ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Μεγάλη προσοχή σε αυτή την πλάνη, την ξεχάσαμε όλοι μας

Οι γονείς, με το να φέρνουν παιδιά στον κόσμο, γίνονται συνδημιουργοί με τον Θεό. Δεν είναι δηλαδή αυτοί οι ίδιοι δημιουργοί, αλλά γίνονται συνδημιουργοί με τον Θεό. Συνδημιουργούν με τον Θεό. Ο Θεός δημιουργεί, και έπειτα οι άνθρωποι συνδημιουργούν. Ο Θεός είναι εκείνος που έδωσε την εντολή: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε…» (Γέν. 1:28)…

Στο σπίτι μας παραπάνω – διηγήθηκε ο Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης – καθόταν ένας καλόγηρος και, κρίσις Θεού, ήτανε δαιμονισμένος. Οι γέροι δεν μπορούσαν να έρχονται κάτω στο σπίτι μας, να μεταλάβουν, και πήγαινα εγώ στο σπίτι τους απάνω, που είναι ο π. Γεδεών εκεί απάνω, και τους μετελάμβανα…

…ο θεσμός της οικογένειας απαξιώνεται, οι ηθικές αξίες εκφυλίζονται, ο άνθρωπος ευτελίζεται, η δηµογραφικὴ απειλή κορυφώνεται, η πίστη στον Θεὸ κλονίζεται, η νέα γενιά αυτοαµφισβητείται και ο πολιτισµὸς όπως τον γνωρίζουμε καταστρέφεται. Μια απάντηση που ευθέως μας μεταφέρει συνειρμικά στην αυταρχική αντίδραση του Κρέοντα στην ενέργεια και το ήθος της Αντιγόνης. Τούτο διότι η εξουσία, όποια μορφή και αν έχει, δεν δικαιούται να καταλύει την ηθική τάξη…

Εδώ και 1.900 και χρόνια περιγράφεται ακριβώς αυτό που μεθοδεύεται σήμερα! Είναι τόσο εντυπωσιακή η περιγραφή της Αποκάλυψης, που θα έπρεπε να προβληματιστούν όλοι και όχι μόνο οι συνειδητοί χριστιανοί… Και όμως μια τέτοια εντυπωσιακή και σημαντική πληροφορία… όχι μόνο δεν μας προβληματίζει όσο θα έπρεπε αλλά προσπαθούμε να την απαξιώσουμε ως τιποτένια και κατάλληλη για βλαμμένους, οπισθοδρομικούς και αντιδραστικούς.

Το πιο όμορφο και ευλογημένο έθιμο της χριστιανικής παράδοσης, την κοπή της βασιλόπιτας, πραγματοποίησε το τοπικό παράρτημα του σωματείου της «Ενωμένης Ρωμηοσύνης» στην Λευκάδα, το απόγευμα της περασμένης Κυριακής στο αρχονταρίκι της «Ιεράς Μονής Φανερωμένης», με τις ευλογίες του Καθηγούμενου της Ιεράς Μονής, π. Νικηφόρου, και του σεβαστού π. Βασιλείου, εφημέριου των ιερών ναών των «Αγίων Αποστόλων» στην Λυγιά Λευκάδος και της «Κοιμήσεως της Θεοτόκου» στην Κατούνα Λευκάδος…

Με το τραγικό συμβάν των Τεμπών δάκρυσαν και οι πέτρες και συγχρόνως πρόβαλλε το καυτό ερώτημα‧ γιατί έγινε ένα Μέ τό τραγικό συμβάν τῶν Τεμπῶν δάκρυσαν καί οἱ πέτρες καί συγχρόνως πρόβαλλε τό καυτό ἐρώτημα· γιατί ἔγινε ἕνα τέτοιο μεγάλο ἀτύχημα; Γιατί ὁ Θεός δέ τό ἀπέτρεψε; Ἡ ὅποια ἀπάντηση ἀδυνατεῖ νά ἑρμηνεύσει-ἐξηγήσει τό ὁλοκαύτωμα τῆς 28ης Φεβρουαρίου 2023. «Τίς ἔγνω νοῦν Κυρίου; ἤ τίς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο»; Ὅλα ὅσα συμβαίνουν στήν πορεία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους γίνονται γιατί τά ἐπιτρέπει, παραχωρεῖ….

