Ο Φίλιππος, χλωμό αγοράκι πέντε ετών, λίγο παχύσαρκο, χωμένο στην πολυθρόνα του ένα ωραίο πρωινό του Οκτώβρη, πληκτρολογεί πυρετωδώς το αγαπημένο του playstation. Σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή, ο νεαρός ήρωας, στη στενή του σχέση με την ψηφιακή του νταντά, δεν ονειρεύεται παρά ένα μόνο πράγμα: να ξεπεράσει το πέμπτο επίπεδο και να γίνει ο πιο μεγάλος «εκπαιδευτής του pokemon» στον κόσμο.
«Για να καταλάβεις τον κόσμο σήμερα, διάβασε… Θουκυδίδη». Αυτό προτρέπει τους αναγνώστες του Bloomberg ο αρθρογράφος Αντρέας Κλουθ, ο οποίος προσπαθεί να συγκρίνει την Αρχαία Αθήνα με τις σύγχρονες υπερδυνάμεις.
Ἡ σημερινὴ Τρίτη δὲν εἶναι σὰν τὶς ἄλλες. Εἶναι ἡ πρώτη ἡ Τρίτη ποὺ ἔκλεισαν οἱ ἐκκλησιές. Κάθε Μεγάλη Σαρακοστὴ οἱ γνωστοὶ-ἄγνωστοι κάτι ἐπινοοῦν γιὰ νὰ σκανδαλίσουν τὶς ψυχὲς τῶν «ἀσθενῶν ὄντων» (Α΄ Κορ. 8,10). Πέρυσι τὰ ἔβαλαν μὲ τὸ Ἅγιο Φῶς, ἄλλοτε παρουσιάζουν νόθες ἐπιστολές, σὰν καὶ αὐτὴ τοῦ Ἰούδα, καὶ πάει λέγοντας. Ἐφέτος ὅμως «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», ἀπροκάλυπτα, χωρὶς αἰδῶ, χωρὶς προσχήματα ἔβαλαν εὐθέως κατὰ τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς πίστεώς μας.
Με την εμφάνιση του ιού Covid-19 εντείνεται η επιθετικότητα εναντίον της Εκκλησίας και του Κλήρου από τους γνωστούς κύκλους αλλά και μεμονωμένα άτομα, οι οποίοι με μίσος τις περισσότερες φορές αλλά και με αρκετή δόση ειρωνείας ρίχνουν το δηλητήριο τους.
«Αν πιστεύω ότι η θεία κοινωνία μπορεί να με μολύνει, τότε δεν πιστεύω στο μεγαλύτερο μυστήριο», δήλωσε η Ομότιμη καθηγήτρια λοιμωξιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ελένη Γιαμαρέλλου
Σήμερα νομίζεται καλὸς σὲ ὅλα, ὅποιος εἶναι ἀδιάφορος, ὅποιος δὲν νοιάζεται γιὰ τίποτα, ὅποιος δὲν νιώθει καμιὰ εὐθύνη. Ἀλλιῶς τὸν λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Ὅποιος ἀγαπᾶ τὴν χώρα μας, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμά μας, τὴν παράδοσή μας, τὴν γλώσσα μας, θεωρεῖται ὀπισθοδρομικός
Ὑπάρχει μία λέξη στὸ λεξιλόγιο τῶν Ἑλλήνων, τὸ φιλότιμο, ποὺ δὲν ἔχει ἀντίστοιχη λέξη σὲ καμμία ἄλλη γλώσσα, καὶ ποὺ σὰν λέξη καὶ σὰν ἀρετὴ εἶναι ἑλληνικὴ ἀποκλειστικότητα. Ὅσο καὶ ἂν προσπαθήσει κανεὶς νὰ ἐξηγήσει σ’ ἕναν ἀλλοεθνῆ τί σημαίνει φιλότιμο, δὲν μπορεῖ αὐτὸς νὰ τὸ καταλάβει. Τί εἶναι ὅμως φιλότιμο;
Ποιό εἶναι λοιπόν τό πνεῦμα τῶν Χριστουγέννων; Εἶναι ἡ ἑορτή αὐτή καθαυτή. Εἶναι ἡ Σάρκωση! Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γίνεται υἱός τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Χριστός γίνεται ἄνθρωπος. Αὐτό εἶναι τό μεγάλο γεγονός πού ζε-σταίνει κάθε ἄνθρωπο, πού «ζεσταίνει» τήν ἀνθρωπότητα ὁλάκερη.
