ΙΣΤΟΡΙΑ

Ἡ Ἀντιβασιλεία τοῦ Ὄθωνα, ἀλλά καί τά χρόνια τῆς βασιλείας τοῦ Βαυαροῦ πρίγκηπα, ὑπῆρξαν ἡ αἰτία νά δημιουργηθοῦν νέες δομές καί θεσμοί στό ἑλληνικό κράτος. Τό λάθος τῶν Βαυαρῶν ὑπῆρξε ὅτι αὐτοί προσπάθησαν νά ἐφαρμόσουν στόν ἑλληνικό λαό πράγματα πού ἦταν ἀντίθετα μέ τήν ἱστορία του καί τήν παράδοσή του. Φυσικό, λοιπόν, ἦταν νά δημιουργηθοῦν διάφορες ἀντιδράσεις, ἀλλά καί πολλά ἀπό αὐτά τά μέτρα νά μήν εὐδοκιμήσουν ποτέ.

Ἡ βυζαντινή ἰατρική ἀποτελεῖ τήν σημαντική γέφυρα γιά τό πέρασμα ἀπό τήν ἀρχαία ἑλληνική στήν λαϊκή ἰατρική μέχρι τόν 18ο αἰῶνα. Πέρασε ἀπό διάφορες φάσεις καί ἐξελίχθηκε σταδιακά ἀπό τέχνη σέ ἐπιστήμη.

Ο εορτασμός εγένετο επισήμως την 25η Απριλίου 1871. Ο λόγος ότι η 25η Μαρτίου του 1871 συνέπεσε με τη Μεγάλη Πέμπτη και αποφασίστηκε να συνεορτασθεί με την επίσημη υποδοχή στην Αθήνα του Σκηνώματος του Εθνοϊερομάρτυρα Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄.

Οι συνέπειες της βαυαροκρατίας από την απελευθέρωση έως σήμερα. Τι ήταν το νεοσύστατο κράτος το κράτος το ελληνικό αμέσως μετά την απελευθέρωση από τους τούρκους; Τι ήταν στη συνείδηση ο Έλληνας; Τι του είχε απομείνει από όλη την τετρακοσαετή υποδούλωση στους Τούρκους; Ποια ήταν η ταυτότητά του;

Χαράλαμπος Μηνάογλου Ἱστορία τοῦ Ἀνθελληνισμοῦ (1453-1821) Δρ. Νεώτερης Ἱστορίας ΕΚΠΑ, Καθηγητής στό Ζάννειο Πειραματικό Λύκειο.

Ο Νικόλαος Σπηλιάδης (1785-1867) έλαβε ενεργό μέρος στις πολιτικές εξελίξεις κατά τη διάρκεια του Αγώνα αλλά και μετά την απελευθέρωση και την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους.

Ήταν πατριώτης μας ο άγιος Γρηγόριος ο Ε΄, γεννήθηκε στην Δημητσάνα, μεγάλωσε στον τόπο μας, έμαθε γράμματα στην Μονή Φιλοσόφου. Ανδρώθηκε, προόδευσε, έγινε Οικουμενικός Πατριάρχης στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Κάθε φορά που επισκέπτομαι την Αθήνα, νιώθω μιαν ιδιαίτερη συγκίνηση. Σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό  το ίδιο αισθάνονται όλοι οι  Έλληνες Κύπριοι. Μεγαλώσαμε με το βλέμμα στραμμένο σ’αυτή, ως πρωτεύουσα του ελεύθερου Ελληνικού κράτους, της μητέρας πατρίδας μας, και προς αυτήν συνέκλιναν όλα τα οράματά μας. Αισθανόμασταν και πριν, αισθανόμαστε και σήμερα σιγουριά και ασφάλεια όταν κινούμαστε στους δρόμους της, σε σχέση με την ταραγμένη ιδιαίτερη πατρίδα μας.

