Δημοσιεύσεις ετικέτας «ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ»

Κάτι που χαρακτηρίζει ιδιαίτερα το Βατοπαίδι είναι η ύπαρξη πολλών θαυματουργών εικόνων της Παναγίας μας· έχουν παραμείνει στην Μονή επτά θαυματουργές εικόνες της Κυρίας Θεοτόκου.

Δέν ἔ­βγαι­νε στόν κό­σμο καί δέν εἶ­χε ἐ­πι­κοι­νω­νί­α μέ τούς συγ­γε­νεῖς του. Στίς Κα­ρυ­ές πού ἀ­πεῖ­χαν 10 λε­πτά εἶ­χε 46 χρό­νια νά πά­η. Εἶ­χε τό ἀ­κα­τά­κρι­το. Δέν ἀ­σχο­λεῖ­το καί δέν ἔ­κρι­νε τούς ἄλ­λους. Ἦ­ταν λε­πτός ἄν­θρω­πος, εἶ­χε εὐ­γέ­νεια ψυ­χῆς καί ἦ­ταν πο­νό­ψυ­χος, φι­λό­ξε­νος, ἐρ­γα­τι­κός, τί­μιος, φι­λή­συ­χος, κα­λο­γε­ρι­κός.

Κα­θό­ταν σ᾿ ἕ­να στα­σί­δι, κα­τέ­βα­ζε τό κου­κο­ύ­λι νά μή φα­ί­νε­ται, ἅ­πλω­νε τό κομ­πο­σχο­ί­νι καί ἔ­λε­γε τήν εὐ­χή. Τόν ρω­τοῦ­σε ἕ­να κα­λο­γέ­ρι: «Τί κά­νεις, γε­ρω–Εὐ­δό­κι­με;». Ἀ­παν­τοῦ­σε: «Τόν πο­λε­μά­ω. Βλέ­πεις τό κα­νό­νι;», καί ἔ­δει­χνε τό τρι­α­κο­σά­ρι του.

“Ὁλόκληρος ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐκκλησία τῶν μετανοούντων, Ἐκκλησία τῶν χειμαζομένων”, ἀποφαίνεται ὁ ἅγιος τῶν δακρύων, Ἐφραίμ ὁ Σῦρος· διά νά δικαιοῦται νά εἶναι ὅλη Ἐκκλησία τῶν εὐφραινομένων, ὡς λέγει ὁ Ψαλμωδός· “Κατά τό πλῆθος τῶν ὀδυνῶν μου αἱ παρακλήσεις σου εὔφραναν τήν καρδίαν μου”.

Έἶ­πε ὁ πα­πα–Γιά­ννης ὁ Ρου­μᾶ­νος ἀ­πό τήν Κο­λι­τσοῦ: «Ὡς νέ­ος μο­να­χός εἶ­χα πολ­λή δου­λειά, ἀλ­λά ἀγα­ποῦ­σα καί τό Ψαλ­τή­ρι. Γι᾿ αὐ­τό δι­ά­βα­ζα τούς ψαλ­μούς τήν ὥ­ρα τῆς ἐρ­γα­σί­ας καί ἔ­τσι με­τά ἀ­πό και­ρό τό ἔ­μα­θα ἀπ᾿ ἔ­ξω. Ὁ Γέ­ρον­τάς μου, ὁ π. Ἠ­λί­ας, κά­θε μέ­ρα δι­ά­βα­ζε ὅ­λο τό Ψαλ­τή­ρι».

Γέρων Εφραιμ: Άγιον Όρος – Ένας αγιασμένος τόπος

Άγιον Όρος: Το μονοπάτι του Μοναχού (βίντεο)

Ο Άγιος Παΐσιος μας ομιλεί ο ίδιος και μας περιγράφει τις άγιες διδαχές και θαυμαστές εμπειρίες του Ρώσου αγίου γέροντα και πνευματικού του παπά Τύχωνος που εγκαταβίωνε στο Κελλί του Τιμίου Σταυρού στην Καψάλα του Αγίου Όρους!

Οι “καταγγελίες” κάποιου μοναχού ονόματι “Ιωσήφ” της “Νέας Σκήτης” που έφυγε για να γλυτώσει (!), έφτασαν να γίνουν και πρωτοσέλιδο, ενώ ο κ. Μαρτίνος διαβεβαιώνει τώρα ότι ο καταγγέλων δεν είναι καν γραμμένος στα Μοναχολόγια και πώς είτε είναι υπερβολικός, είτε ήθελε να αποκτήσει δημοσιότητα…

Ανάμεσα στους άλλους είναι και αρχιερείς αλλά και δημοσιογράφοι του εκκλησιαστικού ρεπορτάζ που συνεχίζουν να υπερμαχούν για την προώθηση του μαζικού εμβολιασμού κατά του κορόνα-ιού.

