ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Το αηδόνι της Ναυπακτίας

Το ελληνικό δημοτικό τραγούδι είναι τόσο δραματικό, επικό και λυρικό που δεν υπάρχει αντίστοιχό του στον κόσμο… Στο Καταφύγιο Ορεινής Ναυπακτίας ένα έρημο χωριό των 18 κατοίκων, συναντήσαμε τον μόνιμο κάτοικο και υπηρέτη της δημοτικής μουσικής Απόστολο Ζορμπά…

Ο Σαρακατσάνος τραγουδιστής της Ηπείρου – Η ζωή στο χωριό

Στο Μονοδένδρι της Ηπείρου, στο πανέμορφο πέτρινο χωριό του Ζαγορίου, μας υποδέχεται ο Νίκος με τους φίλους του και μας μιλάει με περηφάνεια για την σαρακατσάνικη καταγωγή του και το χωριό του – που υπήρξε η πατρίδα καταγωγής του Ερημίτη του Βάλτου – Αγίου Ανδρέα εν Καλάνης.

«Η μαμά Μικρασία με τα παιδιά της, τα νησιά του Αιγαίου»!

Το μουσικό σχήμα ΠΑΡΑ ΘΙΝ’ ΑΛΟΣ (Κων/νος Κίκιλης βιολί, Γιώργος Παπαϊωάννου λαούτο, Βασιλική Κίκιλη και Αγγελική Κίκιλη τραγούδι), σε συνεργασία με τους σολίστες Στέλιο Κατσιάνη λαούτο και Μαρία Θεοφανίδου, πολίτικο λαούτο και τραγούδι, παρουσιάζουν ένα πρόγραμμα με Μικρασιάτικη και Αιγαιοπελαγίτικη μουσική και τραγούδια στα πλαίσια της επετείου των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική τραγωδία!

Απ’ τη θάλασσα τη γαλανή στο κόκκινο φουστάνι σου…

Στο τραγούδι αυτό εγώ έβαλα στίχους για τη θάλασσα. Είναι δικοί μου αυτοί οι στίχοι. Αυτό το «βρίσκαμε» στην Αντιμάχεια «Το κόκκινο φουστάνι σου». Λέγαμε οπωσδήποτε αυτό το στιχάκι και μετά ό,τι ήθελε ο καθένας. Τα όργανα δεν το έπαιζαν…

Δημοτικό Τραγούδι – Λάμπουν τα χιόνια στα βουνά (Των Κολοκοτρωναίων)

Στο δημοτικό τραγούδι, που είναι η γνήσια, ειλικρινής και ανόθευτη έκφραση της λαϊκής ψυχής, μας παρουσιάζεται ένας λαός λιτός στη διάθεση, στη ζωή και κλασσικός στην έκφραση του συναισθηματικού κόσμου. Τα δημοτικά τραγούδια έχουν τη ρίζα τους στα αρχαία λαϊκά τραγούδια.

«Η Μαρίτσα η Σμυρνιά» (1929)

Το τραγούδι “Η Μαρίτσα η Σμυρνιά” παιγμένο από το εργαστήριο λαϊκής κιθάρας, με συντονιστή τον Γιάννη Παπαγεωργίου. Η συναυλία/παρουσίαση του εργαστηρίου, το οποίο λαμβάνει χώρα στον καλλιτεχνικό χώρο Baumstrasse, πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2022, στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος.

Μορφή και ουσία

Στις λογοτεχνικές μου αναζητήσεις, τον τελευταίο καιρό, συνεχώς εμφανίζεται μπροστά μου και μ’ απασχολεί γόνιμα το ζήτημα της σχέσης που έχει η μορφή (η τεχνική) με την ουσία (το νόημα) στη λογοτεχνία, αλλά και στην τέχνη γενικότερα. Αφορμή στάθηκε η εμπειρία που αποκόμισα από την προσπάθειά μου να αποδώσω ποιητικά τους ύμνους του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού.

«Μια όμορφη γειτόνισσα» και «Θεέ μου να πιάσει μια βροχή» – Δολό Πωγωνίου

Τραγούδια της αγάπης από το χωριό Δολό Πωγωνίου στο νομό Ιωαννίνων. Το πρώτο τραγούδι (Μια όμορφη γειτόνισσα) είναι ευρύτερα γνωστό στην Ήπειρο, ενώ το δεύτερο (Θεέ μου να πιάσει μια βροχή) συναντάται κυρίως στην περιοχή του Πωγωνίου,

Της ορφανής το κρίμα (παραδοσιακό Δωδεκανήσου)

Παραδοσιακό Δωδεκανήσου. Μια κόρη αγάπα έναν νιο , την αγάπαε κι εκείνος η κόρη ήτανε πιστή και άπονος εκείνος. Μια μέρα που εκαθότε σ’ ωραίο περιβόλιγυρίζει…..

«Μη με πεθαίνεις Παναγιά» [Πολυφωνικό] – Δολό Πωγωνίου

Συγκλονιστικό τραγούδι της αγάπης από το χωριό Δολό Πωγωνίου. Πρόκειται για τραγούδι γνωστό και στη γειτονική Πωγωνιανή.

Το τραγούδι του Μακρυγιάννη

Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης τραγούδησε το εν λόγω τραγούδι με τον ταμπουρά του τον Σεπτέμβριο του 1827 σε μια στιγμή ανάπαυλας των μαχών κατά την πολιορκία της Ακρόπολης. Με τόσο ελληνικό τρόπο, αφού ο Ήλιος είναι ο «πρωταγωνιστής» των στίχων του.

Ἡ ἅλωση τῆς Κωνσταντινούπολης

Θά ἀκούσουμε δημοτικά τραγούδια πού ἀναφέρονται στήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινούπολης. Μιά θλιβερή ἡμέρα τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ λαϊκή μούσα θρήνησε αὐτό τό τραγικό γεγονός, μέ ἀναρίθμητα τραγούδια.

Tραγούδι για τους Φιλέλληνες του 1821: Το ξένο αίμα ελληνικό μες στην καρδιά θα γίνει…

Πολλοί ήταν οι Φιλέλληνες που άφησαν τις χώρες τους και τη ζωή τους και κατέβηκαν στην επαναστατημένη Ελλάδα. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς πέθαναν στα πεδία των μαχών ηρωικά αγωνιζόμενοι. Τους θυμόμαστε και προσευχόμαστε να είναι αιωνία τους η μνήμη στα κατάστιχα του Θεού!

«Επήασιν οι Σήκωσες τζι ήρταν οι Τυρινάες τζι ήρτεν Αγιά Σαρακοστή με τες εφτά φτομάες»

Το βράδυ της Κυριακής της Τυρινής – που λέγεται και «Σήκωση»- σήκωναν, δηλαδή γιόρταζαν με συγγενείς και φίλους τις Σήκωσες. Έτσι, συγκεντρώνονταν όλοι με τα φαγητά τους σε συγγενικά σπίτια για να φάνε και να διασκεδάσουν μαζί. Κατανάλωναν κυρίως διάφορα εδέσματα από γαλακτοκομικά πριν από την έναρξη της νηστείας, καθώς και μακαρόνια, κολοκάσιν ή πατάτες κα(β)ουρτιστές (τηγανιτές).

Σελίδες