Επομένως συγκρίνοντας τις δύο πληροφορίες δηλαδή ότι υπήρχε ναός το 1582 και ότι η εικόνα αγιογραφήθηκε πιο πριν, συμπεραίνουμε ότι σίγουρα υπήρχε εκεί ο ναός, και ότι η εικόνα αγιογραφήθηκε ειδικά γι’ αυτόν.
Τὸ μοναστήρι χτίστηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ 11ου αἰῶνα (1055 μ.Χ.) ἀπὸ δύο ἱερομόναχους, τὸν Ἰωακεὶμ καὶ τὸν Δαμιανό. Ἡ ὀνομασία του («Κανάλων») ὀφείλεται στοὺς τέσσερις χειμάρρους-κανάλια ποὺ πηγάζουν ἀπὸ τὴν τοποθεσία τοῦ μοναστηριοῦ. Εἶναι ἀφιερωμένο στὸ Γενέσιο τῆς Θεοτόκου καὶ πανηγυρίζει στὶς 8 Σεπτεμβρίου.
Ὅλοι αὐτοί, καθώς καί ὅσοι στέλνουν γράμματα, ἔχουν μία ἀγωνία καί ἕνα ἐρώτημα: «Τί θά γίνη μέ τό ὑποχρεωτικό ἐμβόλιο;». Ὅλα τά ὑπόλοιπα προβλήματα πού τούς ἔπνιγαν μέχρι τώρα τέθηκαν σέ δεύτερη μοῖρα.
Λίγο πιο κάτω χωμένη σε μια κατάφυτη χαράδρα βρίσκεται η μονή της Παλαιοπαναγιάς, που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου . Η μονή αυτή είχε ερημωθεί κατά τα προεπαναστατικά χρόνια, πιθανόν τη δεκαετία 1770-1778 και αργότερα ανακαινίστηκε εκ βάθρων.
Ο Ρωμηός επι Τουρκιάς γνωρίζει Τετάρτη και Παρασκευή, ξέρει να κάνει μετάνοιες, λειτουργείται κάθε Κυριακή, προσεύχεται, ευλογεί και ευλογείται, μιλάει στα παιδιά του για Θεό, κάνει τον σταυρό του γεμάτον και ολόκληρον…
Φαίνεται ότι κάποτε ενήστευες και σήμαινε ότι είσαι Ρωμηός. Αν δε νήστευες Τετάρτη και Παρασκευή, εσήμαινε ότι είσαι Τούρκος.
Μὲ τὸ κείμενο αὐτὸ ὁ Πατὴρ Παΐσιος ἐξέφραζε τὴν μεγάλη του λύπη, διότι σὲ αὐτὴν τὴν τόσο δύσκολη ἐποχὴ ὁρισμένοι πετοῦσαν «λεκέδες στὸν λευκὸ χιτώνα τοῦ Μακρυγιάννη», ἀντὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὰ λόγια αὐτοῦ τοῦ ἥρωα ποὺ «ἀγωνίστηκε περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδος μας ἀπὸ τὸν βάρβαρο τουρκικὸ ζυγό, καὶ στὴν συνέχεια ἀγωνίσθηκε μὲ θεῖον ζῆλο, γιὰ νὰ μὴν ὑποδουλωθοῦμε πνευματικὰ στοὺς Φράγκους
Στο βορειοδυτικό τμήμα της Βοιωτίας, σε μικρή απόσταση από τη Χαιρώνεια, στη ρεματιά του Αίμονα, σε ένα ειδυλλιακό τοπίο ανάμεσα σε πλατάνια και πηγές, βρίσκεται η ιστορική μονή Λυκούρεση ή της Παναγίας του Μύρου.
Ἔφθασε ὅμως ἡ νηστεία τῆς Παναγίας, τὸν δεκαπενταύγουστο. Ὁ Τοῦρκος, μόλις κατάλαβε ὅτι ὁ Ἰωάννης δὲν ἤθελε νὰ χαλάσει τὴν νηστεία καὶ νὰ ἀρτυθεῖ, ἀποφάσισε νὰ τὸν κλείσει σ’ ἕνα στάβλο. Ἐκεῖ τὸν κλειδαμπάρωσε γιὰ ὅλο τὸ διάστημα τῶν 15 ἡμερῶν καὶ πότε τὸν κρεμοῦσε καὶ τὸν κάπνιζε μὲ ἄχυρα καὶ πότε τὸν χτυποῦσε μὲ τὸ σπαθὶ τοῦ προσπαθώντας νὰ τὸν κάνει νὰ φάει καὶ νὰ χαλάσει τὴν νηστεία
Παρὰ τὴν ἀρχαιότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ τὴν μεγάλη δράση της, τὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα τὰ ὁποῖα προέρχονται ἀπὸ ἔγγραφα, κώδικες, χρυσόβουλλα (ἔγγραφα αὐτοκρατόρων ποὺ ἐσφραγίζοντο μὲ χρυσῆ σφραγίδα) εἶναι ἐλάχιστα. Αὐτὸ δικαιολογεῖται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἱερὰ Μονὴ ὑπέστη πάρα πολλὲς λεηλασίες καὶ καταστροφές.
