Δημοσιεύσεις ετικέτας «ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΡΩ»

ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΛΑΤΡΙΝΟΥ

Γιά ἄλλη μία φορά ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί οἱ Ἅγιοι μᾶς προστάτευσαν καί ἄνοιξαν τόν δρόμο μας, ὥστε νά γίνη καί τό προσκύνημα αὐτό στήν Σμύρνη καί τό ὄρος Λάτρος πλούσιο σέ εὐλογημένες ἐμπειρίες.

Το νέο τεύχος του ΕΡΩ με αφιέρωμα στους Αγίους του αιώνα μας!

Εκδόθηκε το νέο τεύχος του περιοδικού ΕΡΩ (Απρίλιος – Ιούνιος 2023) με αφιέρωμα στους Αγίους του αιώνα μας (β’ μέρος)!
Δεκάδες αρθρογράφοι παρουσιάζουν με πρωτότυπα κείμενά τους την αγία βιοτή των Οσίων Εφραίμ του Κατουνακιώτου, Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, Ιερωνύμου του Σιμωνοπετρίτου, Σωφρονίου του Έσσεξ, Νεκταρίου του Αγιαννανίτου, Ιωσήφ του Ησυχαστή, Δανιήλ του Κατουνακιώτη, Ευμενίου Σαριδάκη, κ.α.
Την ευχή τους να ‘χουμε!

Η διαχρονική ενότητα του Ελληνισμού

Σ τήν ἀρχαιότητα ὁ ἑλλαδικός χῶρος ἦταν διαιρεμένος, ἀνάλογα καί μέ τίς περιοχές ἐγκατάστασης τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν φύλων, σέ πόλεις – κράτη, οἱ ὁποῖες διατηροῦσαν μεταξύ τους φυλετικούς δεσμούς. Δωριεῖς ἐγκαταστάθηκαν στήν Πελοπόννησο, ἰδίως στίς περιοχές τῆς Λακωνίας, Ἀργολίδας, Κορινθίας, Κυνουρίας καί Μεσσηνίας, Δωριεῖς βρίσκουμε ἐγκατεστημένους ἐπιπλέον στήν Δωρίδα, τήν μικρή ὀρεινή περιοχή ἀνάμεσα σέ Οἴτη, Παρνασσό καί Γκιώνα, καθώς καί στήν περιοχή τῶν Μεγάρων.

To περιοδικό της ΠΕΦΙΠ παρουσιάζει το τελευταίο τεύχος του «ΕΡΩ»

Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού της Πανελλήνιας Ένωσης Φίλων των Πολυτέκνων παρουσιάζεται το πρόσφατο τεύχος του περιοδικού της Ενωμένης Ρωμηοσύνης (Ιανουάριος – Μάρτιος 2023)!

Προτάσεις γιά τήν ἔξοδο ἀπό τήν κρίση

Ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη ἀφιερώνει τό παρόν τεῦχος στήν ἀντιμετώπιση τῆς παρατεταμένης κρίσεως, πού ἀντί νά λήγη, σφίγγει ὅλο καί περισσότερο. Περιέχει πρωτογενῆ ἄρθρα μέ πρωτότυπες προτάσεις γιά τήν ἀντιμετώπιση καί ἔξοδο ἀπό  τήν κρίση. Οἱ ἀρθρογράφοι ἐξετάζουν τό θέμα ἀπό διάφορες πλευρές καί καταθέτουν τήν ἐπιστημονική τους γνώση καί τήν ἐξειδικευμένη πεῖρα τους…

Ἁγίου Συμεὼν νέου θεολόγου – Μετάνοια

Ἡ πίστις εἰς τὸν Χριστὸν εἶναι ὁ νέος παράδεισος μέσα εἰς τὸν ὁποῖον ἐπρόβαλεν ὁ Θεὸς τὸ σωτήριον ἰατρικόν, δηλαδὴ τὴν μετάνοιαν, διὰ νὰ ἠμποροῦν ἐκεῖνοι ὁποῦ ἐξέπεσαν ἀπὸ τὴν αἰώνιον ζωὴν διὰ τὴν ἀμέλειαν τους νὰ ξαναγυρίσουν πάλιν διὰ μέσου τῆς μετανοίας εἰς τὴν αἰώνιον ζωὴν μὲ δόξαν λαμπροτέραν καὶ ἐνδοξωτέραν.

Το Φιλότιμο των Ελλήνων

Ὑπάρχει μία λέξη στὸ λεξιλόγιο τῶν Ἑλλήνων, τὸ φιλότιμο, ποὺ δὲν ἔχει ἀντίστοιχη λέξη σὲ καμμία ἄλλη γλώσσα, καὶ ποὺ σὰν λέξη καὶ σὰν ἀρετὴ εἶναι ἑλληνικὴ ἀποκλειστικότητα. Ὅσο καὶ ἂν προσπαθήσει κανεὶς νὰ ἐξηγήσει σ’ ἕναν ἀλλοεθνῆ τί σημαίνει φιλότιμο, δὲν μπορεῖ αὐτὸς νὰ τὸ καταλάβει. Τί εἶναι ὅμως φιλότιμο;

“ΠΕΡΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ” – ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ Περιοδικού Ε.ΡΩ. Τεύχος 38

Ἕνα φαινόμενο πού ἐντάθηκε ἰδιαίτερα ἀπό τήν ἀρχή τῆς εἰσόδου τῆς χώρας μας στό καθεστώς τῶν Μνημονίων ἦταν ἡ ἀνάδειξη καί διάδοση στόν χῶρο τοῦ Ἑλληνισμοῦ διαφόρων Προφητειῶν, πραγματικῶν καί μή, πού ἀποδίδονται σέ Ἁγίους καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.