     Ο γε­ρω Ἰ­γνά­τιος ὁ Ρου­μᾶ­νος ἦρ­θε ἀ­πό 13 χρόνων στό Ἅγιον Ὄ­ρος, στήν Λακ­κο­υσκή­τη, καί δέν ἤ­ξε­ρε ἀ­πό ἠ­λε­κτρι­κό ρεῦ­μα, ρα­δι­ό­φω­νο, τη­λε­ό­ρα­ση, πο­λυ­κα­τοι­κί­ες. Εἶ­χε 60 χρό­νια νά βγῆ στόν κό­σμο. Στά γε­ρά­μα­τα πῆ­γε στόν για­τρό, στήν Θεσ­σα­λο­νί­κη. Μόλις τόν βά­λα­νε στό ἀ­σαν­σέρ, εἶ­πε στόν συ­νο­δό του: «Γιατί μέ ἔ­βα­λες στήν πλά­στιγ­γα;». Ἔ­πει­τα ὅταν ἦρ­θε ἡ ὥ­ρα γιά τό Ἀ­πό­δει­πνο, κα­θό­ταν στό μπαλ­κό­νι καί πε­ρί­με­νε νά δύ­ση ὁ ἥ­λιος γιά νά κά­νη τό Ἀ­πό­δει­πνο. Ἔ­βλε­πε τά φῶ­τα τῶν δρό­μων καί τό φῶς πού ἐ­πι­κρα­τοῦ­σε, καί νό­μι­ζε ὅ­τι δέν ἔ­δυ­σε ὁ ἥ­λιος, ἐ­νῶ ἦ­ταν νύ­χτα.

  Ο γε­ρω Θε­ό­κτι­στος ὁ Δι­ο­νυ­σι­ά­της τά πρῶ­τα χρό­νια τῆς κα­λο­γε­ρι­κῆς του ἀ­πέ­κτη­σε τήν εὐ­χή. Δέν ἤ­θε­λε οὔ­τε νά τρώ­η οὔ­τε νά κοι­μᾶ­ται. Τοῦ πέ­ρα­σε λο­γι­σμός ἀ­πό τήν ἁ­πλό­τη­τα καί τήν ἀπει­ρί­α του ὅ­τι πλέ­ον ἁ­γί­α­σε καί ἀ­μέ­σως ἔ­χα­σε τήν εὐ­χή.

     Ο γε­ρω Ἡ­σύ­χιος ὁ Γρη­γο­ριά­της πάν­το­τε στε­κό­ταν ὄρ­θιος στό Κα­θο­λι­κό σέ ὅ­λη τήν ἀ­κο­λου­θί­α. Ἐ­πει­δή ὅ­ταν ἀ­κουμ­ποῦ­σε στό στα­σί­δι τόν ἔ­παιρ­νε ὁ ὕ­πνος, ἀ­πε­φά­σι­σε νά στέ­κε­ται ὄρ­θιος μέ τά χέ­ρια κά­τω. Ὁ­πό­τε μία φο­ρά τόν πῆ­ρε ὁ ὕ­πνος καί ἔ­πε­σε μέ τό κε­φά­λι πά­νω στήν κο­λώνα. Ἀ­πό τόν ζῆ­λο του νά νι­κή­ση τόν ὕ­πνο κόν­τε­ψε νά σκο­τω­θῆ. Ἀ­πό τά πό­δια του πού ἦ­ταν ὁ­λό­κλη­ρα σάν πλη­γές, ἔ­ρε­ε πυ­ῶ­δες ὑ­γρό καί ἦ­ταν τό δέρ­μα σάν νά εἶ­χε λέ­πια.

Ο γε­ρω Ἡ­σα­ΐ­ας ὁ Καυ­σο­κα­λυ­βί­της κα­τα­γόταν ἀ­πό τήν Λῆ­μνο. Πο­λέ­μη­σε στά ὀ­χυ­ρά τοῦ Με­τα­ξᾶ. Βλέ­πον­τας τόν κίν­δυ­νο ἔ­κα­νε τά­μα, ἄν τόν σώ­ση ἡ Πα­να­γί­α νά γί­νη κα­λό­γε­ρος. Με­τά τόν πό­λε­μο ἦρ­θε καί ὑ­πε­τά­γη στόν γε­ρω Συ­με­ών στήν καλύβη τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ νέου Θεολόγου στά Καυσοκαλύβια. Ὁ Γέ­ρον­τάς του Συ­με­ών τοῦ εἶ­πε: «Συ­νή­θως τούς δο­κίμους τούς κρα­τοῦν ἕ­να χρό­νο. Ἐ­μεῖς θά κά­νου­με τό τοῦ ἁ­γί­ου Πα­χω­μί­ου, τρεῖς χρό­νους δο­κι­μή».

