Τὸν τελευταῖο καιρὸ ἀναθεωρητὲς τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας προσπαθοῦν νὰ ἀλλάξουν τὰ ἱστορικὰ δεδομένα, παρουσιάζοντας καινοφανεῖς ἀπόψεις γιὰ νὰ ἀνατρέψουν τὴν ἱστορική ἀλήθεια. Στόχος τους, νὰ ξαναγράψουν τὴν Ἱστορία ὑπὸ τὸ πρίσμα μίας κατευθυνόμενης, δῆθεν «προοδευτικῆς» ἰδεολογίας.
Στὰ χρόνια τῶν Βυζαντινῶν «ἡ βασιλεύουσα πόλις» θὰ εἶχε μία ἐξωτικὴ καὶ ἀλλόκοτη μεγαλοπρέπεια. Χίλιοι κουμπέδες (τροῦλλοι) καταχρυσοὶ λαμποκοπούσανε μέσα στὴ βλογημένη αὐτὴ ἀφεντοπολιτεία. Στὴ μέση στεκότανε, σὰν ἥλιος, ἡ Ἁγιὰ Σοφιά …
Ὁ Κότσογλης ἦτο πελωρίων διαστάσεων, ἐμπνέων φόβον εἰς τοὺς βλέποντας, ὑπελείπετο ὅμως κατὰ τὸ
θάρρος τῶν δύο ἄλλων. Ὁ Σεβαστόπουλος ἦτο ἐξ ἀντιθέτου μικρὸς τὸ ἀνάστημα ἀλλὰ πανουργότατος καὶ ἄφοβος.
Ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση» καί ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Ἐξέταση» πραγματοποιοῦνται κατά τή διάρκεια τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης, πρίν ἀπό τή μεταφορά τοῦ ἐμβρύου στή μήτρα, ὥστε νά ἐπιλέγονται ἔμβρυα χωρίς γονιδιακές ἤ χρωμοσωμικές παρεκκλίσεις.
Πολεμιστές τῆς ‘Ι Μεραρχίας. Πρό τοῦ ἀκαμάτου ἡρωισμοῦ σᾶς ἐθραύσθησαν ἀπό τῆς χθές ἀπασαι αἳ ἀπεγνωσμέναι ἐχθρικαί προσπάθειαι. Πρό τῶν χαλυβδίνων γραμμῶν σᾶς συνετρίβησαν κατά τό διήμερον διάστημα τρεῖς νωπαί ἐχθρικαί Μεραρχίαι. Εἶμαι ὑπερήφανος διότι ἡγοῦμαι τοιούτων ἡρώων.
Ὁ σκοπὸς καί, ὡς ἐκ τούτου, τὸ περιεχόμενο τῆς παρούσας σύντομης μελέτης προέκυψε ἀπὸ δύο βασικές μας διαπιστώσεις στὶς ὁποῖες ὁδηγηθήκαμε κατὰ τὴν διάρκεια τῆς μακροχρόνιας ἐνασχόλησής μας μὲ τὸ γλωσσικὸ ἰδίωμα τῆς ἰδιαίτερης πατρίδας μας, τῆς Ἴμβρου καὶ οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν τὰ ἐν λόγῳ ἰδιώματα.
Ὁ Ὅμηρος μᾶς ἔδειξε μία ἱκανότητα τῆς γλώσσας μας, ποὺ δὲν βρίσκεται σὲ ὅλους τοὺς λαούς. Οἱ Ἕλληνες μπορεῖ νὰ εἶναι ὑπερήφανοι γιὰ τὴ γλῶσσα τους, εἴτε στὰ χρόνια του Ὁμήρου ἔζησαν εἴτε στὰ σημερινά.
«Διδασκάλους ζητητέον τοῖς τέκνοις, οἱ καὶ τοῖς βίοις εἰσὶν ἀδιάβλητοι καὶ τοῖς τρόποις ἀνεπίληπτοι καὶ ταῖς ἐμπειρίας ἄριστοι. Πηγὴ γὰρ καὶ ρίζα καλοκαγαθίας τὸ νομίμου τυχεῖν παιδείας». Πλούταρχος
Ἡ Ὑψηλή Πύλη ἀπό τό 1832 εἶχε ἀναγνωρίσει ἕνα ἰδιότυπο καθεστώς γιά τό νησί τῆς Σάμου. Κηρύχθηκε σέ Ἡγεμονία μέ δικό του ἡγεμόνα, ἀλλά συνέχισε νά εἶναι ὑποτελές στήν Πύλη. Ὁ ἡγεμόνας ἦταν κάθε φορᾶ χριστιανός ὀρθόδοξος καί διοριζόταν ἀπό τόν Σουλτάνο.
