Ὅλοι χρησιμοποιοῦμε ἐπιχείρηματα γιὰ νὰ πείσουμε τὸν συνομιλητή μας γιὰ τὴν ὀρθότητα τῶν ἀπόψεών μας. Ἄλλα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι πειστικά, ἄλλα ὄχι. Τὰ ἐπιχειρήματά μας μπορεῖ νὰ εἶναι ἀκαταμάχητα, ἀποστομωτικά, ἀτράνταχτα ὅταν κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τὰ ἀντικρούση. Σοβαρό, στεγανὸ ἤ τετράγωνο εἶναι τὸ ἐπιχείρημα ποὺ στηρίζεται στὸν ὀρθὸ λόγο, δύναται ὅμως κάποιος νὰ τὸ ἀποκρούση μὲ ἕνα ἐξίσου λογικὸ ἐπιχείρημα, κατὰ τὸ «λόγῳ παλαίει πᾶς λόγος».
Στὸν ἀντίποδα τὰ ἐπιχειρήματα εἶναι ἀνεδαφικά, ἀστήρικτα, σαθρά. Αὐτὰ εὔκολα καταρρίπτονται. Ἰδιαίτερη προσοχὴ χρειάζεται μὲ ἐκείνους ποὺ ἐμπρόθετα ἐπιχειροῦν νὰ μᾶς παραπλανήσουν μὲ τὰ παραπειστικὰ ἤ παροδηγητικά τους ἐπιχειρήματα ποὺ ὁμοιάζουν ἐξωτερικὰ μὲ ἔγκυρους συλλογισμούς. Αὐτὰ τὰ σοφιστικά, κακόπιστα καὶ στρεψόδικα ἐπιχειρήματα ὀνομάζονται σοφιστεῖες ἤ σοφίσματα. Τὰ τελευταῖα μὲ δυσκολία ἀντικρούονται. Ὁρισμένοι ὁμιλητὲς χρησιμοποιοῦν ἐπιχειρήματα ποὺ στρέφονται κατὰ τῶν ἴδιων τους τῶν ἐπιχειρημάτων. Πρόκειται γιὰ ἀλληλογρονθοκοπούμενα, ἀλληλοαναιρούμενα, ἀντιφατικά, ἀλληλοσυγκρουόμενα ἐπιχειρήματα. Εὐχῆς ἔργον εἶναι νὰ ἔχουμε στὴν φαρέτρα μας, στὸ ὁπλοστάσιο μας ὄχι μόνο πειστικά, ἀλλὰ καὶ καλόπιστα ἐπιχειρήματα. Ἡ γυμνότης ἐπιχειρημάτων ἢ ἡ παράταξη τρωτῶν ἐπιχειρημάτων ἢ ἀντεπιχειρημάτων μᾶς ἐκθέτουν στὸν συνομιλητή μας. Σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωση «κρεῖττον τὸ σιγᾶν τοῦ λαλεῖν».
Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα άρθρα