Δε θα είναι απλώς μέσο ταυτοποίησης, αλλά «το μέσο των μέσων», θα την «χτυπάς» παντού… αυτή θα είναι η πιστωτική σου κάρτα…συνδεδεμένη με όλους τους λογαριασμούς. Το σύστημα γεωεντοπισμού που «δε θα έχει», όπως σπεύδουν να καθησυχάσουν διάφοροι (σκοπίμως ή όχι) αδαείς, δεν κρύβεται απαραίτητα στο τσιπάκι, αλλά στις ίδιες τις συναλλαγές. Όταν θα χρησιμοποιείς την κάρτα κάπου, θα ξέρει το κράτος ότι βρίσκεσαι εκεί.

Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 454.

Εάν, αγαπητοί μου, ρίξουμε μια ματιά γύρω στη φύση, θα δούμε κάτι εκπληκτικό, ότι όλα τα δημιουργήματα προσεύχονται, καθένα με τον τρόπο του.

Εἶναι ἐγνωσμένο, ἐπίσης, ὅτι εἶχε κι αὐτός «πνευματική τηλεόραση». Ὅσον ἀφορᾶ ἐμένα, πολλές φορές πήγαινα μέ τήν πρόθεση, νά θέσω κάποια ἐρωτήματα πολύ συγκεκριμένα, μέ μία ἀξιολογική σειρά, καί χρησιμοποιώντας τό δικό μου λεξιλόγιο. Καί ὅταν πήγαινα κοντά του, χωρίς νά τοῦ θέσω κἄν τήν ἐρώτηση, μοῦ ἀπαντοῦσε….

Απόσπασμα πνευματικής ομιλίας που αναφέρεται στο τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι σταματάνε την Κοινωνία με τον Θεό.

Το παιδί έχει δικαίωμα στη ζωή, έχει δικαίωμα να μεγαλώνει μαζί με τη μητέρα και τον πατέρα του, να γεννιέται ελεύθερο και όχι να αγοράζεται και να πωλείται. Το παιδί στο ομόφυλο ζευγάρι είναι το άφωνο μέλος μιας «συμφωνίας» στην οποία δεν θα συναινούσε ποτέ.

Αντίθετα ο όντως αμαρτωλός τελώνης συναισθάνεται τη δεινή του κατάσταση και με συντριβή και ταπείνωση ζητεί το έλεος του Θεού. Αυτή η μετάνοιά του τον δικαιώνει μπροστά στο Θεό. Γίνεται δεκτή η προσευχή του, σε αντίθεση με τον υποκριτή Φαρισαίο, ο οποίος όχι μόνο δεν έγινε δεκτή η προσευχή του, αλλά σώρευσε στον εαυτό του περισσότερο κρίμα, εξαιτίας της εγωπάθειάς του.

Γι’ αὐτὸ ἡ τριμερὴς διάταξη τοῦ Τριῳδίου ὁμοιάζει μὲ τὴν ἀντίστοιχη διάκριση τῶν μελῶν τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος. Οἱ τέσσερις πρῶτες Κυριακὲς τοῦ Τριῳδίου- «τὰ ἄκρα»-προετοιμάζουν τὰ βήματά μας γιὰ τὴν ἀνηφορική μας πορεία πρὸς τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή-«τόν κορμό»-, ὥστε μετὰ ἀπὸ πέντε Κυριακὲς καὶ διερχόμενοι ἀπὸ τὸν «λαιμό» τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων νὰ περάσωμε στὴν «κεφαλή», στὴν κορύφωση τῶν Παθῶν καὶ στὴν Ἀνάσταση.

Μήπως δεν έχουμε πάρει στα σοβαρά αυτήν την Κατανυκτική Εκκλησιαστική περίοδο και νομίζουμε ότι το Τριώδιο και όλη η προ του Πάσχα περίοδος δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, και αποτελεί μία ευκαιρία για να εκτονωθούμε, να διασκεδάσουμε, και να γυρίσουμε στην συνέχεια στις διάφορες φροντίδες και ασχολίες μας; Όχι!!

Ἡ Ἐκκλησία μας δὲν μᾶς ἀφήνει ἀπαραμύθητους. Ἡ μία ἑορτὴ διαδέχεται τὴν ἄλλη καὶ ὅλες μαζὶ συμβάλλουν προοδευτικὰ στὸν κοινὸ στόχο, ποὺ εἶναι ἡ πνευματικὴ καὶ ψυχική μας ἀνάταση καί, ἐν τέλει, ἡ σωτηρία μας. Ἐξ ἄλλου, «βίος ἀνεόρταστος μακρὰ ὁδὸς ἀπανδόκευτος», ἔλεγαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι.