O γε­ρω–Ἐ­φραίμ ὁ Λαυ­ρι­ώ­της δι­η­γή­θη­κε ὅ­τι πα­λαιά στήν πα­νή­γυ­ρη τοῦ ἁ­γί­ου Ἀ­θα­να­σί­ου ἕ­νας Ἐ­πί­τρο­πος ἔ­δω­σε ἐν­το­λή νά μή δώ­ση ὁ Δο­χειά­ρης στούς ἀ­σκη­τές εὐ­λο­γί­α λά­δι, ὅ­πως ἦ­ταν τό κα­θι­ε­ρω­μέ­νο, για­τί εἶ­χαν λί­γο, μή­πως καί δέν φθά­ση. Ὁ Δο­χει­ά­ρης ὅ­μως ἔ­κα­νε τόν σταυ­ρό του καί ἔδι­νε καί τό πιθά­ρι δέν ἄ­δεια­ζε.

Τηλεοπτική σειρά βασισμένη στον βίο του Αγίου Παϊσίου, πρόκειται να προβάλει το Mega από τον Φεβρουάριο. Η σειρά που δείχνει όλες τις πτυχές της ζωής του Αγίου, αρχίζει από την Καππαδοκία εκεί όπου γεννήθηκε ο άγιος Παΐσιος και ακολουθεί όλα τα βήματα της οικογένειάς του.

Η περιοχή που αποκαλείται και ιερό βήμα του Άθωνα, βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον Άθωνα στο νοτιότερο σημείο της Αθωνικής χερσονήσου, πήρε το όνομά της από τον Άγιο Μάξιμο Καυσοκαλύβη που ασκήτεψε στην περιοχή και οργανώθηκε σε ιδιόρρυθμη σκήτη από τον Άγιο Ακάκιο.

Εκ των επιστολών του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, έκδοσης Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου. (Επιστολή [57] Πρὸς Μοναχὴ Βρυαίνη).

   Ο γε­ρω–Ἐμ­μα­νου­ήλ Νε­ο­σκη­τι­ώ­της γεν­νή­θη­κε στό Πλω­μά­ρι τῆς Λέσβου τό ἔ­τος 1918. Ἦ­ταν ἀ­δελ­φός κα­τά σάρ­κα τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ Μη­τρο­πο­λί­του Μη­θύ­μνης Ἰ­α­κώ­βου. Ἐρ­γα­ζό­ταν ὡς τρα­πε­ζι­κός ὑ­πάλ­λη­λος καί, ὅ­ταν πῆ­ρε τήν σύν­τα­ξή του, ἦρ­θε καί μό­να­σε στήν Κου­τλου­μου­σια­νή Σκή­τη τοῦ Ἁ­γί­ου Παν­τε­λε­ή­μο­νος τό ἔ­τος 1974. Τό 1976 πῆ­ρε τήν Καλύβη τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­ναρ­γύ­ρων στή Νέα Σκή­τη καί τό ἔ­τος 1992 κοι­νο­βί­α­σε στή Μο­νή Γρη­γο­ρί­ου ὅ­που καί ἐ­κοι­μή­θη τό ἔ­τος 2008 σέ ἡ­λι­κί­α 90 ἐ­τῶν.    

Ο πα­πα–Δι­ο­νύ­σιος ὁ Πνευ­μα­τι­κός, ὁ Μι­κρα­γι­αν­να­νί­της, ἤ­θε­λε ἀ­πό μι­κρός νά γί­νη μο­να­χός. Σέ ἡλι­κί­α 12 ἐ­τῶν ἔ­φυ­γε καί πῆ­γε σέ ἕ­να μο­να­στή­ρι τῆς Ἀτ­τι­κῆς, ἀλ­λά οἱ δι­κοί του τόν πῆ­ραν πί­σω.  

