Απόσπασμα από την ομιλία «Κυρίου Ανάστασις»
ΒΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ †
«Ω της καλής απιστίας του Θωμά», πρώτα-πρώτα σημαίνει ότι έχει κάτι καλό αυτή η «απιστία» μέσα. Έχει μια τόλμη, τόλμη το λένε, τολμά να αγγίξει το Χριστό. Ο Χριστός δεν το αρνείται. Ο Χριστός ποτέ δεν αρνήθηκε σε κάποιον να ψάξει το πράγμα, όσο μπορεί να πάει το μυαλό του.
η Ορθόδοξος Εκκλησία, η οποία είναι το άθροισμα των χριστιανών, των βεβαπτισμένων εις το όνομα της Αγ. Τριάδος… αυτοί, ως αληθείς χριστιανοί από αρχαιοτάτων χρόνων, μετά πίστεως και ευλαβείας προσερχόμενοι εις τον Πανάγιον Τάφον, παραδέχονται, πιστεύουν, ομολογούν και κηρύττουν το θαύμα του αγ. Φωτός εκ του ανεσπέρου Φωτός προϊόν.
Το Άγιο Πάσχα είναι η κορυφαία εορτή της Εκκλησίας μας. Η Εκκλησιαστική μας Ιστορία μας πληροφορεί πως μαζί με την εβδομαδιαία εορτή της Κυριακής η εορτή του Πάσχα είναι η αρχαιότερη χριστιανική εορτή.
Με το όνομα Ζωοδόχος Πηγή του Μπαλουκλί ή Παναγία η Μπαλουκλιώτισσα φέρεται ιερό χριστιανικό αγίασμα που βρίσκεται στη Κωνσταντινούπολη έξω από τη δυτική πύλη της Σηλυβρίας, όπου υπήρχαν τα λεγόμενα “παλάτια των πηγών” στα οποία οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες παραθέριζαν την Άνοιξη.
Εἶσαι στό διακόνημά σου, στήν ἐργασία σου; Ἐνθυμοῦ τούς ἁγίους Πατέρες οἱ ὁποῖοι ἐργαζόμενοι ἔλεγαν καθ᾿ ἑαυτούς: Σῶμα ἔργασαι, ἵνα τραφῇς. Ψυχή, νῆφε, ἵνα σωθῇς. Περισπᾶται ὁ νοῦς σου; Λέγε ψιθυριστά τήν εὐχή καί μήν ἀργολογῆς, διότι βλάπτεις ἐκτός ἀπό τόν ἑαυτό σου καί ἄλλον καί ἄλλους μέ τήν ἀργολογία.
Ἡ πίστη τοῦ χριστιανοῦ δοκιμάζεται μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ σὰν τὸ χρυσάφι στὸ χωνευτήρι. Ἀπ ̓ ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ πλέον ἀπίστευτο πράγμα, ὁλότελα ἀπαράδεκτο ἀπὸ τὸ λογικό μας, ἀληθινὸ μαρτύριο γιὰ δαῦτο.
Εν προκειμένω, οι αρνητές της Αναστάσεως του Χριστού διαλέγουν την πτώση και το θάνατο και αρνούνται την αιώνια ζωή που προσφέρει στο ανθρώπινο γένος ο Αναστάς Κύριός μας, καθ’ ότι«οικοδόμησαν αμυντικά τείχη γύρω από το Ευαγγέλιο» κατά τον άγιο Νικόλαο Αχρίδος. Άμεση ορατή συνέπεια της αρνήσεως είναι η μόνιμη ασυναίσθητη κατήφεια και το διαρκές άγχος.
Ο πιο αγαπητός αναστάσιμος ύμνος είναι αναμφίβολα το «Χριστός ανέστη, εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος». Πρόκειται για τον θριαμβευτικό παιάνα της πιο μεγάλης νίκης όλων των εποχών. Ποτέ δεν έχουν αποδοθεί τόσο πυκνά νοήματα, που για να αναλυθούν θα γράφονταν ένα ολόκληρο βιβλίο, σε ένα τόσο μικρό ύμνο!
