Η παραβολή του κακού δούλου αναδεικνύει την αξία της συγχώρεσης και της ευθύνης. Ο Ιησούς διδάσκει τους μαθητές του μέσα από μία συζήτηση με τον Πέτρο, που αναρωτιέται πόσες φορές πρέπει να συγχωρεί. Με μια δυνατή αφήγηση, η ιστορία φέρνει στο προσκήνιο την αντίθεση ανάμεσα στο έλεος του Θεού και τη σκληρότητα της ανθρώπινης καρδιάς.
Η άσκηση των αρετών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πέρα από την προσωπική ισχυρή θέληση, είναι απαραίτητη και η αγιαστική δύναμη της Εκκλησίας μας. Έτσι οι άγιοι Πατέρες όρισαν, καταμεσής της αγίας Τεσσαρακοστής να προσκυνείται ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου, για να λαμβάνουμε οι πιστοί από αυτόν χάρη και δύναμη για να συνεχίσουμε με σθένος τον πνευματικό μας αγώνα.
Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε ἡ αἰτία τῆς σωτηρίας μας καί ὁ μικρός καθημερινός σταυρός τοῦ καθενός μας γίνεται ἐλαφρότερος ἐξ αἰτίας τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἐν Χριστῶ ὑπομονή μας ὅμως βοηθᾶ μυστικά ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος.
Η Γ΄ Κυριακή των Νηστειών αποκαλείται και Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, διότι η Αγία μας Εκκλησία προβάλλει για προσκύνηση τον Τίμιο Σταυρό για τον αγιασμό ημών των πιστών και την ενδυνάμωσή μας στον προσωπικό μας αγώνα αυτή την ιερή περίοδο.
“Να εύχεσαι παιδί μου να σε προστατεύει ο Κύριος με την αυτομεμψία εν ταπεινώσει. Οι παγίδες του διαβόλου είναι φοβερές. Κράτα την καρδιακή προσευχή του Ιησού μας και της Παναγίας μας αγρύπνως. Αυτή η προσευχή καταστρέφει κάθε προσπάθεια του διαβόλου, να υποσκελίση τον αγωνιζόμενο Χριστιανό απο φοβερή κακία και μίσος.” – Συμβουλές για Αυτομεμψία και Ταπείνωση – Γράμμα Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα σε Πνευματικό του Παιδί (2 απο 5) – 13/6/2011
Μετά τη Μπλαβάτσκυ, ηγέτιδα της Θεοσοφίας ανεδείχθη η Άννυ Μπεζάντ, κεφαλή του βρεττανικού τομέως του μικτού (ανδρών και γυναικών) Τεκτονικού (Μασονικού) Τάγματος “Le Droit Ηumain” και μετά απ’ αυτήν η Αλίκη Μπέηλυ, η οποία προέβη στη δημιουργία ιδιαίτερης θεοσοφικής ομάδος, της «Σχολής Αρκέην» (“The Arcane School”, ιδρ. 1923), η οποία δημιούργησε και προώθησε το σήμερα πασίγνωστο κίνημα του New Age,….
Η λέξη Ησυχασμός παράγεται από το ρήμα ησυχάζω που σημαίνει βρίσκομαι σε κατάσταση σιγής, ηρεμίας και αυτογνωσίας. Ο ησυχαστής μοναχός, αλλά και λαϊκός, πλημμυρισμένος από θείο έρωτα, προσπαθεί να αποβάλλει κάθε κοσμική ενασχόληση και σκέψη, αποζητά την ησυχία και επικεντρώνεται στη μνήμη του Θεού, λέγοντας αδιάλειπτα την νοερά προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με τον αμαρτωλό»…
Ἀφότου ὁ Θεὸς ἔβαλε τὴν εἰκόνα του στὸ πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου, ἄρχισε ὁ πόλεμος γιὰ τὴν ἀποκαθήλωσή της. Γιὰ νὰ μὴ φτάσει ποτὲ στὸν ὕψιστο προορισμό της: Τὴ θέωση. Γι’ αὐτὸ καὶ τιμοῦμε σήμερα τὸν μεγάλο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν ἅγιο Γρηγόριο, ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, τὸν Παλαμᾶ, ποὺ κατ’ ἐξοχὴν ἀγωνίσθηκε γιὰ τὴν τελικὴ ἀποκατάσταση τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ…
Η γνωστή, αναμενόμενη και στερεότυπη απάντηση ότι “η τέχνη δεν λογοκρίνεται” ασφαλώς και δεν δικαιολογεί την προβολή και έκθεση τέτοιας άθλιας αισθητικής έργων σε μια δημόσια Πινακοθήκη που χρηματοδοτείται από Έλληνες πολίτες και που θέλει να λέγεται και Εθνική!
