Και εκείνη την ώρα έτσι πόνεσα, έκανα έναν όρκο. Αντίο είπα πατρίδα μου, δεν θα σε ξαναδώ πια, αλλά δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.
Δεν μπορώ να κρατήσω τα δάκρυά μου σαν βλέπω το τέμπλο. Νομίζω πως είμαι εκεί στη Σμύρνη, στην Αγία Φωτεινή. Μας έφερε η Χάρη της τώρα στη Νέα Σμύρνη και έχουμε και εδώ Αγία Φωτεινή.
«…υποχρέωση του καλού ποιμένα είναι να μείνει με το ποίμνιό του»
«Ήταν παλληκάρι… Δεν τον άκουσα να ικετεύει, να παραπονεθεί.»