Αρκετός κόσμος επισκέφτηκε τη Βλάστη Εορδαίας για να δει από κοντά το παραδοσιακό πανηγύρι του Αγίου Παντελεήμονα και τους καβαλάρηδες προσκυνητές του ομώνυμου μοναστηριού του αγίου στο όρος Μουρικίου.
Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Τορνικίου (Αλιάκμονας)
Ο ήρωας Χανιώτης Συνταγματάρχης Εμμανουήλ Χατζηδάκης, έπεσε ηρωικά μαχόμενος όταν πλήγηκε το παρατηρητήριο της Μοίρας από ρουκέτα Τουρκικού Αεροσκάφους, κατά την αεροπορική προσβολή που έγινε στις 15:30 στις 22 Ιουλίου 1974, μισή ώρα πριν την έναρξη της ανακωχής στην Κύπρο.
Πρέπει νὰ ἦταν, ἂν θυμᾶμαι καλὰ, τὸ 2007. Μέχρι τότε ζοῦσα στὴν Πρὸ Χριστοῦ ἐποχή, ὅπως λέει καὶ ἕνας φίλος, ἐννοώντας ὅτι βρισκόμουνα μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστό μας καὶ τὴν ἐκκλησία του.
Μετά από μεγάλο διάστημα απουσίας (λόγω καραντίνας) τα μέλη και φίλοι της Ενωμένης Ρωμηοσύνης Μυτιλήνης, συναντηθήκαμε την Κυριακή 11 Ιουλίου στο Αμπελικό Λέσβου, όπου γιορτάσαμε και εφέτος της μνήμη του προστάτη και Σωματείου Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου.
Τον Νοέμβριο του 1995, με την ευχή του τότε Μητροπολίτου Δημητριάδος και νυν κυρού Χριστοδούλου, εγκαθίσταται η εικόνα της Δοχειαριτίσσας […]
Ο Φώτης Κόντογλου (πραγματικό όνομα Φώτιος Αποστολέλης) γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας το 1895. Τον επόμενο χρόνο έχασε τον πατέρα του Νικόλαο Αποστολέλη και μεγάλωσε κοντά στον αδελφό της μητέρας του, τον θείο του Στέφανο Κόντογλου, ηγούμενο του οικογενειακού τους μοναστηριού της Αγίας Παρασκευής.
Το να ενδιαφέρεται κανείς τώρα και να ανησυχεί για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το έθνος μας είναι ομολογία, γιατί η Πολιτεία τα βάζει με τον θείο νόμο. Ψηφίζει νόμους ενάντιους στον νόμο του Θεού…Έχουμε λοιπόν ευθύνη να τα διατηρήσουμε όλα αυτά και να μην αφήσουμε τους εχθρούς της Εκκλησίας να τα διαλύσουν.
Ένα τάμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Όταν είχε πάει στα Κύθηρα και είχε δει το μοναστήρι κατεστραμμένο, έκανε τάμα στην Παναγία και αν τους βοηθούσε για την απελευθέρωση, θα το ξανά έφτιαχνε. Όπως και έγινε.
Τὴν Τρίτη, κατὰ ἡ ὥρα 10 τὸ πρωί, ἤμουν μέσα στὸ Κελί μου καὶ ἔκανα τὶς Ὧρες. Ἀκούω χτύπημα στὴν πόρτα καὶ μιὰ γυναικεία φωνὴ νὰ λέει: «Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἠμῶν…». Σκέφθηκα: «Πῶς βρέθηκε γυναίκα μέσα στὸ Ὅρος;». Ἐν τούτοις ἔνιωσα μιὰ θεία γλυκύτητα μέσα μου καὶ ρώτησα: – Ποιὸς εἶναι; -Ἡ Εὐφημία! (ἀπαντᾶ). -Σκεφτόμουν, «ποιὰ Εὐφημία; Μήπως καμιὰ γυναίκα ἔκανε καμιὰ τρέλα καὶ ἦρθε μὲ ἀνδρικὰ στὸ Ὅρος;
Οπτικοακουστικό υλικό από την εκδήλωση της Ενωμένης Ρωμηοσύνη στην Πάτρα για τον Μακρυγιάννη.
Οι μοναχοί, εκτός από το κύριο έργο τους, την άσκηση και την προσευχή, ασχολούνται με την φιλοξενία και την πνευματική οικοδομή των πολυπληθών προσκυνητών, την παρασκευή κεριών και θυμιάματος, ενώ κάποιοι από αυτούς παρέχουν υπηρεσίες στην Ιερά Μητρόπολη ως εφημέριοι, εξομολόγοι και ιεροκήρυκες.