Όσο αγωνιζόμαστε να εισέλθει μέσα μας, η δικαιοσύνη του Θεού, τόσο αυξάνει και αναπτύσσεται στον έσω άνθρωπό μας ο νόμος της αγάπης και της ευσπλαχνίας Του. Όσο εμποδίζουμε, μέσω της αδικίας, της ιδιοτέλειας και της ασπλαχνίας, την είσοδο της δικαιοσύνης και των αρετών του Θεού στη ζωή μας, τόσο απομακρυνόμαστε από τον Θεό και τους συνανθρώπους μας…
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης Αγίου Ανδρέα: Διαφορά Παλαιάς και Καινής Διαθήκης
“Αυτή η προσευχή είναι ατομική βόμβα κατά του διαβόλου και γι αυτό και έχει τόση δυσκολία στην προσπάθεια να την κρατήσουμε στην αναπνοή μας, στην καρδία μας… ” – Η Ευχή του Ιησού, Συμβουλές – Γράμμα Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα σε Πνευματικό του Παιδί (1 απο 5) – 11-8-2011
Κάποιοι, όμως περίεργοι τύποι, τα τελευταία χρόνια, που αρέσκονται να παριστάνουν τους «ελληναράδες», ασκούν σκληρή κριτική κατά των «όρων» της αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, ότι δήθεν μέσω αυτών …υβρίζεται ο Ελληνισμός, επειδή απορρίπτονται από αυτή ορισμένες δοξασίες των αρχαίων προγόνων μας ως αντίθετες με τη χριστιανική διδασκαλία!
Η Α΄ Κυριακή των Νηστειών είναι αφιερωμένη στην μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας μας. Σύμπασα η Εκκλησία εορτάζει με κάθε λαμπρότητα, με κύριο χαρακτηριστικό του εορτασμού την περιφορά των ιερών εικόνων και την ανάγνωση του Συνοδικού της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου σε όλους τους ναούς.
Η Αγία Ελένη (247 – 328 μ.Χ.), μητέρα του πρώτου Χριστινανού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Α’ του Μεγάλου (280/288 – 337 μ.Χ.), το έτος 326 μ.Χ. πήγε στην Ιερουσαλήμ, όπου «μὲ μέγαν κόπον καὶ πολλὴν ἔξοδον καὶ φοβερίσματα ηὖρεν τὸν τίμιον σταυρὸν καὶ τοὺς ἄλλους δυὸ σταυροὺς τῶν λῃστῶν», όπως γράφει ο Κύπριος Χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιράς.
Καί αφού έκαψαν τούς ανθενωτικούς μοναχούς στόν Πύργο τής Μονής Ζωγράφου προχώρησαν καί στην Μονή τού Βατοπαιδίου, και επειδή εκεί τους έλεγξαν ως Αιρετικούς, διά τούτο τον μέν Ηγούμενον αφού τον έδεσαν με αλυσίδες τον κατεπόντισαν εις την θάλασσα, τους δε άλλους δώδεκα Μοναχούς, τους απηγχόνησαν είς τόπον λεγόμενον σήμερα Φουρκόβουνον.