Καί πάλι ὡς πρός τήν προσφορά τῆς µονῆς στό γένος καί στά γράµµατα µποροῦµε νά ἀναφέρουµε ὅτι ὑπῆρξε σπουδαῖο πνευµατικό κέντρο τῆς περιοχῆς.17 Αὐτό βεβαιώνεται ἀπό τήν λειτουργία στήν µονή σπουδαίας βιβλιοθήκης µέ σπάνια χειρόγραφα τοῦ 12ου αἰῶνος ἐκ τῶν ὁποίων κάποια φυλάσσονται στήν Ἐθνική Βιβλιοθήκη τῆς Ἀθήνας. Τέλος, νά σηµειώσουµε ὅτι στήν Μονή αὐτή λειτούργησε ἀρχικά µιά σχολή πού ἀργότερα µετεξελίχθηκε στήν Δηµητσάνα ἀπό τήν ὁποία ἀποφοίτησαν δεκάδες ἱεραρχῶν καί λογίων πού διέπρεψαν στήν Ἑλλάδα καί στό ἐξωτερικό.

Πολύπαθη ἡ Ἤπειρος, ἀποτελεῖ ἔως καὶ σήμερα τὴν δεύτερη φτωχότερη περιφέρεια τῆς Ἑλλάδος, μετὰ τὴν ἀκριτικὴ Θράκη. Οἱ πληγὲς ὡστόσο, τῆς Νοτίου –ἐλεύθερης Ἠπείρου, δὲν δύνανται νὰ ἀντιπαραταχθοῦν μ’ ἐκείνες, τὶς ἀνοιχτὲς ἀκόμη, πληγές, τῆς μαρτυρικῆς Βορείου Ἠπείρου.

Πόσο ἀπροκάλυπτα πιά, δυστυχῶς ὅλες ἀνεξαιρέτως οἱ κυβερνήσεις μας καὶ τὰ ὑπάκουα παρακλάδια καὶ παπαγαλάκιά τους, μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἑορτῆς τῶν 200 χρόνων, προσπαθοῦν καὶ ἐκ’ δεξιῶν πιὰ τώρα, νὰ πληγώσουν καὶ νὰ γκρεμίσουν, ὅλα ὅσα εἴμαστε, πιστεύουμε καὶ ἀγαπᾶμε.

Ο Θεός όμως ύστερα από μεσιτεία του Αγίου, την ώρα ακριβώς της πυροδοτήσεως, όπως λέγει ο θρύλος, έριξε κεραυνό από τον ουρανό, ο οποίος κατέστρεψε την πυριτιδαποθήκη, τα κανόνια και τα Προπύλαια της Ακρόπολης.

Η Παναγία στο Αλβανικό Μέτωπο

Παρακολούθησα με θαυμασμό τον γεμάτο αποφασιστικότητα τρόπο, με τον οποίο ο Κυβερνήτης του πλοίου κατέστησε το κατεστραμμένο πλοίο του ικανό να πλεύσει και το επανέφερε για τόσα μίλια και με τόσες δυσκολίες.

Ἡ Θεία Πρόνοια μὲ ἀξίωσε νὰ φοιτήσω, γιὰ τὶς ἐγκύκλιες σπουδές μου, σ’ ἕνα σχολεῖο τοῦ ὁποίου ἡ ἱστορία μοιάζει μὲ παραμύθι. Ἦταν τὸ  Ἀβερώφειο, στὴ χώρα τοῦ μεγάλου ποταμοῦ, τὴν Αἴγυπτο, στὴν Ἀλεξάνδρεια.

Εγώ, άγγελέ μου, δεν πολέμησα. Πολέμησε, όμως, ο πατέρας μου, δηλαδή ο προπάππος σου. Ο Αγώνας τον είχε βρει παλληκαράκι είκοσι χρονών. Σαν να τον βλέπω, τώρα, να μας διηγείται γεγονότα και περιπέτειες από τα χρόνια εκείνα.

