Η μελέτη της Βίβλου, Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, είναι σημαντικό γεγονός στην πνευματική ζωή του χριστιανού. Στην Αγία Γραφή είναι καταγεγραμμένες αλήθειες της Πίστεώς μας.
Ἴωνες. Τὸ ἐθνωνύμιο τῶν Ἰώνων ἀπαντᾶ μὲ τρεῖς τύπους: Ἰάονες, Ἴωνες, Ἰᾶνες. Στὴν Ἰλιάδα (Ν 685) τὸ Ἰάονες ἀποδίδεται στοὺς Ἀθηναίους. Οἱ μεθομηρικοὶ Ἕλληνες, ὅταν ἀνέφεραν ἢ ἄκουγαν τὸ ὄνομα Ἴωνες, ἐννοοῦσαν τοὺς πολῖτες τῶν πόλεων μιᾶς περιοχῆς, στὸ Ἀνατολικὸ Αἰγαῖο. Μὲ εὐρύτερη σημασία, ὁ ὅρος Ἴωνες κάλυπτε τοὺς πολῖτες…
Ἡ λέξη πνεύμονας προέρχεται ἀπὸ τὴ λέξη πνεύμων, ποὺ ἀρχικὰ ἦταν πλεύμων. Ὁ πλεύμων παράγεται ἀπὸ τὸ ρῆμα πλέω «ρέω, κολυμπῶ», ἐπειδὴ οἱ πνεύμονες φαίνονται σὰν πλέουν στὸ νερό. Ὁμόρριζα εἶναι τὰ πνέω, πνεῦμα, ἄπνοια, δύσπνοια, σύμπνοια, ἐμπνευσμένος, θεόπνευστος, πνευστός, μακρόπνοος, εἰσπνοή, ἐκπνοή.
Οι Παμμακεδονικές Ενώσεις ανά την Υφήλιο, έχοντας υπ’ όψιν τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα της ονομασίας της γειτονικής χώρας των Σκοπίων και εν όψει των επερχόμενων εκλογών, ομόφωνα αποφασίζουν τα ακόλουθα :
Οἱ Λόγοι του ἔχουν πράγματι ἰδιαίτερη χάρη καί βάθος πνευματικό. Ὅπως ἔλεγε ὁ γέροντας Παΐσιος εἶναι σάν τίς πολυβιταμινοῦχες τροφές. Ἕνας λόγος του σέ τρέφει γιά μέρες. Οἱ Λόγοι τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ θεωροῦνται ὅτι εἶναι γιά προχωρημένους πνευματικά ἀλλά μποροῦν ὅλοι νά ὠφεληθοῦν. Εἶναι πολύ συγκαταβατικός ὁ Ἅγιος καί δίνει προθυμία σέ ὅλους. Ἰδιαιτέρως παρηγορεῖ καί καθοδηγεῖ τούς μοναχούς καί μάλιστα τούς Ἡσυχαστές.
Ἡ Κυβέρνηση ἐν ἀποδρομῇ μὲ τὸ Σχέδιο Νόμου «Κύρωση τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα» γκρεμίζει τὴν θρησκευτικὴ καὶ κοινωνικὴ εἰρήνη καὶ ἀφρόνως «ἐξοπλίζει» φονταμενταλιστὲς γιὰ θρησκευτικὴ αὐτοδικία καὶ διάλυση τῆς κοινωνικῆς συνθήκης.
Σωρείτης (ἀρχ. σωρὸς + κατάλ. -ίτης) εἶναι σύνθετος βραχυλογικὸς συλλογιμὸς στὸν ὁποῖο παραλείπονται τὰ ἐπιμέρους συμπεράσματα καὶ προβάλλεται μόνο τὸ τελικὸ καὶ ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ ἀναλυθῆ σὲ τόσους ἄλλους ἁπλοὺς συλλογισμούς, ὅσες εἶναι καὶ οἱ προτάσεις ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πρώτη καὶ τὴν τελευταία.
