ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ

Στό κέντρο λοιπόν τῆς ὕπαρξής του, στόν «λύχνο τοῦ σώματος», τόν ὀφθαλμό τῆς ψυχῆς,  πού ἐδῶ νοεῖται ὁ νοῦς, πρέπει νά κατοικήσει ὁ Θεός. Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου νά γίνει «λύχνος τοῖς ποσίν μου καί φῶς τοῖς τρίβοις μου» (Ψαλμ. 118, 105). Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά θεωρήσει ὡς τήν πρώτη ἀγάπη τῆς ζωῆς του τόν Θεό. Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό ὑπερβαίνει τήν ἀγάπη πρός κάθε τι γήινο εἴτε αὐτό εἶναι ἡ οἰκογένεια, ὁ πλοῦτος, ἡ δόξα,  εἴτε εἶναι ὁποιαδήποτε ἄλλη ἀγάπη.

Παρηγόρησε ο γερός τον άρρωστο, ο πλούσιος τον φτωχό, ο όρθιος τον πεσμένο, ο χαρούμενος τον λυπημένο, ο ευτυχισμένος τον δυστυχισμένο. Δώσε κάτι στο Θεό ως δώρο ευχαριστήριο, για το ότι είσαι ένας απ’ αυτούς που μπορούν να ευεργετούν και όχι απ’ αυτούς που έχουν ανάγκη να ευεργετούνται, για το ότι δεν περιμένεις εσύ βοήθεια από τα χέρια άλλων, αλλ’ από τα δικά σου χέρια περιμένουν άλλοι βοήθεια.

Ἄς δοῦμε τώρα, ἐφόσον ἐμεῖς εἴμαστε ἀστοιχείωτοι, πόσο ἐνήμερος εἶναι ὁ π. Βασίλειος ὅταν γράφει :  Ιερό βήμα στην ουσία δεν υφίσταται (δικές μου ὅλες οἱ ὑπογραμμίσεις). Όσο λειτουργούσε υγιώς η εκκλησιολογία, δηλαδή κατά τους πρώτους 5-6 αιώνες, η καίρια διαχωριστική γραμμή βρισκόταν…..

Διδαχές γέροντα Θαδδαίου

Στήν Εὐαγγελική διήγηση οἱ ἁπλοί ψαράδες τῆς λίμνης Γενησαρέτ ἀναγνώρισαν τόν Κύριο καί τόν ἀκολούθησαν. Τό κριτήριο ἦταν ἡ ἁπλότητα καί ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς τους. Ὅπως ἀναφέρουν οἱ Πατέρες οἱ Ἀπόστολοι ἐκήρυξαν «ἁλιευτικῶς» καί ὄχι ἀποδεικτικῶς. Τό κήρυγμά τους ἦταν ἔκφραση τῆς ἐμπειρίας τους ἀλλά καί τῆς ἰδιοσύστασης τοῦ χαρακτήρα τους.

Εἶναι λοιπὸν φανερὸ ὅτι οἱ μὲν ἄρχοντες καὶ οἱ βασιλεῖς ποὺ εἶναι ἄξιοι αὐτῆς τῆς τιμῆς προχειρίζονται στὸ ἀξίωμα αὐτὸ ἀπὸ τὸν Θεό. Οἱ ἄλλοι πάλι ποὺ εἶναι ἀνάξιοι προχειρίζονται κατὰ παραχώρησιν ἢ καὶ βούλησιν τοῦ Θεοῦ σὲ ἀνάξιο λαὸ ἐξ αἰτίας αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς ἀναξιότητός των. Καὶ ἄκουσε σχετικὰ μερικὲς διηγήσεις.

Το παρόν άρθρο, αποτελεί διασκευασμένο απόσπασμα της ευρύτερης – υπό συγγραφή- εργασίας με τίτλο: Στοιχεία Εκκλησιαστικής Μουσικής στο έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του δασκάλου εκκλησιαστικής μουσικής του Σχολείου Ψαλτικής, Παναγιώτη Κοσμόπουλου

Πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου: Πατερικές και μητερικές διηγήσεις, Επιμέλεια – παρουσίαση: Αναστασία Πουλοπούλου

Όταν ήμουν στα νειάτα μου κατηχητής, είχα ένα κατηχητόπουλο που το έλεγαν Δημήτρη. Προερχόταν από χριστιανική οικογένεια και ήταν πολύ καλό παιδί και καλός χριστιανός. Τον αγαπούσα πολύ, αλλά είχε πολλές ανησυχίες πνευματικές…….

…σε μένα η δημόσια συζήτηση για τη χειροτονία των γυναικών μοιάζει να ΄ναι επαρχιώτικη, βαθύτατα σημαδεμένη κι ακόμη περιορισμένη από Δυτικό εγωκεντρισμό και αυτάρκεια, από μία αφελή, σχεδόν παιδιάστικη πεποίθηση, ότι κάθε «τάση» στον Δυτικό πολιτισμό δικαιώνει μία ριζική επανεξέταση ολόκληρης της Χριστιανικής Παράδοσης.