Παιδιά μου , γιατί χύνεται δάκρυα με τόση λαύρα κι όλα φοράτε μαύρα στο έρμο αυτό σχολειό ;
– Έκαψαν τη δασκάλα μας Βούλγαροι δολοφόνοι κι έχουμε μείνει μόνοι, χωρίς μανούλα πλειό.

Ο Παύλος Μελάς (29 Μαρτίου 1870 – 13 Οκτωβρίου 1904) ήταν αξιωματικός πυροβολικού του ελληνικού στρατού και μακεδονομάχος. Γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1870. Στάθηκε από τους πρωτεργάτες του Μακεδονικού αγώνα, συμμετέχοντας στο Μακεδονικό Κομιτάτο και πραγματοποιώντας περιοδείες στη Μακεδονία.

Τελικά  ενίκησε η Ελλάδα,  χάρη στην γεναιοδωρία  του πλούσιου ομογενούς εξ Αιγύπτου Γεωργίου ΑΒΕΡΩΦ, που πρόσφερε ένα μεγάλο μέρος  της ολικής  αξίας του, που ανερχότανε στο ποσό του ενός εκατομμυρίου λιρών Αγγλίας

Η Μικρασιατική καταστροφή ενέχει ξεχωριστό ρόλο στα ιστορικά γεγονότα τα οποία σημάδεψαν διαχρονικά την πορεία του Ελληνισμού. Είναι σχετικά πρόσφατη, έχει περάσει από γενεά σε γενεά σε ανθρώπους οι οποίοι ζούν σήμερα κατά βιωματικό τρόπο, υπάρχει στο μυαλό και στην ψυχή και στην πράξη του κάθε ενός……

Ἐγεννήθη καὶ ἐξετράφη εἰς τὴν φωλεὰν τῶν ἀετῶν τῆς Ἠπείρου, τέκνον τῆς ἐνδόξου ἤδη φάρας τῶν Μποτσαραίων, ἀναγόντων τὴν καταγωγήν των εἰς ὑπερηφάνους πολεμιστὰς τῆς στρατιᾶς τοῦ Σκεντέρμπεη …

ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΜΑΛΚΙΔΗ ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ    Ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης γεννήθηκε στήν Κωνσταντινούπολη τό 1792 καί ἦταν γιός […]

Ἀπὸ τὴ μάχη ἔμεινε γνωστὴ ἡ φράση «κάνω τσατάλια» (καταστρέφω) ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ κόλπου τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κοντὰ στὸν ὁποῖο ἔγινε ἡ ναυμαχία.

Εἶναι πολλά τα γεγονότα ποὺ μὲ ὠθοῦν νὰ πιστέψω ὅτι θεϊκὸ χέρι ἐπεμβαίνει συχνὰ στὶς ἀνθρώπινες ὑποθέσεις, διότι πῶς ἀλλιῶς ἐξηγεῖται ὅτι ἡ ἥττα τῶν Περσῶν στὴ Μυκάλη συνέβη τὴν ἴδια ἀκριβῶς μέρα μὲ τὴν πανωλεθρία τους στὶς Πλαταιές …

Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ μιλήσει κανεὶς γιὰ λειτουργικὸ ἦθος, χωρὶς νὰ ἀναφερθεῖ στὸν Παπαδιαμάντη. Οἱ ἀγρυπνίες, οἱ θεῖες Λειτουργίες καὶ γενικότερα ἡ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας προσδιόριζαν ὁλόκληρη τὴ ζωή του. Μαζὶ μὲ τοὺς ἥρωες τῶν διηγημάτων του «ἠσθάνετο ἀνέκφραστον χαρὰν καὶ γλύκαν εἰς τὰ σωθικά του» …

