ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ

Κάποτε κάποιος μεγάλος εγκληματίας, αποφάσισε να εξομολογηθεί. Και τι δεν του είπε του εξομολόγου! Φοβερά αμαρτήματα! Στην διάρκεια της εξομολόγησης, ο πνευματικός προσεύχονταν μέσα του και έλεγε: …

Ἐν ὄψει τῆς ἐπικείμενης συγκλήσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ὡς ἐλάχιστο μέλος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί ὡς καθηγητής τῆς Δογματικῆς Θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας, θά ἤθελα…

«Καὶ καθὼς Μωυσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ
ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰω. 3,14-15)

Κύριε δείχνε μου τον Σταυρό σου, όταν…..

Τὸ νεκρὸ ἀλλά, χαριτωμένο σῶμα τοῦ μεγάλου Ἀσκητή, δὲν ἔχει χάσει τὸ φυσικό του χρῶμα, οὔτε τὴν ἐλαστικότητά του καὶ διατηρεῖ ἀκόμη καὶ τοὺς μῦς, τὸ λίπος καὶ τὸν ὑποδόριο ἱστό. Τὰ πέλματα διατηροῦν σταγόνες ἀπὸ εὐῶδες  μύρο τὸ ὁποῖο συχνά, εἶναι τόσο πολύ, ποὺ  σὲ κάποια σημεῖα παρασύρει τὴν ἐπιδερμίδα!

«Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾽ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἀποστεῖλαι τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει, κηρῦξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν» (Λουκ. 4,18-19 = Ἠσ. 61,1-2)

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός υπήρξε η πλέον λαμπρή μορφή του Γένους κατά την Τουρκοκρατία. Θα ανέμενε κάποιος να τιμάται η μνήμη του από την Πολιτεία κατά τρόπο λαμπρό και πανηγυρικό.

Ἔλεγε μέ σαφήνεια: «Καλύτερα νά τά ἀφήσετε φτωχά καί γραμματισμένα, παρά πλούσια καί ἀγράμματα». Τόνιζε ἐπίσης,ὅτι, ἡ παιδεία πρέπει νά προσφέρεται σέ ὅλους καί μάλιστα δωρεάν.

Πόσο δίκαιο είχε ο μακαριστός αγιορείτης ιερομόναχος Αθανάσιος Ιβηρίτης που απευθυνόμενος στον λόγιο μοναχό Θεόκλητο Διονυσιάτη, κλαίγοντας έγραφε αναφερόμενος στα δάκρυα που χύνονται στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Πορταΐτισσας: «Τα ωραιότερα γράμματα θα εγράφοντο με δάκρυα, αν ήταν μαύρα ως μελάνη…».

Ἔφθασε ὅμως ἡ νηστεία τῆς Παναγίας, τὸν δεκαπενταύγουστο. Ὁ Τοῦρκος, μόλις κατάλαβε ὅτι ὁ Ἰωάννης δὲν ἤθελε νὰ χαλάσει τὴν νηστεία καὶ νὰ ἀρτυθεῖ, ἀποφάσισε νὰ τὸν κλείσει σ’ ἕνα στάβλο. Ἐκεῖ τὸν κλειδαμπάρωσε γιὰ ὅλο τὸ διάστημα τῶν 15 ἡμερῶν καὶ πότε τὸν κρεμοῦσε καὶ τὸν κάπνιζε μὲ ἄχυρα καὶ πότε τὸν χτυποῦσε μὲ τὸ σπαθὶ τοῦ προσπαθώντας νὰ τὸν κάνει νὰ φάει καὶ νὰ χαλάσει τὴν νηστεία

Πόσο ευάρεστο είναι στον Κύριο το ψιθύρισμα που βγαίνει κατευθείαν από μια καρδιά γεμάτη πίστη, αγάπη κι ευγνωμοσύνη! Είναι αδύνατο να το εκφράσει κανείς. 