Ὁ Θεόδωρος Κανδηλάπτης εἶναι ἕνας ἀπό τούς φονευθέντες στό μεγάλο ἀντιστασιακό – ἀπελευθερωτικό πόλεμο τοῦ 1940, τοῦ ὁποίου τά ὀστᾶ δέν ἔχουν ἐντοπιστεῖ, ταυτοποιηθεῖ καί κηδευτεῖ ὅπως ἁρμόζει σέ ἄνθρωπο καί σέ ἥρωα.
Στὴ δεκαετία 2001-2011, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς οἰκονομικές, σημειώθηκαν καὶ πολὺ μεγάλες κοινωνικὲς ἀλλαγὲς στὴν Ἑλλάδα, ὅπως, ἄλλωστε, καὶ σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Ἀνάμεσα σ’ αὐτὲς εἶναι καὶ οἱ ἀλλαγὲς στὴν οἰκογενειακὴ σύνθεση τοῦ πληθυσμοῦ της.
Ὁ Νικηφόρος Χοῦμνος ὑπῆρξε ἕνας γνωστὸς λόγιος καὶ παράλληλα ἕνα ἐνεργὸ πολιτικὸ πρόσωπο τῆς ἐποχῆς τῶν Παλαιολόγων. Συγκεκριμένα ἔδρασε στὰ χρόνια τῆς μακρᾶς βασιλείας τοῦ Ἀνδρονίκου Β΄ Παλαιολόγου, δηλαδὴ στὸ πέρασμα ἀπὸ τὸ 13ο στὸ 14ο αἰώνα.
Ἔρευνες ἑκατὸ καὶ πλέον ἐτῶν ἔχουν ἀποδείξει ὅτι ὁ ρόλος τῶν ἐρεθισμάτων ποὺ δέχεται τὸ ἔμβρυο, καλὰ προστατευμένο στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μήτρας, εἶναι τεράστιος. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ ἐνδομήτρια ἐμπειρία τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἔχει καθοριστικὸ ἀντίκτυπο στὴ ζωή του ὡς ἐνήλικου.
Συχνὰ τὰ τελευταῖα χρόνια γίνεται λόγος γιὰ τὴ σημασία τῆς χρήσης τῆς δημοτικῆς στὴ Θεία Λατρεία καὶ στὶς ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας. Ὑποστηρίζουν μερικοὶ πὼς ἡ χρήση τῆς δημοτικῆς ἔχει νὰ προσφέρει πολλὰ θετικὰ ἀποτελέσματα στὴν πνευματικὴ ζωὴ τῶν πιστῶν.
Ἄγγελοι εἶναι ποὺ ἀπογράφουν σὲ κάθε ἐκκλησία τοὺς νηστευτές. Πρόσεχε μὴ στερηθεῖς γιὰ τὴ μικρὴ ἡδονὴ τῶν φαγητῶν τὴν ἀπογραφὴ τοῦ ἀγγέλου, ὑπόδικο δὲ κάνεις τὸν ἑαυτό σου στὸν στρατολόγο, γιὰ δίκη ἐπὶ λιποταξίᾳ.
Όλα όσα αναφέρονται για το πρόσωπο του δήθεν αγίου Βαλεντίνου βασίζονται σε έναν « θρύλο». Για το βίο του Βαλεντίνου ελάχιστες είναι οι πληροφορίες και αυτές είναι συγκεχυμένες. Δεν έχει ποτέ διευκρινισθεί αν πρόκειται για ένα ή δύο πρόσωπα με το ίδιο όνομα.
Γιατί νά ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά πεθαίνουν νέοι καί μικρά παιδιά; Θά ὑπάρξει Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν; Ποιός ἄνθρωπος εἶναι πραγματικά ἐλεύθερος καί εὐτυχισμένος; Τί σημαίνει πραγματική ἐλευθερία καί πῶς ἀποκτᾶται;
Μητέρα, τὸ πιὸ πολύτιμο πράγμα στὸν κόσμο. Εἶναι τρυφερή, στοργικὴ καὶ γεμάτη ἀγάπη. Κάποιες φορὲς παρατηρητικὴ καὶ ἄλλες στοργική. Ἡ μητέρα εἶναι πάντα δίπλα μας γιὰ καθετὶ ποὺ μᾶς συμβαίνει, εἴτε εἶναι δυσάρεστο, εἴτε εὐχάριστο.
Ἡ μονή ἦταν ἀφιερωμένη στόν Ὅσιο Χαρίτωνα τόν ὁμολογητή, ὁ ὁποῖος ἔζησε τήν ἐποχή τοῦ Ρωμαίου αὐτοκράτορα Αὐρηλιανοῦ (270 -275 μ.Χ.). Εἶναι γνωστό πώς ὁ Αὐρηλιανός πέρασε ἀπό τό Ἰκόνιο πηγαίνοντας νά πολεμήσει τή Ζηνοβία, βασίλισσα τῆς Παλμύρας.
Ὁμιλητής ὁ κ. Ἀθανάσιος Ε. Καραθανάσης Ὁμ. Καθηγητής Α.Π.Θ., Πρόεδρος Ἑταιρείας Μακεδονικῶν Σπουδῶν.
