Εἶναι, ὡστόσο, ἀξιοθαύμαστο ὅτι, παρ’ ὅλον ὅτι ὁ ὑμνογράφος ἐξαντλεῖ σχεδὸν τὶς ἀναφορές του στὴν φύση, προκειμένου νὰ ζωντανέψῃ καλύτερα τὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου στὰ μάτια μας, ὁμολογεῖ ἐν τέλει ὅτι «ῥητορεύουσα οὐ σθένει γλῶσσα, Δέσποινα, ὑμνολογῆσαί σε».
Μιλάμε για μετάνοια, εξομολόγηση και θεία Κοινωνία μπροστά στη θύρα του θανάτου, και γεννάται το ερώτημα: θα είναι ειλικρινής, πηγαία, αληθινή; Διότι η μετάνοια αυτή γίνεται περισσότερο από βία παρά από θέληση. Η ασθένεια μάλλον και ο θάνατος είναι η αιτία, και όχι η μετάνοια και η αγάπη προς τον Θεό.
Προσπαθούσε να κρύβεται, να θολώνει τα νερά μέσα από παραξενιές, που άγγιζαν τα όρια της διά Χριστόν σαλότητος. «Κακό πράγμα, έλεγε, να σου βγει το όνομα ότι είσαι πνευματικός. Δεν μπορείς να κρυφτείς πουθενά». Για το λόγο αυτό και πολλούς τους έδιωχνε κακήν κακώς. «Φύγετε, φύγετε, δεν εξομολογώ» τους φώναζε από τη βεράντα της καλύβας του.
Τὸ Σαββάτο 13 Ἀπριλίου 2024 πραγματοποιήθηκε συνάντηση τῆς Νεότητας Ἀθηνῶν τῆς «Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης» στὰ γραφεῖα μας στὸν Ἅγιο Ἐλευθέριο, μὲ καλεσμένο ὁμιλητὴ τὸν π. Ἰωάννη Φωτόπουλο, θεολόγο καὶ νομικό, ἐφημέριο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς τοῦ ὁμωνύμου δήμου…Τὸ θέμα τῆς συνάντησης ἦταν: «Γάμος: Τὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, τὸ μυστήριο τῆς συζυγικῆς ζωῆς».
Ο Ιερός Ναός της Παναγίας Γιατρίσσης της Κοκκινόρραχης Σπάρτης έχει ένα θαυμαστό ιστορικό, στο οποίο θα περιηγηθούμε μέσα από τα γλαφυρά λόγια του π.Σεβαστιανού Κονιδάρη, ο οποίος μέσα σε ένα μικρό πόνημα που είχε εκδώσει το 1978, ιστορεί τα όσα διεπράχθησαν από το κτίσιμο του ναού μέχρι σήμερα.
Δεν τρέμεις να γράφης «ότι ευθύς εξ αρχής πρέπει να τονίσωμεν, ότι ουδέποτε η Εκκλησία μας υπεστήριξεν, ότι πρόκειται περί θαύματος». Αλλά ποίαν εννοείς Εκκλησίαν; Εάν λέγης την Ελληνικήν Ορθόδοξον Ανατολικήν, λέγεις ψέμματα, πλανάσαι, έχεις λάθος. Εάν εννοής την εκκλησίαν σας, την εκκλησίαν των ασεβών, των απίστων, των ορθολογιστών, των μασόνων, των υποκριτών, τότε λέγεις την αλήθειαν. Διότι η εκκλησία σας ουδέποτε υπεστήριξε περί θαύματος.
Ὁμιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου – Ομολογία Πίστεως (Ματθ. 10,32)
Την πρώτη φορά ήταν διαφορετικά. Μετά το πρώτο σοκ του προβλήματος υγείας της νεογέννητης κόρης μου περίμενα ότι ο Θεός θα κάνει το θαύμα του. Μετά το απαιτούσα.