-Γέροντα, ποιά προετοιμασία χρειάζεται να κάνουμε για την προσευχή;
– Ανάλογη με την προετοιμασία που κάνουμε για την Θεία Κοινωνία. Εκεί έχουμε Θεία Κοινωνία, εδώ θεία επικοινωνία. 

Δὲν ντρέπεσαι ἐσὺ ποὺ ἔκανες τόσες ἁμαρτίες καὶ τόσες βρωμιές, νὰ προσέλθεις νὰ Βαπτιστεῖς; Τὸ Βάπτισμα εἶναι γιὰ τοὺς καθαρούς, γιὰ τοὺς Ἁγίους ἀνθρώπους, δὲν εἶναι γιὰ σένα… 

Η φανέρωση της δόξας της θείας φύσης του Χριστού είναι το έργο του Θεού, διότι ο Άγιος Θεός επιθυμεί, ο άνθρωπος γίνει μέτοχος της θείας δόξας.  Ο άνθρωπος πλάσθηκε «κατ’ εικόνα και καθομοίωσιν» Θεού (Γεν. 1:26) και έχει κληθεί να γίνει άγιος, κατά Χάρη, όπως ακριβώς ο Θεός είναι Άγιος από την φύση Του.

Μόλις στην οικογένεια πάει να γίνει ένα σκάνδαλο, μια διαίρεση, μια ακαταστασία: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς», «Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισε τα παιδιά μας», «Κύριε Ιησού Χριστέ, ειρήνευσέ μας, και έρχεται χάρις, ευλογία και ειρήνη.

Ο «ανθρωποκτόνος απ’ αρχής» (Ιωάν.8,9), ο μισόκαλος διάβολος, ορέχτηκε να γίνει Θεός, να πάρει τη θέση του Πλάστη του Θεού και να λατρευτεί ως Εκείνος.

Μία μέρα ενώ περνούσε μέσα από το δάσος συνάντησε ένα παιδί να είναι νεκρό, διότι το δάγκωσε φίδι. Ο Παντολέων προσευχήθηκε στο Χριστό λέγοντας: «Εάν τα όσα λέγει ο Ερμόλαος είναι αληθή, ας αναστηθεί το παιδί και ας πεθάνει το φίδι».  Αμέσως ο νεκρός αναστήθηκε και το φίδι κομματιάστηκε.

Μέγας σκόπελος, ανάμεσα σε δεκάδες άλλους, για τις σχέσεις της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας μας με τον Παπισμό είναι και η πολιτική του διάσταση.

Οι δύο Διαθήκες, Παλαιά και Καινή, δεν αποτελούν δύο στεγανά χωρισμένες, αλλά δύο άρρηκτα ενωμένες ενότητες της μιας, διαχρονικά ενιαίας, Ιεράς Ιστορίας.

Στο τέλος του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου (21,25) αναφέρεται ότι <υπάρχουν και άλλα πολλά πού έκανε ο Ιησούς, που, αν γραφτούν, ένα προς ένα, ούτε ο κόσμος ολόκληρος δε θα χωρούσε, νομίζω, τα βιβλία που θα ’πρεπε να γραφτούν. Αμήν>.

“Αν Ερχόταν Πάλι….” Σύντομο κήρυγμα απο τον Επίσκοπο Αυγουστίνο Καντιώτη για την εορτή του Προφήτη Ηλία

Ὁ ἅγιος Νι­κό­δη­μος κα­τα­τάσ­σε­ται με­τα­ξὺ τῶν λο­γι­ω­τά­των τοῦ και­ροῦ του, πάν­των ὑ­πέρ­τε­ρος κα­τὰ τὴν φι­λο­πο­νί­αν καὶ χαλ­κέν­τε­ρος ἀ­να­δει­χθείς, τὰ πο­λυ­ά­ριθ­μα αὐ­τοῦ συγ­γράμ­μα­τα οὐκ ὀ­λί­γον συ­νε­τέ­λε­σαν εἰς τὴν κρα­ταί­ω­σιν τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας, ὠ­φε­λεί­ας ἀ­νυ­πο­λο­γί­στου τοῦ ἡ­με­τέ­ρου Ἔθνους πρό­ξενα γε­νό­με­να­

“Δεν μπορούμε και τους Δύο!” . Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη

Η μελέτη της Βίβλου, Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, είναι σημαντικό γεγονός στην πνευματική ζωή του χριστιανού. Στην Αγία Γραφή είναι καταγεγραμμένες αλήθειες της Πίστεώς μας.

Ὡστόσο δὲν χαίρονται ὅλοι τὴν ἁγία αὐτὴν ἡμέρα. Ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ μένουν ἀμέτοχοι καὶ ξένοι τῆς χαρᾶς καὶ τοῦ Φωτὸς τῆς Ἀναστάσεως. Εἶναι οἱ λογῆς ἄθεοι, οἱ ἀρνητὲς τοῦ Χριστοῦ, οἱ χριστιανομάχοι, οἱ αἰρετικοὶ καὶ ἀλλόθρησκοι, οἱ ὁποῖοι, ὄχι ἁπλὰ μένουν ἀμέτοχοι ἀπὸ τὸ Φῶς καὶ τὴν Χάρη τοῦ Ἀναστάντος, ἀλλὰ λυποῦνται καὶ ὠρύρονται, προσπαθώντας ἀνεπιτυχῶς νὰ ἀμαυρώσουν τὸ κοσμοσωτήριο αὐτὸ γεγονὸς τῶν γεγονότων.

Υπάρχουν κάποια περιστατικά στην επί γης παρουσία του Χριστού, τα οποία αναφέρονται στα Ευαγγέλια, που χρίζουν ιδιαίτερης ερμηνευτικής προσέγγισης.

Ἡ Ταφὴ καὶ ἡ Ἀνάστασις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποτελοῦν βασικὰ θέματα τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς μας πίστης. Πιστοποιοῦν ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνας ἐξαίρετος ἄνθρωπος, ἕνας μεγάλος δάσκαλος, προφήτης ἤ θαυματουργὸς ἀλλά, ὁ Θεάνθρωπος Δημιουργὸς καὶ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.

Ἀπὸ τὸν Βασίλειο Χ. Στεργιούλη Ἡ χριστιανικὴ ἀνθρωπότητα πανηγυρίζει καὶ πάλι τὸ κορυφαῖο γεγονὸς τῆς πίστεως καὶ τῆς ἱστορίας. Τὸ […]

Γεμίστε τὶς ἐκκλησιὲς καὶ δοξάστε τον. Θὰ μᾶς φέρει σύντομα στὶς μέρες τὶς χαρμόσυνες, ποὺ μαζὶ μὲ τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» θὰ λέμε καὶ «Ἑλλὰς ἀνέστη».

Η Σταύρωση του Χριστού στον Γολγοθά και ο σταυρικός Του θάνατος  αποτελούν την αποκορύφωση του Θείου Δράματος. Του Πάθους του θεανθρώπου, από το οποίο προήλθε η σωτηρία του κόσμου.

Η εσπερινή ακολουθία της Μεγάλης Τρίτης είναι ιδιαίτερα προσφιλής στο λαό. Γιατί παρουσιάζει ζωηρά και παραστατικά την τραγικότητα της ζωής, της αμαρτίας, την ανείκαστη αγαθότητα και ευσπλαχνία του Θεού και την λυτρωτική δύναμη της μετάνοιας, που απαλλάσσει την ψυχή από το βάρος της αμαρτίας και της ενοχής.

Ἡ εσπερινὴ ἀκολουθία τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, μοιάζει μὲ πύλη ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν πιὸ κατανυκτικὴ περίοδο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Τὴν Μεγάλη Ἐβδομάδα.

«Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και μακάριος ο δούλος ον ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθής. Αλλά  ανάνηψον κράζουσα, Άγιος, Άγιος, Αγιος ει ο Θεός ημών. Δια της