ΙΣΤΟΡΙΑ

Και όλα αυτά γιατί ο Έλληνας προσπάθησε να κρατήσει την ορθόδοξη Πίστη του,τη Γλώσσα του την Ελληνική και τα αρχαία ήθη και έθιμα.

Αυτό που τον έκανε ξεχωριστό ήταν ο ηγετικός του χαρακτήρας. Δεν φοβόταν τίποτα και βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή της μάχης. Αυτό το απαράμιλλο θάρρος του είχε ως αποτέλεσμα οι Σανταίοι να τον επιλέξουν ως αρχηγό τους στον πόλεμο με τους Τούρκους.

Τὸ χρωστοῦμε σ΄αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίστηκαν ἀψηφώντας τὴ ζωή τους νὰ εἴμαστε σήμερα ἐλεύθεροι καὶ πέρασαν στὴν ἱστορία σὰν ἥρωες. Ἡ μνήμη τοὺς σήμερα, ποὺ ἡ Ἑλλάδα διανύει δύσκολες στιγμές, πρέπει νὰ΄ναὶ ζωντανή.

Ὁ Μ. Βασίλειος συνιστᾶ: «Ὅταν ἀκοῦμε συκοφαντίες σὲ βάρος κάποιου, νὰ κάνουμε αὐτὸ ποὺ ἔκανε ὁ Ἀλέξανδρος: νὰ τὶς ἀκοῦμε μὲ τὸ ἕνα αὐτί μονάχα καὶ τὸ ἄλλο νὰ τὸ κρατοῦμε….

Ημέρα επίσκεψης στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου Βαζελώνος. Η προηγούμενη ημέρα ήταν κουραστική και γεμάτη συγκινήσεις, ιδιαίτερα για τον π. Κύριλλο. Πίστευα ότι θα αργούσε στο πρωινό. Αλλά τον βρήκα να με περιμένει.

Ο Φώτης Κόντογλου (πραγματικό όνομα Φώτιος Αποστολέλης) γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας το 1895. Τον επόμενο χρόνο έχασε τον πατέρα του Νικόλαο Αποστολέλη και μεγάλωσε κοντά στον αδελφό της μητέρας του, τον θείο του Στέφανο Κόντογλου, ηγούμενο του οικογενειακού τους μοναστηριού της Αγίας Παρασκευής.

Ὅταν ἀρχίσαμεν καὶ βαρούγαμεν καὶ σκοτώναμεν τοὺς ἀξιωματικούς, κρύγιωσαν. ῾στὸν ἴδιον καιρὸν βγάλαμεν τὰ σπαθιὰ πεντέξι, κι᾿ ἄλλοι ὕστερα, καὶ ριχνόμαστε ἀπάνου τους καὶ τοὺς δίνομεν ἕνα χαλασμὸν – κι᾿ ἀφίνουν καὶ κούλιες καὶ περιβόλι. Κ᾿ ἐκεῖ εἰς τὴν πόρτα τοὺς πλάκωσαν οἱ Ἕλληνες καὶ ρίχναν εἰς τὸν σωρόν. Ἄρχισε ὁ πόλεμος κι᾿ ἀπὸ τὸ μέρος τοῦ μυλάκου, ὁποὖταν ὁ Ὑψηλάντης μὲ τοὺς Κρητικούς, καὶ μίστικα μὲ μπαλαμιστράλλια· κι᾿ ὅλα αὐτὰ πήγαιναν εἰς τὰ σώματα τῶν Ἀραπάδων…..

Ἡ καταδρομή στή Σύμη θεωρεῖται μία ἀπό τίς πιό πετυχημένες μεγάλης κλίμακας, ὄπου η σωστή σχεδίαση καί ὁ ἄριστος συντονισμός ὅλων των τμημάτων, ἔπαιξαν καταλυτικό ρόλο. Ήταν ἕνα γερό κτύπημα γιά τόν κατακτητή! Ἄρχισαν νά καταλαβαίνουν ὅτι ἔφτασε ἡ ἀρχή τοῦ τέλους τους.

Τὸν ἴδιο σοφὸ λόγο ἀποδίδει στὸν Ἀλέξανδρο καὶ ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής: «Κάποιος ρώτησε τὸν Ἀλέξανδρο: Ποῦ τοὺς ἔχεις τοὺς θησαυρούς σου; Κι ἐκεῖνος ἔδειξε τοὺς φίλους του καὶ ἀπάντησε: Σ’ αὐτοὺς ἐδῶ [ἐν τούτοις]»

Ονομαστοί καπεταναίοι στην περιοχή αυτή είναι ο Νικόλαος Στορνάρης ή Στουρνάρας, ο Αθαν. Μάνταλος, οι αδελφοί Λιακατά και ο Χριστόδουλος Χατζηπέτρος, ο οποίος ήταν μυημένος στη Φιλική Εταιρεία από το 1819 και είχε κατηχήσει ο ίδιος πολλούς από τους άλλους καπεταναίους.

