ΠΕΡΙ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ

Με μια φράση μπορεί να δοθεί η κεφαλαιώδης διαφορά της Εκκλησίας από τις δυτικές χριστιανικές ομολογίες (Η Εκκλησία είναι μία ό,τι και αν αποφαίνονται κατά καιρούς οι ισχυροί ή η υποτασσόμενοι σ’ αυτούς αδύναμοι): Οι ορθόδοξοι χριστιανοί βλέπουμε την Εκκλησία ως νοσοκομείο ψυχών, οι ετερόδοξοι βλέπουν την «Εκκλησία» τους ως πανεπιστήμιο.

Ἡ ζωή του πῆρε νόημα καί ἡ ψαλτική ἔγινε ἡ ζωή του. Ἔψαλλε ἀκατάπαυστα γιά τόν Θεό καί τήν Παναγία

Την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου στις 18.30, η Ενωμένη Ρωμηοσύνη  πραγματοποίησε στην Κομοτηνή την πρώτη της εκδήλωση-ομιλία υπό την ευλογία της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής με   προσκεκλημένο τον πατέρα Γεώργιο Σχοινά, και με θέμα «Η Οικογένεια ως Εργαστήρι Αγιότητας».

Ο Ρωμηός επι Τουρκιάς γνωρίζει Τετάρτη και Παρασκευή, ξέρει να κάνει μετάνοιες, λειτουργείται κάθε Κυριακή, προσεύχεται, ευλογεί και ευλογείται, μιλάει στα παιδιά του για Θεό, κάνει τον σταυρό του γεμάτον και ολόκληρον…
Φαίνεται ότι κάποτε ενήστευες και σήμαινε ότι είσαι Ρωμηός. Αν δε νήστευες Τετάρτη και Παρασκευή, εσήμαινε ότι είσαι Τούρκος.

– Γέροντα θὰ γίνη πόλεμος; – Ἐσεῖς κάνετε προσευχή; Ἐγὼ ἔχω ἀπὸ τὴν ἄνοιξη μέχρι τὸ φθινόπωρο ποὺ κάνω ἐπιστράτευση προσευχῆς -ἀθόρυβα-, γιὰ νὰ μᾶς λυπηθῆ ὁ Θεός, νὰ ἀποφύγουμε τὴν ἐπιστράτευση καὶ τὸν πόλεμο. Εἶχα πληροφορία: “Κάνετε πολλὴ προσευχή, γιὰ νὰ ἐμποδιστοῦν οἱ Τοῦρκοι, διότι τὴν Κυριακὴ 16 Ὀκτωβρίου, ἔχουν σκοπὸ νὰ μᾶς χτυπήσουν” (εἰπώθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1983. Ἡ πληροφορία δὲν ἦταν ἀνθρώπινη ἀλλὰ θεϊκή).

Μὲ τὸ κείμενο αὐτὸ ὁ Πατὴρ Παΐσιος ἐξέφραζε τὴν μεγάλη του λύπη, διότι σὲ αὐτὴν τὴν τόσο δύσκολη ἐποχὴ ὁρισμένοι πετοῦσαν «λεκέδες στὸν λευκὸ χιτώνα τοῦ Μακρυγιάννη», ἀντὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὰ λόγια αὐτοῦ τοῦ ἥρωα ποὺ «ἀγωνίστηκε περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδος μας ἀπὸ τὸν βάρβαρο τουρκικὸ ζυγό, καὶ στὴν συνέχεια ἀγωνίσθηκε μὲ θεῖον ζῆλο, γιὰ νὰ μὴν ὑποδουλωθοῦμε πνευματικὰ στοὺς Φράγκους

Ο καθηγητής γεωπολιτικής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Μάζης για το βρόμικο ρόλο της UNESCO πίσω από το πολιτισμικό και ιστορικό έγκλημα της μετατροπής της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ της Αγίας Σοφίας σε τέμενος.

Κάποιος Ιμπραχίμ (από το βιβλικό Αβραάμ βεβαίως), το φερέφωνο του Ερντογάν, δήλωσε, μεταξύ άλλων αθλίων,  πρόσφατα ότι  “Οι Έλληνες δεν έχουν καμμία σχέση με τους αρχαίους Έλληνες και τους βυζαντινούς”. Το πρώτο που έχουμε να πούμε είναι ότι οι Τούρκοι  σίγουρα είναι γνήσιοι απόγονοι των προγόνων τους, των αιμοσταγών, μογγολικών στιφών που έσπερναν -και σπέρνουν- τον θάνατο και την καταστροφή, από όπου περνούσαν. Ίδιοι και απαράλλακτοι αιώνες τώρα.

