Δημοσιεύσεις ετικέτας «Η ΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ»

Πήρα εἶναι ὁ μικρὸς σάκκος ἀναρτώμενος ἀπὸ τὸν ὦμο, ὁ ὁδοιπορικὸς σάκκος, τὸ ταγάρι.

Σκότος καὶ σκιὰ θανάτου. Ἡ φράση εἶναι εἰλημμένη ἀπὸ τοὺς «Ψαλμοὺς» (106, 10) καὶ χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ περιγράψῃ μιὰ κατάσταση ζοφερή, ἡ ὁποία προξενεῖ ἀπελπισία καὶ φόβο.

Ἀμφίγραφος εἶναι αὐτὸς ποὺ φέρει ἐπιγραφὲς καὶ στὶς δύο πλευρές: ἀμφίγραφη στήλη. Υπάρχουν
καὶ τὰ ἀμφίγραφα εἰλητάρια.

Ἔξιτ πόλ. Ὅταν διεξάγωνται ἐκλογές, στὰ μεγάλα ἐκλογικὰ κέντρα στήνονται δημοσκοπικὲς κάλπες
ἀπὸ ἰδιωτικὲς ἑταιρεῖες δημοσκοπήσεων…

Τὸ λοκντάουν μπῆκε στὴν ζωή μας κορωνοϊοῦ ἕνεκα. Ὁ Καθηγητὴς Γλωσσολογίας Γ. Μπαμπινιώτης
πρότεινε νὰ ἀποδοθῇ ὁ ἀγγλικὸς ὅρος ὡς γενικὸ ἢ μερικὸ ἀπαγορευτικό.

Σὰν ἐπιδημία ἐξαπλώνεται στὰ μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης, καθὼς καὶ σὲ δημοσιογραφικὰ ἔντυπα τὸ
ἀσυμμόρφωτο δάνειο φέικ νιούς, γραμμένο μάλιστα λατινιστὶ fake news.

Πληθαίνουν ὅσοι γράφουν τὸ ὄνομα Χρῆστος μὲ ι μὲ τὸ σκεπτικὸ ὅτι προέρχεται ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ
Χριστὸ καὶ ὄχι ἀπὸ τὸ ἀρχαιοελληνικὸ ἐπίθετο χρηστὸς «ἐνάρετος»

Ἐρέτης εἶναι ὁ κωπηλάτης. Ἀπὸ τὸν ἐρέτη προῆλθε τὸ ρῆμα ἐρέσσω ποὺ σημαίνει «κωπηλατῶ»,
κάνω κουπί

Σὲ ἀρκετὰ ἐκκλησιαστικὰ κείμενα συναντᾶμε τὸ ρῆμα σαββατίζω καὶ τὸ οὐσιαστικὸ σαββατισμός

Τό ἀρχαιοελληνικὸ ἐπιρρημα πόρρω εἶναι μία ἀπὸ τὶς χιλιάδες λέξεις τῆς Ἀρχαίας ποὺ χρησιμοποιοῦμε αὐτούσιες στὴν Νέα Ἑλληνική. Πόρρω σημαίνει «μακριά»

Πολλοὶ ἀπὸ ἀγαθὴ διάθεση λένε καὶ γράφουν: «οἱ Ἕλληνες Μακεδόνες» νομίζοντας ὅτι ἔτσι τονίζουν τὴν ἑλληνικότητα τῶν Μακεδόνων.

Ἡ λανθασμένη χρήση τοῦ ρήματος διαρρέω ἔχει γίνει πλέον καθεστώς: Τὸ Ὑπουργεῖο Ὑγείας διέρρευσε τὴν πληροφορία…Ἤθελα νὰ ἤξερα ποιὸς διαρρέει αὐτὲς τὶς πληροφορίες. Αὐτὰ καὶ ἄλλα
παρόμοια ἀκοῦμε καθημερινὰ ἀπὸ τὰ Μέσα Ἐνημέρωσης.

Σὲ κείμενα ποὺ εἶναι γραμμένα στὴν καθαρεύουσα καὶ σπανιώτερα σὲ κείμενα τῆς Κοινῆς Νεοελληνικῆς συναντᾶμε τύπους στὰ παραθετικὰ τῶν ἐπιθέτων, ἤτοι στὸν συγκριτικὸ καὶ τὸν ὑπερθετικὸ βαθμό, ποὺ ἐκτείνουν τὸν θεματικὸ χαρακτῆρα τοῦ θετικοῦ βαθμοῦ ο σὲ ω

Πῶς θὰ προσφωνήσουμε κάποιον ποὺ ἡ ὀνομαστικὴ τοῦ ὀνόματός του λήγει σὲ -ος; Άγγελε ἤ Ἄγγελο;, Παῦλο ἤ Παῦλε; Κ. Βενιζέλο ἤ κ. Βενιζέλε

Νίψον ἀνομήματα μὴ μόναν ὄψιν (Ἀνθολογία Ἑλληνικὴ 387c, H. Beckby, Anthologia Graeca, 4 vols., 2nd edn., Munich: Heimeran,).