Οἱ Λόγοι του ἔχουν πράγματι ἰδιαίτερη χάρη καί βάθος πνευματικό. Ὅπως ἔλεγε ὁ γέροντας Παΐσιος εἶναι σάν τίς πολυβιταμινοῦχες τροφές. Ἕνας λόγος του σέ τρέφει γιά μέρες. Οἱ Λόγοι τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ θεωροῦνται ὅτι εἶναι γιά προχωρημένους πνευματικά ἀλλά μποροῦν ὅλοι νά ὠφεληθοῦν. Εἶναι πολύ συγκαταβατικός ὁ Ἅγιος καί δίνει προθυμία σέ ὅλους. Ἰδιαιτέρως παρηγορεῖ καί καθοδηγεῖ τούς μοναχούς καί μάλιστα τούς Ἡσυχαστές.
Οἱ Λόγοι του ἔχουν πράγματι ἰδιαίτερη χάρη καί βάθος πνευματικό. Ὅπως ἔλεγε ὁ γέροντας Παΐσιος εἶναι σάν τίς πολυβιταμινοῦχες τροφές. Ἕνας λόγος του σέ τρέφει γιά μέρες. Οἱ Λόγοι τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ θεωροῦνται ὅτι εἶναι γιά προχωρημένους πνευματικά ἀλλά μποροῦν ὅλοι νά ὠφεληθοῦν. Εἶναι πολύ συγκαταβατικός ὁ Ἅγιος καί δίνει προθυμία σέ ὅλους. Ἰδιαιτέρως παρηγορεῖ καί καθοδηγεῖ τούς μοναχούς καί μάλιστα τούς Ἡσυχαστές.
Ὡστόσο δὲν χαίρονται ὅλοι τὴν ἁγία αὐτὴν ἡμέρα. Ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ μένουν ἀμέτοχοι καὶ ξένοι τῆς χαρᾶς καὶ τοῦ Φωτὸς τῆς Ἀναστάσεως. Εἶναι οἱ λογῆς ἄθεοι, οἱ ἀρνητὲς τοῦ Χριστοῦ, οἱ χριστιανομάχοι, οἱ αἰρετικοὶ καὶ ἀλλόθρησκοι, οἱ ὁποῖοι, ὄχι ἁπλὰ μένουν ἀμέτοχοι ἀπὸ τὸ Φῶς καὶ τὴν Χάρη τοῦ Ἀναστάντος, ἀλλὰ λυποῦνται καὶ ὠρύρονται, προσπαθώντας ἀνεπιτυχῶς νὰ ἀμαυρώσουν τὸ κοσμοσωτήριο αὐτὸ γεγονὸς τῶν γεγονότων.
Ἡ μὴ σταθερὴ τοῦ τόνου στὴν Ἑλληνικὴ γεννᾶ συχνὰ δυσκολίες κυρίως στὸν τονισμὸ τῆς γενικῆς πληθυντικοῦ. Τὰ οὐσιαστικὰ σὲ -ας ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν τρίτη κλίση τῆς καθαρεύουσας τονίζονται στὴν προπαραλήγουσα: τῶν κανόνων (ὀνομαστικὴ ὁ κανών), τῶν σελίδων (ὀνομαστικὴ ἡ σελίς), τῶν ὁμάδων (ὀνομαστικὴ ἡ ὁμάς), τῶν μυκήτων (ὀνομαστικὴ μύκης).
Υπάρχουν κάποια περιστατικά στην επί γης παρουσία του Χριστού, τα οποία αναφέρονται στα Ευαγγέλια, που χρίζουν ιδιαίτερης ερμηνευτικής προσέγγισης.
