Παράξενο πρᾶγμα φαίνεται στὴ σημερινὴ γενεὰ τὸ νὰ καταγίνεται κανένας μὲ τὴ θρησκεία καὶ μὲ τοὺς ἁγίους. Αὐτὰ τὰ θεωροῦνε προλήψεις οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι, ζαλισμένοι ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη. Ὡστόσο, στὴν Εὐρώπη, ποὺ στάθηκε ἡ μάνα τῆς ἐπιστήμης καὶ τὸ σχολειὸ τῆς ἀθεΐας, ὑπάρχουνε πολλοὶ ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν τάξη τῶν σπουδασμένων, ποὺ γυρεύουνε νὰ βροῦνε κάτι ἀλλοιώτικο
Θαύματα της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Ιερά Μονή Μολυβδοσκεπάστου
Οι Νέοι Μάρτυρες της εκκλησίας του Χριστού πρόσφεραν το είναι τους και το αίμα τους για να γιγαντώσει το αειθαλές δένδρο της ορθοδοξίας και του ελληνισμού.
Πόσο λεπτότερα και ευγενικώτερα και πραγματικά θρησκεκυτικώτερα είναι τα δικά μας λειτουργικά ποιήματα. Θυμόμουν μέσα στο ασφυκτικό σκοτάδι του θεάτρου τον ιδικό μας επιτάφιο θρήνο της Μεγάλης Παρασκευής, λόγια και μουσική, και αισθανόμουν ώσαν αχτίδα φωτός να με φώτιζε και σαν ευωδιασμένο ανοιξιάτικο αεράκι να με δρόσιζε
Κοντά στους Καλαρρύτες, επάνω από το φαράγγι του Καλαρρύτικου ποταμού, στην είσοδο της σπηλιάς του κατακόρυφου βράχου είναι κτισμένο ένα από τα πιο εντυπωσιακά μοναστήρια της Ηπείρου. Πρόκειται για τη Μονή της Κηπίνας.
Η τραγική επέτειος της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού τιμήθηκε στη Βουλή των Ελλήνων. Κοινή ήταν η απόφαση των κοινοβουλευτικών Κομμάτων να αναληφθεί εθνική προσπάθεια για να υπάρξει διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας.
Ποιός εἶναι ὁ σκοπός ὕπαρξης τῶν Ἁγίων Λειψάνων στήν Ὀρθοδοξία μας καί πῶς μποροῦμε νά σταθοῦμε καί νά ἀξιοποιήσουμε τήν ἰαματική τους Χάρη καί εὐλογία.
«Γέγηθε ὑμῖν ὁ Ἄθως, Κολλυβάδες, Νύμφη δὲ Χριστοῦ νῦν Ἐκκλησία χαίρει», διαβάζουμε στήν Ἀκολουθία τῶν ὁσίων Κολλυβάδων πατέρων τό Σάββατο τῆς Διακαινησίμου, καθώς μέσα στήν ἀναστάσιμη ἀτμόσφαιρα ἑορτάζεται ἡ μνήμη τους.
Διερχόμαστε τη Μεγάλη Εβδομάδα, που κορυφώνεται στην Κυριακάτικη Ανάσταση του Χριστού και το σωτηριώδες μήνυμα που Αυτή ευαγγελίζεται δια της Εκκλησίας Του. Οι Έλληνες ζούμε έντονα την Ανάσταση, την πανηγυρίζουμε.
Επιστολή προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, απέστειλε ο Σεβ. Μητροπολίτης Κυθήρων και Αντικυθήρων κ. Σεραφείμ. Ο Σεβασμιώτατος στην επιστολή του, υπογραμμίζει το ιστορικό γεγονός ότι πάνω από 180 χρόνια η εικόνα της Παναγίας της Μυρτιδιωτίσσης, λιτανεύεται πάντα κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας παρουσία πλήθους λαού.
Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
Σε δεύτερη μοίρα δυστυχώς έχει υποβαθμισθεί στη συνείδηση πολλών Χριστιανών το σπουδαιότατο θέμα της νηστείας. Δίνοντας δήθεν σημασία σε πιο «πνευματικά» θέματα, και στο ελαφρά τη καρδία διατυμπανιζόμενο, ότι δεν βλάπτουν τα εισερχόμενα από το στόμα, αλλά τα εξερχόμενα από την καρδιά
22-10-2012 π. Γεώργιος Μεταλληνός. “Ορθοδοξία και η Ιστορική επιβίωση του Ελληνισμού”
Ἐμεῖς τί λέμε; Προσευχόμαστε γιά τόν ἄλλο. Ὑπάρχει κάτι βαθύτερο πού κάνει ὁ Θεός. Τά πάντα μπορεῖ νά κάνει. Ἐμεῖς φτάνουμε στά ὅρια. Ἄν δέν γίνεται ὁ λόγος μας τίποτε, ὄχι γιά νά σταματήσουμε, θά καταλήξουμε στό ἀκραῖο καί παιδαγωγικό ἐκφραστικό μέγεθος πού λέγεται προσευχή.
