ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Κυκλοφορήθηκε το ΝΕΟ ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΟ τεύχος του Περιοδικού “Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια”

Σταυρός. Ἡ λέξη σταυρὸς χρησιμοποιεῖται μεταφορικὰ γιὰ νὰ δηλώση δυσκολίες, δυσυπέρβλητα προβλήματα: Τὸ μυστήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι σταυρὸς γιὰ τὴν ἀνθρώπινη σκέψη. Μετωνυμικὰ ὁ σταυρὸς δηλώνει τὸν χριστιανισμό: Στὸ τέλος ὁ Σταυρὸς θὰ νικήση τὴν Ἡμισέληνο.

Υπό το πρίσμα της αιωνιότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, η ζωή και ο θάνατος αποτελούν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Αιώνια ζωή ή αιώνιος θάνατος. Οι νεκροί, μας υπενθυμίζουν τη φοβερή ώρα του θανάτου.

“Βαράτε. Είμαι Έλληνας Παπάς. Πεθαίνω για το Χριστό και την Πατρίδα” (π. Ιωακείμ Λιόλιας) – Η Εκκλησία μας είναι πάντα ένα διαρκές παρόν, όπως και ο Θείος Ιδρυτής της. Και σαν Στρατευομένη που είναι, ένα καθήκον έχει: Να θυσιάζεται… Κι αυτό έκαμε στο μεγάλο ΕΠΟΣ της ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ τού ΣΑΡΑΝΤΑ. Κι αυτό εξακολουθεί να κάνει, όταν το απαιτούν οι περιστάσεις.

Οἱ Λόγοι του ἔχουν πράγματι ἰδιαίτερη χάρη καί βάθος πνευματικό. Ὅπως ἔλεγε ὁ γέροντας Παΐσιος εἶναι σάν τίς πολυβιταμινοῦχες τροφές. Ἕνας λόγος του σέ τρέφει γιά μέρες. Οἱ Λόγοι τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ θεωροῦνται ὅτι εἶναι γιά προχωρημένους πνευματικά ἀλλά μποροῦν ὅλοι νά ὠφεληθοῦν. Εἶναι πολύ συγκαταβατικός ὁ Ἅγιος καί δίνει προθυμία σέ ὅλους. Ἰδιαιτέρως παρηγορεῖ καί καθοδηγεῖ τούς μοναχούς καί μάλιστα τούς Ἡσυχαστές.

Ἡ περιγραφὴ τῆς κατάστασής του ἀπὸ τὸν πατέρα του εἶναι συγκλονιστική. Ἀναφέρει στὸν Χριστὸ ὅτι ἔχει «πνεῦμα ἄλαλον» (βουβὸ) καὶ ὅπου τὸν πιάσει, τὸν ρίχνει κάτω καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τὰ δόντια καὶ γίνεται ξερός.

Σηκώνει/κουβαλάει τὸν σταυρό του. Ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη προέρχεται ἡ φράση κουβαλάει/σηκώνει τὸν σταυρό του:  «Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς·

Οἱ Λόγοι του ἔχουν πράγματι ἰδιαίτερη χάρη καί βάθος πνευματικό. Ὅπως ἔλεγε ὁ γέροντας Παΐσιος εἶναι σάν τίς πολυβιταμινοῦχες τροφές. Ἕνας λόγος του σέ τρέφει γιά μέρες. Οἱ Λόγοι τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ θεωροῦνται ὅτι εἶναι γιά προχωρημένους πνευματικά ἀλλά μποροῦν ὅλοι νά ὠφεληθοῦν. Εἶναι πολύ συγκαταβατικός ὁ Ἅγιος καί δίνει προθυμία σέ ὅλους. Ἰδιαιτέρως παρηγορεῖ καί καθοδηγεῖ τούς μοναχούς καί μάλιστα τούς Ἡσυχαστές.

Ο Σταυρός υπήρξε στη διαδρομή των αιώνων και είναι και σήμερα το καύχημα, η δύναμη και η ωραιότητα του έθνους μας. Με την δύναμή του πορεύθηκε ως τώρα. Με αυτήν συνέτριψε εχθρούς κραταιούς και ανέκτησε την ελευθερία του, ύστερα από 400 χρόνια μαύρης σκλαβιάς.

