Ο Κωνσταντίνος Κανάρης δεν ήταν μόνο ο θρυλικός πυρπολητής του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Στις ταραχώδεις μετεπαναστατικές δεκαετίες ήταν ο ήρωας Αγωνιστής, ο οποίος εκλήθη – χωρίς ποτέ να το επιδιώξει – στις δύσκολες περιστάσεις να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες και πέτυχε στη μακρά ζωή του το κύρος του να διατηρηθεί αλώβητο και να έχει πάντα την αποδοχή του λαού.
Μετά την πρόσφατη εκλογή νέου Πάπα (σημ. η μελέτη πρωτοδημοσιεύτηκε το 2013) για τη Ρωμαιοκαθολική «Εκκλησία» και τη Δύση, αλλά και με αφορμή την εθνική επέτειο του Αγώνα του 1821, στο σημερινό μας σημείωμα, που αποτελεί μέρος εκτενέστερης μελέτης για την Επανάσταση του 1821, θα προβάλλουμε τη στάση του Βατικανού και των εν Ελλάδι καθολικών στα χρόνια του μεγάλου ξεσηκωμού.
Στην εκπομπή γίνεται αναφορά στην δράση του προεπαναστατικού ήρωα και αναλύεται η λαϊκή ποίηση η οποία μελοποιήθηκε και έχει τίτλο “Του Κατσαντώνη”. Ακούστε την εκπομπή παρακάτω για τον Σαρακατσάνο θρύλο:
Ο κατεξοχήν πολεμικός (πυρρίχιος) χορός των Ποντίων, που χορευόταν από τα πολύ παλιά χρόνια. Ο χορός ονομάζεται επίσης και «λάζικον». Η παλαιότητά του κατά πολλούς αποδεικνύεται αν συγκριθεί με την αρχαία πυρρίχη. Ο Π. Μουζενίδης, σε άρθρο του στο περ. Ποντιακή Εστία (1956, τεύχος 4ον/76ον) χαρακτηρίζει τη σέρρα χορόδραμα και την αναλύει ως εξής…
Κωνσταντίνος Κανάρης είναι, κατά τον ποιητή Αριστομένη Προβελέγγιο, « Η ζωντανή σημαία του Γένους». Ο θρυλικός πυρπολητής της Επανάστασης ανάλωσε τη ζωή του, από τη νεαρή του ηλικία έως βαθειά γεράματα, στις υπηρεσία της Πατρίδας από διάφορες επάλξεις.
Τὴν 13ην Ἰουλίου συμπληρώνονται 52 ἔτη ἐκ τῆς ἐκδημίας του, μὲ τὸν λόγον τοῦ ὅμως νὰ παραμένη παρ’ ὅλα αὐτὰ πάντοτε ἐπίκαιρος. Εἰς παρέμβασίν του διὰ τὸ ζήτημα τῶν Θρησκευτικῶν ὁ Σέβ. Ναυπάκτου ἀνεφέρθη εἰς τὸ ἄτοπόν τῆς συμπεριλήψεως κειμένου τοῦ Ν. Καζαντζάκη εἰς τοὺς νέους φακέλους.
