ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ

Ο Σωτήρας δια της Θεοτόκου μας επισκέπτεται έξ ύψους. Σκήνωσε μέσα Της για να βιώνουμε και εμείς το αποκεκρυμμένο Μυστήριο της Κοινωνίας στην Αγάπη Του, στο Μυστήριο της Εκκλησίας. Οι ιεροί Ναοί όμως έκλεισαν! “Για το καλό μας!” Μας ζήτησαν “υπακοή”! Σε ποιούς; Υπάρχει στην Εκκλησία απροϋπόθετη και ανελεύθερη υπακοή; Πού μας οδηγεί; Πώς η Εκκλησία υποτάσσεται σε “εσκοτισμένους νόες”; Γιατί συσχηματίζεται με το σχήμα του κόσμου τούτου;

Εκείνος τους έδειχνε μια ελιά, της οποίας είχε ξεφλουδίσει τον κορμό και τα χονδρά κλαδιά, αφήνοντάς φύλλα μόνο στις άκρες των μικρών κλαδιών της. Στον ξεφλουδισμένο κορμό της είχα χαράξει: «Τα δένδρα πέταξαν την στολή τους, θα δούμε την προκοπή τους» και «Παπάς αράσωτος, άρα άσωτος». Η ελιά αυτή, όπως ήταν επόμενο, ξεράθηκε.

Αναφερόμενος αργότερα, ο π. Ιουστίνος, σε ζητήματα ήθους και παιδείας, έλεγε: «Σήμερα, τη χριστιανική και ηθική διάπλαση ενός παιδιού μπορεί να την προσφέρει μόνο μια πνευματικά υγιής οικογένεια. Δυστυχώς, πλέον, οι εκπαιδευτικοί θεσμοί έχουν γίνει παράγοντες αντιχριστιανικής ανατροφής των παιδιών. Σε διδάσκουν να ευθυγραμμίζεσαι με τον αθεϊστικό ‘επιστημονικό’ ορθολογισμό και με τον αμαρτωλό κόσμο και…..

Η συμμετοχή στήν Θεία Ευχαριστία αφορά τους πιστεύοντες και ήταν, είναι και παραμένει θέμα πίστεως και ότι με την όλη στάση των αποτρέπουν και φυγαδεύουν το άμετρον έλεος και την φιλανθρωπία του Θεού, τα οποία νυχθημερώς επικαλούμεθα και που αυτά αποτελούν την μόνη δυνατὀτητα λύσης της πανδημίας.

Επίσης έλεγε: «Ας υποθέσουμε ότι η Ορθοδοξία είναι σαν αυτό το Καλύβι που βλέπεις, φτιαγμένο από πέτρες, λάσπη και ζωνάρια. Οι Καθολικοί αφαίρεσαν την λάσπη, οι Προτεστάντες αφαίρεσαν και τα ζωνάρια. Μπορούν τώρα να σταθούν οι πέτρες μόνες τους;»

Η απάντησή της ήταν καταφατική και συγκεκριμένα δήλωσε: «Πιστεύω ότι η Θεία Κοινωνία είναι ένα Μυστήριο και δεν κολλάς, γιατί ανά τους αιώνες οι πιστοί και οι ιερείς που κάνουν κατάλυση θα είχαν κολλήσει, θα είχαν αρρωστήσει…»

Ενώ κάποοι εκ μέρους του πολιτικού συστήματος έχουν εκστομίσει βαρύτατες βλασφημίες για το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και την ώρα κατά την οποία κάποιοι «συνετοί» δειλιάζουν να υπερασπιστούν τον πυρήνα της Πίστεώς μας, άνθρωποι υπεράνω υποψίας δημοσίως εκδηλώνουν πηγαία τα ορθόδοξά τους «πιστεύω»!

Ο Άγιος Παΐσιος ήταν με την ορθή έννοια ζηλωτής των πατερικών παραδόσεων. Σε θέματα πίστεως δεν έκανε συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Στην ζωή του εφάρμοζε την ακρίβεια όχι μόνον εξωτερικά, αλλά περισσότερο εσωτερικά, από θείο ζήλο. Όταν έλεγε την γνώμη του για ένα θέμα, και μάλιστα εκκλησιαστικό, μιλούσε με διάκριση ζυγίζοντας τα λόγια του με ζυγαριά ακριβείας.

Συνταγματικὰ καὶ νόμιμα προβλέπεται ὁ ἐκκλησιασμὸς καὶ ἡ πρωινὴ προσευχὴ τῶν μαθητῶν τῶν νηπιαγωγείων καὶ τῶν δημοτικῶν σχολείων ἔκρινε ἡ Ὁλομέλεια τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, ἐνῶ παράλληλα ἔκρινε ὅτι ἀντισυνταγματικὰ καὶ ἀντίθετα στὴν Εὐρωπαϊκὴ Σύμβαση Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου (ΕΣΔΑ) δὲν προβλέπεται νομοθετικὰ ἡ δυνατότητα ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸν ἐκκλησιασμὸ τῶν μαθητῶν νηπιαγωγείων καὶ δημοτικῶν σχολείων γιὰ λόγους θρησκευτικῆς συνείδησης.