Όσο ο άνθρωπος αγωνίζεται να αποκτήσει τα επίγεια, ποτέ δεν θα μπορέσει να κατανοήσει το πνεύμα της αγάπης του Θεού και γι’ αυτό η ασκητική πρόταση της Εκκλησίας μας λειτουργεί αφυπνιστικά, ώστε να δείξουμε την εμπιστοσύνη στον Θεό. Αυτό διαφαίνεται και στο αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας.
Ο άγιος Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας – Αθανάσιος Μητροπολίτης Λεμεσού
Ὁ Μέγας Κανὼν εἶναι ὕμνος βαθιᾶς συντριβῆς καὶ συγκλονιστικῆς μετανοίας. Ὁ ἄνθρωπος, ποὺ αἰσθάνεται τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας· ποὺ γεύεται τὴν πικρία τῆς μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ ζωῆς· ποὺ κατανοεῖ τὶς τραγικὲς διαστάσεις τῆς ἀλλοτριώσεως τῆς ἀνθρώπινης φύσεως στὴν πτώση καὶ τὴν ἀποστασία της ἀπὸ τὸν Θεό, συντρίβεται. Κατανύσσεται. Ἀναστενάζει βαθιὰ καὶ ξεσπᾶ σὲ θρῆνο γοερό.
Δημήτριος Παναγόπουλος – Θα ήθελες να εξομολογηθείς τα αμαρτήματα σου σε έναν άγγελο η σε έναν αμαρτωλό παπά;
Η περίοδος του Τριωδίου και ιδιαίτερα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι για την Αγία μας Εκκλησία η ιερότερη χρονική διάρκεια του ενιαυτού. Είναι το νοητό στάδιο όπου ο κάθε πιστός καλείται να δώσει τον προσωπικό του αγώνα για την ψυχοσωματική του κάθαρση από τους ρίπους της αμαρτίας. Να βιώσει την ορθόδοξη πνευματικότητα….
Οι 40 ημέρες της Μ. Σαρακοστής και οι 3 εβδομάδες του Τριωδίου, που προηγούνται, είναι μέρες πνευματικής εκγύμνασης και ασκητικής πορείας για τους Χριστιανούς, καθώς στηρίζουν, πνευματικά, το ταξίδι τους στη θεάρεστη κάθαρση, που οδηγεί στη βίωση της Σταύρωσης του Χριστού και της Αγίας Του Αναστάσεως.
Σχέδια ζωγραφικής για μικρά παιδιά τα οποία σχεδίασε η πρεσβυτέρα Αναστασία Τολιοπούλου. Όσοι γονείς ενδιαφέρονται, μπορούν να τα εκτυπώσουν και να τα δώσουν στα παιδιά τους για να τα χρωματίσουν.
Η Μητέρα του Κυρίου μας είναι ένα σύνολον, άθροισμα αρετών, το οποίον δεν συναντάται σε καμία ψυχή, ούτε είναι δυνατόν να έλθει άνθρωπος επί της γης με τις αρετές της.
Ένας από τους πρωτεργάτες του (κολλυβάδικου) κινήματος υπήρξε και ο άγιος Μακάριος Νοταράς, μια μεγάλη πνευματική και εκκλησιαστική μορφή του 18ου αιώνα. Γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας στα 1731και το βαπτιστικό του όνομα ήταν Μιχαήλ…
Θαύμα έζησε προσκυνήτρια προ ολίγων ημερών, πηγαίνοντας να προσκυνήσει τον αφανή Άγιο Αθανάσιο Χαμακιώτη, κτήτορα της Ιεράς Μονής Φανερωμένης στην Ροδόπολη (Μπάλα) Αττικής, όπου βρίσκεται και ο Τάφος και τα ιερά Λείψανά του και που έζησε τα τελευταία 5 χρόνια της ζωής του μέχρι την κοίμησή του.
