ΠΑΤΕΡΙΚΑ

Κάθε φορά που κοινωνάτε κατά τον πατροπαράδοτο τρόπο που θέλει η Μητέρα Εκκλησία αιώνες τώρα να κοινωνούμε είναι μία ομολογία πίστεως… Ο νόμος να κάνει τα του νόμου και οι άνθρωποι της πίστεως τα της πίστεώς τους

Λεμεσού Αθανάσιος: Θεοφάνεια

Και από τον διάλογο που ακολουθεί μεταξύ του Μεγάλου Βασιλείου και του πανίσχυρου μετά τον αυτοκράτορα άρχοντα Μοδέστου, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί η Εκκλησία ονόμασε τον Άγιο Βασίλειο, «ΜΕΓΑ»!

Ο Αντίλαλος Της Αγάπης – Μοναχός Πανάρετος Φιλοθεΐτης – Νέκταρ Ψυχής
Σε αυτό το βίντεο ομιλεί ο π. Πανάρετος Φιλοθεΐτης για την αγάπη και πιο συγκεκριμένα διηγείται μία διδακτική ιστορία που θα έπρεπε να μας προβληματίζει όλους!

Ν. Μοτοβίλωφ: «Πάτερ μου, τοῦ εἶπα, δὲν μπορῶ νὰ σὲ κοιτάξω. Τὰ μάτια σου βγάζουνε ἀστραπές. Τὸ πρόσωπό σου ἔχει γίνει πιὸ ἀστραφτερὸ ἀπὸ τὸν ἥλιο, καὶ τὰ μάτια μου θαμπώσανε ἀπὸ τὸ φῶς»

Καὶ ὅμως ὅλοι αὐτοί τότε, ὅπως καὶ ὅλοι ἐμεῖς σήμερα, ὁ καθ΄ενας μὲ τὴ σειρά του καὶ τὴν ὥρα του, στρεφόμαστε κατὰ τοῦ Παιδίου τῆς Βηθλεέμ. Ἡ δήλωση τοῦ Ἀγγέλου στὴ σημερινή περικοπή πῶς: «τεθνήκασι οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν τοῦ Παιδίου» εἶναι σαφῶς μία ἀποκάλυψη γιὰ τὴν τύχη ὅλων ἐκείνων ποὺ μὲ κάθε τρόπο πολέμησαν τὸν Ἰησοῦ Χριστό, καὶ ἡ ὁποία ἔχει ἀπό αἰῶνες προαγγελθεῖ.

Στην ομιλία του διασαφηνίζει τη σχέση μεταξύ αληθινής Πίστεως και της Υπακοής – υποταγής εις τον Γέροντα. Εμβαθύνοντες στις ομιλίες του, διαπιστώνουμε μια ευρύτερη φανέρωση των αληθειών της Εκκλησίας, ως θεμέλιο εκκλησιολογικής – βιωματικής σύνδεσης με την Πατερική στάση εναντίον των αιρέσεων, έναντι των βλάσφημων φλυαριών των Οικουμενιστών επισκόπων και έναντι των κακοδοξιών «σύγχρονων» μοναχών και Γερόντων στο όνομα της υπακοής.

1. Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.

2. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι’ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.

«Με­ρι­κοί πού ἔ­χουν φθό­νο καί μῖσος γιά κά­ποι­ον, ὅ­ταν τόν δοῦν λέ­νε: “Μ᾿ ἔ­κα­ψε πού τόν εἶ­δα. Δέν μπο­ρῶ νά τόν δῶ­”. Νι­ώ­θουν ἕ­να κά­ψι­μο ἐ­σω­τε­ρι­κό. Τέ­τοι­ου εἴ­δους, ἀλ­λά σέ βαθ­μό ἀ­συγ­κρί­τως με­γα­λύ­τε­ρο, πού κα­λύ­τε­ρα νά μή γνω­ρί­ση κα­νείς, θά εἶ­ναι καί τό κά­ψι­μο τῆς κο­λά­σε­ως. Ὁ Θε­ός νά φυ­λά­η». 

Στίς μέρες μας καί νά μήν θέλουν νά δεθοῦν οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι, θά τούς ἀναγκάση ὁ διάβολος νά δεθοῦν. Ὁ διάβολος μέ τήν πολλή του κακία κάνει τό μεγαλύτερο καλό σήμερα στόν κόσμο. .. Γι᾿ αὐτό κοιτᾶξτε νά ἀδελφωθῆτε πιό πολύ. Ἔτσι θά συμβαδίσουμε ὅλοι μαζί στόν δρόμο πού χαράξαμε, στό ἀπότομο μονοπάτι τῆς ἀνηφόρας γιά τόν γλυκύ Γολγοθᾶ»

Ψυχωφελῆ ἑρμηνευτικὰ σχόλια ἐπὶ τῶν εὐαγγελικῶν στίχων σχετικὰ μὲ τὸν χρόνο, πρὸς ὠφέλεια τῶν ἀγωνιζομένων ἀδελφῶν, κατὰ τοὺς χαλεποὺς τούτους καιρούς

Τήν 23ην Μαΐου 2006 ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (Κομνηνείου) Κισσάβου πατήρ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μετά μακράν δοκιμασίαν τῆς ὑγείας του καί ἄγων τό 79ον ἔτος τῆς ἡλικίας του.

Οἱ Λόγοι του ἔχουν πράγματι ἰδιαίτερη χάρη καί βάθος πνευματικό. Ὅπως ἔλεγε ὁ γέροντας Παΐσιος εἶναι σάν τίς πολυβιταμινοῦχες τροφές.

Ο πολιτισμός δεν θεραπεύει μήτε και μειώνει την ωμότητα και τον εγωισμό των ανθρώπων, ενώ συχνά τα αυξάνει. Στη Δύση κυριαρχεί η ταραχή. Η αιτία της ταραχής στη Δύση είναι που γύρισαν την πλάτη τους στον Θεό και έστρεψαν το πρόσωπό τους προς τον Σατανά…

Σταλαγματιές Πατερικής Σοφίας: Άφησε το παρελθόν στο έλεος του Θεού, το παρόν στην Αγάπη του Θεού και το μέλλον στην Πρόνοια Του. Αββάς Ησύχιος…

Ὁ ἱστορικὸς Εὐσέβιος (4ος αἰ.) στὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία του, διασώζει ἐπιστολὴ τοῦ Διονυσίου ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας (247-264) για το πώς αντιμετώπιζαν την λοιμώδη ασθένεια οι χριστιανοί και οι ειδωλολάτρες

Κά­ποι­ος Γέ­ρον­τας ἔ­δω­σε τίς λί­γες οἰ­κο­νο­μί­ες του σέ γνω­στό του γιά νά τίς φυ­λά­ξη. Ὅ­ταν ζή­τη­σε νά τίς πά­ρη, ἐ­κεῖ­νος δέν τίς ἐ­πέ­στρε­φε καί ἄρ­χι­σε νά βρί­ζη καί νά κα­τα­ρι­έ­ται τόν μο­να­χό. Αὐ­τός, ὁ ἀδικημένος, πα­ραι­τή­θη­κε ἀ­πό τήν λο­γο­μα­χί­α, δέ­χθη­κε τήν ἀ­δι­κί­α καί ἤ­ρε­μα τοῦ εἶ­πε: «Κρά­τη­σε ἐ­σύ τά χρή­μα­τα καί ἐ­γώ τίς ἀ­ρές (κα­τά­ρες)». Ἀλ­λά ἡ δι­και­ο­σύ­νη τοῦ Θε­οῦ ἐ­νήρ­γη­σε καί αὐ­τόν πού ἀ­δί­κη­σε, τόν ἔ­κλε­ψαν καί με­τά ἀρ­ρώ­στη­σε. Ἐ­πα­λη­θεύ­θη­κε ἔτσι ἡ Γρα­φή ἡ λέ­γου­σα: «Δι᾽ ὧν τις ἁ­μαρ­τά­νει, διά τού­των κο­λά­ζε­ται»

Ἔτσι λοιπόν καί οἱ μάγοι, ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός, καθώς εἶδαν τό ἄστρο, καί τό ἔλαβαν αὐτό συνοδοιπόρο, ξεγελοῦσαν − ὅταν κουράζονταν − μέ τήν ἐρώτηση, «ποῦ εἶναι ὁ νεογέννητος Βασιλιάς», τήν ταλαιπωρία τῆς ὁδοιπορίας· ἀνέκριναν δηλαδή μέ τό λόγο τούς Ἑβραίους σάν κλέφτες Ἐκείνου πού γεννήθηκε.

Τι μας λένε οι Άγιοι Πατέρες Ιάκωβος, Πορφύριος και Παΐσιος για το Ιερό Ψαλτήριον;

Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να μελετάει και να ζει τα θεία γεγονότα συνέχεια. Όταν κανείς μελετάει τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί.

Λυπηρό αλλά πρέπει να σας ειδοποιήσω – εμείς οι κήρυκες του λόγου του Θεού πολλές φορές προσφέρουμε ένα Ευαγγέλιο νοθευμένο..

Οἱ Λόγοι του ἔχουν πράγματι ἰδιαίτερη χάρη καί βάθος πνευματικό. Ὅπως ἔλεγε ὁ γέροντας Παΐσιος εἶναι σάν τίς πολυβιταμινοῦχες τροφές

Θά σᾶς περιγράψω ἕνα περιστατικό ἐπίκαιρο καί δημοσιογραφικό. Ὁ τίτλος του εἶναι: «Ἐγώ καί τό παιδί». Ἄν θέλετε στό «ἐγώ» βάλτε ὁποιονδήποτε ἀπό σᾶς. Κυριακή πρωί, κουρασμένοι καί τσακισμένοι ἀπ᾿ τόν κόπο καί τόν μόχθο τῆς ἑβδομάδας…

Εκείνος που έγινε δούλος του Κυρίου, θα φοβηθεί μόνο τον δικό του Δεσπότη. Και εκείνος που δεν φοβάται ακόμη Αυτόν, φοβάται πολλές φορές την σκιά του.