Σοφία Μπεκρῆ: Νά, λοιπόν, γιατὶ λέμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία, διὰ τῶν σοφῶν Πατέρων καὶ τῶν ἐμπνευσμένων ὑμνογράφων, δὲν μᾶς ἀφήνει χωρὶς πνευματικὴ τροφή, χωρὶς διδάγματα καὶ μηνύματα γιὰ τὴν σωτηρία μας, ὥστε νὰ μὴν ἔχωμε δικαιολογία ὅτι δὲν γνωρίζομε ἢ ὅτι δὲν βρήκαμε ὁδοδεῖκτες στὴν πορεία μας. Ἀκόμη καὶ ὅταν χωλαίνωμε, ὀλισθαίνωμε καὶ κάποιες φορὲς πέφτωμε ἢ παρεκκλίνωμε, πάλι, μὲ καλὴ προαίρεση..

Οι Χριστιανοί είμαστε συνυπεύθυνοι, συνεργοί, συνυπαίτιοι με τον υπόλοιπο λαό και τους άρχοντες, στον βαθμό που τηρήσαμε την ίδια στάση μ’ αυτούς και δεν διαχωρίσαμε τη θέση μας.

Ιερομόναχος Ιουστίνος: Ο Βαπτιστής ήταν «η φωνή του Λόγου, ο λύχνος του φωτός, ο εωσφόρος, ο του ηλίου πρόδρομος» (Ειρμός Στ’ Ωδής Θεοφανείων). Ήταν δε «ενδεδυμένος τρίχας καμήλου και ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού, και εσθίων ακρίδας και μέλι άγριον»

Εὑρισκόμεθα εἰς τάς παραμονάς τῶν ἁγίων Θεοφανείων· ὤ πόση συγκατάβασις! Γυμνός εἰσέρχεται εἰς τά ρεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου! Ποῖος; Ἐκεῖνος, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Ἀνάρχου Γεννήτορος, ὅς τό πάλαι εἶπε: «γενηθήτω». Καί ἰδού τά πάντα παρέστησαν ἐνώπιον αὐτοῦ! Γυμνός, ἵνα εἰς ἡμᾶς γυμνωθέντας τήν υἱοθεσίαν χαρίσῃ.

Τα μέλη της ομάδας της Ενωμένης Ρωμηοσύνης Λάρισας την Κυριακή 18/02/2024 συναντήθηκαν για εκκλησιασμό στην ενορία των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στη συνοικία της Νεάπολης και στη συνέχεια στη μεγάλη αίθουσα του παιδικού σταθμού “Τα Χελιδονάκια” (έργο του μακαριστού π. Σεραφείμ Δημόπουλου) πραγματοποιήθηκε η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας, με καφέ και κεράσματα χειροποίητα…

…ἀκολούθησε πνευματική ἐκδήλωση, τήν ὁποία συνδιοργάνωσαν ἡ Ἱερά Μητρόπολις Μαντινείας καί Κυνουρίας καί… η «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη», μέ ὁμιλητή τόν κ. Χαράλαμπο Μπούσια, Διδάκτορα τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Manchester, Ὁμότ. Καθ. Πανεπιστημίου καί Ἄρχοντα Μέγα Ὑμνογράφο τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τό θέμα: «Ἡ διαχρονικότητα τῆς Ἁγιότητος καί σύγχρονες ἁγιασμένες μορφές».

Όταν ο αγιότατος Πατριάρχης Θωμάς ήταν στο θρόνο της Κωνσταντινούπολης (607 – 610 μ.Χ.), βρέθηκαν τα τίμια λείψανα μερικών αγίων μαρτύρων, κρυμμένα κάτω από τη γη. Αμέσως έγινε ή ανακομιδή τους με ευλάβεια και σεβασμό, και με συνοδεία πολύ λάου. Κατά τη διάρκεια της ανακομιδής, πολλές και διάφορες ασθένειες θεραπεύτηκαν.

