Οι τελευταίοι συγκλονιστικοί στίχοι από το τραγούδι του Μακρυγιάννη.
«Ἐψὲς ὁποῦ βασίλεψα
πίσου ἀπὸ μία ραχούλα,
ἄκ᾿σα γυναίκεια κλάματα
κι᾿ ἀντρῶν τὰ μυργιολόγια
γι᾿ αὐτὰ τὰ ῾ρωικά κορμιὰ
῾στὸν κάμπο ξαπλωμένα,
καὶ μέσ᾿ τὸ αἷμα τὸ πολὺ
εἶν᾿ ὅλα βουτημένα.
Γιὰ τὴν πατρίδα πήγανε
῾στὸν Ἅδη, τὰ καϊμένα.»
Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης τραγούδησε το εν λόγω τραγούδι με τον ταμπουρά του τον Σεπτέμβριο του 1827 σε μια στιγμή ανάπαυλας των μαχών κατά την πολιορκία της Ακρόπολης.
Με τόσο ελληνικό τρόπο, αφού ο Ήλιος είναι ο «πρωταγωνιστής» των στίχων του.
Στο παραδοσιακό και δημοτικό τραγούδι τα στοιχεία της φύσης κατέχουν εξαίσια θέση αφού συχνά οι άγνωστοι στιχουργοί τα παρουσιάζουν, είτε να συνομιλούν με τους ανθρώπους, είτε να τα δοξάζουν.
Ο Ήλιος, λοιπόν, στους στίχους του Μακρυγιάννη, του μοναδικού ίσως γνωστού συνθέτη δημοτικού τραγουδιού, βασιλεύει και στον κάμπο γύρω από την Ακρόπολη βλέπει τα άψυχα ελληνικά κορμιά που χάθηκαν για την πατρίδα ενώ ακούει τις γυναίκες να μοιργιολογάνε και τους άντρες να κλαίνε.
Φωτογραφική μηχανή εκείνη την εποχή δεν υπήρχε.
Οι στίχοι όμως του Στρατηγού είναι η αυθεντικότερη απεικόνιση του σκηνικού που επικρατεί εκείνες τις μέρες γύρω από την Ακρόπολη.
Χρησιμοποιούμε cookies για να διασφαλίσουμε τη μέγιστη δυνατή εμπειρία χρήστη. Αν συνεχίζετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, συμπεραίνουμε ότι είστε χαρούμενοι με αυτό. ΕΝΤΑΞΕΙΔιαβάστε περισσότερα