Δράξατε παιδείας. Ἡ προτροπὴ «δράξατε παιδείας» προέρχεται ἀπὸ τὸν 2ο Ψαλμό. Ὁ ποιητὴς προτρέπει τοὺς βασιλεῖς νὰ συνετιστοῦν, νὰ ὑπηρετοῦν τὸν Κύριο μὲ φόβο, νὰ ἐπωφεληθοῦν  ἀπὸ τὴ διαπαιδαγώγηση ἀπὸ τὸν Κύριο:

Σέ κλίμα πικρίας ἐξαιτίας τῆς ταπεινωτικῆς καί ἐπικίνδυνης Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν ὁ ἀπανταχοῦ γῆς Ἑλληνισμός γιορτάζει τήν ἐπέτειο κήρυξης τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821, ἡ ὁποία ὁδήγησε στήν ἀπελευθέρωση ἀπό τόν τουρκικό ζυγό. Στήν ἀναγέννηση καί ἀνασύσταση τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους. Στήν Ἐθνική μας παλιγγενεσία.

Δὲν μποροῦμε νὰ δεχθοῦμε ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι <<ποιητὴς>> τόσων κακῶν ποὺ ὑπάρχουν δίπλα μας. Δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ Θεὸς νὰ εἶναι αὐτὸς ποὺ δημιούργησε τὴν φθορά, τὸν πόνο, τὴν ἀσθένεια καὶ τελικὰ τὸν θάνατο. Τότε ὅμως πῶς ὑπάρχουν; 

Χρήστου Μαλτέζου δρ. χημικοῦ Ἡ πόλις πού ἀρχικά ὠνομάζετο Κοκκινιά, δημιουργήθηκε μετά τήν καταστροφή τοῦ 1922 ἀπό τούς Ἕλληνες τῆς […]

Κλεί­στη­κε στήν φί­λη του ἡ­συ­χί­α καί ἐ­νέ­τει­νε τήν προ­σευ­χή καί τά δά­κρυ­α. Τό ἔ­τος 1986 εἶ­δε τόν ἅ­γιο Θε­ό­φι­λο καί τόν ἅ­γιο Βα­σί­λει­ο καί τοῦ εἶ­παν: «Ἐ­φέ­τος δέν θά κά­νεις Πρω­το­χρο­νιά ἐ­δῶ στό Κελ­λί, ἀλ­λά θά ᾿ρθεῖς νά γι­ορ­τά­σου­με μα­ζί».

Οἱ Λόγοι του ἔχουν πράγματι ἰδιαίτερη χάρη καί βάθος πνευματικό. Ὅπως ἔλεγε ὁ γέροντας Παΐσιος εἶναι σάν τίς πολυβιταμινοῦχες τροφές. Ἕνας λόγος του σέ τρέφει γιά μέρες. Οἱ Λόγοι τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ θεωροῦνται ὅτι εἶναι γιά προχωρημένους πνευματικά ἀλλά μποροῦν ὅλοι νά ὠφεληθοῦν. Εἶναι πολύ συγκαταβατικός ὁ Ἅγιος καί δίνει προθυμία σέ ὅλους. Ἰδιαιτέρως παρηγορεῖ καί καθοδηγεῖ τούς μοναχούς καί μάλιστα τούς Ἡσυχαστές.

Eύσημη η πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής. Η ονομαζόμενη Κυριακή της Ορθοδοξίας. Διακηρύσσει τη νίκη της ορθής πίστης και λατρείας ενάντια στις κάθε είδους αιρέσεις και θρησκευτικές ετεροδιδασκαλίες, οι οποίες παρερμηνεύουν την Αλήθεια και Αποκάλυψη του Θεού και διαστρέφουν και νοθεύουν το αληθινό νόημα και περιεχόμενο του Ευαγγελίου.

Ἡ καταγωγή τῆς πρακτικῆς τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν, ὡς τύπου θρησκευτικῆς λατρείας, ἐντοπίζεται στίς εἰδωλολατρικές διδασκαλίες τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν.

