Μᾶς βάζει δηλαδή στὸν ἀγῶνα σταδιακά, γιατί γνωρίζει τὴν εὐπάθειά μας καὶ προβλέπει τὴν πνευματική μας ἀδυναμία. Παράλληλα γιὰ νὰ καταλάβουμε τὸ πραγματικό νόημα τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς, μᾶς θυμίζει ὅτι ὁ Χριστιανός δεν πρέπει νὰ ἀπέχει μόνον ἀπό μερικά φαγητά, ἀλλά νὰ βιώνει καὶ πνευματικά τὸν Χριστιανισμό, ποὺ δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο, παρά μόνον Θρησκεία ἀγάπης

«Ἐφ’ὅσον εποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί εποιήσατε»