Το Βυζαντινό Μέλος στην Υπηρεσία του Λόγου

«Ὅλα τά νέα καλογέρια ψάλλουν κοσμικά. Ἀφοῦ δέν ξέρουν τί εἶναι ἡ καλογερική, πῶς θά ξέρουν ποιό εἶναι
τό καλογερικό ψάλσιμο;». (ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ἔκδοση Ἱ. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Μεταμόρφωση Χαλκιδικῆς, σελ. 778).

Η Ισοκρατηματική Πρακτική της Ελληνικής Ψαλτικής Τέχνης

Τό ἰσοκράτημα ἤ ἰσοκρατηματικός φθόγγος ἤ ἴσον ἤ βάσταγμα, ἀποτελεῖ σημαντικό μορφολογικό γνώρισμα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μέλους καί θεωρεῖται στόν χῶρο τῆς ψαλτικῆς τέχνης κάτι τό εὐνόητο. Συνυπάρχει, ἀκουστικά, μέ τήν μελωδία τοῦ ὕμνου, τονίζοντας στόν ἑρμηνευτή τό βασικό φθογγικό κέντρο γύρω ἀπό τό ὁποῖο ἀναπτύσσεται ἡ μελωδική γραμμή.

Η Ψαλτική Τέχνη και η Βυζαντινή Μουσική Εντός και Εκτός του Ναού

Ἡ Βυζαντινή μουσική (ΒΜ) γεννήθηκε πρωτίστως γιά νά ὑπηρετήση τήν ψαλτική τέχνη, γιατί ἡ ἐντός τοῦ Ναοῦ ψαλμωδία πρέπει νά διέπεται ἀπό ἀρχές καί νά ὑπακούη σέ κανόνες, ὅπως κάθε τέχνη. Δέν πρέπει νά παρατηρῆται ἀσυδοσία καί αὐθαιρεσία, ὅπως συμβαίνει στήν ἑβραϊκή χάβρα.

Δέκα Λεπτομέρειες για την Βυζαντινή Μουσική

Ὡστόσο πολλοί, ἀκόμη καί πιστοί ἐντός τοῦ ἱεροῦ περιβόλου μέ ἐκκλησιαστικό καί πατριωτικό ζῆλο, ἱερωμένοι καί λαϊκοί, ἀγνοοῦν μερικά ἀπό τά στοιχεῖα πού ἀποδεικνύουν ἀκριβῶς ὅτι ἡ Βυζαντινή Μουσική εἶναι ἕνας πολύτιμος θησαυρός.

Τα Διαχρονικά Γνωρίσματα της Βυζαντινής Μελουργίας και της Ψαλτικής Τέχνης

Ὅλοι οἱ Πατέρες ἀπέβλεπαν στήν καθιέρωση μουσικῆς κατευναστικῆς, σεμνῆς καί μεταφυσικῆς, ἱκανῆς νά μεταρσιώση τίς ψυχές τῶν πιστῶν καί νά τίς ἑνώνη μέ τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι τό ἴδιο τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

Η Ψαλτική Τέχνη στην Θεία Λατρεία

Ὁ ἀείμνηστος γέροντας Παΐσιος ἔδινε πολλή βαρύτητα στό νά ψάλλη κάποιος μέ συναίσθηση κατανυκτικά. Σύστηνε στόν ψάλτη νά ἔχη τόν νοῦ του στά θεῖα νοήματα καί νά ἔχη εὐλάβεια. Νά μήν πιάνη τά θεῖα νοήματα λογοτεχνικά, ἀλλά μέ τήν καρδιά. Ἄλλο ἡ εὐλάβεια καί ἄλλο ἡ τέχνη, ἡ ἐπιστήμη τῆς ψαλτικῆς. Ἡ τέχνη χωρίς εὐλάβεια εἶναι μπογιές.

Η “Υπεροχή” της Βυζαντινής Μουσικής Έναντι της Ευρωπαικής και η Σχέση της με την Δημοτική Μουσική (1)

«Εἶναι καλό νά ἀκοῦς μουσική. Ἀνώτερη ἀπ᾿ ὅλες εἶναι ἡ βυζαντινή μουσική, γιατί δέν ταράσσει τήν ψυχή, ἀλλά τήν ἑνώνει μέ τό Θεό καί τήν ἀναπαύει τελείως. Ἄν ὅμως τό θέλεις πολύ, μπορεῖς ν᾿ ἀκοῦς καί κοσμική μουσική, ἀλλά ἐγώ λέω, εἶναι προτιμότερο ν᾿ ἀκοῦς μουσική πού δέν ἔχει λόγια».