Μητροπολίτης Κυθήρων: «Ὀρθοδοξία, ἡ μόνη κιβωτός τῆς σωτηρίας»
Καθεμία έχει πατέρα της δικής της επινοήσεως τον διάβολο και, επειδή ντρέπεται να προφέρει το μισητό όνομά του, υποκρίνεται και χρησιμοποιεί το καλό και ανώτερο όνομα πάντων, το όνομα του Σωτήρος και επιπλέον το διανθίζει με τις λέξεις των Αγίων Γραφών.
Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης έλεγε: Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει μόνος του, τότε να λέγει «εγώ»· Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ».
Τι είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος – Πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίο
Οι ημέρες αυτές μας βρίσκουν, εμάς τους Ορθοδόξους σε μια αναταραχή αναφορικώς με το θέμα της πίστεώς μας. Δίδουμε εξετάσεις αυτές τις ημέρες και είναι ανάγκη να το προσέξουμε, διότι γίνεται μια πολύ μεγάλη προπαγάνδα και προσπάθεια «επανασυγκολλήσεως» με τους Παπικούς, όμως εις βάρος της αληθείας.
Ο Όσιος Πορφύριος αναιρεί τις πλάνες του συγκρητιστικού οικουμενισμού και της πανθρησκείας (ηχητικό)
Τὸ θαυμαστὸ γεγονὸς τῶν Χριστουγέννων, ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Θείου Λόγου, προκαλεῖ δέος στὶς ψυχές. Τόσο μεγάλο μάλιστα δέος, ποὺ πολλοί, ἀναλογιζόμενοι τὸ μέγεθος ἑνὸς τέτοιου γεγονότος, καταφεύγουν στὴ λοιδορία τῆς χριστιανικῆς θρησκείας, καὶ τὴν ἀπορρίπτουν…
Τό ἔτος 1452 μ.Χ. τό Ἔθνος ὑπέστη μία μεγάλη δοκιμασία· τήν «ψευδοένωση» τῶν ἐκκλησιῶν. Στήν Κωνσταντινούπολη, στίς 12 Δεκεμβρίου 1452, μέ πρωτοβουλία τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (εἶχε τήν ἀπατηλή ἐντύπωση ὅτι ἔτσι ἐξυπηρετοῦσε τό ἔθνος, ξεχνώντας ὅτι ὁ μόνος φίλος καί ἀνίκητος σύμμαχος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Σωτῆρας Χριστός) γίνεται «ἑνωτική λειτουργία», παρόντος τοῦ καρδιναλίου Ἰσιδώρου (ἀπεσταλμένου τοῦ πάπα).
To παρακάτω απόσπασμα αποτελεί το προλογικό σημείωμα του βιβλίου «Ὁ Παπισμός κατά τούς Ἁγίους Πατέρες» των εκδόσεων της Ενωμένης Ρωμηοσύνης το οποίο πρόκειται να κυκλοφορηθεί το προσεχές διάστημα.
Ο εκδοτικός οίκος «Κυριακίδη» εξέδωσε πρόσφατα τη μελέτη του Αναστασίου Πολυχρονιάδη υπό τον τίτλο «Αποδομητές της Ορθόδοξης Θεολογίας» (Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2021). Στην εν λόγω μελέτη σημειώνεται η κριτική προσέγγιση κάποιων ενδεικτικών περιπτώσεων εκφοράς ενός “σύγχρονου θεολογικού λόγου”, ο οποίος εκφράστηκε κατά την τρέχουσα επικαιρότητα…
Δυστυχῶς, ἡ προβολή τῆς ἀγαπολογίας μεταξύ ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς καί τούς ὀπαδούς τῶν ψευτοθρησκειῶν, καθώς καί ἡ προσπάθεια στιγματισμοῦ ὅσων ἀγαποῦν τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, δέν βοηθοῦν στή γνώση τῆς Ἀλήθειας· ἀντιθέτως, δημιουργοῦν κλίμα συνειδησιακοῦ σκοτισμοῦ καί πλάνης!
Ὁ παπισμὸς εἶναι αἵρεση γι’ αὐτὸ οὔτε χάρη ἔχει οὔτε μυστήρια. Γι’ αὐτὸ ἡ Δύση δὲν εἶναι χριστιανικὴ ἀλλὰ αἱρετική. Ἀπὸ τὸ 1054 μέχρι σήμερα ἡ ἀλαζονεία τοῦ πάπα χρησιμοποιεῖ ὅλα τὰ ἀθέμιτα μέσα γιὰ νὰ δημιουργήσει μία παγκόσμια θρησκευτικὴ ἡγεμονία.
Οἱ ἀληθινοί μαθητές τοῦ Χριστοῦ, οἱ Ἀπόστολοι ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἔχουν ἕνα κοινό χαρακτηριστικό: τήν αὐταπάρνηση. Ὅσοι ξεκινοῦν νά ἀκολουθήσουν τόν Κύριο δέν κοιτοῦν πίσω. Τό Ἀποστολικό ἀξίωμα ἀπαιτεῖ πλήρη ἀπαλλαγή ἀπό τά βάρη αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Τό κυριώτερο ἐμπόδιο εἶναι ἡ ἰδιοκτησία ἀγαθῶν καί ἡ δέσμευση πού προϋποθέτει.
