Η ξενιτιά δεν υποφέρεται, ο χωρισμός από αγαπημένα πρόσωπα και ειδικά από τη μάνα οδηγεί τον στιχουργό να ευχηθεί να μην είχε υπάρξει ποτέ. Να είχε προτιμήσει η μητέρα του να έτρωγε το μήλο που θα οδηγούσε σε αποβολή, ώστε να μην γεννηθεί και ζήσει την ξενιτιά και τον πόνο του αποχωρισμού.
«Το μήλο που ‘ναι στη μηλιά»