Η Εκκλησία της Ελλάδος, αν ευρεθή ενώπιον προτάσεως περί κοινού εορτασμού του Πάσχα ή οιασδήποτε άλλης εορτής μετά των ετεροδόξων, οφείλει να αρνηθή και συζήτησιν καν περί του θέματος. Τοιαύτη συζήτησις πρέπει να αποκλεισθή παντί σθένει και πάση θυσία, διότι αποτελεί ανατροπήν εκ των θεμελίων της Ορθοδόξου Δογματικής και ιδία της Εκκλησιολογίας.
Όσιος Παΐσιος: Τεμπελιά και βόλεμα…
“Τότε βλέπω στην εικόνα ζωντανή την Παναγία μας, η οποία γύρισε το κεφάλι Της και με κοίταξε με τα μεγάλα μάτια Της και σήκωσε το χέρι Της και μ’ ευλόγησε. Εγώ έχασα την φωνή μου, κόπηκαν τα πόδια μου και με δυσκολία επαναλάμβανα συνεχώς «επάκουσον ημών ο Θεός, επάκουσον ημών ο Θεός», όλο το ίδιο…”
(Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος – Προς Τραλλιανοίς VI, 37-38) ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ – ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ Βασική επιθυμία μας είναι η παρουσίαση κεντρικών […]
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, στόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία τιμητικά ἀφιερώνει τήν σημερινή τέταρτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν, εἶναι ὁ συγγραφέας τοῦ βιβλίου τῆς «Κλίμακος», τῆς σκάλας δηλαδή τῶν διαδοχικῶν βαθμίδων μέχρι τήν ἄνοδο στόν ἀγωνοθέτη Χριστό.
Το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με τον κάθε σταυρό που έρχεται στη ζωή μας είναι ότι δεν τον διαλέγουμε εμείς αλλά ο Θεός. Δεν έχουμε καμμία δυνατότητα επιλογής. Επίσης μεγάλο πρόβλημα είναι η ξαφνική εμφάνιση του σταυρού στην ζωή μας. Στα καλά καθούμενα και μάλιστα όταν δεν το περιμέναμε.
Ο Ίδιος ο Χριστός στους λόγους του αναφέρει πρόσωπα και γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης. Το ίδιο γίνεται και από τους Αποστόλους Του και διαδόχους αυτών. Οι Πατέρες της Εκκλησίας, οι άγιοι, πολλές φορές στα γραφόμενά τους μιλούν για την άρρηκτη σχέση των δύο Διαθηκών. Η υμνολογία επίσης δανείζεται και από τις δύο αυτές γραπτές πηγές της Πίστης
Γιὰ νὰ παραστοῦμε μπροστὰ στὸν Βασιλέα καὶ Θεό μας, λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης, δὲν πρέπει νὰ πᾶμε ἀπροετοίμαστοι. Βασικὴ προϋπόθεση γιὰ νὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὸν Κύριο εἶναι νὰ ἔχουμε τὸν χιτώνα τῆς ψυχῆς ὑφασμένο ὁλόκληρο μὲ τὸ νῆμα τῆς ἀμνησικακίας. Ἀλλιῶς, δὲν θὰ ὠφεληθοῦμε τίποτε ἀπὸ τὴν προσευχή. Καὶ τὸ ὅλο ὕφος τῆς προσευχῆς ἂς εἶναι ἁπλό, ἀποίκιλο, ἀνεπιτήδευτο. Ὁ τελώνης καὶ ὁ ἄσωτος μὲ ἕνα καὶ μόνο λόγο συμφιλιώθηκαν μὲ τὸν Θεό.