Σαρανταλείτουργο εἶναι μία σειρὰ 40 λειτουργιῶν, κατὰ τὶς ὁποῖες μνημονεύονται κάποια ὀνόματα ζώντων (ὑπὲρ ὑγείας) ἢ κεκοιμημένων (νεκρῶν) ὑπὲρ ἀναπαύσεως. Κατὰ τὴν σαρακοστὴ τῶν Χριστουγέννων, ποὺ κρατάει σαράντα μέρες, πολλὰ μοναστήρια καὶ κάποιες ἐκκλησίες τῶν πόλεων συνηθίζουν νὰ κάνουν 40λείτουργα, καὶ νὰ δίνει ὅποιος θέλει ὀνόματα γιὰ μνημόνευση.
π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Ο Οικουμενισμός είναι ο Δούρειος Ίππος του Αντιχρίστου…!
Άγιος Παΐσιος: Ό,τι έχει ευλογία, στέκει!
α΄. Ἡ προσευχή εἶναι ἀπό τάς κυριωτέρας καί ἰσχυροτέρας δυνάμεις, πού κάνουν τόν προσευχόμενον νά ἀναγεννᾶται καί τοῦ χαρίζουν σωματικήν καί πνευματικήν εὐεξίαν.
β΄. Ἡ προσευχή εἶναι τά μάτια καί τά φτερά τῆς ψυχῆς μας καί μᾶς δίδει θάρρος καί δύναμιν νά ἀντικρύσωμε τόν Θεόν.
Μια επίκαιρη όσο και διαχρονική εκπομπή με θέμα το Ορθόδοξο ήθος και την αλλοίωσή του καθώς και την εκκοσμίκευση στην Εκκλησία μας. Ο π. Αρσένιος ορίζει τα πλαίσια του Ορθοδόξου Ήθους σύμφωνα με την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και κατόπιν προσεγγίζει τις αλλοιώσεις σε αυτό τόσο από εξωγενείς και παγκοσμιοποιητικούς παράγοντες ως η Νέα Τάξη και η Μεγάλη Επανεκκίνηση όσο και ενδοεκκλησιαστικούς…
Ἡ καύση τῶν νεκρῶν σωμάτων, πρακτική ἐκ διαμέτρου ἀντίθετη μέ τήν ταφική χριστιανική παράδοση, ἐμφανίστηκε στήν ἑλληνική κοινωνία τά τελευταῖα μόλις χρόνια. Ἀπό χριστιανική ἄποψη θεωρεῖται ἀδιανόητη ἡ ἄσκηση βίας στό νεκρό σῶμα, καύση, ἀπανθράκωση, πολτοποίηση καί «πέταμα» τῆς τέφρας ὅπου θέλουν οἱ συγγενεῖς…
Μη λέμε αβασάνιστα εκείνο το επιπόλαιο και ένοχο, που είναι ασυγχώρητη δικαιολογία: «Ο δικός μου θυμός περνά γρήγορα». Περνά ίσως γρήγορα, αλλά τι αφήνει πίσω του; Είναι πολύ δύσκολο -και συχνά αδύνατο- να επανορθώσουμε ό,τι καταστρέψαμε με το θυμό μας. Μετά τη θύελλα και το χαλάζι ξαναβγαίνει ασφαλώς ο ήλιος, αλλ’ όμως πίσω ολόκληρες εκτάσεις παραμένουν καταστρεμμένες.
Γέρων Εφραίμ: Περί Αντιχρίστου και εσχάτων
Οι καταστροφικές συνέπειες που προκλήθηκαν εξαιτίας της αποκοπής της Δυτικής Χριστιανοσύνης από το Σώμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας συνεχίζονται μέχρι σήμερα τραυματίζοντας ανεπανόρθωτα την ενιαία έκφραση του Χριστιανικού κόσμου…
Εμείς όμως δεν ξέρουμε ότι, για να προσελκύσουμε τη χάρη κοντά μας, πρέπει να την ποθήσουμε μ’ όλη μας την ψυχή. Αλλά πως θα ποθήσουμε κάτι που δεν το γνωρίζουμε καθόλου; Και όμως, όλοι μας τη γνωρίζουμε τη χάρη, έστω και λίγο, γιατί το Άγιο Πνεύμα κινεί κάθε ψυχή στην αναζήτηση του Θεού.
Δυστυχῶς πολλοί χριστιανοί πάσχουμε ἀπό μία πολυμερῆ διάχυση πρός τά ἔξω. Ζοῦμε στόν αἰῶνα τῶν αἰσθήσεων. Ἡ ἐξωστρέφεια, ἡ πολυπραγμοσύνη, ὁ σκορπισμός τῆς ψυχῆς μας στά ἀνθρώπινα καί κοσμικά ἀποτελοῦν τόν χαρακτῆρα τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων. Ἡ ὑλική λάμψη τοῦ μηχανικοῦ πολιτισμοῦ, ἡ Κίρκη αὐτή τῶν ὀφθαλμῶν, μετέβαλε τούς ἀνθρώπους σέ ἄνοα (χωρίς νοημοσύνη) ὄντα.