Έχει σχέση η ελληνική παιδεία με την περί ανθρώπου διδασκαλία της ορθόδοξης θεολογίας; Αποδέχεται την ψυχοσωματική οντολογία του ανθρώπου, την εκ πνεύματος και σώματος ενιαία ολότητα της υπάρξεώς του και, κατά συνέπεια, την αρμονική ψυχοσωματική του ανάπτυξη;
Ὁ Ἄθωνας εἶναι ὀρεινὴ χερσόνησος τῆς Χαλκιδικης, ἡ ἀνατολικότερη ἀπὸ τὶς τρεῖς. Σὲ πολλοὺς χάρτες ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὰ κείμενα γράφεται Ἄθως. Ἄθως ἢ Ἄθωνας; Στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ κείμενα ὑπῆρχαν τὰ ἀττικόληκτα οὐσιαστικά
¨Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα, ξαναψέλνονται τα τροπάρια, ξαναϋψώνεται η προσευχή, το ίδιο λιβάνι καίγεται, η χιλιοειπωμένη ακολουθία αναβρύζει και η φωνή κρατιέται καθαρόηχη, κατανυχτική, λειτουργική,¨ όπως είπε χαρακτηριστικά ο Κωστής Παλαμάς.
Ἡ Ταφὴ καὶ ἡ Ἀνάστασις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποτελοῦν βασικὰ θέματα τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς μας πίστης. Πιστοποιοῦν ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνας ἐξαίρετος ἄνθρωπος, ἕνας μεγάλος δάσκαλος, προφήτης ἤ θαυματουργὸς ἀλλά, ὁ Θεάνθρωπος Δημιουργὸς καὶ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.
Ἔχυσε πολλὰ δάκρυα στὸ μαξιλάρι του/της ἢ κύλησαν πολλὰ δάκρυα στὸ μαξιλάρι του. Ἡ παραστατικὴ εἰκόνα ἐκείνου ποὺ μετανιώνει γιὰ κάτι ποὺ ἔπραξε εἶναι ψαλμική. Ὁ Δαυΐδ ἐξαντλημένος ἀπὸ τὴ θλίψη του λούζει μὲ δάκρυα τὸ κρεβάτι του: «ἐκοπίασα ἐν τῷ στεναγμῷ μου, λούσω καθ᾿ ἑκάστην νύκτα τὴν κλίνην μου, ἐν δάκρυσί μου τὴν στρωμνήν μου βρέξω» (Ψαλμὸς 6ος, 7).
Μετὰ τὴν Ἅλωση ὁ Πατριάρχης κληρονόμησε μαζὶ μὲ τὰ σύμβολα καὶ τὰ προνόμια τοῦ βυζαντινοῦ αὐτοκράτορα καὶ τὸ ἔμβλημα τοῦ δικέφαλου ἀετοῦ, τὸ ὁποῖο μεταβλήθηκε ἔκτοτε σὲ ἐκκλησιαστικὸ ἔμβλημα.
«Ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις» ἀναφέρει ἡ σοφὴ ρήση τοῦ κυνικοῦ φιλοσόφου Ἀντισθένους. Γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὸ νόημα (τὴν σοφία) μιᾶς λέξεως, πρέπει πρῶτα νὰ γνωρίσουμε τὴν ἐτυμολογία της.
Τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν. Τὴ φράση «τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν» τὴ λέμε γιὰ ἀνθρώπους δόλιους ποὺ ψεύδονται διαβάλλουν, βλασφημοῦν. Οἱ λόγοι τους εἶναι δυσώδεις σὰν ἀνοιχτὸς τάφος
Οἱ Λόγοι του ἔχουν πράγματι ἰδιαίτερη χάρη καί βάθος πνευματικό. Ὅπως ἔλεγε ὁ γέροντας Παΐσιος εἶναι σάν τίς πολυβιταμινοῦχες τροφές. Ἕνας λόγος του σέ τρέφει γιά μέρες. Οἱ Λόγοι τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ θεωροῦνται ὅτι εἶναι γιά προχωρημένους πνευματικά ἀλλά μποροῦν ὅλοι νά ὠφεληθοῦν. Εἶναι πολύ συγκαταβατικός ὁ Ἅγιος καί δίνει προθυμία σέ ὅλους. Ἰδιαιτέρως παρηγορεῖ καί καθοδηγεῖ τούς μοναχούς καί μάλιστα τούς Ἡσυχαστές.
