’Σ σην Παναγίαν Σουμελά
Η στράτα ξαν ενοίεν
Χρόνι͜α εδέβαν άκλερα
Νασάν εκεί πη επήεν
Θάμαν Ποντίων, Σουμελά!
Πολλά παρακαλώ σε
Τη στράτα σ’ κράτ’ α’ ανοιχτόν
Να ’ρχουμαι προσ̌κυνώ σε
’Σ σην Παναγίαν Σουμελά
Ο κύρη μ’ είχͮεν τάμαν
’Σ σο μαναστήρ’ να άφτ’ κερίν
Να προσ̌κυνά το θάμαν
Ο κύρη μ’ να ευτάει ατο
’Κ’ επρόφτασεν το τάμαν
Χώμαν επέρα ας σο ταφίν
Να παμ’ εκεί εντάμαν
Εντώκα ’ς σο όρος του Μελά
Κορδύλ’ είχα ση γούλα μ’
Βάρος τρανόν είχα σην ψ̌η μ’
Και σα τσικάρι͜α μ’ βρούλαν
Έψ̌α κερόπον ’ς σην αυλήν
Εφώταξεν ο τόπον
Το χώμαν εφέκα εκεί