Ιστολόγιο

ΡαδιοΧρηστότητα: Ήθη και Έθιμα στον Πόντο /Η τέλεση των μνημοσύνων στον Πόντο

Γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴ «μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ» (5, 9), δηλαδὴ λίγο προζύμι ζυμώνει ὅλη τὴν μᾶζα.

Ο σεβάσμιος ιερέας του χωριού περνάει μπροστά από τον κάθε μελλοθάνατο και δίνει την τελευταία ευλογία του. Μα φτάνοντας στον τελευταίο, βλέπει πως είναι ένα νεαρό παιδί, 14-15 ετών το πολύ, ενώ η μητέρα του πιο πέρα, πεσμένη στο έδαφος, χτυπιέται απαρηγόρητη. Ο ιερέας κοντοστέκεται για μια στιγμή, ψιθυρίζει κάτι στο αυτί του παιδιού και αμέσως το σπρώχνει πέρα από τη γραμμή, παίρνοντας ο ίδιος τη θέση του.

Κήρυγμα μακαριστοῦ Πατρός Δωροθέου
Κυριακή μετά τήν ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Τονίσαμε, σὲ προηγούμενό μας ἄρθρο, ὅτι ὁ Σταυρὸς εἶναι πολυσήμαντο σημεῖο. Δὲν δηλώνει μόνον τὸ Τίμιο Ξύλο, πάνω στὸ ὁποῖο ἐτάθη καὶ ἔχυσε τὸ ζωοποιό Του αἵμα ὁ θυσιασθεὶς γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου Κύριός μας, ἀλλὰ πρὸ πάντων σημαίνει τὸν ἴδιο τὸν Ἐσταυρωμένο, τὸν Παθόντα καὶ Ἀναστάντα ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς, -ἀναζωογονήσεως-, καὶ σωτηρίας.

Μουσικά Κείμενα (Κυριακή μετά την Ύψωσιν) Αργή Δοξολογία, μέλος Θ. Φωκαέως, Ήχος Γ΄. Ψάλλουν Νεοσκητιώτες Πατέρες – Άξιον εστίν, μέλος Μ. Χατζηαθανασίου, Ήχος Γ΄. Ψάλλουν Καρακαλλινοί Πατέρες.

Ποίμαινε έναν λαό, ο οποίος βίωνε το φάσμα της καταστροφής και του αφανισμού. Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος στάθηκε αληθινός πατέρας και πιστός ποιμένας του λαού του, στηρίζοντάς τον με όλες του τις δυνάμεις. Ταυτόχρονα είχε να αντιμετωπίσει και τις λυσσαλέες επιθέσεις των αιρετικών παπικών, οι οποίοι επιδίωκαν την άλωση της Ορθοδόξου Ανατολής και την υποταγή της στον πάπα…

Το κωφάλαλο παιδί όχι μόνο άκουσε τα όσα είπε η άγνωστη γυναίκα, αλλά μόλις έτρεξε έντρομο στον Άγιο και στους τεχνίτες, λύθηκε η γλώσσα του και διηγήθηκε τα συμβάντα. Έσπευσαν τότε ο Άγιος και οι τεχνίτες και αντίκρυσαν με ιερό δέος την εικόνα, η οποία είχε αποτυπωθεί αχειροποίητα στη σανίδα και άστραπτε ολόκληρη, σκορπώντας γύρω της κοκκινωπο φώς.

Μεγάλως τιμώμενος στήν Θεσσαλία, Ἤπειρο, Μακεδονία καί στίς παραδουνάβιες χῶρες, γιά τήν πλούσια πνευματική, φιλάνθρωπη καί ἔθνικη δράση του, ἀπό τήν Ἐκκλησία ὑμνεῖται σάν «Λαρίσης ὑπέρμαχος καί Θεσσαλίας ἁπάσης φρουρός καί ὄντως πρόστάτης, Ἑλλάδος τε καύχημα καί τῆς Ἠπείρου ἄκουσμα καί τό τῆς Τρίκκης τείχισμα».

