Δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο αισιόδοξη νότα για το ξεκίνημα του νέου χρόνου, από την τεράστια νίκη και επάνοδο των υγειονομικών στις επάλξεις του ΕΣΥ. Μετά από 16 μήνες ανελέητου πολέμου από έναν ολόκληρο συστημικό «οδοστρωτήρα», οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί επιστρέφουν ως νικητές στην εργασία τους…
Η Κλίμακα του Αγίου Ιωάννη του Σιναΐτη: Λόγος περί διακρίσεως
Η ευεργεσία του Θεού
Η μεγάλη αξία και σημασία της νοεράς προσευχής…!
Με το κεφάλι ψηλά, όπως αρμόζει σε αυτούς που με το αίμα της καρδιάς τους αντιστάθηκαν (με όλη τη σημασία της λέξης), επέστρεψαν οι υγειονομικοί που για 16 μήνες βρέθηκαν σε καθεστώς αναστολής εργασίας χωρίς μισθό και ασφάλιση… ελέω ιού και με τις ευλογίες της επιτροπής ειδικών, του κοινοβουλίου , των σωματείων… ο κατάλογος δεν έχει τέλος!
Η Ελλάδα πλέει στην φουρτουνιασμένη θάλασσα ακυβέρνητη, χωρίς ηγεσία, χωρίς στόχους, χωρίς όραμα. Περίγελως των γειτόνων της, ακόμα και των πιο αδυνάμων, ικέτις στους συμμάχους της, εξωνημένη στους δανειστές της. Το πολιτικό σύστημα και η κατεστημένη διανόηση με μανία προσπαθούν να αποδομήσουν την ιστορική συνείδηση, την ταυτότητα, την πίστη και την συλλογική μνήμη των Ελλήνων…
Ένα άτομο που δεν πιστεύει στο Θεό, μήτε στον άνθρωπο μπορεί να βρει άλλη πιθανότητα απόλυτου και ελευθερίας παρά στον έξω κόσμο, στη φύση…Αλλά η ελευθερία που το άτομο αντλεί από τη φύση είναι αυταπάτη ελευθερίας, γιατί η φύση δεν είναι το απόλυτο…
Ε! Εσείς, ειδικοί των σωμάτων και των ψυχών. Ξεχάσατε ότι γεννηθήκατε άνθρωποι και τώρα μέσα σας το θεριό δαγκώνει τα σωθικά σας. Πότε θα σταματήσετε να σπέρνετε διχόνοια, πότε θα πάψετε να θερίζετε χαρές; Ω! Έλληνες, ας αφήσουμε τα λόγια κι ας ξαναπιάσουμε τα λουριά. Αυτοί δε φοβούνται μήτε Θεό μήτε άνθρωπο. Ας τους δείξουμε πως η λευτεριά βρίσκεται στα δουλεμένα χέρια…
Η έννοια του χρόνου είναι μια παμπάλαια μυστηριώδης υπόθεση για τον άνθρωπο. Κανένα άλλο ον δεν έχει την αίσθηση της ροής του χρόνου, πολλώ δε μάλλον δεν έχει την ικανότητα της μέτρησής του, εκτός από τον άνθρωπο, ο οποίος μόνος αυτός προικίσθηκε από το Θεό Δημιουργό με λογική, χάρις στην οποία υπερβαίνει την ενστικτώδη κατάσταση, κοινή σε όλα τα έμβια πλάσματα, και ανάγεται έτσι στη σφαίρα του φιλοσοφικού στοχασμού.
Στήν σημερινή Κυριακή πρό τῶν Φώτων, ἡ Ἐκκλησία μᾶς προετοιμάζει γιά τήν βίωση τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Φώτων. Στήν εὐαγγελική περικοπή κυριαρχεῖ τό πρόσωπο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καί τό κήρυγμά του πού εἶναι κήρυγμα τῆς μετανοίας. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης μαζύ μέ τήν Θεοτόκο εἶναι τά πρόσωπα πού…
Η ταπείνωση του Θεού
Ο Γ. Σεφέρης μιλώντας το 1969 για την κατάσταση στην Ελλάδα…καταγράφει με εντυπωσιακά προφητικό τρόπο και το σήμερα: «Μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς ολωσδιόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας…. Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντιστούν…
Ο Χριστός με την περιτομή Του κατασκεύασε α) ένα φάρμακο θεραπευτικό της ασθένειας των ανθρώπων β) ένα φάρμακο ανακουφιστικό των πόνων τους και γ) ένα φάρμακο διαφυλακτικό της υγείας τους…
Γέρων Εφραίμ: Θεάρεστη προσευχή
Γέρων Γεώργιος Καψάνης: Η είσοδος μας στο νέο έτος και ο χρόνος
…Οἱ περισσότεροι Πνευματικοί τῆς ἐποχῆς μας εἶναι καλογερομάχοι καὶ ποικιλοτρόπως βάλλουν κατὰ τοῦ Μοναχισμοῦ καὶ μάλιστα χρησιμοποιοῦν καὶ Μεγάλους Βασιλείους μὲ Βασιλειάδες καὶ κοινωνικὴ δράση κ.λ.π.
Η μεγάλη δεσποτική εορτή της Περιτομής του Κυρίου μας υπενθυμίζει αυτή την μεγάλη αλήθεια και τονίζει ιδιαίτερα την πραγματική ανθρώπινη φύση, την οποία εκών ενδύθηκε, για χάρη της δικής μας σωτηρίας. Η καθιέρωση του εορτασμού της Περιτομής του Κυρίου από την Εκκλησία, συνέτεινε αναμφίβολα η δράση κάποιων αιρετικών κύκλων της αρχαίας Εκκλησίας…
Για τη συντριπτική όμως πλειοψηφία των ανθρώπων όμως είναι ευκαιρία για εφήμερες κοσμικές και φτηνές ενασχολήσεις. Υπό την επίδραση της δυτικοευρωπαϊκής κοσμικής και υλιστικής κουλτούρας παραμερίστηκε το πνευματικό νόημα των αγίων αυτών εορτών και δόθηκε προτεραιότητα σε κάθε είδους καταναλωτισμού και υλικών απολαύσεων.
Γέρων Εφραίμ: Για να κερδίσουμε την σωτηρία μας, θα πρέπει…
Πολύ σωστά έπραξες. Όταν ο αδελφός μας σφάλει, εμείς πρέπει να βαστάξουμε τον πειρασμό του. Η αληθινή αγάπη μάς εμπνέει να κάνουμε θυσίες χάριν του πλησίον. Όπως ο Χριστός όταν τον σταύρωναν, παρακαλούσε τον Ουράνιο Πατέρα Του να συγχωρήσει τους σταυρωτές Του, διότι δεν ήξεραν τι κάνουν.
Γέρων Εφραίμ: Αδιαλείπτως προσεύχεσθε
Καί μόνο ἡ λέξη σέ κάνει νά αἰσθανθεῖς ἀνέτοιμος. Ἡ ἀγάπη τοῦ κόσμου τούτου συσκοτίζει τό θαῦμα τῆς οὐράνιας συγκατάβασης, τήν ἀπέραντη ὁμορφιά τοῦ Θεοῦ ὡς βρέφος. Καί μόνο οἱ μοναχοί ἴσως, ἤ καί ἄλλοι ἀπελπισμένοι κρατοῦν στήν καρδιά τους καλά φυλαγμένη τήν ἀναμονή γιά τό θαῦμα.
Γιόγκα καί διαλογισμός: Εἶδος γυμναστικής ἤ μία θρησκευτική πράξη ἀντίθετη μέ τή χριστιανική πίστη; Ὁ Ὀσιολογιώτατος μοναχός Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, Διδάκτωρ Θεολογίας και τῆς Φιλοσοφίας μας ἐνημερώνει.
Ἐφ᾿ ὅσον ὁ Χριστός εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου, ἐκεῖνοι ὅπου δέν Τόν βλέπουν, ὅπου δέν Τόν πιστεύουν, ὅλοι βεβαιότατα εἶναι τυφλοί. Καθώς τό ἐναντίον πορεύονται εἰς τό φῶς ὅλοι ἐκεῖνοι, ὅπου ἀγωνίζονται νά κάμνουν τάς ἐντολάς τοῦ Χριστοῦ· αὐτοί τόν Χριστόν ὁμολογοῦν καί ὡς Θεόν προσκυνοῦν καί λατρεύουν.
Ο κ. Παρασκευάς Λαμπρόπουλος, πνευματικό τέκνο του Αγίου Πορφυρίου, ομιλεί για τον Άγιο και περιγράφει θαυμαστά γεγονότα που έζησε κοντά του
Είμαι μυθιστοριογράφος και υποθέτω ότι έχω επινοήσει αυτή την ιστορία. Γράφω «υποθέτω» γιατί παρά το γεγονός ότι την έχω επινοήσει, εξακολουθώ να φαντάζομαι ότι πρέπει να συνέβη κάπου, κάποτε, παραμονές Χριστουγέννων, σε μια μεγάλη πόλη σε εποχή τρομερής παγωνιάς. Βλέπω μπροστά μου, σαν οπτασία, την εικόνα ενός αγοριού, μικρού, έξι χρονών ή και μικρότερου. Εκείνο το πρωί το αγοράκι ξύπνησε σ’ ένα παγωμένο, υγρό υπόγειο…
Χριστός Γεννέθεν – Ποντιακά Κάλαντα Χριστουγέννων
Χριστός ετέχθη!
Τα Χριστούγεννα, λοιπόν, εορτάζονται στον Άθω με Ορθόδοξη μέθεξη στο Μυστήριο. Και κατανοείται η δογματική και πνευματική σημασία της Σαρκώσεως κατά το μέτρο της θεώσεως εκάστου, που επέτυχε με την θεία αγάπη, «Τοσούτον τω ανθρώπω τον Θεόν δια φιλανθρωπίαν ανθρωπίζεσθαι, όσον ο άνθρωπος εαυτόν τω Θεώ δι’ αγάπης δυνηθείς απεθέωσε»…
Ο αχώρητος Θεός χωρείται στην αγκάλη της Μητρός Του, της Θεοτόκου Μαρίας. Ο αόρατος οράται, ο άκτιστος κτίζεται….Έξω από αυτήν την Λειτουργική Θεανθρώπινη εμπειρία και αίσθηση, μακρυά από τον δρόμο προς την Βηθλεέμ, υπάρχει ο εγωιστικός ανθρωποκεντρισμός, η κτηνωδία, το παράλογο, η αγωνία, η μοναξιά και η απογοήτευση…
Ρίχνοµε στήν πλάτη τήν χλαίνη καί αµέσως µπροστά στό εικόνισµα – τό ωραιότερο τού κόσµου – κάτω από τό φώς τού καντηλιού αφήνοµε τίς ψυχές µας νά ψάλλουν τήν Γέννηση τού Χριστού. Ουδέποτε στήν ζωή µας νοιώσαµε τέτοια θρησκευτική κατάνυξι, όση ‘κείνη τήν βραδυά µέσα στόν αχυρώνα, τέτοια ψυχική αγαλλίασι…
Μιά φορά κι’ έναν καιρό, πριν από πολλά χρόνια σε μια όμορφη χώρα, ζούσε ένα μικρό παιδάκι, ο Κωνσταντίνος. Εκεί μεγάλωνε σχεδόν όπως όλα τα παιδάκια, παίζοντας με τους φίλους και τα αδέρφια του στο παλάτι. Ξέχασα βέβαια να σας πω, ότι οι γονείς του Κωνσταντίνου, ο Μανουήλ Παλαιολόγος και η Ελένη Δραγάτση, ήταν οι βασιληάδες της όμορφη αυτής χώρας…
Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: «Ἐγώ τά πάθη τά βλέπω σάν δυνάμεις τῆς ψυχῆς. *Ὁ Θεός δέν δίνει ἐλαττώματα, ἀλλά δυνάμεις. Ὅταν, ὅμως, δέν ἀξιοποιοῦμε αὐτές τίς δυνάμεις γιά τό καλό, ἔρχεται τό ταγκαλάκι καί τίς ἐκμεταλλεύεται καί αὐτές γίνονται πάθη, καί ὕστερα γκρινιάζουμε, τά βάζουμε μέ τόν Θεό. Ἐνῷ, ἐάν τίς ἀξιοποιήσουμε, στρέφοντάς τες ἐναντίον τοῦ κακοῦ, μᾶς βοηθοῦν στόν πνευματικό ἀγῶνα»…