Ιδόντες οι επί της νήσου τους εχθρούς των αποβάντας, άφησαν όλα τα μέρη της νήσου και έτρεξαν εις τα εν τω λιμένι πλοία των τόσον έντρομοι, ώστε τινές αυτών επνίγησαν.

Εντάχθηκε στον αγώνα της ΕΟΚΑ…Σύλληψη, φυλάκιση, θάνατος, δεν περνούσαν από το μυαλό του. Σε εισήγηση του πατέρα του ότι ήταν πολύ μικρός, για να ενταχθεί σε ένα τόσο μεγάλο αγώνα, απάντησε: «Άργησες, πατέρα, να μου το πεις. Ο γιος σου μεγάλωσε από τη στιγμή που έδωσε το μεγάλο του όρκο. Πατέρας μου και μάνα μου τώρα είναι η Ελλάδα».

Τί αναφέρουν οι Ιταλοί για την συμβολή του ελληνικού κόσμου στον παγκόσμιο και μεσογειακό πολιτισμό; Ποιες είναι οι αναφορές τους στο Βυζάντιο αλλά και στη νεότερη ιστορία, ειδικά για τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους;

Ἡ αἰφνιδιαστικὴ βουλγαρικὴ ἐπίθεση ἐναντίον τῶν ἑλληνικῶν καὶ σερβικῶν τμημάτων προκάλυψης, στὶς 16 Ἰουνίου 1913, σήμανε τὴν ἔναρξη τοῦ Δεύτερου Βαλκανικοῦ Πολέμου.

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα είναι η πρώτη Ελληνίδα Υποναύαρχος. Ο βαθμός της απονεμήθηκε μετά θάνατον. Οι Ρώσοι της απένειμαν τον τίτλο της «Ναυάρχου». Είναι η μοναδική φορά στην ιστορία τους, που απονεμήθηκε σε γυναίκα αυτός ο βαθμός.

Οι πρόσφατες αναφορές στον “δικτάτορα” Ιωάννη Καποδίστρια και τον “υψηλό μισθό” του, έφεραν στο προσκήνιο το εξής παράδοξο: να έχει ανατεθεί ο εορτασμός των 200 χρόνων της Επανάστασης του ’21 σε “επιστήμονες”, η καριέρα των οποίων συνίσταται στην αποδόμηση ακριβώς της Επανάστασης αυτής. Σαν να είχε αναθέσει το σοβιετικό πολίτμπιρο τον εορτασμό της Επανάστασης του 1917 στον Μίλτον Φρίντμαν και την Άυν Ραντ!

Από τα παραπάνω διαπιστώνεται ότι, ο μεγάλος Έλληνας ιστορικός εμφανίζεται στους ιθύνοντες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής όχι απλά ως ένας θεωρητικός που προσφέρει συμβουλές, αλλά ως ένας «transformer», που μετασχηματίζει τη γνώση στην πρακτική πολιτική και ενισχύει το πολιτικό πρόγραμμα μιας μεγάλης δύναμης

Στις 8.15 ο αντισυνταγματάρχης Παπαδόπουλος αναφέρει στον μέραρχο Μανουσογιαννάκη «Κατέλαβα τη Βέτρινα, εκτοπίζοντας τον εχθρό από τις θέσεις που κατείχε σε υψώματα βορείως του χωριού, μέχρι τώρα επτά διαδοχικά. Ο εχθρός υποχωρεί προς το βορρά». Μετά από 530 χρόνια, το Νέο Πετρίτσι ήταν ελεύθερο και Ελληνικό.

Για τον Βορειοηπειρώτη ήρωα Κώστα Κυριακού με πληροφορίες από το βιβλίο του ιδίου: «ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ», Κόνιτσα 2017

Εἶναι ἀπό ἐκεῖνες τίς «ξεχασμένες» ἱστορίες πού σπάνια ἔρχονται στή δημοσιότητα καί συνήθως τίς περισσότερες τίς «καταπίνει» ὁ χρόνος ὄχι διότι δέν ἔχουν ἐνδιαφέρον ἀλλά διότι οἱ πρωταγωνιστές τους δέν ἐπιδίωξαν νά τίς ἐξαργυρώσουν μέ παράσημα καί προβολή.