Ὅταν γιὰ πρώτη φορά, «οὔσης ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ», ὁ Χριστὸς ἐμφανίστηκε ἀναστημένος στὸ ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ. Τί μέρα στ’ ἀλήθεια κι ἐκείνη! Τί μοναδικὴ στιγμή! Πόση χαρὰ πῆραν οἱ μαθητές του!
Τρεις αποστομωτικές αποδείξεις της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού! (Δημήτριος Παναγόπουλος †)
«Πάσχα το τερπνόν΄ Πάσχα Κυρίου Πάσχα΄ Πάσχα πανσεβάσμιον ημίν ανέτειλε». Με αυτούς τους υπέροχους και πανηγυρικούς στίχους ο θεσπέσιος υμνογράφος της Αναστάσεως αναγγέλλει στους πιστούς την έλευση της πλέον λαμπρής και ευφρόσυνης εορτής της Εκκλησίας μας.
Δειλινό. Ὑπερκόσμια ἡσυχία ἐπικρατεῖ μέσα στὸ Ἱερό. Μιὰ ἐλάχιστη ποσότητα θυμιάματος περιφέρεται ἀκόμη, καὶ καθαγιάζει τὸν ἀέρα, ὁ ὁποῖος σιωπᾶ, συγκλονισμένος, ἀπὸ τὰ φρικτὰ μυστήρια ποὺ ἔζησε στὴν πρωϊνὴ λειτουργία, αὐτόπτης καὶ ἀψευδὴς μάρτυρας, τῆς σφαγῆς τοῦ Ἀμνοῦ, ὑπὲρ ἀφέσεως ἁμαρτιῶν καὶ ζωῆς αἰωνίου, ἁπάντων ἡμῶν.
Μακαριστός Γέρ. Δωρόθεος: Επιτάφιος
«Επιθυμία επεθύμησα τούτο το πάσχα φαγείν μεθ΄ υμών προ του με παθείν» (Λουκ.22,15) τους είπε. Ήθελε να φάγει για τελευταία φορά μαζί τους. Μα το σπουδαιότερο να τους αφήσει τις τελευταίες παρακαταθήκες Του και πάνω απ’ όλα να τελέσει τον Μυστικό Δείπνο, να παραδώσει την υπερφυά Θεία Ευχαριστία, η οποία θα τελείται στο διηνεκές, ως η αέναη πραγματική παρουσία Του στην Εκκλησία.
«Η Θεία Κοινωνία της Μεγάλης Πέμπτης σκεπάζει τον χριστιανό όλον τον χρόνο, γιατί είναι η Κοινωνία του μαρτυρίου του Χριστού. Εάν δεν έχουμε την ευλογία από τον πνευματικό να κοινωνούμε και την Μεγάλη Πέμπτη και την Ανάσταση, τότε να προτιμούμε να κοινωνούμε την Μεγάλη Πέμπτη”!
Δημήτριος Παναγόπουλος: Αυτό που έκανε ο Χριστός, μας καθιστά όλους αναπολόγητους
Οι Επτά Λόγοι του Χριστού επί του Σταυρού
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Αναστασία Πουλοπούλου
Η σταύρωση του Χριστού, χάριν της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους κατέστησε τον Σταυρό βασικό πνευματικό σύμβολο και οδηγό των Χριστιανών, καθώς πάνω σ’ Αυτόν καρφώθηκε ο Χριστός και έχυσε το τίμιο αίμα του υπέρ ημών.