Ἀκολουθία τοῦ Νιπτῆρος. Ἡ Ἀκολουθία τοῦ Νιπτῆρος τελεῖται τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Τετάρτης εἰς ἀνάμνησιν τῆς πράξεως τοῦ Κυρίου ποὺ ἔπλυνε τὰ πόδια τῶν μαθητῶν Του

Πόντιος Πιλᾶτος. Ὁ Πόντιος Πιλᾶτος (ἔτσι ἀναφέρεται στὶς Πράξεις 4,27) γνωστὸς γιὰ τὴν δειλία, τὴν ὑστεροβουλία καὶ τὴν ἀδυναμία μου νὰ ἀντιταχθῇ στὴν Σταύρωση τοῦ Κυρίου εἶναι ὁ μοναδικὸς ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους ἐπισήμους ποὺ ἀναφέρεται στὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως

Κάλλιο λάχανα μὲ γέλια παρὰ ζάχαρη μὲ γκρίνια. Ἡ παροιμία αὐτὴ ἐκφράζει τὴν ἀξία ποὺ ἔχει νὰ μοιράζεται κανεὶς λίγα μὲ ἀγαπημένα του πρόσωπα, παρὰ νὰ ἔχῃ πολλὰ καὶ νὰ τὰ μοιράζεται μὲ μίζερους καὶ τοξικοὺς ἀνθρώπους.

Ἐπὶ τῶν δωμάτων. Ὅταν ὁ Κύριος ἐξέλεξε τοὺς Δώδεκα μαθητὲς Του, τοὺς προέτρψε μεταξὺ ἄλλων νὰ κηρύξουν  urbi et orbi ἐκεῖνα ποὺ τοὺς ἔλεγε ἰδιαιτέρως, ἐκεῖνο ποὺ τοὺς ἔλεγε μυστικὰ στὸ ἀφτὶ νὰ τὸ διαλαλήσουν ἀπὸ τὶς ταράτσες πρὸς ὅλους

Νηστίσιμος ἢ νηστήσιμος; Τὸ Λεξικὸ τῆς Κοινῆς Νεοελληνικῆς τοῦ Ἱδρύματος Τριανταφυλλίδη παραθέτει μόνο τὸν τύπο νηστίσιμος

Ἡ φιλοπατρία καὶ τὰ συνώνυμά της, ὁ πατριωτισμὸς καὶ ὁ ἐθνισμὸς εἶναι ἡ ἀνιδιοτελής, ἡ πηγαία ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὴν πατρίδα του ποὺ γεννιέται στὴν ψυχή του..

Σχολάζων ἢ Ἐφησυχάζων Ἀρχιερέας: Καλεῖται ὁ μητροπολίτης, ὁ ὁποῖος παραιτεῖται οἰκειοθελῶς, συνήθως λόγῳ προβλημάτων ὑγείας

Εἶναι γνωστὴ ἡ φράση «πράσινα ἄλογα» ποὺ σημαίνει ἀσυναρτησίες, παραλογισμοί. Πολλοὶ πιστεύουν ὅτι εἶναι ἀρχαία, ἀπὸ τὴν φράση: «πράσσειν ἄλογα».

Ὁρισμένοι συγγραφεῖς βάζουν παρισπωμένη στὰ οὐδέτερα παροξύτονα σὲ –ι· γράφουν ἐπὶ παραδείγματι: ψαλτῆρι, τραγοῦδι.

Ἡ λέξη τρελός προέρχεται ἀπὸ τὸ μεταγενέστερο τρηρός «ἐλαφρός – ποὺ τρέμει σὰν φτερὸ ἤ ἐλαφρόμυαλος».

Τὸ ρῆμα «ἐκμυστηρεύομαι» (ἐμπιστεύομαι κάτι μυστικὰ σὲ κάποιον) συνδέεται ἐτυμολογικὰ μὲ τὸ μυστήριο ποὺ παράγεται ἀπὸ τὸ ρῆμα «μυῶ»

Αἰόλος εἶναι ὁ γρήγορος, ὁ ὁρμητικός. Ὁ Προμηθέας ὀνομαζόταν αἰολόμητις, ἤτοι πολυμήχανος (αἰόλος+μῆτις «σχέδιο»). Αἴλουρος ἦταν ἡ ἀγριόγατα·

ἐκποδὼν Τὸ ἀρχαῖο ἐπίρρημα ἐκποδὼν (ἐκ + ποδῶν) σημαίνει ἔξω ἀπὸ τὰ πόδια τὼν ἄλλων, μακριὰ απο τοὺς ἄλλους. Εἶναι ἐν χρήσει κυρίως στὴν φράση : «θέτω εκποδὼν»,

Ὀψέποτε. Τὸ ἐπίρρημα ὀψέποτε «στὸ μέλλον, κάποτε», σχηματίζεται ἀπὸ τὸ χρονικὸ ἐπίρρημα ὀψὲ καὶ τὸ ἐπίσης χρονικὸ ἐπίρρημα ποτέ:

Συνεφέλκεται.
Σπάνια λέξη.
Συνεφέλκεται σημαίνει προκύπτει ἀναγκαστικά.

Ἐπιχαίρω σημαίνει χαίρομαι γιὰ κάτι, ἰδίως γιὰ τὶς συμφορὲς τὼν ἄλλων.

Ἡ  ἅλως εἶναι ὁ φωτεινὸς δακτύλιος ποὺ σχηματίζεται γύρω ἀπὸ τὸ φεγγάρι καὶ καμμιὰ φορὰ καὶ γύρω ἀπὸ τὸν ἥλιο.

Ὁρισμένοι, παλαιότεροι κυρίως, συγγραφεῖς γράφουν τὴ Ρωσία μὲ διπλὸ σῖγμα. Ποιό εἶναι τὸ σωστό; Ρωσία ἢ Ρωσσία; Ὁ Μέγας Φώτιος τὸ 860 ἔγραψε δύο ἀξιόλογες ὁμιλίες «Ἐπὶ τῇ ἐπελεύσει τῶν Ρῶς». Ρῶς ἀποκαλοῦν τοὺς Ρώσους οἱ βυζαντινοὶ συγγραφεῖς.