Ἀ­πό τόν Πνευ­μα­τι­κό του στόν κό­σμο ἔ­μα­θε ὑ­πα­κοή. Στήν ἐ­νο­ρί­α τοῦ Πνευ­μα­τι­κοῦ του πα­ρα­κο­λου­θοῦ­σε ὅ­λες τίς ἀ­κο­λου­θί­ες πού τίς ἔ­κα­νε, ὅ­πως στά μο­να­στή­ρια. Ζήτησε εὐ­λο­γί­α ὁ μι­κρός Θε­ο­δό­σης νά γί­νη μο­να­χός καί ὁ Πνευ­μα­τι­κός του τοῦ εἶ­πε: «Ἄν θέ­λης νά γί­νης κα­λό­γε­ρος, δέν ἔ­χεις εὐ­λο­γί­α νά πᾶς που­θε­νά ἀλ­λοῦ πα­ρά μό­νο στόν Γέ­ροντά μου Ἀ­βι­μέ­λεχ». Πίστευε ὅ­τι δέν θά ἄν­τε­χε τήν αὐ­στη­ρή ζωή τοῦ γε­ρω–Ἀ­βι­μέ­λεχ καί θά γύ­ρι­ζε πά­λι στόν κό­σμο, δι­ό­τι τόν προ­ώ­ρι­ζε γιά δι­ά­δο­χό του. 

     Εἶ­πε ὁ πα­πα–Δι­ο­νύ­σιος τῆς Κο­λι­τσοῦ, ὁ Ρου­μᾶ­νος Πνευ­μα­τι­κός: «Ὅ­ταν πή­ρα­με τόν Ἅ­γιο Γε­ώρ­γιο στήν Κο­λι­τσοῦ, ἦ­ταν ἐ­ρεί­πιο. Πη­γαί­να­με καί φέρ­να­με ξύ­λα ἀ­πό τήν Φι­λο­θέ­ου μέ τήν βάρ­κα τρα­βών­τας κου­πί. Κά­να­με δύ­ο τρί­α δρο­μο­λό­για τήν ἡμέ­ρα. Εἴ­χα­με εἰ­δι­κά σα­μα­ρά­κια γιά τήν πλά­τη, γιά νά κου­βα­λᾶ­με τίς πέ­τρες. Ἀ­κο­λου­θί­α οὔ­τε μία μέ­ρα δέν χά­σα­με. Κά­να­με 150 με­τά­νοι­ες καί 12 ἑ­κα­το­στά­ρια σταυ­ρω­τά. Τότε, ἅ­μα ἔ­λε­γες στόν Πνευ­μα­τι­κό ὅ­τι δέν ἔ­κα­νες τόν κα­νό­να, δέν σέ κοι­νω­νοῦ­σε». 

Κά­ποι­ος ὑ­πο­τα­κτι­κός στε­νο­χώ­ρη­σε τόν Γέ­ρον­τά του καί ἐ­κεῖ­νος τόν κα­τα­ρά­στη­κε, ἀλ­λοί­μο­νο, νά πε­θά­νη στόν δρό­μο. Με­τά ἀ­πό δε­κα­ε­τί­ες, ὅ­ταν ἦρ­θε ἡ ὥ­ρα τῆς κοι­μή­σε­ώς του, δυστυχῶς ἔ­πια­σε ἡ κα­τά­ρα τοῦ Γέ­ρον­τά του καί πράγ­μα­τι ἐ­κοι­μή­θη στόν δρό­μο. Ἴ­σως ὁ ὑποτακτικός ἀ­μέ­λη­σε νά συγ­χω­ρη­θῆ ἤ δέν ἔδω­σε ση­μα­σί­α γιά νά πά­ρη πί­σω ὁ Γέ­ρον­τας τήν κα­τά­ρα του. Χρει­ά­ζε­ται προ­σο­χή νά μήν δί­νου­με ἀ­φορ­μές. «Μή δῶς τό­πον ἀν­θρώ­πῳ κα­τα­ρά­σα­σθαί σε»[1][1]. Ἡ ἄ­δι­κη κα­τά­ρα δέν πιά­νει. Ἀλ­λά ἄν κα­τα­ρα­στῆ κά­ποι­ος πο­νε­μέ­νος πού ἔ­χει δί­και­ο, τό­τε πιά­νει, ἄν καί δέν πρέ­πη πο­τέ νά κα­τα­ρι­ώ­μα­στε.  