Ἐάν χαρισθεῖ τό ὄνομα, τό ἑπόμενο βῆμα θά εἶναι νά διεκδικηθοῦν καί ἐδάφη, γιά τά ὁποῖα κάποιοι θά ἀγωνίζονται στήν ἀρχή μέ τόν γνωστό τρόπο τοῦ φαβιανισμοῦ καί ἐφ΄ ὅσον ἐπιτύχουν μέ τόν τρόπο αὐτό τήν παράλυση τῆς Ἑλλάδος, θά ἐπιχειρηθεῖ καί κατά μέτωπον ἐπίθεση.
Ἕνα ἀπό τά πιό παρεξηγημένα ζητήματα στήν Ἑλλάδα τῆς σύγχρονης ἐποχῆς, εἶναι ὁ χαρακτηρισμός των συχνῶν παρεμβάσεων τῆς Ἐκκλησίας σέ θέματα τῆς τρέχουσας πολιτικῆς ἐπικαιρότητας. Αὐτό εἶναι πιό ἐμφανές στήν σημερινή πολιτική συγκυρία …
Ὁ δεύτερος τῆς τριάδας τῶν Ἱεραρχῶν καί τῆς τριάδας τῶν Θεολόγων Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός, μέ τή δυναμική παρουσία του στή Βασιλεύουσα πόλη τό 380 μ. Χ., ἔκανε πραγματικότητα αὐτό πού φάνταζε ἀκατόρθωτο.
Σέ ἀπόσταση μισῆς ὥρας ἀνατολικά τῆς Σύλλης, παλαιότατης ἑλληνικῆς κωμοπόλεως πού ἀπέχει 8 χλμ. ΒΔ τοῦ Ἰκονίου, ὑπῆρχε ἀκέραιη μέχρι τό 1924, ἡ ἱστορική μονή τοῦ Ἁγίου Χαρίτωνος.
Το πρόβλημα είναι βαθύ, σύνθετο και απαιτείται πολύς κόπος για την υπέρβασή του. Όταν η ελληνική κοινωνία πάψει να προσμένει τη σωτηρία απ’ έξω και επανασυνδεθεί με τις ρίζες της και τη γνήσια ρωμαίικη παράδοση, τότε είναι κοντά η λύτρωση.
Ὁ γνήσιος προφήτης ἔχει ἕνα χαρακτηριστικό. Γίνεται «σημεῖο ἀντιλεγόμενο». Θά ὑψωθεῖ ἤ θά καταβυθιστεῖ στήν κρίση τῶν ἀνθρώπων. Μακάριος ὅποιος γνώρισε ἕναν τέτοιον ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ …
Ἡ Ἐκκλησία στέκεται μέ σοβαρότητα καί σοφία σέ ὅλα τά θέματα καί στά θέματα αὐτά καί μέσῳ τῆς ζωῆς της,τῶν Μυστηρίων της,ὁδηγεῖ στήν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων.
Τό 1856 παρατηρεῖται εὑρύτατη διάδοση τοῦ Πανσλαβισμοῦ στά Βαλκάνια. Ὁ Πανσλαβισμός ἐξαπλώνεται εὑρέως στό πλαίσιο τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ κύριου πολιτικοῦ στόχου τῆς Ρωσίας.
Όταν αναφερόμαστε στην εθνική ταυτότητα ενός τόπου δεν είναι επιτρεπτό να αγνοήσουμε ή να παραβλέψουμε, ότι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που τη διαμορφώνουν και την καθιερώνουν είναι η συμπεριφορά των κατοίκων του.
Γιά τό σημερινό κρατίδιο τῶν Σκοπίων ὑπῆρξαν ἀρκετοί ξένοι ἐπιστήμονες πού τό χαρακτήρισαν τεχνητό Κατασκεύασμα, ὅπως τό σχόλιο τῆς Ἰταλικῆς ἐφημερίδας “II Popolo” τό 1992.
Ἐπίσκεψη τοῦ Ἁγίου Βασιλείου στό Τσουχούρ τῆς Καισάρειας Νεκτάριος Γαλανόπουλος Ἀναζητώντας μέ λαχτάρα κάθε τι πού ἀφορᾶ στήν Καππαδοκία καί […]
Toυ Δ. Αδαμίδη Μια φορά κι’ ένα καιρό ο Άγιος Βασίλης έφτασε σε μια μεγάλη πολιτεία. Κατέβηκε από το […]
Στήν πατερική γραμματεία, στίς ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀκόμη δέ καί σέ μεταγενέστερα μνημεῖα τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας, ὅπως καί σέ μή σχολαστικῆς ἐπίδρασης νεότερα ἐγχειρίδια Δογματικῆς, δέν ὑπάρχει πλήρης καί ἀκριβής ὁρισμός τῆς Ἐκκλησίας.