Μια από τις δραματικότερες περιόδους της εκκλησιαστικής μας ιστορίας είναι και ο 20ος αιώνας, όπου δοκιμάστηκαν σκληρά πολλές Ορθόδοξες Εκκλησίες από τα μαρξιστικά καθεστώτα

Ἀπόσπασμα ἐκ τῆς Διαθήκης τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου: «…καί διατάσσω, ὅπως ἅπασα ἡ κινητή καί ἀκίνητος περιουσία μου, ἡ μετά θάνατον εὑρεθησομένη ὁπουδήποτε… θέλω νά μείνουν ἐσαεί κτῆμα τῆς ἱερᾶς μονῆς (τοῦ ἱεροῦ παρθενῶνος) ἀναπαλλοτρίωτον καί θά διαμένωσιν εἰς τήν κυριότητα τῶν… μοναχῶν».

Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και την Παρασκευή θα συνταξιδεύαμε για την Αθήνα. Σε αυτόν τον νυχτερινό περίπατο ο Χ… μου αποκάλυψε ότι ο πατέρας του ήταν μασόνος και εκείνος θα ακολουθούσε τον ίδιο δρόμο. Ήμουν μόλις 20 ετών, μέσα στην αμφισβήτηση, στην άγνοια και στην περιέργεια…….

Πράγματι, μόνον ὁ πληρωμένος θείας χάριτος Κύριός μας καὶ Θεὸς μπορεῖ νὰ μετοχετεύσῃ τὴν χάρη Του στοὺς μαθητές Του, ὥστε λαμβάνοντες «χάριν ἀντὶ χάριτος», πλούσιες δηλαδὴ τὶς δωρεές Του, νὰ φωτίζωνται καὶ νὰ γίνωνται καὶ αὐτοὶ μὲ τὴν σειρά των δοχεῖα καὶ φορεῖς τῆς θείας χάριτος.

Ἡ τελεία αὐτὴ συνφωνία Πατρὸς-Υἱοῦ ἀποτελεῖ τὴν βάση καὶ τὸ θεμέλιο γιὰ τὴν ὁλοκληρωμένη ἑνότητα τῶν πιστῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν («ἵνα ὦσι τετελειωμένοι εἰς ἕν, καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμέν», ὅ.π. 23), ἡ ὁποία μὲ τὴν σειρά της εἶναι ἡ ἀναγκαία προϋπόθεση, γιὰ νὰ γνωρίσῃ καὶ νὰ πιστεύσῃ στὸν Θεό ὁ κόσμος ὁ ἐν τῶ πονηρῶ κείμενος

Πεντηκοστή εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς καθόδου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς μαθητές καί Ἀποστόλους. Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἔκτοτε μαζί μέ τόν Κύριο Ἰησοῦ κυβερνοῦν τήν Ἐκκλησία. 

Η εορτή της του Αγίου Πνεύματος αποτελεί έναν ξεχωριστό σταθμό στο εορτολόγιο του ενιαυτού της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Την αγία αυτή ημέρα τιμούμε και προσκυνούμε το Πανάγιο Πνεύμα, το Οποίο την προηγούμενη ημέρα ως «γλώσσαι ωσεί πυρός» (Πράξ.2,2) κατέβηκε στο υπερώο της Ιερουσαλήμ και φώτισε του αγίους Αποστόλους και….

Περί χαρίσματος της γλωσσολαλιάς

Ήταν 2 Ιουνίου 1979 απόγευμα. Ο Γέροντας είχε μόλις μεταφέρει τα πράγματά του στο κελλί της Παναγούδας χωρίς να προλάβει να τα τακτοποιήσει. Ετοιμαζόταν για τον εσπερινό και ρώτησε τον μοναχό που τον βοηθούσε ποιος άγιος εόρταζε την επόμενη ,αλλά εκείνος δεν θυμόταν. Του είπε ότι αύριο που θα έρθει θα του πει και έφυγε βιαστικός, γιατί σουρούπωνε.

Τελευταία δημιουργήθηκε κάποια σύγχυση εξαιτίας μίας ομιλίας, που εκφωνήθηκε από Μητροπολίτη της Ελλαδικής Εκκλησίας, και ο οποίος καταφέρθηκε εναντίον της εικόνας του Εσταυρωμένου που τοποθετείται πίσω από την Αγία Τράπεζα, ως και την τελετή της Αποκαθήλωσης. Το σκεπτικό του εν λόγω Αρχιερέως είναι ότι “ξανασταυρώνομε και ξαναθάπτομε τον Χριστό, ενώ ο Κύριος μια φορά απέθανε…”.