Η Αλήθεια της Ορθοδοξίας.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Στήν ἐποχή πού ζοῦμε ὑπάρχει μία στροφή. Ὁ κόσμος μοιάζει νά ἔχει κορεστεῖ ἀπό αὐτό τό ὁποῖο ἔχει ζήσει τίς τελευταῖες δεκαετίες. Καί μοιάζει νά ἀναζητάει ἕναν προσανατολισμό.
“…Έχουμε στηρίξει τον πολιτισμό μας επάνω σε δύο μεγάλες κολώνες: Η μία κολώνα λέγεται Ελληνισμός και η άλλη κολώνα λέγεται Ορθοδοξία. Αυτά τα δύο αποτελούν τις βάσεις και τα θεμέλια της ύπαρξής μας. Για αυτό καθένας ο οποίος πολεμάει αυτά τα δύο είτε θέλει να τα ξεχάσουμε, είτε θέλει να μας προσανατολίσει προς
1. Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
2. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι’ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
Η δασκάλα διάβασε τις εκθέσεις των παιδιών και διαπίστωσε, ότι δεν υπήρχε ούτε μία έκθεση, που να έχει έστω μία λέξη, περί του εκκλησιασμού των Χριστουγέννων. Η δασκάλα εξεπλάγη και ρώτησε τα παιδιά: – Παιδιά, δεν πήγατε στην Εκκλησία τα Χριστούγεννα;
Δυστυχώς όμως ένα συγκεκριμένο απόσπασμα της ομιλίας αυτής είναι ιστορικά ανακριβές, καταθλιπτικό στην ουσία του και διεπόμενο από την ορθολογιστική αυτολατρεία του ουμανισμού της Δύσης, ενώ συγχρόνως αποτυγχάνει παταγωδώς να δικαιολογήσει το θέμα της απόλυτης και αυταρχικής απαγορεύσεως της Ορθόδοξης θρησκευτικής λατρείας στην χώρα μας
Τό γένος µας ἐλευθερώθηκε µετά ἀπό δουλεία αἰώνων σέ βαρβάρους ὂχι µόνο τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλά καί τῆς ∆ύσης, πού ἐργάζονταν καί αὐτοί γιά τόν πνευµατικό θάνατο τοῦ Ἑλληνισµοῦ µέ τήν ἀποσύνδεσή του ἀπό τήν Ὀρθοδοξία. ∆υναµογόνος πηγή τοῦ Ἐθνικοῦ µας ἀγώνα ὑπῆρξε ἡ ἂσβεστη συνείδηση ὃτι «εὒδαιµον τό ἐλεύθερον». Ὁ Ἑλληνισµός δέν ἒπαυσε, καί στήν µακρόσυρτη περίοδο τῆς δουλείας, νά εἶναι φορέας καί συνεχιστής…..
Άλλοι, επέλεξαν το μονοπάτι της τυφλής υπακοής εις άπασαν Αρχιερατική ενέργεια, κατά το «πίστευε και μη ερεύνα» των παπικών, που εν τέλει μαρτυρεί φρόνημα της ελαχίστης προσπάθειας. Για όσους αγωνιζόμαστε στην αρετή της προσοχής, οι καιροί είναι δύσκολοι. Αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν στην Εκκλησία, δεν γνωρίζουμε εάν έχουν ξανασυμβεί σε τέτοια έκταση και με τέτοια πεποίθηση, για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα!
Οἱ ρωμαιοκαθολικοὶ κι οἱ προτεστάντες θέλουν νὰ τὰ ἐξηγήσουν ὅλα. Εἶναι ἄσκοπο νὰ πιστεύεις σὲ μία θρησκεία, θεωρώντας ὅτι αὐτὴ ἡ θρησκεία θὰ σὲ βοηθήσει νὰ τὰ καταλάβεις ὅλα. Ὁ σκοπὸς τῆς θρησκείας εἶναι ἀκριβῶς νὰ μᾶς βοηθάει νὰ κατανοήσουμε τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ τὰ ἐξηγήσουμε ὅλα. Νομίζω πὼς ἡ Ὀρθοδοξία συντηρεῖ αὐτὸ τὸ πολύτιμο αἴσθημα τοῦ μυστηρίου.
Στὰ ὅρια τῆς ἀνανεώσεως τῆς αὐτοκρατορίας ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος μεταφέρει τὴν πρωτεύουσα (τὴν Παλαιὰ Ρώμη, ἑλληνικὴ πόλη καὶ αὐτή) στὴν Ἀνατολή. Γι᾽ αὐτὸ ἡ Νέα Ρώμη θὰ ὀνομασθεῖ πρὸς τιμή του καὶ Κωνσταντινούπολη. Ἡ Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία μεταστοιχειώνεται σὲ «ἐπώνυμον τοῦ Χριστοῦ Πολιτείαν». Διαμορφώνεται συνάμα μία νέα συνείδηση καὶ νέα πολιτειακὴ ἰδεολογία.