Ἀπὸ τὸν Βασίλειο Χ. Στεργιούλη Ἡ χριστιανικὴ ἀνθρωπότητα πανηγυρίζει καὶ πάλι τὸ κορυφαῖο γεγονὸς τῆς πίστεως καὶ τῆς ἱστορίας. Τὸ […]
Ὀργίζεσθε καὶ μὴ ἁμαρτάνετε. Ὁ Δαυΐδ προτρέπει τοὺς ἐχθρούς του νὰ ὀργίζωνται ἐναντίον του, νὰ μὴν ἁμαρτάνουν ὅμως καὶ κατὰ τοῦ Θεοῦ: «ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ἃ λέγετε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἐπὶ ταῖς κοίταις ὑμῶν κατανύγητε»
Γεμίστε τὶς ἐκκλησιὲς καὶ δοξάστε τον. Θὰ μᾶς φέρει σύντομα στὶς μέρες τὶς χαρμόσυνες, ποὺ μαζὶ μὲ τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» θὰ λέμε καὶ «Ἑλλὰς ἀνέστη».
Η Σταύρωση του Χριστού στον Γολγοθά και ο σταυρικός Του θάνατος αποτελούν την αποκορύφωση του Θείου Δράματος. Του Πάθους του θεανθρώπου, από το οποίο προήλθε η σωτηρία του κόσμου.
Η εσπερινή ακολουθία της Μεγάλης Τρίτης είναι ιδιαίτερα προσφιλής στο λαό. Γιατί παρουσιάζει ζωηρά και παραστατικά την τραγικότητα της ζωής, της αμαρτίας, την ανείκαστη αγαθότητα και ευσπλαχνία του Θεού και την λυτρωτική δύναμη της μετάνοιας, που απαλλάσσει την ψυχή από το βάρος της αμαρτίας και της ενοχής.
Ἡ εσπερινὴ ἀκολουθία τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, μοιάζει μὲ πύλη ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν πιὸ κατανυκτικὴ περίοδο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Τὴν Μεγάλη Ἐβδομάδα.
«Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και μακάριος ο δούλος ον ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθής. Αλλά ανάνηψον κράζουσα, Άγιος, Άγιος, Αγιος ει ο Θεός ημών. Δια της
Κάνε τὸν σταυρό σου. Ἡ ἔκφραση «κάνε τὸν σταυρό σου» χρησιμοποιεῖται ὡς ἔκφραση εὐγνωμοσύνης: Κάνε τὸν σταυρό ποὺ τὴ γλύτωσες!
Γεωργίου Παρούτογλου φιλολόγου – ἱστορικοῦ Τά τραγικά γιά τόν Ἑλληνισμό τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τόν Πόντο γεγονότα, ὁδήγησαν τό […]
Κυκλοφορήθηκε το ΝΕΟ ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΟ τεύχος του Περιοδικού “Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια”
Σταυρός. Ἡ λέξη σταυρὸς χρησιμοποιεῖται μεταφορικὰ γιὰ νὰ δηλώση δυσκολίες, δυσυπέρβλητα προβλήματα: Τὸ μυστήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι σταυρὸς γιὰ τὴν ἀνθρώπινη σκέψη. Μετωνυμικὰ ὁ σταυρὸς δηλώνει τὸν χριστιανισμό: Στὸ τέλος ὁ Σταυρὸς θὰ νικήση τὴν Ἡμισέληνο.
Υπό το πρίσμα της αιωνιότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, η ζωή και ο θάνατος αποτελούν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Αιώνια ζωή ή αιώνιος θάνατος. Οι νεκροί, μας υπενθυμίζουν τη φοβερή ώρα του θανάτου.