Σκεῦος ἐκλογῆς. Στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (9, 15), ὁ Κύριος σὲ ὅραμα εἶπε στὸν Ἀνανία νὰ βρῆ τὸν Σαῦλο (Σαούλ), μετέπειτα Ἀπόστολο Παῦλο, γιὰ νὰ ἀναβλέψη καὶ νὰ τεθῆ στὴν ὑπηρεσία τοῦ Κυρίου

Μετὰ τὸν ἀπαγχονισμὸν τοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε’ τὸ 1821, ἐστάλη ἐκ μέρους τῆς συντεχνίας τῶν Χαλκέων ὁ τότε γραμματεὺς αὐτῶν Γεώργιος Τρανταπούρης ἐκ Χορτοκοπίου εἰς τὴν Ἐπαρχίαν Βαζελῶνος, διὰ νὰ εἰδοποιήση τοὺς ἡγουμένους τῶν τριῶν Μονῶν, ὅτι ἐξερράγη ἑλληνικὴ Ἐπανάστασις εἰς τὴν Κάτω Ἑλλάδα.

«Ὅ­λη τή  νύ­χτα προ­σευ­χό­ταν.  Κοι­μό­ταν μό­νο δύ­ο ὧ­ρες. Νήστευε πά­ρα πο­λύ. Ἦ­ταν πρός ὅ­λους εὐ­γε­νής καί κα­λο­συ­νάτος. Πο­τέ δέν τόν εἶ­δαν νά θυ­μώ­νη ὅ­ταν τόν ὕ­βρι­ζαν ἤ τόν κα­κο­λο­γοῦ­σαν. Ἦ­ταν πο­λύ τα­πει­νός καί, ὅ­ταν συ­νέ­βαι­ναν πα­ρε­ξη­γή­σεις, αὐ­τός πρῶ­τος ἔ­βα­ζε με­τά­νοι­α λέ­γον­τας ”εὐ­λό­γη­σον”».

Ἀλλοὶ στοὺς κάμπους. Θἄρθουν βρωμερά ἔθνη, ὅταν θἄρθουν μή φοβᾶστε, ὅταν θά φύγουν ἀναμερίστε”   Μὲ ἀφορμὴ διάλογο ποὺ ἀναπτύχθηκε […]

Ἐξωκκλήσι ἢ ἐξωκλήσι; Ἡ σχολικὴ γραμματικὴ προτιμᾶ τὸν δεύτερο τύπο.

Οἱ Λόγοι του ἔχουν πράγματι ἰδιαίτερη χάρη καί βάθος πνευματικό. Ὅπως ἔλεγε ὁ γέροντας Παΐσιος εἶναι σάν τίς πολυβιταμινοῦχες τροφές. Ἕνας λόγος του σέ τρέφει γιά μέρες. Οἱ Λόγοι τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ θεωροῦνται ὅτι εἶναι γιά προχωρημένους πνευματικά ἀλλά μποροῦν ὅλοι νά ὠφεληθοῦν. Εἶναι πολύ συγκαταβατικός ὁ Ἅγιος καί δίνει προθυμία σέ ὅλους. Ἰδιαιτέρως παρηγορεῖ καί καθοδηγεῖ τούς μοναχούς καί μάλιστα τούς Ἡσυχαστές.

Ἡ σύγχρονη ἱστοριογραφία διακρίνει τήν προσπάθεια καί τήν διαδικασία συγκροτήσεως τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους μεθοδολογικά σέ τέσσερις περιόδους: τήν προεπαναστατική περίοδο 1770 – 1820, τήν περίοδο τοῦ ἀγῶνα γιά ἀνεξαρτησία 1821 – 1828, τήν καπποδιστριακή 1828 – 1831 καί τήν ἀπολυταρχία τοῦ Ὄθωνα 1833 – 1843

ΔΕΟΣ καταλαμβάνει όποιον διαβάσει μία επιστολή του Νεομάρτυρος της Ρωμηοσύνης Κυβερνήτου Ιωάννου Καποδίστρια, προς τον μόνιμο στρατιωτικό Ιερέα (Αρχιμ. Ιωακείμ Φυνδανάκη )
Αντικρύζεις εκεί έναν ολόκληρο Πρωθυπουργό να γίνεται παράλληλα και Γέρων-Στάρετς, της πίστεώς μας.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Ἑλληνισμὸς τῆς Κωνσταντινούπολης, τῆς Ἴμβρου καὶ Τενέδου, ἔζησε καὶ ὑπέστη τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφή, ὄχι τὸ 1922, ἀλλὰ σὲ ὅλο τὸ ἑπόμενο διάστημα τοῦ 20οῦ αἰώνα, μὲ κορύφωση τὰ Σεπτεμβριανὰ τοῦ 1955.