Συνάντηση της Ενωμένης Ρωμηοσύνης στη Πάλαιρο της Αιτωλοακαρνανίας

Δεν ενδιαφέρει  τον Ρωμηόν τί λέγουν οι ξένοι δι’αυτόν, διότι τα κριτήριά του είναι ρωμαίϊκα.             Ο Γραικός αγωνίζεται να βρεθή εις  θέσιν […]

Καί μόνον ἡ ἔγερση τοῦ ἐσωτερικοῦ προβληματισμοῦ «τί εἶναι Ρωμηοσύνη» ἀποτελεῖ μία ἀφορμή γιά νά ψάξει κανείς, νά διαβάσει, νά ἀναλογιστεῖ καί ἐν τέλει νά συνειδητοποιήσει. Ἕνας μικρός ἀρωγός στήν προσπάθεια αὐτή ἐλπίζουμε ὅτι θά εἶναι οἱ ἐκδοτικές καί ὄχι μόνον, δραστηριότητες τοῦ Σωματείου μας….

Πολλοί έχουν πει πως ο Καποδίστριας ήταν ένας Ευρωπαϊστής, ένας άνθρωπος που «ήθελε να μετατρέψει τους Ρωμηούς σε Έλληνες», ισχύει όμως κάτι τέτοιο;

Ἀπό τότε πού πίστεψα καί ἀφέθηκα σέ Αὐτόν, μία ἀπερίγραπτη γαλήνη ἁπλώθηκε στό εἶναι μου. Λές καί ἐξαφανίστηκε ὅλο τό βάρος πού ἔνοιωθα στήν ψυχή καί στό σῶμα μου. Μελετῶ τήν Ἁγία Γραφή καί πιστεύω στόν Κύριο μέσα ἀπό τήν καρδιά μου. Φωτίστηκε ὁ δρόμος μου.

Τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰουστινιανοῦ τὸν 6ο αἰ. οἱ νόμοι συντάσσονται στὴν ἑλληνικὴ καὶ τὸν 7ο αἰ. ἡ ἑλληνικὴ ἔχει ἐπικρατήσει ὡς ἡ κατεξοχὴν ἐπίσημη γλῶσσα τοῦ κράτους. Στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ παιδεία στηρίχθηκε ἡ πνευματικὴ δημιουργία τοῦ Βυζαντίου. Αὐτὴ ἔδωσε τὰ ἐκφραστικὰ μέσα, γιὰ νὰ ἀποδώσει ἡ χριστιανικὴ διδασκαλία τὰ δικά της νοήματα καὶ τὶς δικές της ἀλήθειες.

Ἕνας ξεχωριστὸς ἄνθρωπος, τοῦ ὁποίου ἡ μορφή, ἡ δράση καὶ ἡ διδασκαλία σημάδεψαν τὰ δύσκολα χρόνια τῆς μακραίωνης Ὀθωμανικῆς δουλείας εἶναι ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ Ἱερομάρτυρας, Ἰσαπόστολος καὶ χωρὶς ὑπερβολὴ ὁ γενάρχης τοῦ νέου Ἑλληνισμοῦ.

Τό ἔργο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου «Πρός τούς νέους, ὅπως ἄν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων», εἶναι ὁμιλία πού ἐκφωνήθηκε ἐνώπιον νέων οἱ ὁποῖοι εἶχαν πρόθεση να ἱερωθοῦν ἤ νὰ ἀσκητεύσουν. Δέν ἀποτελεῖ πραγματεία τῆς ὁποίας τά κίνητρα ἦταν θεωρητικά, ἀλλά ὁμιλία γιά πρακτικούς λόγους.

Πῶς νὰ μὴν ἔχουν ἐπίγνωση αὐτῆς τῆς ἱστορικῆς συνέχειας, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Μέγας Θεοδόσιος μετέφερε καὶ ὄρθωσε στὸ μέσον του Ἱπποδρόμου τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὸν Τρίποδα …

Εάν όμως εννοείς την Κωνσταντινούπολη, καθιστούμε γνωστό και στην αγιότητά σου και σε όλους τους χριστιανούς ότι ποτέ δε θα πάψουμε να δίνουμε μάχες και να πολεμούμε αυτούς που την κατέκτησαν και την κατέχουν.

Κάθε ἀποσιώπηση τῆς συνέχειας τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, κάθε ἐμφατικὴ ὑπογράμμιση τῆς παρουσίας καὶ ἄλλων λαῶν στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο ὡς «ἀνακάλυψης» σπουδαίας ἐπιστημονικῆς σημασίας, εἶναι αὐτόχρημα ὁλοκληρωτικὴ καὶ ὕποπτη.

Διαπιστώνουμε νὰ δίνεται στὸ βιβλίο μία ὡραιοποιημένη εἰκόνα τῆς Δύσης, τῶν Ἀράβων, τοῦ Ἰσλάμ, τῶν Ὀθωμανῶν καὶ τῶν Σλαβοβουλγάρων καὶ ἀμαυρωμένη τοῦ Βυζαντίου καὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ. 