Διαδικτυακή εκδήλωση της Ενωμένης Ρωμηοσύνης Μυτιλήνης
Το όνομα μου είναι Αθηνά Παππά. Στις 24-10-08 ο υιός μου Σπυρίδων είχε ένα σοβαρότατο τροχαίο.Είχε χτυπήσει στο κεφάλι και είχα αιματώματα στον εγκέφαλο, νεκρά κύτταρα τα οποία δεν αναπλάθονται ποτέ ξανά και θλάση στο κέντρο του εγκεφάλου.
Ἡ αἰφνιδιαστικὴ βουλγαρικὴ ἐπίθεση ἐναντίον τῶν ἑλληνικῶν καὶ σερβικῶν τμημάτων προκάλυψης, στὶς 16 Ἰουνίου 1913, σήμανε τὴν ἔναρξη τοῦ Δεύτερου Βαλκανικοῦ Πολέμου.
Ἡ ἐκδήλωση πραγματοποιήθηκε στὸν αὔλειο χῶρο τοῦ Δημαρχείου Σαλαμῖνος. Ὁμιλητὴς ἦταν ὁ Σάββας Καλλεντερίδης. Τὸ θέμα τῆς ὁμιλίας του ἦταν “Ἀπὸ τὰ Ὀρλωφικὰ στὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 καὶ τὴν Ἀπελεύθερωση”.
Συγκλονιστική συνέντευξη του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. Παντελεήμωνος (Rise TV) , στην οποία περιγράφει εμπειρίες που έζησε κατά την ιεραποστολή του στην Αφρική, τους ανθρώπους και τις δυσκολίες τους, τις συνθήκες διαβίωσής τους, τις ανάγκες τους, την δίψα για αγάπη που έχουν αλλά και το μαθήματα ζωής που απεκόμισε κοντά τους.
Κατά την επανάστασιν του 1821 στο Μοναστήρι αυτό συνεδρίαζαν οι Προεστώτες και οι Ναυμάχοι, οι Καπεταναίοι και ο Λαός. Έγινε το κέντρο για την απελευθέρωση του Γένους μας, γι’ αυτό και φέρει το προσωνύμιο «Ναυαρχείο».
Η Ενωμένη Ρωμηοσύνη Κομοτηνής πραγματοποίησε προσκυνηματική εκδρομή στην Ιερά Μονή του Αγίου Μαξίμου του Καυσοκαλυβίτου που βρίσκεται στο Παπίκιον Όρος, εκεί όπου κάποτε υπήρχε ακμάζουσα μοναστική Πολιτεία.
Εκδήλωση της ΕΡΩ Σαλαμίνας για το 1821
Γέροντας Παΐσιος: «Μὴν χάνεις τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἠρεμία σου, παιδί μου, νὰ ἔχεις θάρρος, νἆσαι χαρούμενος γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ μὴν ἀπογοητεύεσαι ποτέ. Πάνω στὴ γῆ, δίνουμε καθημερινὰ ἐξετάσεις γιὰ τὴν ἄλλη ζωή. Νὰ μὴν βγάλεις ποτὲ ἀπὸ τὸ μυαλό σου πὼς ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν πλησίον καὶ ἡ ταπείνωση, εἶναι οἱ μεγαλύτερες ἀρετές».
Τὸ ἀπόγευμα τῆς ἰδίας ἡμέρας κτυπᾶ ἡ ἐξώθυρα καὶ μπαίνει μία γνωστὴ καὶ ἀγαπητή μας γυναῖκα, Θεώνη λεγομένη, ἀπὸ ἕνα μακρυνὸ χωριό, κρατῶντας ἕνα μικρὸ μπουκαλάκι στὸ χέρι καὶ ἕνα σακκὶ στὸν ὦμο. Ἐπλησίασε τὴν Γερόντισσά μας καὶ τῆς εἶπε: Γεροντισσοῦλα μου ἐσκέφθηκα τὶς ἀγαπημένες καλογρηές σου καὶ σᾶς ἔφερα λίγο σπανάκι καὶ λίγο λαδάκι νὰ κάμουν μιὰ σπανακόπιτα
Δύο υπέροχα μοναστήρια του Δήμου Βοΐου επιλέξαμε να επισκεφθούμε παρέα οι ομάδες Ε.Ρω. της Δυτικής Μακεδονίας (Φλώρινα, Πτολεμαΐδα, Κοζάνη, Καστοριά).
Όμως! Αν -ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΥΠΟΨΙΑ- διανοηθεί κάποιος φορέας να ξεκινήσει κάποια καμπάνια ενημέρωσης για την προστασία της ΖΩΗΣ του ΑΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, αυτοστιγμή εκρήγνυται ένας Βεζούβιος αγανάκτησης, και ξεχύνονται ορδές εξοργισμένων «ορκ»: