Θαυμαστὴ ὑπῆρξε, πράγματι, ἡ πίστη τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ ’21, ποὺ ἦταν στενὰ συνυφασμένη μὲ τὴν ἀγάπη των γιὰ τὴν πατρίδα. Ἡ πίστη, μάλιστα, γι’ αὐτοὺς εἶχε πρωταρχικὴ σημασία. Ὁ θρυλικὸς Γέρος τοῦ Μωριᾶ, στὸν λόγο του στὴν Πνύκα
25η Μαρτίου 1821! Οἱ σκλαβωμένοι Ἕλληνες, μήν ἀντέχοντας ἄλλο τόν, ἐπί τετρα-κόσια χρόνια, σκληρό καί αἱμοσταγῆ ζυγό τοῦ Τούρκου κατακτητῆ, ὕψωσαν τό λάβαρο τῆς Ἐπανάστασης. Ἦταν ἡ μέρα πού γιόρταζαν τόν «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ», ἐπειδή ὁ Ἀγώνας τους γινόταν «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερία».
“Κύριε, αρετή δεν έχομεν πλέον, ούτε ηθική ούτε πατριωτισμό· τρέχομεν εις την κακία, εις την ασωτία και παραλυσίαν, καθώς τρέχει το ποτάμι από τον γκρεμνόν και τα μάτια και ο νους του ανθρώπου· η παντοδυναμία σου και η βασιλεία σου θα μας σώσεις…”
Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του στρατηγού Μακρυγιάννη στον πίνακα «Πτώσις της Κωνσταντινουπόλεως»…: «Μετά πολλούς αιώνας Ρήγας ο Βελεστινλής σπύρει τον σπόρον της ελευθερίας εις τους Έλληνας και τους ενθαρρύνει οδηγών αυτούς τον τρόπον της απελευθερώσεως των. Οι Έλληνες ενθουσιασθέντες και ενθαρρυθέντες από τους λόγους του Ρήγα έλαβον τα όπλα υπέρ της ελευθερίας».
Μὲ τὸ κείμενο αὐτὸ ὁ Πατὴρ Παΐσιος ἐξέφραζε τὴν μεγάλη του λύπη, διότι σὲ αὐτὴν τὴν τόσο δύσκολη ἐποχὴ ὁρισμένοι πετοῦσαν «λεκέδες στὸν λευκὸ χιτώνα τοῦ Μακρυγιάννη», ἀντὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὰ λόγια αὐτοῦ τοῦ ἥρωα ποὺ «ἀγωνίστηκε περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδος μας ἀπὸ τὸν βάρβαρο τουρκικὸ ζυγό, καὶ στὴν συνέχεια ἀγωνίσθηκε μὲ θεῖον ζῆλο, γιὰ νὰ μὴν ὑποδουλωθοῦμε πνευματικὰ στοὺς Φράγκους
Ὅταν ἀρχίσαμεν καὶ βαρούγαμεν καὶ σκοτώναμεν τοὺς ἀξιωματικούς, κρύγιωσαν. ῾στὸν ἴδιον καιρὸν βγάλαμεν τὰ σπαθιὰ πεντέξι, κι᾿ ἄλλοι ὕστερα, καὶ ριχνόμαστε ἀπάνου τους καὶ τοὺς δίνομεν ἕνα χαλασμὸν – κι᾿ ἀφίνουν καὶ κούλιες καὶ περιβόλι. Κ᾿ ἐκεῖ εἰς τὴν πόρτα τοὺς πλάκωσαν οἱ Ἕλληνες καὶ ρίχναν εἰς τὸν σωρόν. Ἄρχισε ὁ πόλεμος κι᾿ ἀπὸ τὸ μέρος τοῦ μυλάκου, ὁποὖταν ὁ Ὑψηλάντης μὲ τοὺς Κρητικούς, καὶ μίστικα μὲ μπαλαμιστράλλια· κι᾿ ὅλα αὐτὰ πήγαιναν εἰς τὰ σώματα τῶν Ἀραπάδων…..
Ἡ μάχη τῶν Μύλων ἦταν ἡρωική νίκη τῶν Ἑλλήνων. Πολέμησαν κάτω ἀπό δυσχερεῖς ἕως ἀνύπαρκτες ὀχυρωματικές συνθῆκες ἀντιμετωπίζοντας ἕναν καλά ὀργανωμένο καί ὁπλισμένο τακτικό στρατό πολλαπλάσιας δύναμης.
«…Όσοι έχουν την τύχη μας σήμερον εις τα χέρια τους, όσοι μας κυβερνούν, μεγάλοι και μικροί, και υπουργοί και βουλευταί, το ’χουν σε δόξα, το ’χουν σε τιμή, το ’χουν σε ικανότη το να τους ειπής ότι έκλεψαν, ότι πρόδωσαν, ότι ήφεραν τόσα κακά εις την πατρίδα. Είναι άξιοι άνθρωποι και τιμώνται και βραβεύονται. Όσοι είναι τίμιοι κατατρέχονται ως ανάξιοι της κοινωνίας και της πολιτείας.
Ἂν ποτὲ τοῦτος ὁ δύσμοιρος τόπος ἀναδείξει πέντε-δέκα νεοέλληνες, σίγουρα ὁ Μακρυγιάννης θὰ καταταχθῆ ἀνάμεσά τους. Ὁ ρουμελιώτης στρατηγὸς ἀποτελεῖ τὴν ἐνσάρκωση τοῦ Ρωμηοῦ σὲ τοῦτον τὸν τόπο. Πρόκειται γιὰ μία ἀπὸ τὶς ἁγνότερες καὶ ἡρωικότερες μορφὲς ποὺ συνετέλεσαν στὸ «θαῦμα» τοῦ ‘21.
Ἄν ποτὲ τοῦτος ὁ δύσμοιρος τόπος ἀναδείξει πέντε-δέκα νεοέλληνες, σίγουρα ὁ Μακρυγιάννης θὰ καταταχθεῖ ἀνάμεσά τους. Ὁ ρουμελιώτης στρατηγὸς ἀποτελεῖ τὴν ἐνσάρκωση τοῦ ρωμηοῦ σὲ τοῦτον τὸν τόπο. Πρόκειται γιὰ μία ἀπὸ τὶς ἁγνότερες καὶ ἠρωικότερες μορφὲς ποὺ συνετέλεσαν στὸ «θαῦμα» τοῦ ΄21, προσωπικότητα ἀνιδιοτελῆ, ἑλληνορθόδοξη, μὲ ἔκδηλη τὴν λαικὴ εὐλάβεια.
Μιχάλης Κουτσός (Φιλόλογος – Συγγραφέας): Η Συντήρηση και η Πρόοδος είναι δύο παρεξηγημένες έννοιες με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να βρίσκονται διαρκώς σε κατάσταση σύγχυσης, κι’ αυτό γιατί δεν έχουν ακριβή έννοια του τί είναι συντήρηση και τί πρόοδος. Οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται ως συντηρητικοί ή ως προοδευτικοί, χωρίς να έχουν προβληματιστεί καθόλου τί είναι συντήρηση και τι πρόοδος.
Το ημερολόγιο υπήρξε εξαιρετικά χρηστική ανακάλυψη του ανθρώπου, καθώς τον διευκόλυνε τρομακτικά στον προγραμματισμό των εργασιών του. Η παρατήρηση της κίνησης του ηλίου γύρω από τη γη, όπως θεωρούσαν οι αποδεχόμενοι το γεωκεντρικό σύστημα σε πολλούς πολιτισμούς, αποτέλεσε τη βάση του ημερολογίου με τον ορισμό ως έτους τη χρονική διάρκεια πλήρους περιστροφής. Η διακήρυξη από τον Αρίσταρχο τον Σάμιο ότι η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο, δεν έγινε αποδεκτή και επί αιώνες οι άνθρωποι των χωρών που ανέπτυξαν τον πολιτισμό επέμεναν στην αποδοχή του γεωκεντρικού συστήματος…
Μαζί με πολλούς άλλους άξιους και γενναίους Έλληνες πολεμήσαμε και λευτερώσαμε τούτο τον τόπο που πατάτε εσείς, και να στοχάζεστε πως τον λευτερώσαμε για σας που γεννηθήκατε σε πατρίδα ελεύθερη, γιατί εμείς λίγο την απολάψαμε, ότι, μόλις εδιώξαμε τους Τούρκους, αρχίσαμε να τρώμε ο ένας τον άλλον κι έτσι μας βρήκαν διαιρεμένους οι Μπαυαροί και μας τζαλαπάτησαν.
Τα αποτελέσματα της απογραφής πληθυσμού, που διεξήχθη το 2021, ανακοινώθηκαν πρόσφατα. Με την επιπολαιότητα που μας διακρίνει τα προσεγγίσαμε επιφανειακά σημειώνοντας τις κατά τόπους μεταβολές και τις επακόλουθες αυξομειώσεις του αριθμού των εκλεγομένων βουλευτών, ωσάν αυτό να ήταν το πλέον σημαντικό! Δεν γνωρίζουμε ακόμη πόσοι επακριβώς, επιστήμονες και λοιποί, ανεζήτησαν εργασία εκτός της χώρας κατά τη δεκαετία…
Στις λογοτεχνικές μου αναζητήσεις, τον τελευταίο καιρό, συνεχώς εμφανίζεται μπροστά μου και μ’ απασχολεί γόνιμα το ζήτημα της σχέσης που έχει η μορφή (η τεχνική) με την ουσία (το νόημα) στη λογοτεχνία, αλλά και στην τέχνη γενικότερα. Αφορμή στάθηκε η εμπειρία που αποκόμισα από την προσπάθειά μου να αποδώσω ποιητικά τους ύμνους του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού.
Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης τραγούδησε το εν λόγω τραγούδι με τον ταμπουρά του τον Σεπτέμβριο του 1827 σε μια στιγμή ανάπαυλας των μαχών κατά την πολιορκία της Ακρόπολης. Με τόσο ελληνικό τρόπο, αφού ο Ήλιος είναι ο «πρωταγωνιστής» των στίχων του.
Κάποτε σε τούτον τον τόπο περπατούσες κι εύρισκες κάπου λίγο δίκιο να ξεδιψάσεις…τώρα καταλαβαίνεις τι θα πει να πεινάς και να διψάς για δικαιοσύνη. Γιατί άλλο να την αγαπάς, άλλο να τη γυρεύεις, άλλο να την εργάζεσαι και να την υπηρετείς· κι άλλο να την πεινάς και να τη διψάς.
Οπτικοακουστικό υλικό από την εκδήλωση της Ενωμένης Ρωμηοσύνη στην Πάτρα για τον Μακρυγιάννη.
Ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη στό πλαίσιο τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς ἐπετείου τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν ἐπανάσταση τοῦ 1821 θά παρουσιάσει τό Σάββατο 27/3/21 στίς 19:15 διαδικτυακή ὁμιλία μέ θέμα τόν Ἰωάννη Μακρυγιάννη καί ὁμιλήτρια τήν Μαρία Μαντουβάλου, ἀναπληρώτρια καθηγήτρια τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Αθηνῶν (ΕΚΠΑ).
Πινελιές του ήθους του Μακρυγιάννη
κανάλι: apantaortodoxias1
Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος έγραψε σχετικά: «Ο Μακρυγιάνης δε μελετούσε το 21 – την Πατρίδα – όπως οι σημερινοί επιστήμονες μελετητές, το ζούσε. Και ακόμα δε μελετούσε τη θρησκεία, όπως οι σημερινοί επιστήμονες μελετητές, τη ζούσε. Η διαφορά είναι τεράστια».
Ο Καποδίστριας δεν είναι μόνο ο πιο γνωστός άγνωστος της ελληνικής ιστορίας αλλά και μια ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπου. Ένα πρόσωπο σαν ηθική αγωνία. Ο πρώτος μεγάλος ηγέτης της Ελλάδας. Ο κοσμοναύτης της ελληνικής ιστορίας… Ως ρόλος είναι πολύ δύσκολος και ο νέος ηθοποιός, απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου και του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, με μεταπτυχιακό στα Ναυτιλιακά, δημιούργησε ένα γνήσιο ήρωα – αντιήρωα, πετυχαίνοντας έναν υπέροχο συγκερασμό νεανικού σεβασμού και κλασικής γοητείας.
Από το βιβλίο “Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ” Του Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Βασιλικά – Θεσσαλονίκης (Σουρωτή) Σελίδες: 423 & 424 Κεφάλαιο 12ο «ΣΤΟ ΚΕΛΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΟΥΔΑΣ»
Ἐκ τῆς μακραίωνος ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἡ 25η Μαρτίου τοῦ 1821 δέον νὰ παραμείνῃ εἰς τὴν ψυχὴν παντὸς Ἕλληνος ἀρρήκτως συνδεδεμένη μὲ τὴν ἔννοιαν τῆς Ἐθνικῆς Ἀναστάσεως ἀλλὰ καὶ τοῦ ὑπερτάτου Ἐθνικοῦ Χρέους.
Πίπτων ἐπὶ τῶν ἐπάλξεων τῆς Βασιλευούσης ὁ τελευταῖος τῶν Ἑλλήνων αὐτοκράτωρ, καταλείπει αἱματηρὰν ὑποθήκην εἰς τοὺς Ἐπιγόνους: «Ἐνθυμηθῆτε ὅτι εἶσθε Ἕλληνες».
Ομιλήτρια ήταν η Αναπλ. Καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, κ. Μαρία Μαντουβάλου, η οποία μίλησε για τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Στρατηγό Μακρυγιάννη με κέντρο αναφοράς την ιστορική πόλη του Άργους, τον Ηρακλή και τους απογόνους του βασιλείς του Άργους που λέγονται Ηρακλείδες, όπως ο Τύμενος.
Ὁμιλήτρια θὰ εἶναι ἡ Ἱστορικὸς καὶ Ἀναπλ. Καθηγήτρια τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν – ΕΚΠΑ, κ. Μαρία Μαντουβάλου καὶ θὰ μιλήσει γιὰ τὴ Μακεδονία, τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο καὶ τὸν Στρατηγὸ Μακρυγιάννη.
«Τώρα ὁ Θεός… θέλει νὰ δοξάζεται ἀπ’ αὐτὸ τὸ μικρὸ ὀρθόδοξο ἔθνος ὀρθοδόξως κι’ ἀνατολικῶς» – δυὸ ἐπιρρήματα, στοχάζομαι, ποὺ μᾶς πολιτογραφοῦν πνευματικὰ καί, μαζὶ μὲ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, ἀπαρτίζουν τὴν ταυτότητά μας.
Ὁμιλία τῆς κ. Μαρίας Μαντουβάλου, ἀναπληρώτριας Καθηγήτριας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν μέ θέμα: «Στρατηγός Μακρυγιάννης, ὁ Ὀρθόδοξος Ἕλληνας».
Ἡ κ. Μαντουβάλου ἀρχικά ἀναφέρθηκε στήν τοπική ἱστορία τῆς Νάουσας, στήν σχέση τῶν ὁπλαρχηγῶν τῆς περιοχῆς μέ τόν Στρατηγό Μακρυγιάννη καθώς καί στά σχέδια τοῦ Στρατηγοῦ γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας καί τοῦ ὑπόλοιπου βορειοελλαδικοῦ χώρου.
Τήν Κυριακή 12 Μαρτίου 2017 καί ὥρα 11:30 π.μ. στήν αἴθουσα «ΒΕΤΛΑΝΣ» τοῦ Κέντρου Τεκμηρίωσης Βιομηχανικῆς Κληρονομιᾶς «Χρήστος Λαναρᾶς» τοῦ Δήμου Νάουσας, μέ ὁμιλήτρια τήν κ. Μαρία Μαντουβάλου.
Ομιλήτρια η αναπληρώτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μαρία Μαντουβάλου.
Μετὰ τὶς μάχες τῆς Ἀλαμάνας καὶ τῆς Γραβιᾶς καὶ τὴν ἀποτυχία τοῦ Ὀμὲρ Βρυώνη καὶ τοῦ Κιοσὲ Μεχμὲτ νὰ περάσουν στὴν Πελοπόννησο, ἡ τουρκικὴ κεντρικὴ διοίκηση ἀναγκάστηκε νὰ κινητοποιήσει καὶ νέες δυνάμεις πρὸς νότο.
Καί εἶπαν οἱ ἄθρησκοι πού ἐβάλαμεν εἰς τόν σβέρκο μας νά μή μανθάνουν τά παιδιά μᾶς Χριστόν καί Παναγίαν, διότι […]
Σελίδες