Τί ἤτανε, ἀληθινά, ἐκεῖνο τὸ Βυζάντιο, ἐκείνη ἡ Κωνσταντινούπολη; Παραμυθένιος κόσμος! […] Στὰ χρόνια τῶν Βυζαντινῶν «ἡ βασιλεύουσα πόλις» θὰ εἶχε μία ἐξωτικὴ καὶ ἀλλόκοτη μεγαλοπρέπεια. Χίλιοι κουμπέδες (τροῦλλοι) καταχρυσοὶ λαμποκοπούσανε μέσα στὴ βλογημένη αὐτὴ ἀφεντοπολιτεία. Στὴ μέση στεκότανε, σὰν ἥλιος, ἡ Ἁγιὰ Σοφιά, καὶ γύρω της ἤτανε σκορπισμένες οἱ ἄλλες ἐκκλησιὲς μὲ τοὺς χρυσοὺς κουμπέδες, σφαῖρες οὐράνιες, ποὺ λὲς καὶ γυρίζανε γύρω στὸν ἥλιο […]
Ο βάρβαρος και βέβηλος λόγος του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ερντογκάν κ. Μπαγίς, να γίνει η Αγιά Σοφιά τζαμί, προκάλεσε τους Έλληνες, που διαχρονικά έχουν στην καρδιά τους τη “Μεγάλη Εκκλησιά”. Από τα πολλά που έχουν γραφτεί γι’ Αυτήν (μελέτες, δημοτικά και άλλα ποιήματα, θρύλοι, περιγραφές, εντυπώσεις κ.α.) θα αναφερθούν εντυπώσεις για την Αγιά Σοφιά Ελλήνων διαφόρων επαγγελματικών απασχολήσεων, από το 1852 έως το 1996
Μια σημαντική αποκάλυψη είχε κάνει η τουρκική εφημερίδα Zaman ότι μετά την κατάληψη στις 13 Νοεμβρίου του 1918 της Κωνσταντινούπολης από τα συμμαχικά στρατεύματα της Αντάντ, οι Βρετανοί σκόπευαν να επιστρέψουν την Αγιά Σοφιά στους χριστιανούς της Πόλης αλλά την τελευταία στιγμή έκαναν πίσω.Αντιλαμβάνεται κανείς ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο και αν ο σταυρός θα δέσποζε ξανά μεγαλοπρεπής στον τρούλο της Αγιά Σοφιάς, αυτό θα ήταν ένα γεγονός μεγάλης ιστορικής συμβολικής αλλά και ψυχολογικής σημασίας και θα επηρέαζε αποφασιστικά στην οριστική επαναφορά της Πόλης στα ελληνικά χέρια.
Ο Ανδρέας Κάλβος δικαίως χαρακτηρίστηκε ο Πίνδαρος* της Επανάστασης του 1821. Ο πρώτος που συνέκρινε τον Κάλβο με τον Πίνδαρο ήταν ο Pauthier de Censay, που μετέφρασε στα γαλλικά τα «Λυρικά», τη δεύτερη συλλογή ποιημάτων του για την Επανάσταση. Η εν λόγω συλλογή εκδόθηκε στο Παρίσι το 1826.
Ο βουλευτής Ligoraq Karamelo [Γρηγόρης Καραμέλος], ο οποίος εκλέχθηκε από τη λίστα ‘Basha’ (σημ. τον κατάλογο του αρχηγού του Δημοκρατικού Κόμματος στην Αλβανία, Λουλζίμ Μπασά) έχει προβεί σε καταγγελίες στην Ελλάδα, ισχυριζόμενος ότι τα αλβανικά μέσα ενημέρωσης παραμορφώνουν εντελώς την ελληνική ιστορία, γράφει η αλβανική Sot.
Αϊλί εμέν είναι ο τίτλος της νέας μικρού μήκους ταινίας που ετοίμασε το 2ο Δημοτικό Σχολείο Σιδηροκάστρου για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου βασισμένη στη αληθινή ιστορία του Θεολόγη Ιωσηφίδη, μέσα από το βιβλίο της κόρης του, Μαρίας Ιωσηφίδου-Αμανατίδου, Λάμνοντας την ιστορία με το άροτρο της πατρικής μνήμης…
Η Ρωμηοσύνη διαφέρει των άλλων πολιτισμών, διότι έχει το ίδιον θεμέλιον δια τον ηρωϊσμόν της ως και δια την αγιωσύνην της, δηλαδή το ρωμαίϊκον φιλότιμον το οποίον δεν υπάρχει εις τον ευρωπαϊκόν πολιτισμόν. Παρά ταύτα οι Γραικύλοι από το 1821 μέχρι σήμερον προπαγανδίζουν ότι οφείλομεν να εγκαταλείψωμεν την Ρωμηοσύνην και να γίνωμεν Ευρωπαίοι, διότι δήθεν ο ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι ανώτερος από την Ρωμηοσύνην.
Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι μια περιληπτική και συνάμα όσο το δυνατόν πληρέστερη παρουσίαση ενός αθέατου, εν πολλοίς, πραγματικού και νομικού κόσμου, του ιδιαίτερου νομικού καθεστώτος της περιοχής του Αγίου Όρους
Η διαχείριση των «συμβόλων» στην υπηρεσία εθνικής και πολιτισμικής επιβίωσης, δημιουργικής ανασυγκρότησης ή εθνικής και πολιτισμικής παραίτησης και παρακμής: Εν όψει των εκδηλώσεων για την 200η επέτειο του ’21.