Άγιος Ιωάννης ο Σιναϊτης.

Καταλαβαίνεις, ἄνθρωπε, πόσο μεγάλη χάρη σοῦ κάνει ὁ Κύριος ὅταν σοῦ δίνει νὰ τρῶς τὸ Πανάγιο Σῶμα ου καὶ νὰ πίνεις τὸ δικό του Τίμιο Αἷμα; Αὐτὴ ἡ χάρη εἶναι τόσο μεγάλη ὥστε μόνο ἡ δική Του ἀγαθότητα καὶ πανσοφία γνωρίζουν τὴν ἀξία αὐτοῦ τοῦ δώρου.

1920-2020: 100 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως. Τό Κέντρο ἑνότητος, μελέτης καί προβολῆς τῶν ἀξιῶν μας «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη», τιμῶντας τήν μνήμη τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ἁγίου τοῦ 20οῦ αἰῶνα, δημιούργησε καί παρουσιάζει τό νέο ψηφιακό ἔργο: «Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, ὁ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καί Διδάσκαλος τῆς Οἰκουμένης»

«Νά μέ συγχωρῆτε τέκνα μου, ἀγράμματος ἄνθρωπος εἶμαι, δέν ξέρω τίποτα νά σᾶς πῶ, μόνον πού ἔχω πίστη στόν Θεόν καί ταπείνωση…» «Κάποια πλούσια κυρία πῆγε τήν Κυριακή στήν Ἐκκλησία, ἀλλά δέν πρόσεχε καθόλου, καί ὁ νοῦς της γύριζε. Ὁμολόγησε καί μοῦ εἶπε:

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: Πῶς εἶναι ἡ κόλαση καί ὁ Παράδεισος

Στό Ξη­ρο­πο­τα­μι­νό Κελ­λί τῆς Κοι­μή­σε­ως τῆς Θε­ο­τό­κου κά­ποι­ος Ἀ­νώ­νυ­μος[1][1] Γέ­ρον­τας Ρου­μᾶ­νος πρίν ἀ­πό χρό­νια ἐ­κοι­μή­θη, ἀλλά δέν εἶ­χε κα­λό τέ­λος. Αὐ­τό ὠ­φεί­λε­το, κα­τά τούς πα­τέ­ρες πού τόν γνώ­ρι­ζαν, στό ὅ­τι εἶ­χε πά­ει στήν Ρωσ­σί­α καί στήν Ρου­μα­νί­α καί μά­ζε­ψε ἐ­λε­η­μο­σύ­νες καί χρή­μα­τα μα­ζί μέ ὀ­νό­μα­τα γιά μνη­μό­νευ­ση, αὐ­τός ὅ­μως δέν μνη­μό­νευ­σε τά ὀ­νό­μα­τα. Γι᾿ αὐτό τήν ὥ­ρα τῆς κοι­μή­σε­ώς του φώ­να­ζε: «Πάρ­τε αὐ­τά τά χαρ­τιά, μέ καῖ­νε τά ὀ­νό­μα­τα». 

Θεωροῦσε με­γάλη ὑπόθεση μιὰ καλὴ οἰκογένεια. Ἐνῶ ἀντιθέτως ἔλεγε: «Ἡ ἀρχὴ ὅλων τῶν προβλημάτων, πολλὲς φορὲς, βρίσκεται στὴν οἰκογένεια. Σὲ μιὰ διαλυμένη οἰκογένεια ἔχουν τὴν ἀφετηρία τους ἕνα σωρὸ προβλήματα». Συνιστοῦσε στοὺς συζύγους νὰ ζοῦν πνευματικὴ ζωὴ καὶ νὰ ἔχουν τὸν ἴδιο Πνευματικό. Νὰ διδάσκουν στὰ παιδιὰ τὴν εὐλάβεια μὲ τὸ παράδειγμα τους.

Οἱ Λόγοι του ἔχουν πράγματι ἰδιαίτερη χάρη καί βάθος πνευματικό. Ὅπως ἔλεγε ὁ γέροντας Παΐσιος εἶναι σάν τίς πολυβιταμινοῦχες τροφές

Ὅταν ἀγαπᾶμε τὴν Παναγία, πολλὴ εὐλογία θὰ ἔχουμε στὴν ψυχή μας. Γιατί μᾶς νοιάζεται, μεσιτεύει στὸν Θεὸ καὶ γίνεται ζητιανούλα. Πάει στὸν καθένα καὶ χτυπάει τὴν πόρτα καὶ ζητάει τροφὴ καὶ τοῦ λέει: «Πήγαινε στὰ παιδάκια μου ποὺ δὲν ἔχουν».

Τα δικά μας κατορθώματα, έστω και αν είναι μικρά και δεύτερα, μας φαίνονται μεγάλα. Των διπλανών μας, έστω και αν είναι πιο μεγάλα και θαυμαστά, τα νομίζουμε μικρά και τιποτένια.