Και όμως, τη νηστεία πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, όχι με βαρυγγώμια ή φόβο.
Γιατί δεν είναι σ’ εμάς φοβερή, αλλά στους δαίμονες. Φέρτε την μπροστά σ’ έναν δαιμονισμένο, και θα παγώσει από το φόβο, θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα, θα δεθεί με δεσμά αόρατα, όταν μάλιστα δει να τη συνοδεύει η αδελφή της και αχώριστη συντρόφισσά της, η προσευχή.
31-12-2007 μ.χ. – Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος – “Σταθήτε Όλοι Όρθιοι στις Επάλξεις”
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΠΑΛΙ. Ὁ 10χρονος Σαντιάγκο πού ζεῖ στήν Ἀργεντινή, ζήτησε ἀπό τούς φτωχούς γονεῖς του νά τοῦ δωρίσουν ἕνα τάμπλετ, ἄν καί ἤξερε ὅτι κάτι τέτοιο δέν πρόκειται νά συμβεῖ, καθώς δέν εἶχαν τά χρήματα.
Το παρεκκλήσιο του Αγίου Ελευθερίου βρίσκεται στη πλατεία Μητροπόλεως, στη νότια πλευρά του Καθεδρικού Ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (η γνωστή Μητρόπολη των Αθηνών – διάρκεια αποπερατώσεως 1842 έως 1862, που τώρα επισκευάζεται από τις ζημιές που υπέστη στο σεισμό του 1999 και εν συνεχεία από τις εργασίες του μετρό).
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἐκτιμώντας τὴ φυσικὴ ἀνθρώπινη ροπὴ πρὸς τὴ μίμηση, μᾶς καλεῖ νὰ τὸν μιμηθοῦμε: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ» (Α΄ Κορινθ. ια΄ 1). Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ ἰνδάλματα καὶ ἥρωες, ἀναζητοῦμε πρότυπα, γιὰ νὰ τὰ θαυμάζουμε, νὰ τὰ ἀντιγράφουμε, νὰ τὰ ἀκολουθοῦμε.
Ὁ δικός μας Ἅϊ Βασίλης, ὁ Ἅγιος Βασίλειος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καί διδάσκαλος τῆς Οἰκουμένης, τί σχέση μπορεῖ νά ἔχει μέ αὐτόν τῆς παγκοσμιοποίησης καί τῆς νέας ἐποχῆς ;
Όταν λοιπόν έκανα κάτι καλό για κάποιον άνθρωπο, με την σκέψη της ανταπόδοσης, με μάλωνε. “Μην ξεγελάς τον εαυτό σου, ό,τι κάνεις το κάνεις πρώτα για σένα, για να νιώθεις εσύ καλά. Να θυμάσαι ότι το κάνεις για το εγώ σου”
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αποστόλου Φιλίππου βρίσκεται στην περιοχή της παλιάς Αθηναϊκής συνοικίας της Βλασσαρούς, όπου κατοικούσε ο νεομάρτυρας Μιχαήλ ο Πακνανάς (+ 9 Ιουλίου 1771), που μνεία του μαρτυρίου γίνεται σε στύλο του ναού του Ολυμπίου Διός.
Παράπλευρα σ΄αὐτὸν τὸν ναὸ καὶ σὲ κελὶ ποὺ εἶχε φτιάξει ὁ ἴδιος, μόνασε ὁ ἱερομόναχος Ἐμμανουήλ Λουλουδάκης καὶ μὲ τὸν θάνατό του τάφηκε στὸν λόφο. Ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ σήμερα, ὑπάρχει ἐπιγραφή, ἡ ὁποία ἀναφέρει, ὅτι τὸν ναὸ τὸν ἔχτισε ὁ ἐν λόγῳ κρητικὸς μοναχός. Στὰ χρόνια τῆς δεκαετίας τοῦ 1880,ὁ ναὸς ἀνακαινίστηκε καὶ ἐπεξετάθη.
Ἡ κληρονομιά τῆς πόλης στή πίστη, τά γράμματα, τίς ἐπιστῆμες καί τίς τέχνες εἶναι βαριά. Μάλιστα, εἶχε τήν εὐλογία μέσα στό ἴδιο ἔτος, τό 1818, στά δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας, νά μαρτυρήσουν σ’ αὐτήν ὑπέρ Χριστοῦ δύο Νεομάρτυρες.
Ναὶ ἀδερφοί μου, ἐνῷ ἀκοῦμε ὅλοι σχεδὸν τὶς φωνὲς ἀνθρώπων, τῶν αὐτοκινήτων, τῶν ζώων καὶ ὅλους τοὺς ὑπόλοιπους ἤχους, δὲν ἀκοῦμε τελικὰ τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἁγίων του, ὅπου ἀσταμάτητα μᾶς μιλᾶνε καὶ προσεύχονται γιὰ ἐμᾶς ἡμέρα καὶ νύχτα.
Κατά το δίμηνο Μαρτίου – Απριλίου του 1827, οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις πολιόρκησαν τη μονή και μετά από ανηλεή βομβαρδισμό αναγκάζουν τους πολιορκημένους Τουρκαλβανούς να παραδοθούν.
Ηταν τόσο γερό το μοναστήρι ώστε άντεξε καταπληκτικά το 1827, στο βομβαρδισμό που έκανε επί δύο ημέρες κατά την Επανάσταση ο ναύαρχος Αστιγξ με τα πολεμικά «Καρτερία» και «Ελλάς».