Γιατί ο Θεός ΔΕΝ έσωσε την Βασιλεύουσα και την Αγια-Σοφιά;

Ο μακαριστός αγιασμένος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος (Κόμπος) στην ομιλία του “Περί μελλούσης κρίσεως” επισημαίνει ότι η μέλλουσα κρίση του Χριστού κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του αποτελεί κεντρική διδασκαλία της Ορθοδόξου πίστεως και, όπως πάντοτε συνήθιζε, εφιστά την προσοχή σε όλους, κληρικούς και λαϊκούς. Τονίζει μάλιστα προς το τέλος: «Εκκλησία δεν είμαστε εμείς οι κληρικοί»!…

Η έβδομη Κυριακή από του Πάσχα, αποκαλείται Κυριακή των Αγίων Πατέρων και είναι αφιερωμένη στους 318 θεοφόρους Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Όπως είναι γνωστό, η αγία και μεγάλη αυτή Σύνοδος συγκλήθηκε το 325, στη Νίκαια της Βηθυνίας, από τον πρώτο χριστιανό αυτοκράτορα, Μ. Κωνσταντίνο, για να αντιμετωπίσει τον Αρειανισμό, μια από τις πλέον δαιμονικές αιρέσεις, η οποία συντάραξε την Εκκλησία τον 4ο μ. Χ. αιώνα και απείλησε αυτή την ίδια την ύπαρξή της.

Ὁ Ἰησοῦς, λοιπόν, στήν Ἀρχιερατική Προσευχή του στό Μυστικό Δεῖπνο, μέρος τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ζητᾶ τά παραπάνω μέ τήν προσευχή του: «ἵνα ἕν ὦσιν». Ζητᾶ νά γίνουμε καί ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἕνα μέ τήν Ἁγία Τριάδα. Ὄχι νά εἴμαστε δοῦλοι ἤ ὑπηρέτες ἀλλά υἱοί καί θυγατέρες τοῦ Θεοῦ.

(Θεολογικό σχόλιο στην Κυριακή των Αγίων Πατέρων) ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού Η εβδόμη Κυριακή από του Πάσχα είναι […]

”Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας”- Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα

Έπρεπε οι πρώην δύσπιστοι και φοβισμένοι μαθητές να βιώσουν το γεγονός της Αναστάσεως του Διδασκάλου τους και να αποβάλλουν κάθε δισταγμό και ψήγμα απιστίας για Εκείνον. Έπρεπε να αποβάλλουν κάθε ίχνος λαθεμένης μικροεθνικιστικής ιουδαϊκής αντίληψης για το Μεσσία.

O νεομάρτυς Ευγένιος Ροντιόνωφ ήταν στρατιώτης στον πρώτο πόλεμο της Τσετσενίας,επί Γέλτσιν. Συνελήφθη από τσετσένους αντάρτες, βασανίστηκε, σφάχτηκε σαν αρνί και αποκεφαλίστηκε όταν αρνήθηκε να γίνει μουσουλμάνος και να πολεμήσει εναντίον της Ρωσίας, όπως είπε ο ίδιος ο δήμιος στη μητέρα του.

Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης γιά μιά ἀκόμη φορά καταπιάνεται μέ τό θέμα τῆς ὁράσεως τοῦ Θεοῦ. Πῶς ἄλλοι ἄνθρωποι διακρίνουν τόν Θεό καί τόν διαχωρίζουν ἀπό τά κτίσματα ἐνῶ ἄλλοι εὑρίσκονται σέ σύγχιση; Πῶς εἶναι δυνατόν οἱ ἄνθρωποι νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν τυραννία τῶν κτισμάτων; 

Ωφέλεια των Μνημοσύνων

Μετά πολλής χαράς, η Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας ενημερώνει τον ευσεβή λαό της ότι η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά την Συνεδρία Αυτής της 11ης Μαΐου 2023,αποφάσισε….περί αγιοκατατάξεως του εξ Άρμπουνα Καλαβρύτων Οσιωτάτου Μοναχού Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου, του επονομαζομένου “Παπουλάκου”

Στην προεκλογική επικαιρότητα αναδείχτηκε εμφαντικά μέσα από την εικονογράφηση του Βιβλίου  Θρησκευτικών της Γ΄ Δημοτικού, το πρόβλημα  που έχει δημιουργηθεί στο μάθημα των Θρησκευτικών μέσα από τις μεθοδεύσεις συγκεκριμένων προσώπων του πολιτικού, θεολογικού και εκκλησιαστικού χώρου, τα οποία διαχειρίζονται….

Γράφει ο Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος Σε συνέχεια του άρθρου περί εκκοσμίκευσης του εκκλησιαστικού μας βίου αλλά και της λατρευτικής μας ζωής, […]