Στο Σιμωνοπετρίτικο κάθισμα «Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος» ζούσαν παλαιά δυο αυτάδελφοι, ο παπα-Νικηφόρος και ο π. Αρσένιος, καταγό­μενοι από την Γαλάτιστα Χαλκιδικής

Τι έκανε λοιπόν το Πνεύμα το Άγιον βλέποντας ότι το ανθρώπινον γένος δύσκολα οδηγεί­ται προς την αρετήν, και ότι ημείς εξ αιτίας της ροπής προς την ηδονήν παραμελούμεν τον ορθόν βίον; Ανέμιξε με τας αληθείας της πίστεως την τέρψιν της μελωδίας, ώστε να δεχώμεθα χωρίς αντίδρασιν την ωφέλειαν των λόγων που θα ακούωνται γλυκά και απαλά…

Πόσον διαφορετική θα ήτο η εκκλησιαστική  μας ζωή εάν ακολουθούσαμεν τα τρία στάδια του ελέγχου εξ αγάπης, περί ων ομιλεί ο Κύριος, (Ματθ. ιη’, 15-18)…από εχθρούς η Εκκλησία έχει άφθονους, διαθέτοντας μέσα μαζικής παραπλανήσεως για να την φθείρουν. Παρά ταύτα η Εκκλησία ούτε φθείρεται, ούτε νικιέται. Μόνο τα αδύνατα τέκνα της βλάπτο­νται…

Με το Wokism, έχουμε πραγματικά να κάνουμε με μια νέα θρησκεία. Ορισμένοι Αμερικανοί συγγραφείς είναι πεπεισμένοι ότι αυτή είναι η «επόμενη αμερικανική θρησκεία» που θέλει να «σβήσει ολόκληρη την ιστορική μνήμη του πολιτισμού», όπως ο Χριστιανισμός που έγινε θρησκεία του κράτους τον 4ο αιώνα και θέλησε να σβήσει συνολικά τον ελληνορωμαϊκό κόσμο.

Ἡ ὁμάδα νεότητας Ἀθήνας τῆς ‘’Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης’’ ὀργάνωσε τὸ Σαββάτο 17 Φεβρουαρίου 2024 ἐκδήλωση στὰ γραφεῖα τοῦ Σωματείου μας στὸν  Ἅγιο Ἐλευθέριο μὲ ὁμιλητὴ τὸν π. Γεώργιο Σχοινὰ καὶ θέμα: ‘’Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ Πᾶν’’. 

Την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024 και ώρα 12.00 έγινε η κοπή της Αγιοβασιλόπιτας για τα μέλη και φίλους της Ενωμένης Ρωμηοσύνης στον Βόλο. Η εκδήλωση έλαβε χώρα σε ένα πολύ φιλόξενο μέρος,  στο πνευματικό κέντρο του Ιερού Ναού Αγίου Βασιλείου Βόλου. Ο π. Νικόλαος Κουμπαρούλης, εφημέριος του ως άνω Ιερού Ναού, ευλόγησε την Αγιοβασιλόπιτα…

Πολύ συχνά το μέτρον της αληθείας είναι η μαρτυρία της μειοψηφίας. Είναι δυνατόν να είναι Καθολική Εκκλησία το μικρόν ποίμνιον. Ίσως υπάρχουν περισσότεροι ετερόδοξοι παρά Ορθόδοξοι. Είναι δυνατόν να εξαπλωθούν οι αιρετικοί παντού, και να καταλήξει η Εκκλησία στο περιθώριο της Ιστορίας ή να αποσυρθεί στην έρημο.

Γεώργιος Δ. Παναγόπουλος, Καθ. ΑΕΑ Αθηνών: “…α) Πρόκειται για ένα διεθνές δίκτυο άσκησης πιέσεων (κοινώς lobby), στο οποίο διαπλέκονται επιχειρηματίες, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι και πολιτικοί σε νευραλγικές θέσεις παγκοσμίως. β) Για πρώτη φορά μια ανθρώπινη ομάδα όχι μόνον αυτοπροσδιορίζεται από τον τρόπο με τον οποίο τα μέλη της ικανοποιούν τις όποιες ηδονογόνες περιοχές τους, αλλά και απαιτεί να επιβληθούν ως νομικώς προστατευόμενα δικαιώματα μια πλειάδα επιθυμιών-αξιώσεων οι οποίες απορρέουν εξ αυτού.

Ταπεινώθηκε μπροστά του, αποδεχόμενη την «προσβολή» του Χριστού ότι αυτή δεν ανήκει στα εκλεκτά παιδιά του Θεού, αλλά είναι μόνο ένα σκυλάκι. Κυνάριο. Δεν αγανάκτησε. Δεν απελπίστηκε. Δεν πρόβαλε απαιτήσεις και δικαιώματα στον Χριστό. Ζήτησε το ελάχιστο. Μερικά ψίχουλα. Ως ο έσχατος των ανθρώπων. Και παρά την «απόρριψή» της από τον Χριστό, δεν έχασε την υπομονή, την ελπίδα και την πίστη της, ότι θα πετύχει το ζητούμενο.