Ἡ Αὐτοκρατορία δὲν ἔπεσε. Τὸ Βυζάντιο δὲν χάθηκε. Συνέχισε νὰ ὑπάρχη στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ σὲ ὅλα τὰ ὀρθόδοξα μοναστήρια τῆς χριστιανοσύνης.

Ζοῦμε μὲ ἄλλα λόγια σὲ μία ἐποχή, ποὺ καὶ ἡ πατρίδα καταρρέει καὶ ἡ πίστη μας κινδυνεύει νὰ χαθεῖ. Κατὰ πόσον μποροῦμε νὰ κοιτάξουμε πίσω στὴν Ἱστορία μας καὶ νὰ ξαναβροῦμε τὸ χαμένο ἱστορικό μας αὐτεπίγνωτον;

Ἡ μεταφορὰ τῆς πρωτεύουσας τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο καὶ ἡ δημιουργία τῆς Νέας Ρώμης, τῆς Κωνσταντινούπολης, σηματοδοτεῖ μία ἱστορικὴ στιγμὴ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τὸν ἑλληνικο-ρωμαϊκὸ-χριστιανικὸ κόσμο.

Λάμπρου Κ. Σκόντζου θεολόγου – καθηγητοῦ Ἡ διαμόρφωση τοῦ νέου Ἑλληνισμοῦ δὲν εἶναι ἔργο ἀποκλειστικὰ τῶν λεγομένων «Διαφωτιστῶν», οἱ ὁποῖοι […]

Ἔφης Σέλλιου Ἂν χρειαζόταν νὰ δώσουμε μία σύντομη ἑρμηνεία τῆς ἐθνικῆς συνείδησης καὶ τῶν χαρακτηριστικῶν αὐτῆς θὰ ἦταν σίγουρα τὸ […]

Κώστα Χατζῆ ΠΑΡΑΔΟΣΗ Βιώματα λοιπόν… Βιώματα ἁπλὰ καὶ καθημερινά, τὰ ὁποῖα, ὅμως, μέσα στὴν ἁπλότητα καὶ τὴ ρουτίνα τους κρύβουν […]

Γλυκυτάτη μου Κλειώ, Σήμερον ἐτελέσθη ἐν τῇ φυλακῇ λειτουργία καί ἐκοινωνήσαμε ὅλοι, περί τούς 100 ἀπό διάφορα μέρη. Ἔχει ἀποφασισθεῖ ὁ διά τῆς κρεμάλας θάνατος. Αὔριον θά πηγαίνουν οἱ 60, μεταξύ αὐτῶν οἵ 5 Τραπεζούντιοι καί θά γίνει ὁ δι’ ἀγχόνης θάνατος.

ΤΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ   Ἀναχρονολόγηση  τοῦ ὅρου «Ρωμηοσύνη»   π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός      1.  Ὅσο κι ἄν, κατά τόν κριτικότατο ἀείμνηστο διδάσκαλό μου, […]

Μαρ­τυ­ρί­ες γιά τήν Ταυ­τό­τη­τα τῶν Βυ­ζαν­τι­νῶν καί τῶν Ρω­μηῶν, σέ Ἑλ­λη­νι­κές Πη­γέ­ς Δη­μή­τρι­ος Κων­σταν­τέ­λο­ς Ἡ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ καί ἡ ἀν­τί­λη­ψη πού ἔ­χει ἕ­να ἔ­θνος γιά τόν ἑ­αυ­τό του καί […]

Τοῦ Πασχάλη Μ. Κιτρομηλίδη* Ὁ ὅρος ἐθνική ταυτότητα σημαίνει τήν ἰδιότητα τοῦ μέλους ἑνός ἔθνους. Διαθέτω ἐθνική ταυτότητα σημαίνει διαθέτω ἐναργῆ ἐπίγνωση ὅτι ἀνήκω σέ μιά ἐθνική κοινότητα καί ἐπίσης ὅτι ἐπιθυμῶ νά συμμετέχω στήν κοινότητα αὐτή. Ἡ κατανόηση συνεπῶς τῆς ἐθνικῆς ταυτότητας ἐξαρτᾶταιἄμεσα ἀπό τό πῶς […]

Ἡ εἴ­σο­δος τῆς Ρω­μη­ο­σύ­νης στά ποι­η­τι­κά καί ἄλ­λα το­πί­α μας τά ἀλ­λοι­ώ­νει, τά με­τα­ποι­εῖ καί τά με­τα­μορ­φώ­νει. Καί συγ­χρό­νως με­τα­μορ­φώ­νει […]

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΠΑΙΝΟ Ὁ μήνας Μάϊος προσφέρεται γιά μία ἀναβάπτιση στή Βυζαντινή Ἱστορία, στίς δόξες καί στίς περιπέτειες τοῦ Χριστιανικοῦ […]

«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν, σβήνει κανείς κι ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον.» (Σεφέρης) 1.      ΔΝΤ – Διεθνής Νέα […]