Ούτω και σύ ποίησον και δύνασαι σωθήναι…

Η Αγία Γραφή στις πρώτες κιόλας γραμμές της μάς διδάσκει ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος «κατ’ είκόνα» και «καθ’ ομοίωσιν» Θεού (Γεν. α, 26). Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι λογικός, αθάνατος, εικόνα αρετής και δεκτικός της σοφίας (κατ’ εικόνα) και έχει τη δυνατότητα να γίνει Θεός κατά χάριν (καθ’ ομοίωσιν)1.

Άνοιξαν επί τέλους οι θύρες των ναών για τους πιστούς. Άνοιξαν στις 4 Μαΐου, αφού παρέμειναν κλειστές επί δύο περίπου μήνες λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.

Άνοιξαν μόνον προς προσκύνηση κι’ όχι για να λειτουργήσουν κανονικά με την παρουσία έστω και λίγων πιστών. Αυτό προβλέπεται να γίνει στις 17 Μαΐου. Ως τότε θα λειτουργούν κεκλεισμένων των θυρών. Έτσι αποφάσισαν οι ιθύνοντες. Και το αποδέχθηκε δυστυχώς η διοίκηση της Εκκλησίας.

Μας αφηγείται ο Γέροντας Δανιήλ Κατουνακιώτης: Στην Αλεξανδρούπολη, στην κεντρική λεωφόρο, βάδιζε μια οικογένεια, οι γονείς και το παιδί τους τεσσάρων ετών. Κάποια στιγμή που χρειάσθηκε να τη διασχίσουν -από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο- το παιδάκι ξέφυγε από το χέρι τους και προπορεύθηκε. Δεν άργησε να γίνει το κακό. Ενα αυτοκίνητο το πήρε στις ρόδες…

Κόρη μου, να πηγαίνεις την Κυριακή στην Εκκλησία. Εμείς εδώ επάνω, εκείνη την ώρα είμαστε όλοι κάτω από τον Παντοκράτορα και χαιρόμαστε όταν βλέπουμε κάποιον δικό μας να έρχεται στην Εκκλησία να δοξολογεί τον Θεό!

Έχουν ήδη γραφεί και δημοσιευθεί στο διαδίκτυο και στα ΜΜΕ πλείστα όσα άρθρα, ανακοινώσεις και συνεντεύξεις σε τηλεοπτικά κανάλια, από καταξιωμένες προσωπικότητες, κληρικούς και λαϊκούς, που επισημαίνουν ότι η Εκκλησία δέχθηκε τους τελευταίους δύο μήνες από την Πολιτεία ένα πρωτοφανή και ιδιότυπο διωγμό με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού.

Όλα τά κακά αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, πού πάνε νά κυριεύσουν τήν ψυχή, φεύγουν μέ τήν ταπείνωση. Αυτός πού δέν έχει ταπείνωση, ο εγωιστής, δέν θέλει νά τού κόψεις τό θέλημα, νά τόν θίξεις, νά τού κάνεις υποδείξεις. Στενοχωρείται, νευριάζει, επαναστατεί, αντιδρά, τόν κυριεύει η κατάθλιψη.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία, από το να προσεύχεται κανείς χωρίς φόβο Θεού, χωρίς προσοχή και ευλάβεια. Εκείνος που προσεύχεται ή ψάλλει απρόσεκτα και ασυναίσθητα, είναι φανερό πως δεν ξέρει ποιος είναι ο Θεός. Ο Θεός πάλι, σαν εύσπλαχνος, θέλει να ελεήσει αυτό τον άνθρωπο και δεν μπορεί. Είναι καλύτερα, τολμώ να πω, να μην προσεύχεται κανείς καθόλου, παρά να προσεύχεται χωρίς προσοχή.

Για να σκεφτούμε λίγο και να δούμε…τι Τροφή είναι που παίρνουμε…οσάκις παίρνουμε την Αγία Κοινωνία…
ο άνθρωπος, ο Χριστιανός Ορθόδοξος…που δεν παίρνει την Αγίαν Τροφήν…από τον Άγιον Ποτήριο…εάν δεν τρέφεται κανονικά…αρχίζει ο ψυχικός οργανισμός…να καταπίπτει και έτσι τα μικρόβια…της αμαρτίας να ισχύουν…και να απειλούν την πνευματική υγεία…της ψυχής που συνεχίζεται μετά θάνατον…αιώνια εις την δόξαν του Θεού.