Ἕνα φαινόμενο πού ἐντάθηκε ἰδιαίτερα ἀπό τήν ἀρχή τῆς εἰσόδου τῆς χώρας μας στό καθεστώς τῶν Μνημονίων ἦταν ἡ ἀνάδειξη καί διάδοση στόν χῶρο τοῦ Ἑλληνισμοῦ διαφόρων Προφητειῶν, πραγματικῶν καί μή, πού ἀποδίδονται σέ Ἁγίους καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.
Νηστεύουν καὶ ἀσκοῦνται οἱ αἰσθήσεις ὄχι γιατὶ τὰ ἀγαθὰ τοῦ Θεοῦ εἶναι κακὰ ἀλλὰ διότι ἡ ὕπαρξή μας αὐτὴ τὴν περίοδο εἶναι παραδομένη στὸν Νυμφίο τῆς Ἐκκλησίας. Χριστουγεννιάτικες μέρες ποὺ σοῦ βάζει ὁ πνευματικὸς τὸ πετραχήλι στὴν ἐξομολόγηση καὶ γίνεσαι φάτνη ὥστε νὰ γεννηθεῖ τὸ Θεῖον βρέφος σὲ κάθε ἀνθρώπινη καρδιὰ…
Ἡ δασκάλα ἔσκυψε προβληματισμένη καί ἐντυπωσιασμένη τό κεφάλι, ἐνῶ ἕνα γάργαρο γέλιο σκόρπισε στήν αἴθουσα ξεπλένοντάς την ἀπό τά νέφη τῆς Αἱρέσεως καί τήν ἀνεντιμότητα τοῦ Ὀρθολογισμοῦ.
17 Ιανουαρίου 1896 ο μεγάλος Άγιος της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Νεκτάριος στο δοκίμιο του με τίτλο ” Περί της Ελληνικής Φιλοσοφίας ως παιδαγωγού των Ελλήνων προς τον Χριστιανισμό ” γράφει με απόλυτη σαφήνεια και ξεκάθαρα :
Όπως εξηγεί η εφημερίδα La Repubblica, πρόκειται για εκατοντάδες χιλιάδες τεστ, με στόχο να ανιχνευθεί ο ιός στους ασθενείς που δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Στόχος, είναι να μπορέσουν να ελεγχθούν, στην συνέχεια, όλες οι κινήσεις τους μέσω συστήματος GPS, ώστε να υπάρχει η βεβαιότητα ότι δεν έρχονται σε επαφή με υγιείς πολίτες.
«Αυτός, μου είπε, ήταν σημαιοφόρος στο Γυμνάσιο!». Δεν υπήρχε τότε Λύκειο. Ήταν ενιαίο το Γυμνάσιο. Και ήταν εποχή που η αριστεία αναγνωριζόταν και βραβευόταν. Δεν ήταν δα και εύκολη. Είναι γνωστή η συνηθής τότε έκφραση: Το είκοσι ανήκει στον Θεό. Στην απόλυτη Σοφία. Το δέκα εννιά στον καθηγητή. Και το δέκα οκτώ στον άριστο μαθητή.
Ιδιαίτερος λόγος γίνεται σήμερα για τη Θεία Κοινωνία, δηλαδή για τη Μετάληψη του Τιμίου Σώματος και του Τιμίου Αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Και βεβαίως, έχουν ακουστεί διάφορες γνώμες και από ανθρώπους της Πολιτείας και από ανθρώπους της Εκκλησίας.
Μὲ ἀφορμὴ διάλογο ποὺ ἀναπτύχθηκε διαδικτυακά, ἀλλὰ καὶ ἀλλοῦ, σχετικὰ μὲ τὴ γνησιότητα τῆς συγκεκριμένης προφητείας τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ποὺ συνδέθηκε ἀπὸ πολλοὺς μὲ τὸ προσφυγικὸ ζήτημα, θὰ θέλαμε νὰ συνεισφέρουμε μὲ τὴν ἐπιβεβαίωση τῆς γνησιότητας αὐτῆς τῆς προφητείας
«Το 50 τοις εκατό των Βουλγάρων δεν θέλει την υιοθέτηση από τη χώρα μας το ευρώ ως επίσημο νόμισμα αντί για το λεβ, ενώ το 19% τάσσεται υπέρ μιας τέτοιας αλλαγής και το υπόλοιπο 31% δεν γνωρίζει ή δεν μπορεί να αξιολογήσει»., γράφει βουλγαρικό δημοσίευμα.