Μὲ τὴν νηστεία ὁ ἄνθρωπος δείχνει τὴν προαίρεσή του. Κάνει ἀπὸ φιλότιμο μιὰ ἄσκηση καὶ ὁ Θεὸς βοηθάει. Ἄν ὅμως ζορίζη τὸν ἑαυτό του καὶ πῆ «τί νὰ κάνω; εἶναι Παρασκευή, πρέπει νὰ νηστέψω», θὰ βασανίζεται.
ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ πρώτη μέρα τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὀνομάζεται Καθαρὰ Δευτέρα καὶ μᾶς εἰσάγει στὸ πνευματικὸ κλίμα τῆς πνευματικῆς αὐτῆς περιόδου. Ποιά εἶνε τὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τοῦ «κλίματος» αὐτοῦ;
Όμως αλίμονο. Ο πολύς κόσμος όχι μόνο δεν θεωρεί την αγία αυτή περίοδο ως ευκαιρία αυτοσυνειδησίας και ασκήσεως, αλλά πράττει τα αντίθετα. Αναβιώνει συνήθειες πρωτόγονες του απώτερου ειδωλολατρικού παρελθόντος, όταν βίωνε η ανθρωπότητα την πιο φρικτή σκοτοδίνη της ιστορίας της, όταν τα κτηνώδη ένστικτα κυριαρχούσαν του λόγου και των αξιών, όταν η μοιρολατρία καθόριζε τυφλά την πορεία της ζωής, όταν η μαγεία και ο φόβος…
H Κυριακή της Τυρινής ή της Τυροφάγου Εβδομάδος είναι η τελευταία του πρώτου μέρους του Τριωδίου. Από την επομένη ημέρα, την Καθαρά Δευτέρα, αρχίζει το δεύτερο μέρος του Τριωδίου, το οποίο θα τελειώσει το Σάββατο του Λαζάρου, οπότε θα ακολουθήσει το τρίτο μέρος του, η Μεγάλη εβδομάδα.
Προεῖπε ἀκόμη ἀκριβῶς καί τόν τρόπο τοῦ θανάτου Του, ὅτι δηλαδή θά σταυρωθῆ, ἐνῶ οἱ Ἰουδαῖοι τιμωροῦσαν τούς καταδίκους μέ λιθοβολισμό. «Ἐπεθύμησε ὑπερβολικά νά φάγη μαζί μέ τούς Μαθητές Του τό Πάσχα αὐτό, ἐπειδή μετά ἀπό αὐτό ἀκολουθοῦσε ὁ Σταυρός. Καί σέ πολλές ἄλλες περιπτώσεις προλέγει τό πάθος καί ἐπιθυμεῖ νά συμβῆ αὐτό, καί ἀκριβῶς γι᾽ αὐτό ἔρχεται»
Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος: Θα κάνω λόγο για την εγκράτεια στα φαγητά, η οποία είναι αντίθετη της γαστριμαργίας, και για τον τρόπο των νηστειών και την ποσότητα των φαγητών. Και αυτά, όχι από τον εαυτό μου, αλλά καθώς παραλάβαμε από τους αγίους Πατέρες.
Το ατέλειωτο δράμα του ανθρωπίνου γένους άρχισε! Ο Αδάμ και η Εύα τότε κάθισαν απέναντι από τον κήπο της τρυφής και θρηνούσαν για το κακό που τους βρήκε. Αναλογίζονταν την πρότερη ευδαιμονία τους, την σύγκριναν με την τωρινή δυστυχία τους, προβλέποντας το μέλλον ζοφερό και γι’ αυτό έκλαιγαν γοερά.
Ὁ μακαριστός γέροντας Νεόφυτος (κατά κόσμον Ναούμ Σκαρκαλᾶς), πού ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τόν Μάιο τοῦ 2005, ἄφησε μνήμη πολύ ἐναρέτου καί ἁγίου ἀνδρός. Ἐφλέγετο ἀπό διάπυρο ἔρωτα πρός τόν Θεό καί τήν ἁγία Του Ἐκκλησία, τήν ὁποία διηκόνησε μέ πολύ ζῆλο, μέ ὅλη τήν ζωή του..