Επίσης έλεγε: «Ας υποθέσουμε ότι η Ορθοδοξία είναι σαν αυτό το Καλύβι που βλέπεις, φτιαγμένο από πέτρες, λάσπη και ζωνάρια. Οι Καθολικοί αφαίρεσαν την λάσπη, οι Προτεστάντες αφαίρεσαν και τα ζωνάρια. Μπορούν τώρα να σταθούν οι πέτρες μόνες τους;»
Μᾶς καλεῖ ὅμως νὰ διαφυλάξουμε τὶς ἀξίες ποὺ μᾶς παρέδωσαν οἱ πρόγονοί μας. Ἀνάμεσα σὲ αὐτὲς ξεχωρίζει ἡ γλῶσσα ποὺ ὀφείλουμε ὄχι μόνο νὰ τὴ σεβόμαστε καὶ νὰ τὴ μελετᾶμε, ἀλλὰ καὶ νὰ τὴν ἐμπλουτίζουμε πρὸς ὠφέλεια καὶ τέρψη ἡμῶν καὶ τῶν κατοπινῶν. Ἡ γλῶσσα εἶναι σταυρός, πολύτιμο φυλαχτό, βάλσαμο καὶ ἁγιονέρι. Εἶναι ἡ ἀληθινὴ πατρίδα μας. Ἂν αὐτὴ χαθεῖ, χάνεται καὶ ὁ λαὸς μαζί της.
Επειδή δε τα τελευταία χρόνια καλλιεργείται σκόπιμα από νεοεποχίτικους κύκλους, η άποψη ότι ο Μοναχισμός και η ασκητικότητα των ανατολικών θρησκευμάτων σε τίποτα δεν διαφέρει από τον Ορθόδοξο Μοναχισμό, μέχρι σημείου μάλιστα να πιστεύεται ότι οι δύο Μοναχισμοί ταυτίζονται μεταξύ τους και ότι δήθεν είναι το ίδιο επωφελές….
Η απελθούσα μαρξίζουσα κυβέρνηση του κομματικού συνδυασμού του ΣΥΡΙΖΑ μας κληροδότησε πολλά προβλήματα, με τις αντιχριστιανικές πολιτικές της επιλογές. Μεταξύ αυτών είναι και οι νομοθετικές ρυθμίσεις της κατά της Εκκλησίας μας, μέσω των οποίων επεχείρησε να πλήξει την ελληνορθόδοξη ταυτότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας, διαπνεόμενη από ένα σαφές αντιχριστιανικό και αντιεκκλησιαστικό πνεύμα.
Με το ψευδές και αβάσιμο πρόσχημα ότι μέσα από τον διαδικτυακό ορθόδοξο ιεραποστολικό δίαυλο ΄΄ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΝ ΟΨΕΙ΄΄, αναρτήθηκε δημόσια και κατ’ επανάληψη οπτικοακουστικό υλικό το οποίο εξυμνούσε ή παρακινούσε τη βία και επίσης, ότι, το κανάλι διατηρούσε περιεχόμενο που ενθάρρυνε το μίσος εναντίον άλλου ατόμου ή ομάδας ατόμων
Μιά ἱστορία μεταστροφῆς ἀπό τήν ἀθεΐα στήν πίστη, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ συγγραφέας θαυματουργικά συνάντησε τόν ἅγιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη, πού ἦταν αὐτός πού τοῦ ἄνοιξε τήν κλειδωμένη πόρτα τῆς καρδιᾶς του καί ἄλλαξε τήν πορεία τῆς ζωῆς του.
Ὁμιλητές θά εἶναι:
– π. Λάμπρος Φωτόπουλος μέ θέμα “Στήν Μ.Ἀσία, σιγανά καί ταπεινά!…”.
– Ἀναστασία Ἀρπατζῆ μέ θέμα “Ἀναζητώντας τούς ἀδερφούς μας στήν Μ.Ἀσία”.
Ὅταν ὁμιλοῦμε γιά τή Θεία Χάρη, δηλαδή γιά τίς ἄκτιστες ένέργειες τοῦ Θεοῦ πού συγκροτοῦν τήν Ἐκκλησία μας, δέν «παπαγαλίζουμε» φτιαγμένα συνθήματα, ἀλλά περιγράφουμε ἐμπειρίες.
Ὁ ἀληθινός ὅμως ἀγωνιστής γιά νά μήν ἐκπέσει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί χάσει τήν προσευχή ἀναλαμβάνει ὡς ἄρση τοῦ Σταυροῦ ὅλες τίς δοκιμασίες, ἐνοχοποιώντας πάντα τόν ἐαυτό του, ὁπότε ἡ προσευχή του ἐμφανίζει στήν καρδιά μιά νέα δύναμη ἐλπίδος.