O παπα-Τύχων ο Αγιορείτης: ο πνευματικός του Αγίου Παϊσίου

Ο γε­ρω–Ἀ­γά­πιος ὁ Καυ­σο­κα­λυ­βί­της ἦρ­θε 20 ἐτῶν γιά μο­να­χός καί ἐ­κοι­μή­θη 90. Οὐ­δέ­πο­τε βγῆ­κε ἀ­πό τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος. Ἄν καί ἦ­ταν ἀ- σθε­νι­κός καί ὑ­πέ­φε­ρε, ὅ­μως ἔ­κα­νε ὑ­πο­μο­νή. Ἦ­ταν ἄ­κρως νη­στευ­τής καί νη­πτι­κός. Πο­λε­μοῦ­σε μέ το­ύς δα­ί­μο­νες πού τοῦ πα­ρου­σι­ά­ζον­ταν φα­νε­ρά, καί το­ύς ἔ­βλε­πε. Κάποτε εἶ­χε ἀ­γρυ­πνί­α στό Κυ­ρια­κό καί αὐ­τός δέν τό ἤ­ξε­ρε. Ὅ­λη τή νύ­χτα ἀγρυπνώντας στό Κελλί του δει­νο­πά­θη­σε πα­λε­ύ­ον­τας μέ το­ύς δα­ί­μο­νες. 

Ιερά Μονή Γρηγορίου – Η 13η στη σειρά ταινία του κύκλου: «Ιστορία και τα Ιερά Προσκυνήματα του Αγίου Όρους»

Αυτά που θα δουν τα μάτια μας και θ’ ακούσουν τ’ αυτιά μας από εδώ και πέρα δεν θα τα έχουμε ποτέ ξαναδεί ούτε ξανακούσει. Μέσα στην επόμενη εικοσαετία θα γίνουν φοβερά πράγματα. Οι Ευρωπαίοι -για παράδειγμα- θα πάνε να καταργήσουν το άβατο του Αγίου Όρους. (σελ. 109)…

Γέρων δι­η­γή­θη­κε: «Ἀ­φοῦ ἔ­γι­να μο­να­χός, ἔ­βλε­πα κά­ποι­α πράγ­μα­τα στήν με­τά­νοιά μου καί δέν ἀ­να­παυ­ό­μουν∙ ἤ­θε­λα νά φύ­γω. Ὅμως τρεῖς φο­ρές ἐμ­πο­δί­στη­κα καί στό τέ­λος κα­τά­λα­βα ὅ­τι τό θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι νά με­ί­νω στήν με­τά­νοιά μου.  

»Τήν  πρώ­τη  φο­ρά  συμ­βου­λε­ύ­τη­κα δυό  γε­ρον­τά­κια. Μέ ρώ­τη­σαν ἄν εἶ­μαι με­γα­λό­σχη­μος. Καί ὅταν το­ύς εἶ­πα ὅ­τι εἶ­μαι, μοῦ ἀ­πάν­τη­σαν: ”Δέν μπο­ρεῖς νά φύ­γης ἀ­πό τήν με­τά­νοιά σου, ἐ­κτός ἄν ἐ­πι­ζη­τῆς ἀ­νώ­τε­ρη ζω­ή­”. Σκέ­φθη­κα ὅ­τι δέν μπο­ρῶ νά κά­νω ἀ­νώ­τε­ρη ζωή καί γύ­ρι­σα.  

Είχε έρθει στο Καλύβι ένας άθεος μέχρι το κόκκαλο. Αφού είπε διάφορα, μετά μου λέει: «Εγώ είμαι εικονομάχος». Από εκεί που δεν πίστευε τίποτε, ύστερα έλεγε ότι είναι εικονομάχος.

Άγιος Παΐσιος: Καρδιές Σιδερένιες

Πως θα πετύχουμε την εσωτερική ειρήνη. Γέροντας Εφραίμ Δικαίος Σκήτης Αγίου Ανδρέα.

Άγιον Όρος: Καθώς η περιπέτεια υγείας του Βατοπεδινού Ηγούμενου Εφραίμ ευτυχώς έληξε με αίσιο τρόπο, έπειτα από 51 ημέρες νοσηλείας σε ΜΕΘ, βλέπουμε πως ξεκινά ένας νέος γύρος φτηνής προπαγάνδας και πολεμικής, όχι μόνο κατά του Εφραίμ, άλλα και συνολικά κατά του Αγίου Όρους.

Πειθαρχία στα παιδιά.
Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης.

Ἡ δεύτερη Κυριακή τοῦ Ματθαίου δήλαδή μετά τήν ἑορτή τῶν Ἁγίων Πάντων εἶναι ἀφιερωμένη στήν μνήμη «Πάντων τῶν ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ασκήσει καί ἀθλήσει διαλαμψάντων Ὀσίων Πατέρων».