Κάθε 19 Μαΐου, ἡμέρα μνήμης τῆς γενοκτονίας τῶν Ποντίων, θά ξανάρθει ἡ μάνα τρελή στούς ἔρημούς τους δρόμους καί μέ τόν ἀλαφροήσκιωτο τρόπο της θά μέ ξαναρωτήσει: “γιατί κλαῖν τά ματοπήγαδα;” καί ἀκόμα δέν ἔχω βρεῖ ἀπάντηση.
Οἱ Λόγοι του ἔχουν πράγματι ἰδιαίτερη χάρη καί βάθος πνευματικό. Ὅπως ἔλεγε ὁ γέροντας Παΐσιος εἶναι σάν τίς πολυβιταμινοῦχες τροφές. Ἕνας λόγος του σέ τρέφει γιά μέρες. Οἱ Λόγοι τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ θεωροῦνται ὅτι εἶναι γιά προχωρημένους πνευματικά ἀλλά μποροῦν ὅλοι νά ὠφεληθοῦν. Εἶναι πολύ συγκαταβατικός ὁ Ἅγιος καί δίνει προθυμία σέ ὅλους. Ἰδιαιτέρως παρηγορεῖ καί καθοδηγεῖ τούς μοναχούς καί μάλιστα τούς Ἡσυχαστές.
H 29η Μαΐου 1453 ὑπῆρξε ἡ ἀποφράς ἡμέρα τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἤ Ρωμανίας (Βυζάντιο). Μιά θλιβερή ἡμέρα τοῦ ἑλληνισμοῦ. Τό θέμα αὐτό θά παρουσιασθεῖ σέ δύο ἐκπομπές. Ἡ δεύτερη ἐκπομπή εἶναι ἀφιερωμένη στά γεγονότα κατά τήν διάρκεια τῆς πολιορκίας καί στήν πτώση τῆς Κωνσταντινούπολης.
H 29η Μαΐου 1453 ὑπῆρξε ἡ ἀποφράς ἡμέρα τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἤ Ρωμανίας (Βυζάντιο). Μιά θλιβερή ἡμέρα τοῦ ἑλληνισμοῦ. Τό θέμα αὐτό θά παρουσιασθεῖ σέ δύο ἐκπομπές. Ἡ πρώτη ἐκπομπή εἶναι ἀφιερωμένη στά πρό τῆς πολιορκίας γεγονότα, στήν ὀχύρωση τῆς Πόλης, στίς δυνάμεις τῶν ἀντιπάλων κλπ.
Σωρείτης (ἀρχ. σωρὸς + κατάλ. -ίτης) εἶναι σύνθετος βραχυλογικὸς συλλογιμὸς στὸν ὁποῖο παραλείπονται τὰ ἐπιμέρους συμπεράσματα καὶ προβάλλεται μόνο τὸ τελικὸ καὶ ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ ἀναλυθῆ σὲ τόσους ἄλλους ἁπλοὺς συλλογισμούς, ὅσες εἶναι καὶ οἱ προτάσεις ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πρώτη καὶ τὴν τελευταία.
Αὐτοί οἱ ὀρεσίβιοι, ἀνεξάρτητοι στό πνεῦμα καί ἀδούλωτοι στήν ψυχή, μέ τό ἀδάμαστο πνεῦμα καί τήν ἀγωνιστικότητα τους, ἔστελναν διαρκῶς τό μήνυμα ὅτι ἡ Βασιλεύουσα κι ἂν ἔπεσε, ὁ Ἑλληνισμός καί ἡ Ὀρθοδοξία δὲν καταπίπτει …
Μέσα ἀπό τίς στάχτες τῆς ἁλώσεως, ἕνα ὁλόκληρο Ἔθνος, τό Γένος τῶν Ρωμηῶν, κράτησε ἄσβεστη τήν ἐλπίδα τῆς ἐλευθερίας καί τήν πίστη στόν Χριστό, ἀρνούμενο νά προσκυνήσει τόν Τοῦρκο δυνάστη. Χρέος λοιπόν ὅλων ἡμῶν τῶν Ἑλλήνων, εἶναι νά μήν ξεχνᾶμε πρόσωπα καί γεγονότα πού σχετίζονται μέ τήν ἴδια μας τήν ταυτότητα.
Ἡ ναυμαχία τῆς Ἐρεσοῦ θεωρεῖται ἡ πρώτη κατά μέτωπο ναυμαχία πού ἔδωσαν οἱ Ἕλληνες ναυμάχοι στήν ἑλληνική ἐπανάσταση τοῦ 1821 μέ πλοῖο γραμμῆς, δίκροτο, τοῦ τότε αὐτοκρατορικοῦ ὀθωμανικοῦ στόλου, ἡ ὁποία καί διεξήχθη στόν ὅρμο Ἐρεσού τῆς Λέσβου.
Βλέπετε λοιπόν, τούς γράφει, πόση ἀνάγκη εἶναι νά ἑτοιμασθοῦν καί νά κατασκευασθοῦν πολλότατα πυρπολικά. Ὅσον καί ἄν κοστίζουν αὐτά εἶναι τό μόνον ἰσχυρόν ὅπλον τῆς Ἑλλάδος κατά τῆς Τουρκίας, μάλιστα εἰς τόν ἐφετεινόν χρόνον…
Ὡστόσο δὲν χαίρονται ὅλοι τὴν ἁγία αὐτὴν ἡμέρα. Ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ μένουν ἀμέτοχοι καὶ ξένοι τῆς χαρᾶς καὶ τοῦ Φωτὸς τῆς Ἀναστάσεως. Εἶναι οἱ λογῆς ἄθεοι, οἱ ἀρνητὲς τοῦ Χριστοῦ, οἱ χριστιανομάχοι, οἱ αἰρετικοὶ καὶ ἀλλόθρησκοι, οἱ ὁποῖοι, ὄχι ἁπλὰ μένουν ἀμέτοχοι ἀπὸ τὸ Φῶς καὶ τὴν Χάρη τοῦ Ἀναστάντος, ἀλλὰ λυποῦνται καὶ ὠρύρονται, προσπαθώντας ἀνεπιτυχῶς νὰ ἀμαυρώσουν τὸ κοσμοσωτήριο αὐτὸ γεγονὸς τῶν γεγονότων.
Ἡ μὴ σταθερὴ τοῦ τόνου στὴν Ἑλληνικὴ γεννᾶ συχνὰ δυσκολίες κυρίως στὸν τονισμὸ τῆς γενικῆς πληθυντικοῦ. Τὰ οὐσιαστικὰ σὲ -ας ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν τρίτη κλίση τῆς καθαρεύουσας τονίζονται στὴν προπαραλήγουσα: τῶν κανόνων (ὀνομαστικὴ ὁ κανών), τῶν σελίδων (ὀνομαστικὴ ἡ σελίς), τῶν ὁμάδων (ὀνομαστικὴ ἡ ὁμάς), τῶν μυκήτων (ὀνομαστικὴ μύκης).
Υπάρχουν κάποια περιστατικά στην επί γης παρουσία του Χριστού, τα οποία αναφέρονται στα Ευαγγέλια, που χρίζουν ιδιαίτερης ερμηνευτικής προσέγγισης.