Οἱ Λόγοι του ἔχουν πράγματι ἰδιαίτερη χάρη καί βάθος πνευματικό. Ὅπως ἔλεγε ὁ γέροντας Παΐσιος εἶναι σάν τίς πολυβιταμινοῦχες τροφές. Ἕνας λόγος του σέ τρέφει γιά μέρες. Οἱ Λόγοι τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ θεωροῦνται ὅτι εἶναι γιά προχωρημένους πνευματικά ἀλλά μποροῦν ὅλοι νά ὠφεληθοῦν. Εἶναι πολύ συγκαταβατικός ὁ Ἅγιος καί δίνει προθυμία σέ ὅλους. Ἰδιαιτέρως παρηγορεῖ καί καθοδηγεῖ τούς μοναχούς καί μάλιστα τούς Ἡσυχαστές.

«Ἐκεῖνος πού ἀπέκτησε τόν Χριστό μέσα του μέ τήν τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν δέν χρειάζεται (ὄχι μόνον τήν κοσμική σοφία, ἀλλά) οὔτε καί τήν ἐκμάθηση τῶν θείων Γραφῶν. Καί χωρίς αὐτή τήν ἐκμάθηση γνωρίζει ὅλες τίς Γραφές μέ ἀκρίβεια καί γίνεται ἀλάνθαστος διδάσκαλος ἐκείνων πού τίς σπουδάζουν. Τέτοιος ἦταν ὁ βαπτιστής Ἰωάννης καί ὁ μέγας Ἀντώνιος» (ὅ.π. σελ. 505). Τέτοιοι ἦταν στίς μέρες μας ὁ ἅγιος Παΐσιος, ὁ ἅγιος Πορφύριος, ὁ ἅγιος Ἰάκωβος.

Οἱ συχνές ἐπιδρομές τῶν πειρατῶν ἀποσκοποῦσαν στήν λεηλασία τῶν παραλίων οἰκισμῶν, τήν ἀπαγωγή ποιμνίων, ὅπλων, πλοίων, καί τήν σύλληψη σημαντικοῦ ἀριθμοῦ αἰχμαλώτων, οἱ ὁποίοι θά μποροῦσαν νά ἀνταλλαχθοῦν μέ λύτρα.

Θὰ ξεκινήσω κάπως ἀπότομα. Ἔχουμε ἤδη μπεῖ στὴν Ἀλβανία, ὁπότε μᾶς διηγεῖται ἡ ξεναγός μας τὸ ἑξῆς:

Ἡ βυζαντινή ἰατρική ἀποτελεῖ τήν σημαντική γέφυρα γιά τό πέρασμα ἀπό τήν ἀρχαία ἑλληνική στήν λαϊκή ἰατρική μέχρι τόν 18ο αἰῶνα. Πέρασε ἀπό διάφορες φάσεις καί ἐξελίχθηκε σταδιακά ἀπό τέχνη σέ ἐπιστήμη.

Τι Πιστεύω για την Μακεδονία – Ο Φιλέλληνας απο το Βέλγιο

Πρίν λίγα χρόνια συμμετεῖχα σέ μιά προσκυνηματική ἐκδρομή  στά παράλια τῆς μαρτυρικῆς Μ. Ἀσίας. Ἐπισκεφτήκαμε ναούς ἐρειπωμένους καί ἐγκαταλειμμένους, ἱστορικά μέρη, μνημεῖα τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ καί τοῦ βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ, συγκινηθήκαμε, ἦρθαν στή μνήμη μας ὅλα ὅσα διαβάζαμε κι ἀκούγαμε ἀπό μικροί για τήν Ἱστορία μας.