Ο Οικουμενισμός, αυτή η παναίρεση των εσχάτων καιρών, ως προδρομική κατάσταση της τραγικής εποχής του Αντιχρίστου, έχει δαιμονικό χαρακτήρα και προέλευση. Ο σκοπός της είναι να ενοποιήσει θρησκευτικά την ανθρωπότητα, για να ολοκληρωθεί η παγκοσμιοποίηση, δηλαδή να ετοιμαστεί το παγκόσμιο κράτος, το οποίο θα κυβερνήσει ο μεγάλος άνομος.
Ὁμιλία του Μακαριστού Γέροντος (1927 – 2006) πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου. Τῶν Ἀπόκρεω (Ματθ. 25, 31- 46) – ημερομηνία πού διεξήχθη ἡ ὁμιλία 22-02-98
Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός: Η Τελική Κρίση
“Και συ μέν (διάβολε), όταν επιστρέφη και πάλιν εις την αμαρτίαν, δεν τον διώχνεις, αλλά τον δέχεσαι μετά χαράς και δεν τον περιφρονείς, ούτε τον εμποδίζεις να διαπράξη την αμαρτίαν, από ελπίδα μήπως τον κερδίσης: και εγώ που είμαι ελεήμων και φιλάνθρωπος… να μη τον ελεήσω και να μη τον ευσπλαγχνισθώ; Βεβαίως μόνον και μόνον, διότι καταφεύγει εις εμέ, δεν θα τον αποστραφώ, μέχρις ότου τον κερδίσω…”
Ἡ Ἐκκλησία μας δὲν μᾶς ἀφήνει ἀπαραμύθητους. Ἡ μία ἑορτὴ διαδέχεται τὴν ἄλλη καὶ ὅλες μαζὶ συμβάλλουν προοδευτικὰ στὸν κοινὸ στόχο, ποὺ εἶναι ἡ πνευματικὴ καὶ ψυχική μας ἀνάταση καί, ἐν τέλει, ἡ σωτηρία μας. Ἐξ ἄλλου, «βίος ἀνεόρταστος μακρὰ ὁδὸς ἀπανδόκευτος», ἔλεγαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι.
Όταν ηχήσει το ουράνιο κέλευσμα, η φωνή του αρχαγγέλου και η εσχάτη σάλπιγγα του Θεού, κατά την ημέρα Κυρίου την μεγάλη και επιφανή (Ιωήλ 2, 11), συγκλονιστικά γεγονότα θα λάβουν χώρα «εν ατόμω, εν ριπή οφθαλμού». Θα συναχθούν ενώπιον του Χριστού όλα τα έθνη. «Πάντες παραστησόμεθα τω βήματι του Χριστού» (Ρωμ. 14, 10).
Η Αγία μας Εκκλησία όρισε η τρίτη Κυριακή του Τριωδίου να είναι αφιερωμένη στην ένδοξη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και στην Μεγάλη Κρίση. Σκοπός της να κατανοήσουμε ότι, μετά την διδαχή μας για το πάθος της υπερηφάνειας (Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου) και την ανάγκη της μετάνοιας (Κυριακή του Ασώτου), θα υπάρξει κρίση για τις όποιες επιλογές μας.
Και, καθώς μας υπενθυμίζει τους προαπελθόντες, ελπίζει να μας προετοιμάσει να περάσουμε τις υπόλοιπες μέρες της περιόδου αυτής, αλλά και τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή που πλησιάζει, όπως πρέπει. Ας ακούσουμε τη Μητέρα μας, την Εκκλησία, και, τιμώντας τους πατέρες και αδελφούς μας, ας προσέξουμε να προετοιμαστούμε και για το δικό μας ταξίδι.
Η ανθρωπότητα κινδυνεύει – Πατήρ Αυγουστίνος Καντιώτης