Ένα δυστυχισμένος άνθρωπος κείτονταν παράλυτος και απόλυτα εγκαταλειμμένος σε μια από τις πέντε στοές της φημισμένης δεξαμενής Βηθεσδά στην Ιερουσαλήμ, επί τριάντα οχτώ χρόνια. Περίμενε υπομονετικά τη θαυματουργική του ίαση, μαζί με πολλούς άλλους ασθενείς, αφού εκεί «κατέκειτο πλήθος πολὺ των ασθενούντων, τυφλών, χωλών, ξηρών, εκδεχομένων την του ύδατος κίνησιν» (Ιωάν.5,3).

Πως μπορώ να μπω στον “σπίτι” του Αή Νικόλα (του προστάτου του χωριού που διακονώ) και να μην φιλήσω την Εικόνα Του με τον λογισμό ότι την έχουν φιλήσει κι άλλοι; Να μην ασπαστώ την Δόξα του Θεού μέσα σ’ Αυτήν; Συγνώμη, μα με την υπόκλιση δεν “χορταίνει” η ψυχή μου…

Τώρα ο θυμός του Θεού είναι μέγας, διότι οι αμαρτωλοί είναι εις όλον τον κόσμον, τον συγκρατεί η Παναγία και οι Άγιοι Πάντες με τας προσευχάς των και δεήσεις υπέρ των αμαρτωλών και μερικοί εκλεκτοί εις τας Μονάς και εις τον κόσμον, ως γράφει ο Οδοιπόρος εις οπτασίαν του. αλλ’ έως πότε; έως αν ερημωθώσι πολλαί πόλεις παρά τω μη κατοικείσθαι υπό ανθρώπων…

Τόν ρώ­τη­σε: “Πά­τερ, πά­ω γιά τήν Ἁ­γί­α Ἄν­να καί ἔ­χα­σα τόν δρό­μο. Μπο­ρεῖς νά μοῦ τόν δεί­ξης;”. Αὐ­τός ση­κώ­θη­κε καί τοῦ ἔ­δει­ξε. Ὁ λα­ϊ­κός ἦ­ταν δι­ψα­σμέ­νος καί ζή­τη­σε λί­γο νε­ρό. Ὁ ἀ­σκη­τής τοῦ εἶ­πε: “Ἔ­λα, θά σοῦ δώ­σω”. Ἀ­κο­λού­θη­σε ὁ λα­ϊ­κός καί τόν ὡ­δή­γη­σε σέ μία σπη­λιά. Ἐ­κεῖ ἦ­ταν ἄλ­λοι ἕ­ξι πα­τέ­ρες….

Ο απόστολος και ευαγγελιστής Ιωάννης ανήκει στα ιερά εκείνα πρόσωπα που αποτελούσαν το στενό κύκλο των μαθητών του Κυρίου. Μάλιστα αναφέρεται ως «ο μαθητής ον ηγάπα ο Ιησούς» (Ιωάν.13,23).

Ὅ­ταν συμ­πλη­ρώ­θη­καν σα­ράν­τα μέ­ρες ἐ­κεῖ πού κα­θό­ταν καί ἔ­κα­νε τό κομ­πο­σχοι­νά­κι λέ­γον­τας «Κύριε Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, ἐ­λέ­η­σον τήν δο­ύ­λη σου Μα­ρί­α», βλέ­πει μί­α γυ­ναῖ­κα νά μπα­ί­νη μέ­σα στό κελ­λί του (ἦ­ταν ἡ κε­κοι­μη­μέ­νη Μα­ρί­α) καί τοῦ λέ­ει μέ εὐ­γέ­νεια πολ­λή:

Μερικά χαρακτηριστικά σημεία της διδασκαλίας του Αγίου Παϊσίου τα οποία συμπεριλαμβάνονται στο βίντεο: «Πρώτα πιστεύουμε στον Θεό και ύστερα αγαπάμε τον Θεό και την εικόνα Του, τον άνθρωπο. Η πίστη αυξάνει με την προσευχή. ‘‘Πρόσθες ἡμῖν πίστιν’’.» «Όλο το κακό προέρχεται από την απιστία.»

Πριν από πολλά χρόνια, όταν ζούσε ακόμη η Γερόντισσα Μακρίνα της Πορταριάς, μου διηγήθηκε την εξής αξιοθαύμαστη εμπειρία της, που της συνέβη στα μαύρα χρόνια της Κατοχής, τότε που υπήρξε η μεγάλη πείνα, η γύμνια και η παντελής φτώχεια.