Ἅγιοι Πατέρες καί ἀδελφοί, μετά τή θεσμοθέτηση τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας διατίθεται πλέον καί ὁ “Προσωπικός ἀριθμός”/ΕΚΑΜ μέσω τοῦ ὁποίου ὁλοκληρώνεται ἡ τεχνολογική ψηφιακή ὑποδομή γιά τήν πλήρη ἠλεκτρονική καταγραφή καί ἰχνηλάτηση ὅλων τῶν συναλλαγῶν καί τῶν κινήσεων τῶν ἀνθρώπων.

Ἡ ἀπόφαση νὰ ἀκολουθήσωμε τὸν Κύριο ἀποτελεῖ τὸ πρῶτο ἀποφασιστικὸ βῆμα γιὰ τὴν σωτηρία μας. Ἡ ἀπόφαση αὐτή, βεβαίως, δὲν εἶναι καθόλου εὔκολη, διότι ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο «ξεκαθάρισμα». Θὰ πρέπει, δηλαδή, νὰ ξερριζώσῃ ἀπὸ μέσα του τὸν κακό του ἑαυτό, τὶς ἁμαρτωλές του ἐπιθυμίες, τὶς ἀνάρμοστές του συνήθειες, ὅ τι δηλαδὴ δὲν ταιριάζει μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ βαπτισμένου καὶ χαριτωμένου μὲ τὴν «βοῦλα» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀνθρώπου.

Η Αγία Ελένη βρίσκει τον Σταυρό του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο οποίος παρέμενε εκεί θαμμένος είτε από τους πρώτους Χριστιανούς για να προστατευτεί απ’ τους ειδωλολάτρες, είτε από τους Ιουδαίους ώστε να ξεχαστεί το όνομα του Ιησού.

Της Μαρίας Ελευθερίας Γ. Γιατράκου: Για πρώτη φορά την ιστορία της ανθρωπότητας εδώ στα παράλια της Μικρασίας, το ανθρώπινο πνεύμα αγωνίζεται για την αλήθεια. Προσπαθεί να εξηγήσει τα φυσικά φαινόμενα. Να δώσει απάντηση στα μεγάλα ερωτήματα του ανθρώπου

π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου: Ὁ Σταυρός στή ζωή τοῦ πιστοῦ (β΄ ἔκδοσις)

π. Δημητρίου Μπόκου: Ο Χριστός μας καλεί να ακολουθήσουμε «οπίσω του», απαρνούμενοι τον εαυτό μας και αίροντας τον σταυρό μας (Κυριακή μετά την Ύψωσιν). Συνήθως ο Θεός δεν μας ζητάει ποτέ να κάνουμε κάτι που δεν το έκανε πρώτα Εκείνος. «Υπόδειγμα γαρ δέδωκα υμίν, ίνα καθώς εγώ εποίησα υμίν, και υμείς ποιείτε», λέγει στους μαθητές του (Ιω. 13, 15).

Τὸ θέαμα μοναδικὸ καθὼς φαίνεται ἡ εἴσοδος τοῦ Μεσσηνιακοῦ κόλπου, ὁ ὄρμος  τῆς Κορώνης μὲ τὴν ἀμμουδιά της, πλαισιωμένα στὰ δυτικὰ ἀπὸ τὸν Ἀκρίτα καὶ τὴν νησίδα Βενετικὸ καὶ στὰ ἀνατολικὰ ἀπὸ τὸν Ταύγετο.

Η Παγκόσμιος Ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού: Δοξαστικόν Αίνων εορτής, μέλος Π. Φιλανθίδου, Ήχος πλ. Β΄. Ψάλλει η αδελφότης των Δανιηλαίων Πατέρων – Aπολυτίκιον εορτής, αργόν μέλος, Ήχος A΄. Ψάλλουν Μπουραζερίτες Πατέρες.

Στη σύναξη αυτή παρουσιάστηκε από τα παραπάνω μέλη η ταυτότητα και το πνεύμα της προσπάθειας της “Ε.Ρω.” και τα όσα ειπώθηκαν μας ενέπνευσαν άπαντες γεμίζοντάς μας με μεγάλη ελπίδα και αισιοδοξία για το μέλλον.

Μια εκπομπή αφιέρωμα στην Θεολογία του Σταυρού, με αφορμή την παγκόσμια Ύψωσή Του που εορτάζουμε κάθε Σεπτέμβριο, ως την πρώτη Δεσποτική εορτή του εκκλησιαστικού μας έτους: Χωρίς Σταυρό υπάρχει Ανάσταση; Πάνω σε ποιές αρχές στηρίζεται η θεολογία του Σταυρού και η σπουδαία σημασία του για τη ζωή της Εκκλησίας; Μια συνέντευξη με τον πρωτοπρεσβύτερο Γεώργιο Σχοινά..

Έχουμε εδώ το ιστόρημα της βυζαντινής αγιογραφίας γραμμένο απ’ τον πρώτο αγιογράφο της εποχής μας, που συνεχίζει στις μέρες μας, με τρόπο εκπληκτικό, με συνέπεια, με φανατισμό και με πίστη, τη μεγάλη κληρονομία των Βυζαντινών. Κι’ έχουμε γραμμένο αυτό το ιστόρημα σ’ ένα ύφος μοναδικό……

Η Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησίας μας, η οποία διασώζει, μόνη Αυτή, ανόθευτη την βιβλική και πατερική διδασκαλία, αποδίδει την προσήκουσα τιμή στο Σταυρό του Χριστού, ως το κατ’ εξοχήν όργανο και σύμβολο της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Σε αντίθεση με την ποικίλη ετεροδοξία, η οποία, είτε αδιαφορεί να αποδώσει τιμή στο Σταυρό (Προτεσταντισμός), είτε πολεμά ευθέως Αυτόν, ως ειδωλολατρικό σύμβολο (Μάρτυρες του Ιεχωβά),…

Νέα μελέτη ερευνητών του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον δείχνει ότι το lockdown, τα σκληρά περιοριστικά μέτρα που ελήφθησαν λόγω της πανδημίας της COVID-19, οδήγησαν σε επιτάχυνση της ωρίμασης του εγκεφάλου των εφήβων – ιδιαιτέρως των κοριτσιών των οποίων ο εγκέφαλος «γέρασε» περί τα 4 χρόνια… πριν την ώρα του

Επιμέλεια – Παρουσίαση : Βασιλεία Μπαξεβάνη
Κείμενα από το βιβλίο Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας, ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων
Εκδόσεις: Ιερά Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος Ταξιάρχες (Σίψα)

Συγκινητικές στιγμές χθες το πρωί στο ακριτικό Αργύρι, ένα μικρό χωριουδάκι στο “τριεθνές” των Αγράφων, χωμένο μέσα στα βουνά, στα σύνορα των νομών Καρδίτσης, Άρτης και Ευρυτανίας.

Μεγάλη εὐλογία στὴν φετινὴ σύναξη θὰ εἶναι ἡ παρουσία τοῦ Σεβασμιωτάτου Mητροπολίτου Σιατίστης κ. Ἀθανασίου καθὼς καὶ τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου, Ἀρχιμανδρίτου Γέροντα Ἐφραίμ, οἱ ὁποῖοι θὰ μᾶς ἀπευθύνουν λόγο πνευματικὸ καὶ πατρικό, στήριξης καὶ ἐλπίδος.

Έχουμε αναφερθεί πάμπολλες φορές στις ανακοινώσεις μας, αποδεικνύοντας με αδιάσειστα στοιχεία, ότι η προωθούμενη «ένωση των εκκλησιών» και κύρια η «ένωση» Ορθοδοξίας και Παπισμού, δεν θα γίνει με την αποδοχή των δογματικών αληθειών της Εκκλησίας από τους αιρετικούς

Η τεχνητή νοημοσύνη θα συμβάλει στη διαμόρφωση της νέας διεθνούς τάξης επηρεάζοντας τους υφιστάμενους διεθνείς κανόνες αλλάζοντας την ισορροπία δυνάμεων και τις αμοιβαίες σχέσεις μεταξύ των διεθνών παικτών και, συνεπώς, επηρεάζοντας τις αλλαγές.

Η Τουρκία απαιτεί λύση δύο κρατών στην Κύπρο. Γιατί δεν την εφαρμόζει και στην επικράτειά της; Να ιδρυθούν ένα τουρκικό και ένα κουρδικό κράτος. Ουδείς Έλληνας ηγέτης έθεσε ποτέ τέτοιο θέμα στους Τούρκους,

Στόχος της εκδήλωσης είναι να αναδείξει και να καταστήσει βιωματική, την ιστορική διαδρομή που διέσχιζε ο εθνεγέρτης παλαιών Πατρών Γερμανός από την Πάτρα στα Καλάβρυτα και αντίστροφα

Καί μέ τήν βο­ή­θεια τῆς Πα­να­γί­ας τό παι­δί περ­πά­τη­σε καί ἄ­φη­σε γι­ά πάν­τα ἐ­κεῖ τίς πα­τε­ρί­τσες. Φεύ­γον­τας εὐ­χα­ρί­στη­σαν οἱ γο­νεῖς καί ἄ­φη­σαν χρή­μα­τα. Ἐ­κεῖ ἦ­ταν πού ἐ­ξα­γρι­ώ­θη­κε ἡ για­γιά καί εἶ­πε: “Για­τί τό χα­λᾶ­τε τώ­ρα; Για­τί χα­λᾶ­τε τήν εὐ­λο­γί­α πού πή­ρα­τε; Δέν θέ­λω τί­πο­τε.Νά πᾶ­τε στήν εὐχή τῆς Πα­να­γί­ας. Πά­ρε τόν σα­τα­νᾶ (χρή­μα­τα) ἀ­πό τό τρα­πέ­ζι, θά μοῦ λε­ρώ­σει τήν εὐ­λο­γί­α. Για­τί ἡ εὐ­λο­γί­α δέν πλη­ρώ­νε­ται. Ἐ­μέ­να ὁ Θε­ός μοῦ τό ἔ­δω­σε δω­ρε­άν καί πῶς τώ­ρα νά πά­ρω λε­φτά;”

Μετά το τέλος λοιπόν αυτής της αγρυπνίας και απέναντι απ΄ αυτήν την εικόνα συνέβη μια φορά να έχει αποκοιμηθεί ελαφρά στο στασίδι του ο κουρασμένος πρωτοψάλτης της Λαύρας και τέως αρχιμουσικός του παλατιού άγιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης, όταν είδε μπροστά του την Παναγία να του ανταποδίδει το “Χαίρε” και να του λέει:

Έτος 480 π.Χ. και η Ελλάδα έμελλε να γράψει ακόμη μία λαμπρή σελίδα στην ιστορία της, η οποία μέχρι και σήμερα σε πείσμα της συγχυσμένης και φθηνής νέας εποχής εξακολουθεί να δίνει σε όλους μας παραδείγματα Αγιότητος, Ηρωισμού, Σοφίας, Δημοκρατίας και Φιλοπατρίας.

Οι άγιοι της Εκκλησίας μας υπερέβησαν την κοσμική σοφία και έφτασαν στο θείο φωτισμό, λάμποντας οι ίδιοι και φωτίζοντας τους άλλους. Μια τέτοια φωτεινή προσωπικότητα, σε μαύρους χρόνους, υπήρξε ο άγιος Ιερόθεος ο Ιβηρίτης, ο οποίος σημάδεψε με την προσωπικότητά του την πνευματική πορεία πολλών ανθρώπων. Υπήρξε ένας φωτισμένος νους, μια ολοκληρωμένη πνευματική προσωπικότητα. Ένας φωτεινός φάρος στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας.