Ὁ π. Ἀρτέμιος Γρηγοριάτης ἀνέπτυξε στούς παρευρισκόμενους τό ἐξόχως ἐνδιαφέρον θέμα: “Ἡ σημασία τῆς ταπεινώσεως στήν πνευματική ζωή τοῦ χριστιανοῦ”. Ὁ π. Ἀρτέμιος ἀνέπτυξε τό ἐν λόγῳ θέμα βασιζόμενος στούς Ἁγίους Πατέρες παραθέτοντας πλῆθος ἁγιογραφικῶν ἀναφορῶν, Καινοδιαθηκικῶν καί Παλαιοδιαθηκικῶν.
Ἡ “Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη” καί ὁ ἱερός ναός Ἁγίας Εἰρήνης Γαλατσίου, τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, σᾶς προσκαλοῦν σέ ὁμιλία μέ θέμα: ”Ἡ σημασία τῆς ταπεινώσεως στήν πνευματική ζωή τοῦ χριστιανοῦ”. Τήν ὁμιλία θά ἀναπτύξει ὁ ἱερομόναχος π. Ἀρτέμιος Γρηγοριάτης… Ἡ ἐκδήλωση θά πραγματοποιηθεῖ τήν Κυριακή 30 Ὀκτωβρίου 2022 καί ὥρα 19:00.
Ο π. Αρτέμιος ο Γρηγοριάτης μίλησε για την αρετή της ταπεινώσεως στα γραφεία της Ενωμένης Ρωμηοσύνης στην Θεσσαλονίκη σε μια κατάμεστη αίθουσα το Σάββατο στις 15 Οκτωβρίου. Ακολούθησαν ερωταπαντήσεις….
Ἂν δὲν μιλήση ὁ μοναχός, ποιός θὰ μιλήση; Ὁ μοναχὸς δὲν ἔχει τί νὰ φοβηθῆ. Οἱ ἄλλοι φοβοῦνται, μήπως τοὺς πετάξουν ἀπὸ τὶς θέσεις τους. Ἐμεῖς οἱ ἀφιερωμένοι στὸν Θεό, ἂν δὲν τραβήξουμε μπροστά, ποιός θὰ τραβήξη; Ὁ λογισμὸς μοῦ λέει πὼς δὲν θὰ ἀφήση ὁ Θεός· δὲν θὰ ἀφήση! Θὰ ξεκαθαρίση αὐτὴ ἡ κατάσταση. Τώρα εἶναι σὰν νὰ ὑπάρχη ἕνα μεγάλο δίχτυ ποὺ ἔχει κλείσει μέσα τὰ ψάρια καὶ εἶναι σάπιο.
Ο Γέροντας Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός (1929-1995), πλήρης Χάριτος και αγιοπνευματικών χαρισμάτων, απολάμβανε μεγάλου σεβασμού στη Γεωργία.
κάποιος ἱερομόναχος ἀξιώθηκε γιά τήν ἀρετή του νά βλέπει δύο ἀγγέλους τήν ὥρα τῆς λειτουργίας νά στέκονται ἀπό τά δεξιά του καί ἀπό τά ἀριστερά του. Εἶχε ὅμως μάθει ἀπό αἱρετικούς τό τυπικό τῆς λειτουργίας καί ὡς ἀμαθής τῶν ὀρθῶν δογμάτων ἔσφαλλε…
Ὁ τρόπος λοιπόν, γιὰ νὰ ἀποκτήσῃς τὴν εἰρήνη, εἶναι ὁ ἑξῆς· νὰ ξεχάσῃς τελειωτικὰ τὴν πτῶσι καὶ τὴν ἁμαρτία σου καὶ νὰ παραδοθῇς στὴν σκέψι τῆς μεγάλης καὶ ἄφατης ἀγαθότητας τοῦ Θεοῦ· καὶ ὅτι, αὐτὸς μένει πολὺ πρόθυμος καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ συγχωρέσῃ κάθε ἁμαρτία, ὅσο καὶ ἂν εἶναι βαρειά, προσκαλώντας τὸν ἁμαρτωλὸ μὲ διάφορους τρόπους καὶ μέσα ἀπὸ διάφορους δρόμους…
Γέρων Εφραίμ: Υπερηφάνεια και ταπείνωση
Κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κροστάνδης στό κόσμο συγκρούονται δύο πνεύματα, τό κοσμικό πνεῦμα καί τό πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ σύγκρουση διεξάγεται σέ ὅλα τά ἐπίπεδα καί ὁ χριστιανός ὀφείλει νά ἐπιλέξει μέ ποιό θά συνταχθεῖ…Ὁ Χριστός εἶναι ἡ πρώτη ἀγάπη. Ὅλα τά ἄλλα ἕπονται, ἡ οἰκογένεια, οἱ συγγενεῖς, οἱ φίλοι.
Γέροντας Παΐσιος: «Μὴν χάνεις τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἠρεμία σου, παιδί μου, νὰ ἔχεις θάρρος, νἆσαι χαρούμενος γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ μὴν ἀπογοητεύεσαι ποτέ. Πάνω στὴ γῆ, δίνουμε καθημερινὰ ἐξετάσεις γιὰ τὴν ἄλλη ζωή. Νὰ μὴν βγάλεις ποτὲ ἀπὸ τὸ μυαλό σου πὼς ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν πλησίον καὶ ἡ ταπείνωση, εἶναι οἱ μεγαλύτερες ἀρετές».
Μη κρίνεις κανέναν. Να τους βλέπεις όλους το ίδιο. Να μη λες ότι ο ένας είναι καλύτερος και ο άλλος χειρότερος. Να μη καταδικάζεις κανέναν. Να τους θεωρείς όλους καλούς και καλύτερους από σένα. Να μη εξετάζεις τι κάνουν οι άλλοι· πρόσεχε μόνο τα δικά σου έργα και τους λογισμούς σου.
Ο σεβαστός π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος αναλύει πώς μπορεί να εξουδετερωθεί η δύναμη και η κακία του σατανά και τονίζει πως αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη βοήθεια του Θεού…
Ὅταν ὁ Χριστός δέχθηκε τούς ἐμπτυσμούς, τὰ ραπίσματα καὶ τὰ χτυπήματα, τότε συντρίφθηκε τὸ βασίλειο καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ διαβόλου. Μὲ τί τρόπο νίκησε ὁ Χριστός! «Μὲ τὸ καλάμι συντρίφθηκε τὸ κράτος τοῦ διαβόλου»…Ὅταν δηλαδή Τοῦ ἔδωσαν τὸ τελευταῖο χτύπημα μὲ τὸ καλάμι στὸ κεφάλι, τότε συντρίφθηκε ἡ ἐξουσία τοῦ διαβόλου. Δηλαδή ἡ ὑπομονή εἶναι ἡ πνευματική ἄμυνα καὶ ἡ ταπείνωση τὸ μεγαλύτερο ὅπλο κατὰ τοῦ διαβόλου
Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σ’ Εκείνον. Η εσωτερική ακαθαρσία ξεχύνεται έξω, για να παραχωρήσει τη θέση της στην καθαρότητα, την αρετή, τον ίδιο το Σωτήρα, τον μεγάλο Επισκέπτη της ψυχής, τον κομιστή της χαράς, του φωτός, του ελέους.
Κατάλαβες τώρα; Μετράει το μέσα μας, η στάση μας. Το αν θα είσαι ένας σημαντικός άνθρωπος δεν έχει να κάνει με το παρουσιαστικό σου, αλλά με το τι έχεις μέσα στην ψυχή σου! Αν η ψυχή σου είναι καθαρή θα πετάξεις προς τον Θεό, δεν έχει σημασία το έξω αλλά το μέσα!
Ο Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης, σε ομιλία του όπου αναφέρεται στην υψιοποιό ταπείνωση, το θεμέλιο των αρετών του πιστού Χριστιανού καθώς και στα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την αληθινή ταπείνωση και ανοίγουν τις πύλες του παραδείσου!
Ο π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος διηγείται μια αληθινή ιστορία για την ταπείνωση τριών αφανών Αγιορειτών Αγίων!
Ο αληθινά ταπεινός περιμένει σιωπώντας το έλεος του Θεού, του Οποίου η αρετή επιβάλλει σιωπή σ’ όλα τα αγγελικά τάγματα, λέγοντας, “Κύριε γεννηθήτω επ’ εμοί το Πανάγιον Σου θέλημα”. Ο ταπεινός δε διακρίνεται ανάμεσα στους ανθρώπους. Δε θέλει να βλέπεται, ούτε να γνωρίζεται….
Εκείνος που ζητάει ταπείνωση από τον Θεό, αλλά δεν δέχεται τον άνθρωπο που του στέλνει ο Θεός, για να τον ταπεινώσει, δεν ξέρει τι ζητάει, διότι οι αρετές δεν αγοράζονται τα ψώνια στον μπακάλη (όσα κιλά θέλουμε), αλλά μας στέλνει ο Θεός ανθρώπους να δοκιμαστούμε, να εργαστούμε, να την αποκτήσουμε και να στεφανωθούμε.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος, παιδιά, οικογένεια, διαπαιδαγώγηση παιδιών. Πώς να διδάξουμε σε παιδιά την ταπείνωση ;
Κάποια βραδιὰ εἴχαμε συγκεντρωθεῖ μία ὁμάδα μαζὶ μὲ ἕναν Ἁγιορείτη. Νύχτωσε. Ὁ καιρὸς ἦταν ανταριασμένος καὶ ἀπειλητικός. Ὅμως, κοντὰ στὸ Γέροντα καὶ γιὰ ὅσους ἀκόμη δὲν ἦταν μαθημένοι στὴ σκοτεινὴ νύχτα τῆς φύσης, δὲν ταραζότανε ἡ γαλήνη. Ὁ Γέροντας μιλοῦσε γιὰ τὴ διαφορὰ τῆς ταπεινοφροσύνης ἀπὸ τὸ πλέγμα τῆς κατωτερότητας.
Όταν μας κατηγορούν, όταν μας συκοφαντούν, όταν μας πειράζουν, όταν μας ταπεινώνουν, όταν μας αδικούν, πρέπει κι εμείς να συγχωρούμε. Με οποία καρδιά, με οποία δύναμη, με οποία διάθεση προσφέρουμε τη συγχωρητικότητά μας, όχι εκατονταπλάσια, άλλα μυριοπλάσια θα είναι τα αντίστοιχα αγαθά, που θα λάβουμε από τον Θεό. Να ο δρόμος!
Επικοινωνία, συμπεριφορά, πνευματικός αγώνας, ταπείνωση, Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας: Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ…,έλαβα το γράμμα σου και είδα τον αγώνα των λογισμών σου, τον οποίον διέρχεσαι σχετικά με τον πόλεμον, που υφίσταται ο άνθρωπος από το πονηρό πνεύμα της αμαρτίας, της π ο ρ ν ε ί α ς.
«Ἀπό νέος μοναχός βίαζα τόν ἑαυτό μου καί δέν καθόμουν ποτέ στό στασίδι. Αἰσθανόμουν τό σῶμα μου σάν νεκρό. Οὔτε νύσταζα οὔτε πεινοῦσα οὔτε διψοῦσα. Δέν ἔβγαινα ποτέ ἀπό τήν Ἐκκλησία μέχρι νά τελειώση ἡ ἀκολουθία. Ὁ διάβολος ὅμως, πού θέλει οἱ καλόγεροι νά βγαίνουν ἀπό τήν Ἐκκλησία, μέ φθόνησε. Κάποτε πού ἤμουν στήν ἀκολουθία ὄρθιος στό στασίδι καί προσευχόμουν μέ τό κομποσχοίνι, ἦρθε καί…
Μέχρις ὅμως νά ᾿ρθῆ ὁ Πνευματικός, ἔπεσε ὁ μοναχός σέ κῶμα. Εἶπε ὁ Πνευματικός νά βγοῦν οἱ ἄλλοι ἔξω. Ἀκούμπησε τήν θεία Κοινωνία στό τραπέζι, γονάτισε καί ἔκανε δυνατή προσευχή: «Παναγία μου», εἶπε, «μία στιγμούλα νά συνέλθη νά τόν κοινωνήσω καί μετά ἄς φύγη».
Κάποτε, ὁ μεγάλος ἀσκητὴς καὶ καθηγητὴς τῆς ἐρήμου Ἅγιος Ἀντώνιος εἶδε σὲ ὅραμα τὸν δρόμο τῆς ἀρετῆς ποὺ ὁδηγοῦσε στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι στρωμένος μὲ παγίδες τοῦ διαβόλου καὶ ἔφριξε. Θεέ μου εἶπε, ποιὸς εἶναι δυνατὸν νὰ περάσει ἀβλαβῶς ὅλες τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου; Καὶ ἄκουσε τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ τοῦ εἶπε: «Ὁ ταπεινός».
Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας.
Ο σταυρός που κουβαλάμε, είναι δώρο, είναι ευλογία, είναι ευκαιρία! Όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα πάψει να μας βαραίνει στους ώμους μας! Θα γίνει ελαφρύς σαν φτερό! Η πορεία προς το Γολγοθά είναι πορεία σταυροαναστάσιμη!
Ανηφορίζοντας από τη Γεσθημανή στο όρος των Ελαιών, συναντά κανείς το μοναστήρι του αββά Αβραμίου. Σ’ αυτό το μοναστήρι ηγούμενος ήταν ο αββάς Ιωάννης ο Κυζικηνός. Τον ρωτήσαμε λοιπόν μία μέρα: «Αββά, πώς μπορεί να αποκτήσει κανείς αρετή;»
Ἂς πιστεύη δηλαδὴ ὅτι ἡ δική μου «σοφή (!) συμβουλὴ» ἔλυσε τὸ πρόβλημα καὶ ὄχι ἡ ἰδικὴ του ἁγιότης, ἡ ὁποία τὸν ὠδήγει εἰς τόσην ταπείνωσιν…
ΓΕΡΟΝΤΙΚΑ. 12 «Μεγάλοι εἶναι οἱ μικροὶ καὶ οἱ ἐλάχιστοι. Οἱ μεγάλοι ἅγιοι, Μάξιμος Ὁμολογητής, Γρηγόριος Νύσσης καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι […]
Ὁ βιοχημικός Ἀαρών Τσιχανόβερ τιμήθηκε μέ τό βραβεῖο Νομπέλ Χημείας 2004 γιά τήν μεγάλη του ἐπιτυχία στόν πόλεμο κατά τοῦ […]
Σελίδες