον πήγαινε στο σπίτι της που βρίσκεται ένα χιλιόμετρο πιο μακριά.

Oι θαυμαστές εμπειρίες του Αγίου Ιακώβου κατά τη Θεία Λειτουργία. Ξαφνικά, νιώθω να με σπρώχνει κάποιος από τον ώμο…

Στίς μέρες μας καί νά μήν θέλουν νά δεθοῦν οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι, θά τούς ἀναγκάση ὁ διάβολος νά δεθοῦν. Ὁ διάβολος μέ τήν πολλή του κακία κάνει τό μεγαλύτερο καλό σήμερα στόν κόσμο. .. Γι᾿ αὐτό κοιτᾶξτε νά ἀδελφωθῆτε πιό πολύ. Ἔτσι θά συμβαδίσουμε ὅλοι μαζί στόν δρόμο πού χαράξαμε, στό ἀπότομο μονοπάτι τῆς ἀνηφόρας γιά τόν γλυκύ Γολγοθᾶ»

Με τους πιστούς να πιστεύουν πως μεγάλο κακό θα τους βρει. Όπως είχε γίνει τέσσερις δεκαετίες πριν: στις 19 Σεπτεμβρίου του 1980, το αίμα του αγίου δεν είχε υγροποιηθεί και δύο μήνες αργότερα ένας τεράστιος σεισμός έπληξε τη νότια Ιταλία, σκοτώνοντας περισσότερους από 3.000 ανθρώπους.

Ὅταν ἀγαπᾶμε τὴν Παναγία, πολλὴ εὐλογία θὰ ἔχουμε στὴν ψυχή μας. Γιατί μᾶς νοιάζεται, μεσιτεύει στὸν Θεὸ καὶ γίνεται ζητιανούλα. Πάει στὸν καθένα καὶ χτυπάει τὴν πόρτα καὶ ζητάει τροφὴ καὶ τοῦ λέει: «Πήγαινε στὰ παιδάκια μου ποὺ δὲν ἔχουν».

Ό,τι κι αν έκανε η μάνα για το παιδί της αυτό πήγαινε στα χαμένα. Όσες προσπάθειες κι αν έκανε να το φέρει στο δρόμο του Θεού, ήτανε άκαρπες. Άσπρο η μάνα, μαύρο ο γιος. Κι όσο έβλεπε να βγαίνουν απ’ τα χέρια της, με την χάρη του Θεού, παιδιά υπέροχα, έξυπνα, χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία, παιδιά περήφανα που την είχανε δασκάλα, και το δικό της το μοναδικό παιδί, που του αφοσιώθηκε ολότελα σαν έμεινε χήρα, να μην αποφασίζει για κάτι, της ερχότανε τρέλα.

Η γερόντισσα Χαριτίνη Ηγουμένη της Ιεράς Μονής κάτω Παναγιάς Άρτης αφηγείται το θαυμαστό γεγονός του Αγίου Πορφυρίου που συνετέλεσε στη άχρονη μεταφορά της ομάδας των μοναζουσών από την κάτω Παναγια απο το Μήλεσι Αττικής στο Μακρινό στα Μέγαρα αλλά και διάφορα άλλα θαυμαστά που συνέβησαν κατά την επίσκεψή τους εκεί!

Ο Σωτήρης Σταυριανάκος γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1941 στο Σκουτάρι της Λακωνίας. Σε ηλικία 20 ετών κατετάγη στη Σχολή Ευελπίδων από όπου αποφοίτησε με το βαθμό του ανθυπολοχαγού Μηχανικού. Την εποχή όπου πραγματοποιήθηκε η εισβολή στην Κύπρο ο Σταυριανάκος υπηρετούσε ως λοχαγός του Μηχανικού σώματος στο στρατόπεδο της Ελληνικής Δυνάμεως Κύπρου στο Γερόλακκο.

“Οι Τρεις Φύλακες της Δεύτερης Ιερουσαλήμ και άλλοι δυσεβείς πόθοι της Νέας Τάξης για τη Θεσσαλονίκη μας”

ο παράδειγμα του Αγίου Παϊσίου για τις προγαμιαίες σχέσεις. Απόσπασμα από την ομιλία του κύριου Αθανάσιου Ρακοβαλή στην εκδήλωση συλλόγου Φίλων Αγίου Όρους “Ο Άγιος Παίσιος ” Φλώρινας 4/11/2017