Εκεί που προσευχότανε, του παρουσιάζεται άγγελος Κυρίου και του λέει:
– Άκουσε να μάθεις, ότι ο Θεός δεν είναι άδικος, αλλά δίκαιος. Δεν είστε άδικα εδώ μέσα και μη σκανδαλίζεσαι. Ο ένας κρατούμενος και τον έδειξε με το χέρι του, είχε πάει με τον φίλο του στο ποτάμι, για να κόψουν ξύλα και ο άλλος γλίστρησε και έπεσε στο ποτάμι.
«Τύποι, σύμβολα και προεικονίσεις του Χριστού» (Γ’ μέρος)
Ο Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως Σωτήρος Βριλησσίων σας προσφέρει την ανάλυση της Θείας Λειτουργίας σε κείμενα που βοηθούν και τους νέους. Σ’ αυτή συμμετέχουν τα παιδιά όλων των ηλικιών των κατηχητικών σχολείων της ενορίας μας.
–Γιατί, Γέροντα, δὲν καταλαβαίνουμε τὴν παρουσία του; –Γιατὶ ἀκόμη δὲν καταλάβαμε οὔτε τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Τὰ μάτια μας εἶναι σκεπασμένα μὲ ἕνα θαμπὸ πέπλο. Γιὰ νὰ διαλυθῆ τὸ πέπλο αὐτό, χρειάζεται ἀγάπη καὶ ταπείνωση. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος νιώθη τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ, νιώθει καὶ τὸν Φύλακα Ἄγγελο δίπλα του, καὶ τότε οἱ κινήσεις του εἶναι λεπτές, προσεκτικές, ἀλλὰ καὶ ἄνετες. Ἡ προσοχὴ αὐτὴ δὲν τοῦ κάνει μαρτυρικὴ τὴν ζωή, ἀλλὰ τὸν εὐχαριστεῖ. Κινεῖται μὲ πνευματικὴ ἄνεση.
O Μιχαήλ και ο Γαβριήλ είναι οι δύο φωτεινότατοι οφθαλμοί του παντεπόπτου Θεού, με τους οποίους βλέπει και φωτίζει όλον τον ορατόν και αόρατον κόσμον. Μιχαήλ και Γαβριήλ είναι αι δύο κραταιόταται χείρες του Παντοκράτορος, με τας οποίας διοικεί όλα τα πάντα, ουράνια και επίγεια. Μιχαήλ και Γαβριήλ είναι οι δύο ταχύτατοι και μυριόπτεροι πόδες του πανταχού παρόντος Κυρίου….
Ὁ Γέροντας (ὁ πατήρ Γεώργιος Καρσλίδης, στὴ Σίψα τῆς Δράμας, ὁ ἀγιοκαταταχθεῖς ἐσχάτως) πῆγε κάποτε στὴ Μητρόπολη τῆς Δράμας νὰ ἐκκλησιαστῇ. Ὅταν μπῆκε μέσα στὸ ἱερὸ, εἶδε τὸ Σατανὰ ξαπλωμένο πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα. Εἶχε πιάσει ὅλη τὴν Ἁγία Τράπεζα. Μόλις τὸν εἶδε, ἔπεσε κάτω καὶ λιποθύμησε.
Για ποιον λόγο ο Θεός έβαλε μέσα στη διάνοιά μας τη συνείδηση, δηλαδή έναν κριτή που αγρυπνά και προσέχει ακατάπαυστα; Διότι δεν υπάρχει, δεν υπάρχει κανένας δικαστής τόσο άγρυπνος μεταξύ των ανθρώπων, όπως είναι η συνείδησή μας.
Βιάζεσθε εἰς τήν σιωπήν, εἰς τήν γεννήτριαν ὅλων τῶν κατά Θεόν ἀρετῶν· σιωπᾶτε, διά νά λέγετε τήν εὐχήν· διότι, ὅταν κανείς ὁμιλῇ, πῶς δύναται νά ἐκφύγῃ τήν ἀργολογίαν, ἐξ ἧς καί κάθε κακός λόγος, ἐκ τοῦ ὁποίου βαρύνεται ἡ ψυχή ἀπό τήν εὐθύνην;
Πολλοί από κείνους που δε θέλανε να ακούσουνε για θρησκεία, σήμερα αλλάξανε, και ζητάνε να διαβάσουνε θρησκευτικά βιβλία κι’ άλλα γραψίματα που έχουνε σχέση με τη θρησκεία, κ’ εδώ και σ’ άλλες χώρες. Σε κάμποσους απ’ αυτούς άνοιξε το δρόμο που τους πήγε κοντά στη θρησκεία, κ’ ιδιαίτερα στην Ορθοδοξία….