Στο εκατοστό έτος που διανύουμε από το τραγικό γεγονός της Μικρασιατικής καταστροφής εκδόθηκαν και εκδίδονται βιβλία με μαρτυρίες στρατιωτικών και πολιτών που την έζησαν ή την μελέτησαν

Το ίδιο έκανε και η Θερασέρη στο Φλομοκότρωνα της Χαριάς. Πηγαίνοντας ψωμί και νερό στους πολεμιστές, βρήκε το παιδί της σκοτωμένο στο ταμπούρι του. Δεν είπε μιλιά σε κανέναν. Έκανε πέτρα την καρδιά της, πήρε το καριοφίλι του και  άρχισε να  βάζει κατά του εχθρού, λέγοντας κάθε τόσο στο νεκρό παιδί της:  «Κοιμήσου, ξεκουράσου, παιδάκι μου. Είμαι εγώ στη θέση σου!…»

Χιλιάδες Έλληνες και πολλοί Φιλέλληνες σκοτώθηκαν, έχυσαν το αίμα τους για την πολυπόθητη λευτεριά της Ελλάδος. Του Ρήγα όμως τον μαρτυρικό θάνατο γιορτάζουμε κάθε Ιούνιο, και ο τόπος του μαρτυρίου του, ο Πύργος Νεμπόϊζα στο Βελιγράδι, έχει ανακηρυχθεί μνημείο.

Η μάχη στο Μέγα Σπήλαιο Αχαΐας ήταν πολεμικό επεισόδιο του Ελληνικού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821, γεγονός που έλαβε χώρα κατά την εκστρατεία του Ιμπραήμ της Αιγύπτου σε βάρος των χριστιανικών πληθυσμών της Πελοποννήσου το καλοκαίρι του -κρίσιμου για την επανάσταση- έτους 1827

Ὁ Ῥήγας ὁ Βελεστινλῆς (1757-1798) εἶναι ὁ σπορέας τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821 καὶ τῆς ἐλευθερίας τῶν Ἑλλήνων..

Το Κολυβαδικό Κίνημα του 18ου αιώνα υπήρξε ένας σημαντικός ιστορικός σταθμός στην εκκλησιαστική μας ιστορία, καθ’ ότι διαδραμάτισε ισχυρό ανανεωτικό ρόλο στην Ορθοδοξία μας, η οποία ασφυκτιούσε από τις παρεμβάσεις της αιρετικής δυτικής χριστιανοσύνης.

Λίγο μετά το μεσημέρι της 22ας Ιουνίου 1913, το 4ο Σύνταγμα Ευζώνων της 10ης Μεραρχίας επιτέθηκε και με εφ’ όπλου λόγχη κατέλαβε θέσεις των εχθρικών προφυλακών στο χωριό Βλαντάγια, ενώ το ελληνικό πυροβολικό απαντούσε στα βουλγαρικά πυρά. Η 3η Μεραρχία δεν ανέλαβε δράση εκείνη την ημέρα

Ο Νικήτας ο Τουρκοφάγος, ή Νικηταράς, απεβίωσε σε εσχάτη ένδεια και τυφλός, γιατί πέραν της ντομπροσύνης και της αποδεδειγμένης γενναιότητάς, καλοσύνης και ανιδιοτέλειάς του είχε και μιαν απλοϊκότητα, που τον οδήγησε σε επιζήμιες, για τον ίδιο και για την οικογένειά του, ενέργειες.

Έτος 490 π.Χ., η στρατιωτική ιδιοφυΐα του Μιλτιάδη “βάζει στοπ” στην βαρβαρότητα των Περσών, στον Μαραθώνα, σε μία μάχη η οποία ήταν ακριβώς αυτό: “μάχη” και όχι “ναυμαχία” λόγω της έλλειψης στόλου από μεριάς των Αθηναίων.

Τό μεγάλο δράμα πού συγκλόνισε τό πανελλήνιο καί συγκίνησε τούς πολιτισμένους λαούς, εἶναι ἀπό τά ἄφταστα παραδείγματα ἡρωισμοῦ καί θυσίας καί συμβολίζει τό ἀνεξάντλητο καί ἀκατάπαυστο ἀγωνιστικό πάθος τῆς φυλῆς.

Ο Δημήτριος Γρ. Καμπούρογλου (1852-1942), ιστοριοδίφης, λογοτέχνης και δημοσιογράφος, εκφώνησε στην Ακαδημία των Αθηνών τον πανηγυρικό για την Επανάσταση του 1821, στις 25 Μαρτίου του 1827, έτους που εξελέγη Ακαδημαϊκός. Η παρθενική του ομιλία είχε θέμα « Η αφιλοκέρδεια του Νικηταρά».

«Ὅλα τά εἶχα προβλέψει, τά εἶχα σκεφθεῖ, ὅλα ἐκτός ἀπό τήν τρέλλα τῶν Ἑλλήνων». Εἶναι λόγια τοῦ Νικολάου Ἰβανώφ, ἀντιστρατήγου, διοικητῆ τῆς 2ης Βουλγαρικῆς Στρατιᾶς, μετά τήν ἥττα του στό Κιλκίς.

Στα βορειοανατολικά της περιοχής της Κωπαΐδας, βρίσκονται τα ερείπια της μυκηναϊκής Aκρόπολης Γλα. Κατασκευάστηκε στη Μυκηναϊκή εποχή και ήταν οχυρωμένο με ισχυρό κυκλώπειο τείχος, με τέσσερις πύλες.