Το τέλος της Σαρακοστής, η αρχή της Εβδομάδας των Παθών κι έρημος μας οδηγεί μπροστά απ’ τον Γολγοθά.
Το τέλος μιας νηστείας και η αρχή της άλλης. Και στο σημείο αυτό υπάρχουνε δύο τυπικά.
Κατά το πρώτο, η νηστεία συνεχίζεται και την ημέρα της Κυριακής των Βαΐων, σύμφωνα και με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη κι αποτελεί μόνη εξαίρεση η κατανάλωση ψαριού μες στη Σαρακοστή, η ημέρα του Ευαγγελισμού. Αυτό είναι κάτι που συνηθίζεται κυρίως στα μοναστήρια.
Στο δεύτερο, που έχει επικρατήσει ευρύτερα, αλλά και στη λαογραφία, την Κυριακή των Βαΐων, η οποία αποτελεί Δεσποτική γιορτή και η οποία εξάλλου Κυριακή, δεν λέγεται “των Νηστειών” όπως οι προηγούμενες της Σαρακοστής, επιτρέπεται η κατάλυση ιχθύος, κατά τα λεγόμενα και του Αγίου Θεόδωρου τον Στουδίτη.
Αυτό, το δεύτερο τυπικό, φαίνεται να είχε υιοθετηθεί και από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, ήδη από την περίοδο της τουρκοκρατίας. Σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ιερεμία και το περιοδικό “Παναγία Προυσιώτισσα”, ο Άγιος αλλά και Εθνομάρτυρας Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε´, στη τελευταία του Κυριακή των Βαΐων, προέβη σε μία δήλωση αυτοσαρκαστική αλλά και προφητική: «Σήμερα τρώμε ψάρια και την άλλη Κυριακή θα μας φάνε τα ψάρια»! Και πράγματι, την επόμενη Κυριακή, την Κυριακή του Πάσχα, επιτελέστηκε το φρικτό εκείνο μαρτύριο του, με το άψυχο του σώμα τελικά, να έχει πεταχτεί στη θάλασσα του Βοσπόρου.
Όπως και να ‘χει, πολλοί Πατέρες υποστηρίζουνε ότι αμφότερα τα τυπικά είναι σωστά και απ’ τη μεριά μας, ταπεινά, θα λέγαμε ότι ας κρατηθεί η παράδοση η οποία θέλει την ανάμνηση της Εισόδου του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ, να συνοδεύεται με ψάρι.
Επίσης όσοι από εμάς έχουμε τη δυνατότητα και με την προϋπόθεση πως δεν υπάρχει κάποιο θέμα που να ‘χει σχέση με την υγεία, τη Μεγάλη Εβδομάδα μπορούμε να την βιώσουμε πιο ζωντανά με αλάδωτη νηστεία.
«Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ» (Iωάν. 12,13).