Τὸ παρὸν ἄρθρο δὲν ἔχει σκοπὸ νὰ ἐπεκταθεῖ στὸ τί εἶναι ἐκφοβισμός, ποιοί παράγοντες τὸν δημιουργοῦν καὶ τὸν συντηροῦν, ἀλλὰ στὸ νὰ προτείνει μία λύση ποὺ ἴσως νὰ ἀκούγεται πρωτότυπη καὶ πολλὲς φορὲς «ἀκατόρθωτη» γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο. Τὴν συγχώρεση.
Τα θυμάμαι ακόμη τα λόγια του…Κι έτσι έπαψα πια να περιμένω την αναγνώριση και τον καλό λόγο, από τους ανθρώπους που κάποτε ίσως να βοήθησα. Πάντα όμως όταν χρειαζόμουν εγώ βοήθεια, κάποιος άλλος άνθρωπος ήταν εκεί δίπλα μου και με στήριζε, όταν το είχα πραγματικά ανάγκη.
Στο πέρασμα των αιώνων όχι μόνον απλοί προσκυνητές αλλά και μεγάλοι θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες προστάτευσαν τη μονή, όπως η Αγία Ελένη, Πάπες και Πατριάρχες, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ακόμα και ο ιδρυτής του Ισλάμ Μωάμεθ, ο σουλτάνος Σελίμ Α’, η Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας, ο Μέγας Ναπολέων και άλλοι
Ὁ ἐλεήμων ἄνθρωπος εἶναι ἀποδεδειγμένο ὅτι, ὅταν σταθεῖ εἰς προσευχή, ἡ προσευχή του κινεῖται πρός τόν Θεό, ὁ ὁποῖος τήν δέχεται. Λέει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ: «ἀσκητής ἀνελεήμων, δένδρον ἄκαρπον». Ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος δέν ἔχει ἐλεήμονα διάθεση, εἶναι σάν δέντρο ἄκαρπο.
Τα «Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών» αγρυπνώντας για το κρίσιμο ζήτημα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας στα Ελληνικά Σχολεία και βάσει των τελευταίων εξελίξεων σχετικά με την προώθηση σε Νηπιαγωγεία της Χώρας Προγράμματος σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης των νηπίων, με τίτλο: «Παίζω με το Φρίξο και μαθαίνω για το σώμα μου και τις διαπροσωπικές σχέσεις», ενημερώνουμε για τα εξής.
Στην Κίνα από όπου και ξέσπασε η επιδημία του κορονοϊού η διαχείριση των κρουσμάτων ήταν αρκετά διαφορετική σε σχέση με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, τουλάχιστον στη σκέψη του μέσου πολίτη της Δύσης. Μήπως αυτό ανήκει σε κάποιου είδους φαντασιακή σφαίρα; Ας δούμε κάποια δεδομένα.
Ἔψαλλαν τόν κανόνα καί ὅταν ἔκαναν στάσεις, ὁ παπᾶς διάβαζε τίς εὐχές γιά τήν λύση τῆς ἀνομβρίας. Στίς αἰτήσεις ὅλοι ἀπαντοῦσαν μέ τό «Κύριε ἐλέησον». Τήν λιτανεία ἀκολουθοῦσαν καί τά μικρά παιδιά γιά νά ἀκούση τήν φωνοῦλα τους μέ εὐσπλαχνία ὁ Πανάγαθος καί νά βρέξη. Καί πράγματι, ὅπως διηγοῦνται οἱ παλαιοί , ἔβρεχε. Καί στά χρόνια τοῦ π. Ἀποστόλου ἔγιναν 3-4 λιτανεῖες καί μετά πάντοτε ἔβρεχε.