  Νικολέττας Παπαγεωργίου νηπιαγωγοῦ   Εἰσαγωγικὸ πλαίσιο Κατὰ καιροὺς ὑπῆρξαν καὶ συνεχίζουν νὰ ὑπάρχουν, παρὰ τὶς φιλότιμες προσπάθειες ἐπιστημόνων, στερεότυπες ἀντιλήψεις […]

Ἡ βαρβαρότητα τῶν κατακτητῶν ἄφησε πίσω της συνολικά 317 νεκρούς τους ὁποίους πάντα οἱ κάτοικοι τοῦ Κομμένου καί γενικά ὅλοι οἱ ἀρτινοί τούς τιμοῦν κάθε χρόνο τέτοια μέρα μπροστά στό μαρμάρινο μνημεῖο πού ἔφτιαξαν στήν πλατεία τοῦ χωριοῦ ἀμέσως μετά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Ἄρτας.

Τό πρωί τῆς 15 Αὐγούστου τοῦ 1940 καί ὥρα 08:25 τό πρωί περίπου, τό Ἰταλικό ὑποβρύχιο “Delfino” ἐξαπέλυσε 3 τορπίλες ἐναντίον τῶν Ἑλληνικῶν πλοίων «Ἕλλη»,  «Ἕσπερος» καί «Ἔλση».

Ἔφθασε ὅμως ἡ νηστεία τῆς Παναγίας, τὸν δεκαπενταύγουστο. Ὁ Τοῦρκος, μόλις κατάλαβε ὅτι ὁ Ἰωάννης δὲν ἤθελε νὰ χαλάσει τὴν νηστεία καὶ νὰ ἀρτυθεῖ, ἀποφάσισε νὰ τὸν κλείσει σ’ ἕνα στάβλο. Ἐκεῖ τὸν κλειδαμπάρωσε γιὰ ὅλο τὸ διάστημα τῶν 15 ἡμερῶν καὶ πότε τὸν κρεμοῦσε καὶ τὸν κάπνιζε μὲ ἄχυρα καὶ πότε τὸν χτυποῦσε μὲ τὸ σπαθὶ τοῦ προσπαθώντας νὰ τὸν κάνει νὰ φάει καὶ νὰ χαλάσει τὴν νηστεία

Ἀνάφερε, λοιπόν, ταῦτα καὶ ἐγγράφως εἰς τὸν Διοικητήν σου, ἳνα μὴ πτοηθῆ πρὸ οὐδενὸς κωλύματος, καθότι ὑπὸ τὴν προστασίαν Μου ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς θὰ νικήση!

Ὁ Καραϊσκάκης, ποὺ βρισκόταν βαρειὰ ἄρρωστος στὸ κρεββάτι του, σηκώθηκε ἀπὸ τὸ στρῶμα, σύρθηκε ὣς τὴν ἐκκλησιά, σίμωσε τὸν νεκρό, ἀνασήκωσε τὴν κάπα, κύταξε γιὰ λίγο τὸν Μπότσαρη, γονάτισε, σταυροκοπήθηκε, δάκρυσε καὶ τόνε φίλησε στὸ κούτελο λέγοντας…

Ὁ Μάρκος ἤτανε τρανός. Εἶχε μυαλό ὅσο κανείς ἄλλος. Οὔτε τό δάχτυλό του δέν φτάνουμε ἐμεῖς. Ἄμποτες ἥρωα Μάρκο ἀπό τέτοιο βόλι νά πήγαινα κι ἐγώ.

Μετὰ τὴν καταστροφὴ τῶν Ψαρῶν ὁ ἐχθρικὸς στόλος εἶχε ἀποσυρθεῖ στὴν Μυτιλήνη καὶ διέμεινε ἐκεῖ γιὰ περίπου ἕνα μήνα. Ὁ φόβος τῶν Ἑλλήνων ἦταν μεγάλος, ὅτι μετὰ ἀπὸ αὐτὸ θὰ κινδύνευε καὶ ἡ Σάμος.