Ενώ ήθελα και προσπαθούσα να φύγω με πιάσανε και με το ζόρι με ξαπλώσανε στον τάφο του Γέροντα ανάσκελα. Είδα τότε τον γέροντα Παΐσιο να ανασηκώνεται από την μέση και πάνω σαν να ξυπνά από ύπνο, όχι σαν νεκρός. Ήταν ακριβώς ο ίδιος με τα γένεια και τα ράσα του. Ήταν θέμα δευτερολέπτου. Με ακούμπησε με το χέρι του στο μέτωπο και την ίδια στιγμή είδα να βγαίνη μαύρος καπνός από το στόμα μου…
Κατά τόν Ἀπ. Παῦλο «ἡ θλῖψις ὑπομονήν κατεργάζεται, ἡ δέ ὑπομονή δοκιμήν, ἡ δέ δοκιμή ἐλπίδα, ἡ δέ ἐλπίς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διά Πνεύματος Ἁγίου»( Ρωμ. 5, 5). Παρουσιάζει ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος τήν ἀνελικτική πορεία τῆς ψυχῆς ἀπό τήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν.
Επειδή και η σιωπή είναι συνενοχή, 37 συνολικά, ως τώρα, Μοναστήρια, ακολουθώντας το παράδειγμα του Μεγάλου Σπηλαίου, αποδοκιμάζουν τους παραπάνω Βουλευτές, αρνούνται να τους καλέσουν στις εθνικοθρησκευτιικές εκδηλώσεις τους και να τους αποδώσουν κάθε είδους τιμή, εκφράζοντας την επιθυμία να μην έρθουν στα Μοναστήρια, γιατί, συν τοις άλλοις, είναι βέβαιο πως θα τα ακούσουν για τα καλά και έξω από τα δόντια!
Ὁ ταλαίπωρος πατέρας, ἀφοῦ ἔχει ἐξαντλήσει κάθε ἀνθρώπινη προσπάθεια γιὰ τὴν θεραπεία τοῦ παιδιοῦ του καὶ δὲν ἔχει λάβει ἀπὸ πουθενὰ βοήθεια, ἀπευθύνεται τελευταῖα καὶ στὸν Χριστό, χωρὶς στὸ βάθος νὰ πιστεύῃ ὅτι Ἐκεῖνος μπορεῖ νὰ τὸν βοηθήσῃ: «εἴ τι δύνασαι», τοῦ λέει, ἐὰν μπορῇς ἐσὺ νὰ κάνῃς κάτι, ἐνῶ δὲν μπόρεσαν ὅλοι οἱ προηγούμενοι, οὔτε καὶ οἱ ἴδιοι σου οἱ μαθητές! (Μάρκ, θ’ 19).
Λοιπόν ἀγωνισθῶμεν· ἀκονίσωμεν τάς ψυχάς μας εἰς τό ἀκόνι τῆς ὑπομονῆς, ὅπως ἐκφέρωμεν ἔργον εὐάρεστον τῷ Θεῷ· θλίψεις, ἀρρώστειαι, στενοχωρίαι, πειρασμοί, οὐδέν τῶν τοιούτων θά χωρίσῃ ἡμᾶς ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ· διότι ἐκ τῶν προτέρων ἔχομεν διδαχθῆ καί λάβει γνῶσιν, ὅτι στενή καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός, ἡ ὁδηγοῦσα τούς βαδίζοντας αὐτήν εἰς τήν ἄλυπον ζωήν.
Ψυχωφέλιμος λόγος Γέροντος Παρθενίου Καθηγουμένου Μονής Αγίου Παύλου
Τὴν Κυριακὴ 7 Ἀπριλίου 2024 πραγματοποιήθηκε στὴν αἴθουσα τοῦ Ἐμπορικοῦ Ἐπιμελητηρίου Λέσβου στὴ Μυτιλήνη ἐκδήλωση – ὁμιλία μὲ θέμα «Σύγχρονες Προκλήσεις στὴν Ἐκπαίδευση καὶ στὴν Ἀνατροφὴ τῶν Παιδιῶν μας», μὲ ὁμιλητὴ τὸν δικηγόρο παρ’ Ἀρείω Πάγω κ. Δῆμο Θανάσουλα.