Λοιπόν… …είπε ο Διάβολος, δεν φοβάμαι τίποτε λέει, αυτό που τρώνε οι Παπάδες την Κυριακή στην Εκκλησία! Την Θεία Κοινωνία τέκνον μου! Ακούτε τι είπε ο Σατανάς; Δεν τα λέω εγώ με συγχωρείτε εγώ είμαι αγράμματος δεν ξέρω γράμματα… αλλά με συγχωρείτε, τα λένε, με συγχωρείτε, ε, τα λένε άνθρωποι και μορφωμένοι, αλλά τα λέει και ο ίδιος ο Θεός, αλλά τα λένε με συγχωρείτε, και οι δαιμονισμένοι.

Γράφω ταῦτα πρό ἕξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα, ὅτε ὁ ἰοβόλος κορωνοϊός μετά τῶν καθ’ ἡμᾶς μηδιζόντων ἀρχόντων, ὑποτακτικῶν τῆς διευθυνούσης τόν κόσμον ἀοράτου μυστικῆς ἀρχῆς, ἐπιμένουν νά διατηροῦν κεκλεισμένας τάς θύρας τῶν ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησιῶν, μή ὑπακούοντες εἰς τό πρόσταγμα τοῦ λέγοντος: «Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ἡμῶν, καί ἐπάρθητε πύλαι αἰώνιοι, καί εἰσελεύσεται ὁ Βασιλεύς τῆς Δόξης».

ΘΕΕ μου τι Λεβέντες έχεις! Τι Παλικάρια! Πρόσθες ἡμῖν πίστιν Χριστέ μου τώρα που άρχισαν οι διωγμοί!
ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ”Η ΛΕΒΕΝΤΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ”. Απόσπασμα (σε αφήγηση) από το βιβλίο: ΄΄Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ΄΄

Σ᾽ αὐτὴν ἐδῶ λοιπὸν τὴν ὁρατὴ Ἐκκλησία, ἂν δὲν τελεσθοῦν προηγουμένως οἱ ἀναγνώσεις καὶ οἱ ψαλμωδίες καὶ ὅλη ἡ ἀκολουθία ποὺ προβλέπεται ἀπὸ τοὺς κανόνες τῆς ἐκκλησίας, δὲν μπορεῖ ὁ Ἱερέας νὰ ἐπιτελέσει τὸ θεῖο Μυστήριο τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ

(Τὴν περίοδο) τῶν διωγμῶν ἀγαπητοί μου, ἦταν βέβαια ἕνα βασανισμὸς τοῦ σώματος φρικώδης ὅμως δὲν ὑπῆρχε ἐπηρεασμὸς τοῦ νοῦ καὶ τῆς ψυχῆς. Ἐνῶ στὰ μαρτύρια τῶν ἐσχάτων θὰ ἔχουμε ἐπηρεασμὸ καὶ τῆς ψυχῆς καὶ αἱ μέθοδοι θὰ εἶναι σατανικότερες. Γιατί; Διότι θὰ σοῦ βάζει χημικὰ πράγματα μέσα σου καὶ θὰ σοῦ παραλύει τὸ νοῦ, τὴ βούληση, θὰ σοῦ παραμορφώνει τὸ συναίσθημα καὶ θὰ σοῦ ἀποπροσανατολίζει τὸ νοῦ.

Με κλειστές τις πόρτες των ναών θα τελεσθεί, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού και η ιερουργία της τρίτης Κυριακής από το Πάσχα κατά την οποία η Εκκλησία τιμά τις άγιες μορφές των ηρωϊκών ανδρών Ιωσήφ και Νικοδήμου. Αλλά και των θαρραλέων Μυροφόρων γυναικών, που τολμήσανε να προσφέρουν τις νεκρικές κατ’ άνθρωπον τιμές στο νεκρό Σώμα του Χριστού. Ήταν αυτή η ενέργειάς τους, μία άκρως τολμηρή ενέργεια, που εγκυμονούσε κινδύνους.

Το χέρι τοῦ Ἱερέως ἤ τοῦ Ἀρχιερέως, ὅταν διακονεί στὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἀλλὰ καὶ νῦν καὶ ἀεὶ, δὲν εἶναι δικὸ μας· εἶναι τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν τὸ ἀσπάζεται κάποιος, ἀσπάζεται τὴν Ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ. Τα δικά μᾶς χέρια δανείζονται στὸν Ἴδιο Τον Χριστὸ πού εἶναι ὁ προσφέρων καὶ προσφερόμενος καὶ προσδεχόμενος καὶ διαδιδόμενος πού μελίζει καὶ διαμερίζει τὸν Ἀμνὸ τοῦ Θεοῦ, Αὐτὸ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ!! Εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι μεταφορέας ἀσθενειῶν; Μέγιστη βλασφημία καὶ μόνο νὰ τὸ σκεφτοῦμε.