Έβγαζα το περιοδικό ”Αγία Μαρίνα” και μια χρονιά που πλησίαζε η εορτή της Αγίας Μαρίνας, θέλησα να γράψω κάτι γι’ αυτήν και το βίο της. Διάβαζα λοιπόν τους Συναξαριστές και άλλα βιβλία, τα οποία περιέγραφαν το Βίο και τα Μαρτύρια της Αγίας. Όλα καλά τα έβρισκα και κρατούσα σημειώσεις. Ένα όμως σημείο δεν μου άρεσε και δεν το έβρισκα καθόλου σωστό και ήταν η ηλικία της Αγίας. Δεν μπορούσε να δεχτώ, ότι η Αγία Μαρίνα μαρτύρησε σε ηλικία 15 ετών!
Δεν είναι δυνατόν – έλεγα – να υποστεί ένα τόσο μεγάλο μαρτύριο, ένα παιδί 15 ετών και μάλιστα κοπελίτσα. Και κατέληγα, πως οι βιογράφοι της, έκαναν λάθος ή ήταν τυπογραφικό λάθος, ότι δηλ. ήθελαν να γράψουν 25 ή 35 ετών και από απροσεξία έγραψαν 15. Έτσι σκέφτηκα να γράψω, χωρίς να αναφέρω την ηλικία της Αγίας. Αλλά και πάλι δεν με ανέπαυε αυτή η λύση, μου φαινόταν μεγάλη παράλειψη. Και έτσι περνούσαν οι μέρες και δεν μπορούσα να αποφασίσω τι θα κάνω τελικά.
Ένα απόγευμα όμως με επισκέφτηκε μια γνωστή μου ηλικιωμένη κυρία, η κυρά Δέσποινα και μου είπε τα εξής:
– Κύριε Δημήτρη μου, θέλω να σου πω κάτι που μου συνέβη σήμερα. Στο ημιυπόγειο δωματιάκι μου, το πρωΐ που σκούπιζα βλέποντας προς το μικρό παραθυράκι που είναι ίσα με το δρόμο, βλέπω ένα κοριτσάκι με σχολική ποδιά και με κοτσίδες πολύ όμορφο και μου λέει:
– Γειά σου γιαγιά, τι κάνεις;
– Καλά παιδί μου, ποιά είσαι;
– Είμαι η Μαρίνα γιαγιά, με γνωρίζεις, έχεις έρθει πολλές φορές στο σπίτι μου στο Θησείο! (Στο Θησείο βρίσκεται Ναός της Αγίας Μαρίνας).
– Δεν γνωρίζω κόρη μου καμμία Μαρίνα στο Θησείο!
– Πως! Με γνωρίζεις γιαγιά, είμαι η Μαρίνα και είμαι 15 ετών και μένω στο Θησείο!
Και μόλις τα είπα αυτά, την έχασα από τα μάτια μου!
– Τι είναι αυτό κυρ Δημήτρη μου; Δεν καταλαβαίνω τίποτε!
Τότε κατάλαβα, ότι αναγκάστηκε η Αγία να μου απαντήσει για το θέμα της ηλικίας της που με απασχολούσε, μέσω της κ. Δέσποινας. Δαγκώθηκα, δάκρυσα και συγκλονισμένος της είπα:
– Μην ασχολείσαι κυρά Δέσποινα με αυτά, δεν είναι για όλους. Αυτά είναι για κάποιους άλλους ανόητους… και εννοούσα τον εαυτό μου που δυσπίστησα, ότι η Αγία μαρτύρησε στην ηλικία των 15 ετών.
Έκτοτε όχι μόνο δεν τολμούσα να αμφισβητήσω τα γραφόμενα των βιβλίων, αλλά έλεγα ότι στα θέματα αυτά, δεν έχουν καμμία θέση, ούτε η λογική μας, ούτε τα νομίζω τα δικά μας, ούτε το εγώ το δικό μας…
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 – 1982) ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ!