Ἡ Παναγία ἀναδείχθηκε κορυφαῖο πρόσωπο τοῦ χριστιανισμοῦ καί ἐπί εἴκοσι αἰῶνες ἀποτελεῖ σημεῖο ἀναφορά γιά ὅλους μας. Συμμετέχουμε καί ἐμεῖς στήν ἑορτή μέ τή ἐν λόγω ἐκπομπή, στήν ὁποίαν ἀκούγονται τά παρακάτω τραγούδια …
Ὁ Θεός μᾶς τίμησε ἰδιαιτέρως κάνοντας καί δική μας μητέρα τήν ἔμψυχη Κιβωτό του, τή μητέρα του. Ἅς ἀτενίζουμε εὐλαβικά καί ἐμεῖς τήν πανάχραντη μορφή της, γιά νά διαπεράσουμε ὑπό τή μητρική της προστασία τόν πολυκύμαντο Ἰορδάνη τῆς ζωῆς μας καί νά φτάσουμε ὅλοι ἀσφαλεῖς στήν ἀκύμαντη γαλήνη τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Σύμφωνα μέ ἀρχαῖα παράδοση ὑποσχέθηκε στόν πρῶτο οἰκιστή τοῦ Ἁγίου Ὅρους Ὅσιο Πέτρο τόν Ἀθωνίτη, πώς Αὐτή θά εἶναι «προνοητῆς, ἰατρός καί προφεύς» τῶν μοναχῶν ὅσο διαγουν τήν ἐπί γῆς ζωή τους. Καί ὅταν τελειώσουν στό Ἅγιον Ὅρος τή ζωή τους, θά ζητήσει ἀπό τόν Υἱό καί Θεό τῆς «τελείαν συγχώρησην τῶν ἁμαρτιῶν» τους.
Ὁ Νικόλαος Γ. Πολίτης, ὁ Γενάρχης τῆς Ἑλληνικῆς Λαογραφίας δικαίως συναριθμεῖται ἀνάμεσα στοὺς κορυφαίους διανοητὲς τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ. Τόσο ἡ πρωτοποριακὴ σὲ ποσὸν καὶ ποιὸν ἐπιστημονική του παραγωγή, ὅσο καὶ ἡ πολύμορφη καὶ θαυμαστὴ κοινωνικήν του δράση ἐπιμαρτυροῦν τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές.
Πῶς θὰ ἀντέξη τὸν ἀδόκητο χαμὸ τῆς συζύγου του; ἀντιμετώπισε μὲ σθένος τὴν ἀδόκητη συμφορά. Ἡ λέξη εἶναι σύνθετη ἀπὸ τὸ στερητικὸ α καὶ τὸ ρῆμα δοκῶ «προσδοκῶ, νομίζω, θεωρῶ».
Στό πρῶτο μέρος θά πᾶμε στό νοτιοανατολικό ἄκρο τῆς Μεσογείου, θά πᾶμε στήν Κύπρο, ἡ ὁποία ὑπῆρξε τό προπύργιο τοῦ Ἑλληνισμοῦ στήν Ἀνατολική Μεσόγειο στούς ἑλληνιστικούς χρόνους καί στό δεύτερο μέρος θά ἀκούσουμε τραγούδια ἀπό τά Δωδεκάνησα.
Μέσα ἀπὸ τὴν διασκέδαση, τὸ γλέντι, τὸν χορό, προάγεται ὁ πολιτισμὸς ἑνὸς λαοῦ. Ἀκούγοντας τὰ πολὺ ὡραῖα δημοτικὰ τραγούδια, τὰ ὁποῖα συνοδεύονται μὲ τὸ πανάρχαιο ὄργανο, τὴν ποντιακὴ λύρα, μεταφερόμαστε νοητὰ στὴν γῆ τοῦ Πόντου.
Ὅταν ἔρθει μέσα σου ὁ Χριστός δέν θά ὑπάρχει φόβος θανάτου. Ὁ θάνατος γιά σένα θά εἶναι μιά ἁπλή μετάβαση ἀπό τά πρόσκαιρα στά αἰώνια. Ὁ θάνατος θά εἶναι βίωση τῆς αἰώνιας ζωῆς μαζί Του. Στήν καθημερινότητα θά νιώθεις ὅτι δέν εἶσαι μόνος, θά νιώθεις δυνατός.
Χωρίς πίστη στό Θεό, δέν θεμελιώνεται πίστη σέ πατρίδα, σέ ἠθική καί ἄλλα ἰδανικά. Ἡ ἀθεΐα ὁδηγεῖ στήν αὐτοθέωση τοῦ ἀνθρώπου καί ἐμφανίζει τό σκληρό πρόσωπό της πρός τούς ἄλλους.
Ὅποιος προσπαθήσει νὰ περιγράψει τὴν ἔννοια τῆς Παράδοσης ἑνὸς λαοῦ, βρίσκεται σὲ δύσκολη θέση. Ὁ ὁρισμός του εἶναι σίγουρα περιγραφικός. Ἡ οὐσία τῆς Παράδοσης ὑπεκφεύγει· μένει μόνο ἡ περιγραφή, οἱ ἐκδηλώσεις, τὰ φαινόμενα…
Ὁρισμένοι Χαλκιδικεῖς εἶχαν ἰδιαίτερες σχέσεις μὲ τὴν μακεδονικὴ αὐλή, ὅπως ὁ Νικόμαχος ἀπὸ τὰ Στάγειρα, ὁ πατέρας τοῦ Ἀριστοτέλη, ὁ φίλος, σύμβουλος καὶ ἀρχίατρος τοῦ Ἀμύντα Β΄, γι’ αὐτὸ ἔζησε ἐπὶ ἔτη στὴν μακεδονικὴ αὐλή.
Ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη ὀργανώνει ἕνα κατασκηνωτικό πενθήμερο, 24 – 28 Αὐγούστου 2018 στίς κατασκηνώσεις τῆς Ἐλαφίνας κοντά στή Βέροια. Τό πενθήμερο αὐτό ἀπευθύνεται σέ νέους καί νέες καί ἡ κάθε μέρα θά προσφέρει ὁμιλίες γιά κοινωνικά καί πνευματικά θέματα, εξορμήσεις στή γραφική φύση πού περιβάλλει τήν κατασκήνωση, προβολές.
Τὰ ἐπιστημονικὰ δεδομένα, ποὺ θὰ παρουσιάσω συνοπτικὰ ἐδῶ, ἀνοίγουν νέες προοπτικὲς ἱστορικὲς καὶ πολιτιστικὲς στὸ ζήτημα τοῦ πρώτου ἐφευρέτη λαοῦ, ποὺ ὅπως ἀποδεικνύεται μὲ βάσιμα τεκμήρια εἶναι ὁ ἑλληνικὸς …
πὼς χρέος … εἶναι νὰ λάβετε ὁποιαδήποτε πρόνοιαν καὶ διὰ τὸ καταδυναστευόμενον Ἑλληνικὸν Ἔθνος παρὰ τῆς Ὀθωμανικῆς ἐξουσίας, τὸ ὁποῖον ὑποφέρει τόσους αἰῶνας τὸν τυραννικὸν Ὀθωμανικὸν ζυγὸν καὶ τὸ ὁποῖον διακινδυνεύει νὰ πέσῃ εἰς τὴν τελευταίαν ἐξόντωσιν καὶ τὸν μηδενισμόν, ὅθεν δὲν μοῦ φαίνεται δίκαιον τὸ νὰ ἀδιαφορήσουν οἱ Βασιλεῖς
Πολλοί ἀπό τούς πρώην ἐργαζομένους ἔχουν φρικώδεις μνῆμες ἰδίως ἀπό τή διαδικασία νά συνενώνουν τά μέλη ἐμβρύων μετά τήν ἄμβλωση. Ἡ διαδικασία αὐτή λαμβάνει χώρα μετά τήν ἄμβλωση, ἔτσι ὥστε οἱ ἐργαζόμενοι στήν κλινική των ἀμβλώσεων νά μποροῦν νά βεβαιώσουν …
Τὸ ἀρχαῖο ἑλληνικὸ ρῆμα ἄγω χρησιμοποιεῖται στὰ νέα ἑλληνικὰ καὶ ὡς ἁπλὸ καὶ ὡς σύνθετο. Ὡς ἁπλὸ διατηρεῖ τὴν ἀρχαία σημασία του «ὁδηγῶ, φέρνω»: ἡ κυβέρνηση ἄγεται σὲ συμβιβασμό. Κυρίως ὅμως χρησιμοποιεῖται ὡς σύνθετο …
Ἀρκετὰ ἐρευνητικὰ κέντρα καὶ πανεπιστήμια σ’ ὅλο τὸν κόσμο ἀσχολήθηκαν μὲ τὸν τρόπο ζωῆς καὶ τὴ διατροφὴ τῶν Κρητῶν στὴν προσπάθειά τους νὰ ἀνακαλύψουν τοὺς λόγους τῆς μακροζωίας καὶ τοῦ χαμηλοῦ ποσοστοῦ ἀσθενειῶν, ὅπως ὁ καρκίνος, οἱ καρδιόπαθειες κ.ἄ.
Ὑπάρχουν στὸ λεξικὸ ὁρισμένα λήμματα πού, ἂν καὶ ἑρμηνεύωνται ἀπὸ τὸν λεξικογράφο, τὸ σημαινόμενό τους δὲν γίνεται ἀντιληπτὸ σὲ ὅλη τους τὴν ἔκταση ἀπὸ ἐκείνους ποὺ δὲν μετέχουν στὴν πολιτισμικὴ παράδοση ποὺ διακονεῖ ἡ γλῶσσα.
Τά τελευταῖα χρόνια στήν πατρίδα μας, ἔχει καταστεῖ θέμα συζήτησης, τό περιεχόμενο τῶν νόμων, οἱ ὁποῖοι ψηφίζονται ἀπό τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο καί οἱ ὁποῖοι εἶναι σχετικοί μέ ζητήματα ὁμοφυλοφιλίας, ἀλλαγῆς φύλου, οἰκογένειας, υἱοθεσίας, ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ρατσισμοῦ καί ἄλλα συναφῆ θέματα.
Ἡ περιφέρεια τῶν Σκοπίων (ἀρχ. Δαρδανία) καὶ οἱ περιοχὲς τῶν ἀρχαίων Πενεστῶν βορείως τῆς Ἀχρίδας (ἄρχ. Λυχνιδὸς) δὲν ὑπῆρξαν ποτὲ τμήματα τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ Μακεδονικοῦ κράτους …
Τόν Γέροντα Παΐσιο τόν γνώρισα τό ἴδιο ἔτος, τό 1992, πρός τό τέλος τοῦ καλοκαιριοῦ ἤ τίς ἀρχές τοῦ φθινοπώρου, δέν θυμᾶμαι ἀκριβῶς. Φθάνοντας στό Ἅγιον Ὄρος, πῆγα νά μείνω στήν Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου. Μέ τό πού ἔφτασα, ἄφησα τά πράγματά μου στό Μοναστήρι καί κατέβηκα τό μονοπάτι.
Ἡ μόνη γλῶσσα στὸν κόσμο ποὺ ὁμιλεῖται συνεχῶς ἐπὶ 4000 ἔτη. Ὅλες οἱ ὁμηρικὲς λέξεις ἔχουν διασωθεῖ στὴν παραγωγὴ τῶν λέξεων καὶ κυρίως στὰ σύνθετα. Π.χ. μπορεῖ σήμερα νὰ λέμε νερό, ἀλλὰ τὰ σύνθετα καὶ τὰ παράγωγα θὰ εἶναι μὲ τὸ ὕδωρ Ἢ τὸ ρῆμα δέρκομαι βλέπω, ποὺ ἔχει διασωθεῖ στὸ ὀξυδερκής.
Ἐμεῖς ὡς μοναχοί γνωρίζουμε πολύ καλά τί σημαίνει περιορισμός τῆς ἐλευθερίας, ἐπιλέξαμε τήν ζωή αὐτή ἡ ὁποία ὅμως ὁδηγεῖ σέ ἁγιασμό ὅταν κανοναρχεῖται ἀπό τόν Θεό καί ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ.
H μάχη στα Δερβενάκια: Μία από τις σημαντικότερες μάχες του αγώνα της Ανεξαρτησίας, στην οποία διαφάνηκε η στρατηγική ιδιοφυΐα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Μιά πολύ ἐνδιαφέρουσα συνέντευξη μέ τόν Οἰκονομολόγο Ἀντώνη Καλόγηρο γιά τήν πορεία τοῦ χρέους, τήν ἀπάτη τῶν μνημονίων εἰς βάρος τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας ἀλλά καί γιά τό πῶς φτάσαμε στά ἐπαίσχυντα μνημόνια.
Οἱ πρῶτες ἀναφορὲς γιὰ τὸ ὄνομα Μακεδονία γίνονται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη μὲ τὸ ὅραμα τοῦ προφήτη Δανιήλ, ὅπου προφητεύει διακόσια χρόνια πρὶν γεννηθεῖ ὁ Μ. Ἀλέξανδρος τὶς νῖκες κατὰ τῶν Μήδων καὶ τῶν Περσῶν, μὲ τὴν παραβολικὴ παράσταση τῆς νίκης τοῦ τράγου κατὰ τοῦ κριοῦ.
Ἔχετε πιθανὸν ἀκούσει ἢ διαβάσει ὅτι ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα γιὰ μιὰ ψῆφο δὲν ἔγινε ἡ γλῶσσα τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς. Σύμφωνα μὲ τοὺς ἐπινοητὲς αὐτοῦ τοῦ μύθου στὸ τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 18ου αἰῶνα διεξήχθη ψηφοφορία στὶς Η.Π.Α. μὲ σκοπὸ νὰ ἀποφασίσουν οἱ πολῖτες …
Ἅς παραμείνουμε ὅπως μᾶς ἔπλασε ὁ Θεός. Ὅσο πιό ἁπλοί εἴμαστε, τόσο περισσότερο ἀρέσουμε στό Θεό. Αὐτό εἶναι καί τό ζητούμενο νά ἀρέσουμε στό Θεό καί ὄχι στούς ἀνθρώπους. Ἔχουμε γιά παράδειγμα τήν Παναγία μας, καί τούς ἁγίους μας γιά τό πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ ἐμφάνισή μας.
Ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα σκάνδαλα, πού κινεῖ πολλούς ἐνάντια στήν Ἐκκλησία (ἀκόμη καί πιστούς ὀρθόδοξους χριστιανούς), εἶναι ἡ ἰδέα τῆς Ἐκκλησίας ὅτι οἱ ἀδελφοί μας πού αὐτοκτονοῦν (αὐτόχειρες) δέν πρέπει νά κηδεύονται, ἀλλά νά θάβονται χωρίς κηδεία.
Σέ ποιούς δίνει ἠχηρό ράπισμα ἡ ἀπόφαση αὐτή τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν; Ποιοί ἐπιχειροῦν μέ ἀφορμή τήν κατάργηση τοῦ Ὀρθόδοξου Χριστιανικοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος, νά ἀκυρώσουν τή θρησκευτική, ἐθνική καί πολιτισμική ταυτότητα τῶν Ἑλληνοπαίδων ;
Μιὰ ἐκπομπὴ ἀφιέρωμα στὴν πολύτεκνη οἰκογένεια μὲ θρησκευτικὴ συνείδηση, θεμέλιο λίθο καὶ σπονδυλικὴ στήλη τῆς φυλῆς μας, ἐγγύηση τῆς ἱστορικῆς μας κληρονομιᾶς. Σήμερα, ποὺ δυστυχῶς στὴν χώρα μας ὁ ἐρχομὸς κάθε ἑλληνόπουλου καταχωρεῖται ὡς «τεκμήριον οἰκονομικοῦ πλούτου» …
Οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, καί ἰδιαιτέρως οἱ ἱεράρχες τῆς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, δέν ἔχουν ἀνάγκη κανέναν ξένο διπλωμάτη γιά νά τεθοῦν στήν πρώτη γραμμή τοῦ ἀγῶνα γιά τήν προάσπιση τῶν ἐθνικῶν μας δικαίων.
Κανεὶς ἀσκητὴς δὲν ἅγιασε χωρὶς ἀσκήσεις. Κανεὶς δὲν μπόρεσε ν’ ἀνέλθει στὴν πνευματικότητα χωρὶς ν’ ἀσκηθεῖ. Πρέπει νὰ γίνονται ἀσκήσεις. Ἄσκηση εἶναι οἱ μετάνοιες, οἱ ἀγρυπνίες κ.λπ., ἀλλὰ ὄχι μὲ βία. Ὅλα νὰ γίνονται μὲ χαρά. Δὲν εἶναι οἱ μετάνοιες ποὺ θὰ κάνουμε, δὲν εἶναι οἱ προσευχές, εἶναι τὸ δόσιμο, ὁ ἔρωτας γιὰ τὸν Χριστό, γιὰ τὰ πνευματικά.