Ο Κεφαλλήν Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων Ηλίας Μηνιάτης (1669 – 1714) είναι ζωντανή απόδειξη της θελήσεως των Ελλήνων του 17ου και των αρχών του 18ου αιώνα να απελευθερωθούν από τον τουρκικό βάρβαρο ζυγό και τα βάσανα που υπέστησαν για να διατηρήσουν την ταυτότητά τους
Μέσα στὸ κύλισμα τῶν αἰώνων ἐμφανίσθηκαν πολλοὶ κατακτητές, στρατηλάτες, πολέμαρχοι, ἐπαναστάτες, μεγάλες φυσιογνωμίες, ὅλοι μεγάλοι σὲ κάτι, ἀκόμη καὶ στὸ ἔγκλημα.
Ὁ Γιάννης Χελιδώνης, παιδὶ τῆς Σαμαρίνας καὶ τὸν ἔγγαμον βίον του ἀσκήσας στὴν πόλη τῶν Ἀθηναίων, εἶναι ἕνας τέτοιος ἀναγνώστης. Βαθιὰ πονεμένος, εὐαίσθητος καὶ μοναχικός, μὲ τάλαντο συγγραφικὸ ὅσο λίγοι. Μαθητὴς καὶ υἱὸς κατὰ πνεῦμα τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κυροῦ Γερασίμου. Δικηγόρος στὸ ἐπάγγελμα, νηπτικὸς στοὺς Ὀρθοδόξους δρόμους καὶ τρόπους.
Ο ήρωας τη Επανάστασης του 1821 Γεώργιος Καραϊσκάκης είχε προβλέψει ότι θα υπάρξουν αγνώμονες Έλληνες, που δεν θα αναγνωρίσουν τις υπηρεσίες, που πρόσφερε στην Επανάσταση του 1821
Ακριβώς εις το σημείον τούτο η μελέτη αυτή είναι αντίθεσις και διαμαρτυρία κατά της ευρωπαϊκής, ρωσικής και αμερικανικής συνθέσεως και ερμηνείας, εις την οποίαν υπεδουλώθη η Ρωμηοσύνη μέσω του εν Ελλάδι επικρατούντος Νεογραικισμού.
Ο αγωνιστής και ιστορικός ιερομόναχος και πρωτοσύγκελλος της Μητρόπολης Χριστιανουπόλεως (Έδρα της η Κυπαρισσία) Αμβρόσιος Φραντζής ( 1778 – 1851), συνδέει την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως με την Επανάσταση του 1821.
Βασιλεύουσα Πόλη, δίπλα στον καταγάλανο Βόσπορο, ποιάς άλλης πόλης η δόξα μπορεί ποτέ με τη δική σου να συγκριθεί; Υπήρξες πεδίο μάχης φοβερό μεταξύ πνευματικών αντιπάλων: βλάσφημων αιρετικών και Αγίων του Θεού.
Αποφράς ημέρα δια το Γένος μας δεν είναι μόνον η 29η Μαΐου 1453, αλλά και η 12/13η Απριλίου του 1204, όταν έπεσε η Βασιλεύουσα και η αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης-Ρωμανίας στους Φράγκους της Δ’ Σταυροφορίας. Υπάρχει, μάλιστα, γενετική σχέση μεταξύ τους…
Στὰ ὅρια τῆς ἀνανεώσεως τῆς αὐτοκρατορίας ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος μεταφέρει τὴν πρωτεύουσα (τὴν Παλαιὰ Ρώμη, ἑλληνικὴ πόλη καὶ αὐτή) στὴν Ἀνατολή. Γι᾽ αὐτὸ ἡ Νέα Ρώμη θὰ ὀνομασθεῖ πρὸς τιμή του καὶ Κωνσταντινούπολη. Ἡ Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία μεταστοιχειώνεται σὲ «ἐπώνυμον τοῦ Χριστοῦ Πολιτείαν». Διαμορφώνεται συνάμα μία νέα συνείδηση καὶ νέα πολιτειακὴ ἰδεολογία.
«Απομακρυνόμασταν από τα χωριά μας, περπατούσαμε ημέρες, εβδομάδες, και όταν συναντούσαμε χωριά κι ακούγαμε τους Τούρκους να τραγουδούν το “Γιασά Κεμάλ, γιασά” (Ζήτω Κεμάλ, ζήτω), κρυβόμασταν. Οι μανάδες κλείνανε τα στόματα των παιδιών τους για να μην ακούσουν τα κλάματα οι τσέτες. Αρκετοί ηλικιωμένοι δεν μπορούσαν να περπατήσουν, έπεφταν και δεν σηκώνονταν ποτέ. Πέθαιναν κι έμεναν εκεί άταφοι».