Μέ πόνο ψυχῆς καί συνοχή καρδίας σᾶς ἀπευθύνουμε τήν παροῦσα ἐπιστολή, σχετικά μέ τήν πρωτοφανῆ ὑγειονομική ἀπειλή πού κυριαρχεῖ στήν παγκόσμια ἐπικαιρότητα τίς τελευταῖες ἡμέρες. Παρακολουθοῦμε σχετικά μέ τό ζήτημα αὐτό, τήν μεγάλη πίεση πού δέχεται ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπό καλοπροαίρετους ἐπικριτές, ἀλλά καί τόν ἀμείλικτο πόλεμο ἀπό κακοπροαίρετους γνωστούς ἐκκλησιομάχους πού βρῆκαν ἀφορμή……
Όλα τα μηνύματα από τα σύνορα του Έβρου δείχνουν μοναδική συσπείρωση-ενότητα λαού και ενόπλων δυνάμεων. Μια νέα εθνική παλλαϊκή άμυνα σφυρηλατείται αυτή τη στιγμή με πρωτοφανή τρόπο σε σχέση με όσα εθνομηδενιστικά συνέβησαν κατά τις δεκαετίες της διαβόητης Μεταπολίτευσης, που κατέληξε στα εθνοκτόνα Μνημόνια.
Κοιτάξτε: ὁ λαός αὐτός κατά κανόνα ἐκλέγει τήν ἡγεσία του. Καί ὅμως, ὅταν αὐτή ἀναλάβει τήν εὐθύνη τῆς ἐξουσίας –εἴτε τήν ἀριστοκρατία ἐκπροσωπεῖ εἴτε τήν ἀστική τάξη εἴτε τό προλεταριάτο–, κατά ἕναν μυστηριώδη τρόπο ἀποξενώνεται ἀπό τή βάση πού τήν ἀνέδειξε, καί ἐνεργεῖ σάν νά βρισκόταν στό Τέξας ἤ στό Οὐζμπεκιστάν!
Ο δικός μας Άϊ Βασίλης , ο Άγιος Βασίλειος της Ορθοδοξίας, ο Πατέρας της Εκκλησίας και διδάσκαλος της Οικουμένης, τι σχέση μπορεί να έχει με αυτόν της παγκοσμιοποίησης και της Νέας εποχής ;
Ό,τι κι αν έκανε η μάνα για το παιδί της αυτό πήγαινε στα χαμένα. Όσες προσπάθειες κι αν έκανε να το φέρει στο δρόμο του Θεού, ήτανε άκαρπες. Άσπρο η μάνα, μαύρο ο γιος. Κι όσο έβλεπε να βγαίνουν απ’ τα χέρια της, με την χάρη του Θεού, παιδιά υπέροχα, έξυπνα, χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία, παιδιά περήφανα που την είχανε δασκάλα, και το δικό της το μοναδικό παιδί, που του αφοσιώθηκε ολότελα σαν έμεινε χήρα, να μην αποφασίζει για κάτι, της ερχότανε τρέλα.
Ἡ παράδοση εἶναι τό σύνολο τῶν πολιτιστικῶν στοιχείων πού δημιουργήθηκαν στό παρελθόν καί τά ὁποῖα εἴτε μέ τόν γραπτό, εἴτε μέ τόν προφορικό λόγο παραδόθηκαν ἀπό γενιά σέ γενιά, γιά νά φτάσουν στό σήμερα.
Αὐτοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δημιουργοῦν τὰ αἴτια τοῦ προσφυγικοῦ προβλήματος, ὅπως εἶναι οἱ πόλεμοι, οἱ ἐμφύλιες διαμάχες, ἡ πτωχοποίηση κλπ, ἀλλὰ καὶ τοῦ μεταναστευτικοῦ, μὲ τὴν χρηματοδότηση καὶ προώθηση λαθραίων μεταναστῶν μέσῳ Μ.Κ.Ο.
Ανάμεσα σε όλες τις πτυχές μορφώσεως και παιδείας των Ελλήνων, που το κράτος αναλαμβάνει, ως βασική του αποστολή, κατά το άρθρο 16 του Συντάγματος, είναι η ηθική και πνευματική αγωγή των Ελλήνων, η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και η διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
Ποιά εἶναι ἡ λύση στήν κρίση πού περνᾶμε; Ὁ τόπος ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν ἀνάκαμψη τῆς παραγωγικῆς διαδικασίας καί αὐτό θά γίνη μέ τήν συνδρομή ἀγροτῶν κατόχων ἀγροτικῆς παιδείας, διακινητῶν, ἐπιχειρηματιῶν, μέ ἄποψη γιά τήν διαδικασία παραγωγῆς καί τά ἀσφαλῆ προϊόντα, μέ προσέγγιση ἐνημερωτική τῶν καταναλωτῶν τῶν προϊόντων του.