Μ. Εβδομάδα – Θεολογικά σχόλια στο περιεχόμενο και τα νοήματα της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος. Μια νοητή συνοδοιπορία με τον Μεγάλο Ελκόμενο, το Λυτρωτή μας Χριστό, προς το εκούσιο Πάθος Του. Μια ταπεινή παρότρυνση και ένα μικρό βοήθημα για την οντολογική μετοχή μας στην απολυτρωτική διαδικασία της σωτηρίας του κόσμου…
«Πατέρα Εὐσέβιε, σήμερα εἶναι ἡ ὡραιοτέρα μέρα τῆς ζωῆς σου πού σέ ἀξίωσε ὁ Πανάαθος Θεός νά λάβεις τό Μέγα καί Ἀγγελικό Σχῆμα. Γι΄ αὐτό ἀδελφέ μου Εὐσέβιε, νά τό τιμήσεις γιά νά σέ τιμήσει καί αὐτό.
Το τέλος μιας νηστείας και η αρχή της άλλης. Και στο σημείο αυτό υπάρχουνε δύο τυπικά.
Κατά το πρώτο, η νηστεία συνεχίζεται και την ημέρα της Κυριακής των Βαΐων, σύμφωνα και με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη κι αποτελεί μόνη εξαίρεση η κατανάλωση ψαριού μες στη Σαρακοστή, η ημέρα του Ευαγγελισμού. Αυτό είναι κάτι που συνηθίζεται κυρίως στα μοναστήρια.
π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος: Μεγάλη Εβδομάδα, το σπάσιμο των κατεστημένων
Το Τρισσόν Αξίωμα του Χριστού
Γέρων Εφραίμ Δικαίος Σκήτης Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου: Η νοερά προσευχή
Διαδικτυακή ἐκπομπή τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν, μὲ τὸν Χαράλαμπο Ἂνδραλη
Ομιλίες Αγίου Γέροντος Γρηγορίου
Αυτός είναι ο Κύριος, ο παντοδύναμος, ο παντογνώστης, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο στηριγμός μας, ο φίλος μας, ο αδελφός μας.
Ο στύλος και το εδραίωμα της Εκκλησίας.
Γιά ἕνα τέτοιο Ἀρχιερέα ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος σήμερα, «πεπειραμένον δέ κατά πάντα καθ’ ὁμοιότητα χωρίς ἁμαρτίας». Ὁ Χριστός, ὡς ἔχων διπλό ὁμοούσιο, συμπαθεῖ τήν φύση μας. Αὐτό ἄς μᾶς δώσει δύναμη γιά τό ὑπόλοιπο τῆς Μεγ. Τεσσαρακοστῆς.
Ο Μεσσίας Χριστός
Ὁ ἄνθρωπος πού δέν ἐνδιαφέρεται γιά τήν ψυχή του εἶναι ἄμυαλος καί δυστυχισμένος καί ἄς εἶναι ἔξυπνος… Εἶναι ἄμυαλος!… Εἶναι ἄμυαλος, διότι δέν παραδέχεται ὅτι ὑπάρχει Θεός, ὅτι ὑπάρχει ἄλλῃ ζωῇ, ὅτι ὑπάρχει θάνατος, ὅτι ὑπάρχει Κρίση…
Ἀποτελεῖ πανανθρώπινο φαινόμενο ἡ ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ καί ἀδήριτη ψυχική ἀνάγκη ἡ δίψα γιά γνώση καί κοινωνία μαζί Του. Ἡ ἁμαρτία καί ἡ ἄγνοια, ὅμως, τοῦ Θεοῦ ὁδήγησαν τους ἀνθρώπους νά πιστέψουν γιά θεούς πρόσωπα θνητά, ἄλογα ζῶα καί φαινόμενα φυσικά
Εἶναι παράδοξο, κατ’ἀρχήν, τό γεγονός ὅτι ὁ Κύριος δέν ἐθεράπευσε τόν παραλυτικό ὅταν τόν εἶδε καθελούμενο ἀπό τήν στέγη ἀλλά τοῦ ἔδωσε ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν: «Τέκνον ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».