Νέο «χτύπημα» ἐπέφερε κατὰ τῶν ἡρώων της Ἐπανάστασης τοῦ 1821 ἡ Ἐπιτροπὴ «Ἑλλάδα 2021», μὲ ἀνάρτηση ποὺ περιεῖχε αἰσχρὰ σχόλια γιὰ τὸν Γεώργιο Καραϊσκάκη, τὸν ὁποῖο -οὔτε λίγο οὔτε πολὺ- παρουσίαζε ὡς φανατικὸ μισογύνη! Τὸ ἐπίμαχο κείμενο, ποὺ ἔχει προκαλέσει κύμα ἀντιδράσεων, «ἀνέβηκε» στὴν ἐπίσημη ἰστοσελίδα τῆς Ἐπιτροπῆς, ἀλλὰ «κατέβηκε» μετὰ τὴν κατακραυγή, μὲ τοὺς ἰθύνοντες νὰ ἐπικαλοῦνται παρέμβαση… χάκερ!
Κηρύγματα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὸν πανηγυρικὸ Ἑσπερινὸ καὶ στὴ Θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων θεοστέπτων καὶ ἰσαποστόλων Μεγάλων Βασιλέων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης , ποὺ τελέσθηκαν στὸν ἱερὸ ναὸ Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης τῆς κοινότητος Σαραντίου τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (20 – 21.5.2020). Ψάλλει ὁ Πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριος Ἀντωνίου.
Η διχόνοια είναι μια βαριά ενδημική νόσος των Ελλήνων. Αυτό είναι το συμπέρασμα της μακράς ιστορικής μας εμπειρίας. Τις ένδοξες στρατιωτικές επιτυχίες κατά των Περσών ακολούθησε ο εμφύλιος Σπάρτης – Αθηνών… Την επιτυχημένη εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου ακολούθησαν οι εμφύλιες συγκρούσεις μεταξύ επιγόνων του, που έφεραν και την ρωμαιοκρατία…
Ο Ιμπραήμ Ιμπραήμογλου, ο Ίμπο, όπως τον αποκαλούμε όλοι οι φίλοι του, μου εμπιστεύτηκε ένα τραγούδι, αφιερωμένο σε αυτούς που χάθηκαν στην Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, το οποίο δεν είναι στην ποντιακή διάλεκτο και ήθελε να το αφιερώσει στο γιο του Άγγελο-Οσδεμήρ.
Η ΣΦΕΒΑ με συγκίνηση αποχαιρετά τόν Γεώργιο Μπάκο, τον εμβληματικό φύλακα και την “ψυχή” του στρατιωτικού νεκροταφείου των ηρώων του 1940, στο χωριό Βουλιαράτες του Αργυροκάστρου.
Τέσσερις ημέρες απομένουν ως την 101η επέτειο από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου κι οι παραδόσεις του Ποντιακού Ελληνισμού διατηρούνται ζωντανές από τους νέους αλλά και τα μικρά παιδιά.
Ωστόσο, επισημαίνεται ότι καμία πανδημία ή οποιαδήποτε άλλη αντιξοότητα δεν πρόκειται «να σβήσει από τη συλλογική μας μνήμη και τη συλλογική μας συνείδηση τα τραγικά και φριχτά γεγονότα που βίωσαν οι πρόγονοί μας». Για το λόγο αυτόν η Ομοσπονδία θα προχωρήσει σε άλλες δράσεις, όπως η προβολή ντοκιμαντέρ και αφιερωμάτων, και η διοργάνωση διαδικτυακών εκδηλώσεων.
Έλληνες αρχοντοχωριάτες είναι προφανές ότι ντρέπονται για το παρελθόν τους δείχνοντας ένα δουλικό σύμπλεγμα κατωτερότητας έναντι των «εξελιγμένων» βρετανών, αμερικανών, γάλλων και άλλων. Αυτός είναι ο λόγος που θέλουν, με ένα delete, να σβήσουμε την ιστορία μας, την παράδοσή μας, την καταγωγή μας. Τελευταίως τα έβαλαν με την στολή του εύζωνα και ειδικότερα με το τσαρούχι, το υπόδημα των αρματολών, των κλεφτών και των αγωνιστών του 1821, χάρη στους αγώνες των οποίων σήμερα μπορούν ελεύθερα να τους απαρνούνται.