Ὅταν προσπαθοῦμε νὰ αὐτοσυγκρατηθοῦμε καὶ νὰ μὴν ἐκστομίσουμε βρισιά, ἀπρεπῆ λόγο ἢ κατηγορία ἐναντίον κάποιου λέμε τὴ φράση: «θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου». Πρόκειται γιὰ 3ο στίχο ἀπὸ τὸν 140ο Ψαλμὸ τοῦ Δαβίδ, ποὺ ψάλλεται στὸνἙσπερινό: «θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου» (Θέσε, Κυριε, φρουρὰ στὸ στόμα μου, ὥστε νὰ ἐλέγχη καὶ νὰ μὴν ἀφήνη νὰ βγαίνουν ὅλα τὰ λόγια μου. Θέσε, Κύριε, θύρα, ὥστε νὰ περικλείη τὰ χείλη μου, γιὰ νὰ μὴν ἐξέρχωνται λόγοι κακοὶ ἀπὸ αὐτά).
Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα άρθρα